Morgunblaðið - 26.03.1992, Síða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. MARZ 1992
Minning:
Birnir Bjarnason
héraðsdýralæknir
Síminn hringir og okkur tilkynnt
sú sorgarfregn að hann Birnir sé
látinn. Svo oft sem áður var maður-
inn með ljáinn á ferð og hreif með
sér í þetta sinn mann sem var enn
í blóma lífsins og eftir stöndum við
hljóð og skiljum ekki tilganginn.
Bimir fæddist 3. júlí 1940, sonur
hjónanna Bjama Bjarnasonar og
Oskar Sveinbjarnardóttur. Birnir
stundaði nám við Dýralæknahá-
skólann í Kaupmannahöfn og lauk
því námi árið 1967. Það sama haust
fór hann að starfa sem héraðsdýra-
læknir á Höfn í Hornafirði og starf-
aði þar til síðasta dags við góðan
orðstír. Hann var alltaf að bæta við
þekkingu sína sem dýralæknir.
Kynni okkar af Birni hófust er
hann kvæntist eftirlifandi eigin-
konu sinni Eddu Flygenring. Eign-
uðust þau þrjú böm, Sigrúnu Bimu,
Garðar Ágúst og Hildi Björgu. Birn-
ir var göfugur og góður maður sem
var alltaf reiðubúinn að rétta hjálp-
arhönd. Svo var einnig er við heim-
sóttum þau hjónin, ætíð var gest-
risnin og góðmennskan í fyrirrúmi.
Þakklæti er okkur efst í huga
er við kveðjum Birni Bjarnason.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Elsku Edda, Sigrún Birna, Garð-
ar Ágúst og Hildur Björg. Við biðj-
um algóðan Guð að senda ykkur
ijós og styrk á þessari sorgarstund.
Addý og fjölskylda,
Bogga og fjölskylda,
Lára og Óli.
Látinn er Birnir Bjarnason hér-
aðsdýralæknir á Höfn í Homafirði
langt um aldur fram, eða aðeins
rétt rúmlega fímmtugur að aldri,
en Bimir var fæddur 3. júlí 1940.
Sú harmafregn barst vinum hans
sunnudagskvöldið 15. mars sl. að
þá fyrr um daginn hefði Birnir kvatt
þennan heim og þar gat mannlegur
máttur engu um ráðið.
Við þessi sorgartíðindi setti okk-
ur hljóða. Þetta kom svo óvænt þó
að öll eigum við von á sláttumannin-
um með ljáinn og vitum að hann
gerir ekki alltaf boð á undan sér.
Sá sem skrifar þessi fátæklegu
minningarorð kynntist þeim hjón-
um, Eddu Flygenring og Bimi
heitnum er við báðir stunduðum
nám við sitt hvora deild hins Kon-
unglega dýralækna- og landbúnað-
arháskóla í Kaupmannahöfn á sjö-
unda áratugnum.
Frá námsámnum er margs að
minnast, en á þessum ámm voru á
ýmsan hátt aðrir tímar en nú, og
það þrátt fyrir að ekki sé lengra
um liðið. Menn urðu að vera meira
sjálfum sér nógir. En vinir létu eitt
yfir alla ganga og studdu við bakið
hver á öðrum eftir því sem á þurfti
að halda og við var komið. Þá kom
strax í ljós hjálpsemi og hugulsemi
Birnis og þó svo að hann hefði ekki
alltaf flest orð um var hann sá sem
við vissum raunbestan og sem alltaf
var hægt að leita til.
Á þessum ámm stunduðum við
nokkir íslendingar nám við skólann
og reyndum eins og við var komið
að hittast og snæða saman í hádeg-
inu og í kaffitímum uppi á Gimli,
en svo hét matsölustaður háskól-
ans. Þar helguðu íslendingarnir sér
borð þar sem venjulega var hægt
að ganga að einhveijum landanna.
Margar góðar minningar em tengd-
ar þessum samverustundum og oft
var rætt af miklum sannfæringar-
krafti um málefni lands og þjóðar
og eins og ungra manna er háttur
kunnum við lausnir á flestum þeim
vandamálum sem þá var við að
glíma í þjóðlífinu heima á Fróni.
Oft flugu hnútur um borð og
skiptar voru skoðanir manna um
ýmis málefni, en alltaf stóðu menn
sáttir upp frá borðum áður en hver
og einn hélt til sinna starfa. Hér
var um leik í orðaskylmingum að
ræða og góð æfing undir alvöru lífs-
ins.
Ég sé okkur fyrir mér í anda
sitja við borðið okkar innarlega í
salnum á Gimli. Unga og hrausta
menn fulla af lífsþrótti til að takast
á við hin margvíslegustu verkefni
heima á íslandi. Minningin um Birni
í þessum hópi skín bjart og nú er
hann sá fyrsti sem fellur frá úr
hópnum okkar góða, og það á þeim
aldri er menn eiga að njóta ávaxta
starfa sinna og reynslu og eiga að
eiga mörg góð starfsár eftir.
Bimir var góður og farsæll náms-
maður og það fór ekki á milli mála
að hann var virtur og vinsæll af
kennurum sínum og félögum í dýra-
læknadeildinni. Námi í dýralækn-
ingum lauk Birnir svo 1967.
Birnir kynntist tilvonandi eigin-
konu sinni Eddu Flygenring eftir
að til náms var komið í Kaupmanna-
höfn og þau giftust þann 17. ágúst
1963. Ungu hjónin komu sér þá
þegar upp fallegu og notalegu
heimili í Kaupmannahöfn, þar sem
gestrisni var í fyrirrúmi og af því
nutum við hin góðs af.
Það var til þess tekið hvað Bim-
ir reyndist konu sinni góður eigin-
maður og það kom ekki síst í ljós
í erfiðum veikindum eiginkonunnar
ungu er hún átti við að stríða um
tíma. Það var aðdáunarvert hvað
þessi ungi maður var í raun þrosk-
aður, skilningsríkur og æðrulaus.
Margar skemmtilegra atvika,
heimboða og ferða um Danmörku
og yfir til Svíþjóðar er að minnast,
en það verður ekki frekar rakið hér.
Én Birnir kom heim til íslands.
Að námi loknu tók hann við starfi
héraðsdýralæknis í Austur-Skafta-
fellssýslu með aðsetur á Höfn í
Hornafirði. Hann naut fljótt virð-
ingar og trausts í starfi sínu sem
dýralæknir. Það var líka auðheyrt
að hann bar virðingu fyrir bændun-
um sem hann vann fyrir. Þessi
gagnkvæma virðing og traust hélst
allt til þeirrar stundar er yfir lauk.
Eftir heimkomuna frá Kaup-
mannahöfn fækkaði samverustund-
um okkar en engu að síður er þó
margs að minnast frá gagnkvæm-
um heimsóknum. Við hjónin áttum
þess einnig kost að fara í ferðir í
fylgd Birnis um hérað hans sem
hann þekkti orðið svo vel. Þær ferð-
ir voru sérstaklega fróðlegar og
ánægjulegar.
I nokkur sumur er börnin okkar
voru yngri, mæltum við okkur mót
með íjölskyldum okkar í Húsafelli
og leigðum þar sumarbústaði í 1-2
vikur í senn. Þessar sumardvalir,
þó stuttar væru, voru mjög ánægju-
legar og gáfu okkur tækifæri til
að njóta samvista með fjölskyldum
okkar frá erli dagsins. Þá var margt
rætt um landsins gagn og nauðsynj-
ar. Alltaf einkenndi það málflutning
Bimis hvað hann var skilningsríkur
á menn og málefni og fordómalaus
og lét menn og málefni njóta sann-
mælis. Illmælgi var honum ekki að
skapi.
Birnir heitinn var kallaður til
margvíslegra trúnaðarstarfa í þágu
héraðs síns, bæði á opinberum vett-
vangi, hjá fyrirtækjum og stofnun-
um. Birnir var einnig mjög virkur
í ýmsum félagasamtökum og ekki
voru það síst málefni Dýralæknafé-
lags Islands sem voru honum hug-
leikin en þar sat hann í stjórn í
mörg ár og þar af nokkur ár sem
formaður.
Við íslendingar erum fámenn
þjóð í stóru landi. Hver einstakling-
ur er þjóð sinni dýrmætur. Það er
því mikill missir fyrir hvert byggð-
arlag að missa úr sínum hópi um
aldur fram einn af sínum ágætustu
mönnum.
Vinir Birnis munu sakna sam-
fundanna við hann. Við hjónin
raunum minnast síðustu samveru-
stundanna á heimili þeirra hjóna á
sl. hausti með sérstöku þakklæti,
en þá lék Bimir við hvern sinn fíng-
ur. Gestrisnin frábær eins og ætíð
á fallegu heimili þeirra hjóna. Margt
var hugleitt og nú skyldi brátt tek-
inn tími til að lifa lífinu á aðeins
hægari nótum. En nú'hafa forlögin
svo óvænt og harkalega gripið í
tajjmana. Ekki verður nú af ferð-
inni út í Papey né á gamlar slóðir
í Kaupmannahöfn í samfylgd Birn-
is.
Bimir var fjölskyldu sinni ein-
stakur heimilisfaðir. Hann bar hag
hennar ætíð fyrir bijósti og reynd-
ist henni frábærlega vel. Velferð
hennar var honum ætíð efst í huga
þrátt fyrir mikinn eril í annasömu
starfi.
Edda og Birnir eignuðust þijú
mannvænleg börn en þau eru: Sig-
rún Birna, fædd 25. nóvember
1966, Garðar Ágúst, fæddur 31.
ágúst 1968 og Hildur Björg, fædd
19. ágúst 1976.
Mikill er nú missir hinna nánustu
og mikill harmur er kveðinn að eig-
inkonu og börnum. Eddu og börn-
unum þeirra, Sigrúnu Bimu, Garð-
ari Ágústi og Hildi Björg sendum
við okkar innilegustu samúðar-
kveðjur og vonum að tíminn megni
að milda harm þeirra og að góður
guð vaki yfir velferð þeirra á
ókomnum árum.
Góðs vinar verður sárt saknað
en minningin um góðan dreng mun
lifa. Megi velferð hans á ókunnum
stigum verða jafnfarsæl og í þessu
Iífi.
Grétar J. Unnsteinsson.
Okkur gengur erfiðlega að sætta
okkur við raunveruleikann þegar
góðum félaga er fyrirvaralaust
kippt frá okkur í miðju ævistarfi.
Skilningsvana stöndum við frammi
fyrir staðreynd sem ekkert fær
breytt.
Birnir Bjarnason var fæddur í
Reykjavík þann 3. júlí 1940. For-
eldrar hans vom hjónin Ósk Svein-
bjarnardóttir og Bjarni Bjarnason,
sem bæði em látin. Systkini Birnis
vom tvö, Selma, húsmóðir í Mos-
fellssveit og Sveinbjöm, prestur í
Skotlandi. Birnir ólst upp í Reykja-
vík en að námi þar loknu hélt hann
til Kaupmannahafnar þar sem hann
lauk prófi í dýralækningum árið
1967. Sama ár tók hann við starfi
héraðsdýralæknis í Austur-Skafta-
fellssýslu og því starfí gegndi hann
til dauðadags og naut í því mikils
trausts, bæði bænda í héraðinu og
stéttarbræðra sinna. Með Birni
flutti hingað eftirlifandi eiginkona
hans, Edda Flygenring og áttu þau
heimili sitt að Hlíðartúni 41, Höfn.
Minning:
*
GunnarÞ. Olafs -
son frá Isafirði
Fæddur 5. júní 1917
Dáinn 21. mars 1992
í dag verður Gunni tengdafaðir
minn borinn til grafar eftir stutta
en erfiða sjúkdómslegu. Hann ólst
upp á Isafirði ásamt hálfsystur
sinni, Laufeyju, hjá móður þeirra,
Sturlínu Maríasdóttur. Auk Lauf-
eyjar átti hann fjögur önnur hálf-
systkin. Faðir Gunna var Ólafur
Ottesen.
Gunna varð engra barna auðið
en gekk Dóra, manninum mínum,
í föður stað er hann tók saman við
móður hans, Salóme Loftsdóttur,
sem lést í desember 1990. Reyndist
hann Dóra alla tíð sem besti faðir
og börnunum okkar, Kristínu og
Gunnari, sem sannur afi. .
Kynni Gunna og Sullu hófust í
Hafnarfirði er hann stundaði sjó-
mennsku og var tíður gestur á
heimili foreldra hennar.
Fljótlega upp úr því fluttu Sulia
og Gunni með drenginn til ísafjarð-
ar þar sem þau bjuggu til ársins
1967, en fluttust þá til Hafnarfjarð-
ar og áttu heima þar ætíð síðan.
Gunni vann um daga sína alla
almenna verkamannavinnu bæði til
sjós og lands. Síðustu árin starfaði
hann sem vaktmaður hjá Olíufélag-
inu, Esso, í Hafnarfirði uns hann
lét af störfum fyrir aldurs sakir.
Um það bil sem Sulla hætti að vinna
fluttu þau í íbúðir aldraðra við Álfa-
skeið og þegar starfsferlinum lauk
hjá báðum áttu þau hjónin mjög
góða daga við ýmis störf og
skemmtan í félagsskap eldri borg-
ara hér í bænum.
Eins og áður er getið dó Sulla
rétt fyrir jólin 1990. Veikindi henn-
ar stóðu stutt og við vorum öll illa
undir andlát hennar búin.
Missir Gunna var mikill en hann
tók gleði sína á ný furðu fljótt eftir
þann erfíða tíma. Tengdafaðir minn
var fremur dulur og bar tilfinningar
sínar ekki á torg. Við vissum ekki
alltaf hvernig honum leið því það
• var ekki eðli hans að baga annað
fólk með áhyggjum sínum. Alltaf
var viðkvæðið „hafíð ekkert fyrir
mér“.
Gunni hélt áfram að starfa með
eldri borgurum sem fyrr og naut
félagsstarfsins af öllu hjarta. Einn-
ig og ekki síst naut hann tryggrar
vináttu mágkonu sinnar, Hönnu,
systur Sullu, og manns hennar,
Lárusar. Vil ég þakka þeim sérstak-
lega fyrir alla þá umhyggju sem
þau sýndu honum í veikindum hans.
Á skilnaðarstund eru mér efst í
huga allar góðu samverustundirnar
sem við áttum saman frá því fyrst
er ég kom í fjölskylduna. Fyrir þær
verð ég honum ávallt þakklát.
Helga Elín Bjarnadóttir.
Böm þeirra hjóna eru þijú: Sigrún
Birna, rithöfundur og námsmaður,
fædd 1966, Garðar Ágúst, náms-
maður, fæddur 1968 og yngst er
Hildur Björg, fædd 1976. Bimir bar
mikla umhyggju fyrir eiginkonu
sinni og börnum. Hann var traustur
og ástríkur heimilisfaðir og með
fráfalli hans er stórt skarð rofið í
þessa samhentu fjölskyldu.
Með ólíkindum er þegar horft er
til hins mikla og erilsama starfs
héraðsdýralæknis í stóru héraði,
hverju Birnir fékk áorkað í hinum
margvíslegustu málum utan starfs
síns, án þess þó að slíkt kæmi nið-
ur á fjölskyldulífi hans.
Hann átti sæti í stjórn Kaupfé-
lags Austur-Skaftfellinga frá árinu
1979, þar af sem formaður um ára-
bil. Hann sat í stjórnum útgerðarfé-
laganna Borgeyjar hf. og Samstöðu
hf. og var virkur félagi í Lions-
klúbbi Hornaíjarðar. Birnir starfaði
sem heilbrigðisfulltrúi sýslunnar
síðustu fimm árin, hann sat í stjórn
stéttarfélags dýralækna um tíma
og var danskur konsúll á Höfn.
Birnir var traustur félagi í Fram-
sóknarfélagi Austur-Skaftafells-
sýslu og gegndi fjölda trúnaðar-
starfa á þeim vettvangi. Hann sat
í hreppsnefnd á Höfn sem fulltrúi
Framsóknarfélagsins árin 1974 til
1976 og aftur 1982 til 1986 og var
oddviti hreppsnefndar síðara tíma-
bilið. Birnir átti sæti á kjördæmis-
þingum og tók þátt í starfi flokks-
ins og stefnumótun með margvís-
legum hætti. Fyrir þessi störf hans
þökkum við af heilum hug.
Okkur, sem störfuðum með Birni
að félagsmálum, varð fljótt ljós sá
eiginleiki hans að koma auga á
kjama hvers máls, að greina aðal-
atriðin frá aukaatriðunum. Þegar
hann tók til máls var hlustað. Mörg-
um háir það mjög þegar þeir ræða
málefni á fundum eða í hóp að þeir
tala lengi en segja fátt. Birnir tal-
aði yfirleitt stutt en sagði margt.
Hann var hreinskilinn og hikaði
ekki við að segja skoðun sína,
hvernig sem ætla mátti að henni
yrði tekið. Slíkir menn eru því mið-
ur fáir og skarð fyrir skildi þegar
þeir falla frá. Samfélagið okkar er
fátækara á eftir. Við biðjum góðum
félaga Guðs blessunar á nýjum til-
verustigum og vottum eiginkonu
hans og börnum einlæga samúð
okkar.
Hafi hann þökk fyrir allt og allt.
F.h. Framsóknarfélags Austur-
Skaftafellssýslu,
Guðbjartur Össurarson.
Vinir hverfa. Byggðin okkar er
hnípin þessa daga. Fánar blakta við
hálfa stöng dag eftir dag, hart og
títt er höggvið.
Jörðin er aihvít, kvöldsett orðið
og logndrífan hylur sporin okkar
tveggja, sem göngum hlið við hlið
í kyrrðinni. Allt er einhvern veginn
svo tært og hljótt. Hroll setur að,
en hlýjar hugsanir finna farveg.
Við minnumst vinar okkar Birnis
Bjamasonar, þakklátum huga. Allt
frá því er þið fluttuð í nábýli við
okkur fyrir 25 árum, með litla sólar-
geislann ykkar, höfum við notið
tryggðar ykkar og vináttu.
Elsku Edda, Sigrún, Garðar og
Hildur mín!
Við göngum mót hækkandi sól
og vori. Megi algóður Guð veita
ykkur frið og styrk.
Góðar minningar verða aldrei frá
okkur teknar.
Hildigerður — Unnsteinn.
Genginn er góður drengur, Birn-
ir Bjarnason, héraðsdýralæknir á
Hornafirði. Hann varð bráðkvaddur
á heimili sínu sunnudaginn 15.
mars, 51 árs að aldri. Birnir var
borinn og barnfæddur Reykvíking-
ur. Foreldrar hans voru þau Bjami
Bjarnason brunavörður og Ósk
Sveinbjamardóttir. Þau eru nú bæði
látin.
Mér eru minnisstæð mín fyrstu
kynni af Birni. Það var í júlímánuði
1967 að við hjónin heimsóttum þau
Eddu og Birni og dóttur þeirra Sig-
rúnu Birnu í Kaupmannahöfn. Birn-
ir hafði útskrifast frá Den Konge-
lige Veterinær og Landbohöjskole
þá um vorið og starfaði nú sem