Morgunblaðið - 08.04.1992, Blaðsíða 25

24
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 8. APRIL 1992
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 8. APRIL 1992
25

Útgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Fulltrúar ritstjóra
Fréttastjórar
Ritstjórnarfulltrúi
Árvakur h.f., Reykjavík
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Þorbjörn Guðmundsson,
Björn Jóhannsson,
Árni Jörgensen.
Freysteinn Jóhannsson,
Magnús Finnsson,
Sigtryggur Sigtryggsson,
Ágúst Ingi Jónsson.
Björn Vignir Sigurpálsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aðalstræti 6, sími 691100. Auglýsingar: Aðal-
stræti 6, sími 691111. Afgreiðsla: Kringlan 1, sími 691122. Áskriftar-
gjald 1200 kr. á mánuði innanlands. í lausasölu 110 kr. eintakið.
Hjartslátturinn
- taktur lífsins
Alþjóða heilbrigðisdagurinn,
sem var í gær, var helgað-
ur baráttunni gegn hjarta- og
æðasjúkdómum, en í iðnvædd-
um ríkjum eru þessir sjúkdómar
skæðasta dánarorsökin. Um
helmingur allra dauðsfalla staf-
ar af þeim í iðnvæddum ríkjum
og Alþjóða heilbrigðisstofnunin
óttast að hjarta- og æðasjúk-
dómar muni fara ört vaxandi í
vanþróuðum löndum, en þar eru
þeir nú þriðja algengasta dánar-
orsökin.
Hjarta- og æðasjúkdómar
hafa oft verið nefndir velmegun-
arsjúkdómar og á það rætur að
rekja til þess að lifnaðarhættir
fólks í löndum auðs og tækni
eru óhollir. Ofneyzla hvers kon-
ar býður hættunni heim og þá
fyrst og fremst mikil neyzla á
mettaðri fitu. Hreyfingarleysi
og reykingar eru einnig afger-
andi áhættuþættir. Þetta sýnir
að einstaklingarnir geta sjálfir
varizt hjarta- og æðasjúkdóm-
um þegar ekki má rekja þá til
erfða eða fæðingargalla. Það
geta þeir gert með því að draga
úr óhollustunni, borða holla,
fitusnauða fæðu, hætta reyk-
ingum og kyrrsetum — hreyfa
sig_ meira.
íslendingar geta fagnað því
að hafa átt hugsjónamenn með-
al heilbrigðisstétta og leikra,
sem hafa látið baráttuna við
hjarta- og æðasjúkdóma til sín
taka. Starf þeirra hefur skilað
miklum árangri og með stuðn-
ingi almennings mun það skila
sívaxandi árangri í framtíðinni.
Blað var brotið í þessari baráttu
með stofnun Hjartaverndar árið
1964 og sterídur þjóðin í mikilli
þakkarskuld við frumkvöðlana.
Rannsóknarstöð Hjartaverndar
var stofnuð árið 1967 og þar
hafa tugir þúsunda íslendinga
komið til skoðunar, og þar eru
unnin mikilsverð vísindastörf.
Þá ber að nefna stofnun Lands-
samtaka hjartasjúklinga árið
1987, en þau styrkja þá og
styðja, sem eiga í baráttu við
þessa sjúkdóma. Þau leggja
Hjartavernd lið, svo og sjúkra-
stofnunum og endurhæfingar-
stöðvum. Landssambandið hef-
ur gefíð lækningatæki fyrir 30
milljónir króna á átta árum í
þessu skyni.
Stórt skref var stigið í bar-
áttu íslendinga við hjarta- og
æðasjúkdóma þegar hjartaað-
gerðir hófust á Landspítalanum.
Þar eru nú gerðar fimm aðgerð-
ir á viku hverri, en biðlisti er
því miður enn langur. Allmargir
þurfa enn að fara í hjartaað-
gerðir utanlands, meðal annars
öll börn sem þurfa slíkra að-
gerða við. Það segir sig sjálft,
hversu miklu það skiptir sjúk-
lingana að geta fengið þessa
þjónustu hér heima í umsjá ást-
vina, lækna og hjúkrunarfólks,
sem getur rætt við þá á móður-
málinu. Starfsemi hjartadeildar
Landspítalans hefur gengið frá-
bærlega vel frá upphafí og ver-
ið til fyrirmyndar. Læknar og
hjúkrunarfólk hjartadeildarinn-
ar hafa náð miklum árangri og
er dánartíðni við hjartaaðgerð-
irnar með því lægsta sem þekk-
ist í heiminum. Kostnaður hefur
verið minni en gerist víðast er-
lendis og er því þjóðhagslega
hagkvæmt að efla starfsemi
deildarinnar, að ekki sé minnst
á það öryggi sem hún veitir
sjúklingum og betri líðan.
Þakkað veri hæfum læknum
og fólki í öðrum heilbrigðisstétt-
um, og samtökum eins og
Hjartavernd, að dregið hefur
úr dauða vegna hjarta- og æða-
sjúkdóma á Islandi. Samkvæmt
upplýsingum landlæknisemb-
ættisins er þessi lækkun 12%
milli áranna 1970 og 1975 og
1986 og 1988. Verulega hefur
dregið úr áhættuþáttum frá
1968 og hefur áhætta vegna
reykinga, blóðþrýstings og blóð-
fitu minnkað uin 34% meðal
karla og 37% meðal kvenna. í
grein sem Nikulás Sigfússon,
yfirlæknir Rannsóknarstöðvar
Hjartaverndar, ritaði í Morgun-
blaðið sl. sunnudag kemur fram
að dánartíðni íslenzkra karla
úr kransæðastíflu lækkaði um
34% árin 1981-1986. Þetta
sýnir ljóslega hversu mikilvægt
og árangursríkt forvarnastarfið
er.
Þótt mikill árangur hafi náðst
í baráttunni við hjarta- og æða-
sjúkdóma á íslandi á undanförn-
um árum er samt mikið starf
fyrir höndum. Höfuðáherzlu
þarf að leggja á forvarnarstarf-
ið og forða fólki frá þeim miklu
þjáningum og líkamstjóni sem
þessir sjúkdómar hafa í för með
sér. Flestir einstaklingar geta
sjálfir ráðið mestu um að þeir
fái ekki hjarta- og æðasjúk-
dóma. Það geta þeir gert með
hollum lifnaðarháttum — hóf-
legri líkamsrækt og með því að
forðast neyzlu fítu- og saltríkrar
fæðu, en ekki sízt með því að
hætta reykingum.
Einkunnarorð Alþjóða heil-
brigðisdagsins var „Hjartslátt-
urinn — taktur lífsins“. Undir
þau orð eiga íslendingar að taka
í daglegum háttum sínum —
alla daga ársins.
Súpa seyðið af ofveiðinni við Nýfundnaland:
„Það er öllum verk-
smiðjunum lokað“
John Efford fylkisþingmaður vill fara að dæmi Islands í þorskastríðinu
John Efford flytur ræðu á fundi, þar sem rányrkju EB-skipa á Mikla-
banka var mótmælt.
Þessi teikning birtist í blaðinu The Express á Nýfundnalandi fyrsta
apríl síðastliðinn, en hún sýnir greinilega hvern hug þarlendir menn
bera til sigurvegarans úr þorskastríðinu.
„ATVINNULEYSI er gífurlegt á
Nýfundnalandi, um og yfir 25%.
Hverri verksmiðjunni á fætur ann-
arri er lokað. í Catalína var þús-
und manns sagt upp. I Marystown,
í St. John’s í Trepassey og víðar
hefur verksmiðjum verið lokað.
Það er alls staðar lokað og enginn
er lengur að vinna í fiski. Það er
búið að banna veiðar á djúpsævi,
það er engin veiði á heimaslóðinni
og Nýfundlendingar ganga bara
um með hendur í vösum og mæla
göturnar á ölmusu frá Ottawa.
Enginn kærir sig um þetta. Við
viijum fá að vinna, við viljum fisk-
inn okkar. A Islandi er fiskurinn
allt, hverfi hann, er ekkert eftir.
Staðan hér er sú sama, nema fisk-
urinn er horfinn og við eigum
ekkert eftir,“ segir John Efford,
fylkisþingmaður á Nýfundnalandi
og formaður hagsmunasamtaka
sjávarútvegsins á Nýfundnalandi.
„Það eru um 150 stór erlend skip,
flest frá EB-þjóðum, á útjöðrum
Miklabanka, utan 200 mílna mark-
anna og þarna eru þau hvern einasta
dag ársins. Á síðasta ári tóku þau
um 365.000 tonn. Þessi rányrkja er
að ganga af fiskistofnunum dauðum.
Okkar eigin fiskimenn finna engan
fisk lengur. Kvótarnir hafa verið
skornir niður, frystihúsnum lokað og
sjómennirnir eru á atvinnuleysisbót-
um, meðan útlendingarnir hirða allan
fiskinn okkar. Þess vegna erum við
Nýfundlendingar reiðir. Alríkis-
stjórnin aðhefst ekkert, nema að
ræða málin og að ræða málin við
þessar þjóðir þýðir ekkert. Þessum
þjóðum er alveg sama um stöðu fiski-
stofnanna, þær hugsa bara um að
hagnast. Þær varðar ekkert um
framtíðina og þegar þær finna fisk-
inn ekki lengur, fara skipin þeirra
eitthvert annað og ryksuga miðin
þar. Alríkisstjórnin gerir ekkert í
málinu vegna þess að Nýfundnaland
er áðeins lítill útkjálki. Kanada og
alríkisstjórnin flytja út aðrar afurðir
en fisk, afurðir í umtalsverðu magni
eins og hveiti af sléttunum við Ont-
aríó, timbur frá Brezku-Kólumbíu.
Þessar afurðir flytja þeir til Evrópu-
bandalagslanda og hætti þeir að leyfa
þeim að veiða fisk á Halanum og
Nefinu, verður ekkert úr þessum við-
skiptum. Það eru þessir hagsmunir,
sem ráða því að ekkert er gert i
málefnum okkar Nýfundlendinga.
Við missum því allt og enginn stend-
ur í baráttunni fyrir okkur.
Við höfum rétt á að vernda
landgrunnið
Við teljum okkur hafa upplýsingar
um það, að viss ákvæði í Hafréttar-
sáttmálanum heimili okkur lögsögu
yfir þessum hafsvæðum. EB-skipin
eru við ólöglegar veiðar. Þau yfir-
fiska alla kvóta og úthluta sér kvót-
um á þorski til dæmis, en algjört
bann er við þorskveiðum á þessum
svæðum. Strandríki hafa rétt til að
vernda landgrunn sitt, þegar um er
að ræða fiskistofna í hættu. Jafn-
framt valda togararnir þarna út mikl-
um spjöllum á skelfiski á botninum
og öðru lífi þar. Því ættum við að
færa landhelgina út í 350.000 og að
leita til Alþjóðadómstólsins í Haag
af tveimur ástæðum. Fyrst og fremst
vegna náttúrusjónarmiða og til að
vernda fiskistofnana. Sérhver dóm-
stóll í veröldinni myndi verða okkur
sammála um þessi atriði. Þess vegna
vil ég að stjórnvöld taki þetta mál
upp á vettvangi Alþjóðadómstólsins,
Hafréttarsáttamálans og Sameinuðu
þjóðanna og kreljist lögsögu á þessu
svæði til að vernda fiskinn. Þegar
stofnanir eru orðnir ónýtir, verður
enginn fiskur til, hvorki fyrir okkur
né EB. Eg er ekki nokkrum vafa um
að dæmt verður okkur í hag. Því
skil ég ekki hvers vegna þessi leið
er ekki farin.
Góð heimsókn frá Islandi
Við fengum þá Arthur Bogason,
formann Landssambands smábáta-
eigenda, og Helga Hallvarðsson,
skipherra, til að segja okkur hvernig
ísland fór að á sínum tíma, þegar
það vann þorskastríðið við Breta.
Við vildum læra af þeim, fá að vita
hvað þar er að gerast. Þetta var
mjög góð heimsókn. Nýfundlending-
ar eru mjög ánægðir með þær upplýs-
ingar sem við fengum frá þeim og
þann stuðning, sem þeir hafa veitt
okkur. Við erum rnikils vísari. Nú
biðjum við Eyjólf Konráð Jónsson,
alþingismann, að heimsækja okkur.
Hann er sérfræðingur í Hafréttar-
sáttmálanum. Við fáum ekki nægar
upplýsingar frá okkar eigin stjórn-
völdum, svo þetta er sú leið sem við
teljum bezta.
Við ætlum okkur að taka ráðin í
eigin hendur, geri stjórnvöld ekkert
í málinu. Við ætlum að fara sömu
leið og ísland, klippa á togvírana hjá
þessum skipum. Við þurfum að fá
Islendinga til að koma hingað og
kenna okkur á klippurnar," segir
John Efford.
Þetta er algeng sjón á Nýfundnalandi. Fiskvinnsluhúsin eru lífvana,
vélarnar snúast ekki lengur og verkafólkið gengur atvinnulaust. Um
50 milljarðar fara árlega í atvinnuleysisbætur.
Það myndu líklega fáir fiska með svona verkfærum hér á landi, en
í Petty Harbour nota menn en svona handfæri.
Fá 125 milljarða á ári frá ríkinu
ÞAÐ vantar mikið upp á að Nýfundnaland geti framfært sig sjálft. Um
það bil helmingur þess, sem kostar að reka fylkið kemur frá alríkis-
stjórninni í Ottawa. Um 3,7 milljarðar kanadískra dollara, 185 milljarð-
ar íslenzkra króna, fara í rekstur fylkisins að meðtöldum ýmsum styrkj-
um. Skattatekjur á Nýfundalandi nema hins vegar aðeins 60 milljarðar
króna. Það koma því 125 milljarðarr króna frá ríkinu til Nýfundlend-
inga. Heildarverðmæti útfluttra sjávarafurða frá Nýfundnalandi á síð-
asta ári var nálægt 25 milljörðum króna.
Um 50 milljörðum var varið í at- af atvinnuleysinu er í öðrum atvinnu-
vinnuleysibætur á Nýfundnalandi í greinum. Það komu í fyrra 10 millj-
fyrra og af því komu um 10% til sjó- arðar í atvinnueysisbætur innan sjáv-
manna og 10% til fiskverkafólks. 80% arútvegsins, 800 vegna annarra
stétta. Því er efnahagur Nýfundna-
lands í raun algjörlega háður 125
milljörðunum frá Ottawa og í raun
er staðan í sjávarútveginum ekki
verst. Nýfundnaland getur einfald-
lega ekki framfleytt sér sjálft. Þó
fískistofnarnir náist upp, þýðir það
aðeins fjárhagslega bót upp á 22,5
milljarða króna. Þrátt fyrir það yrði
enn þörf á 100 milljörðum frá ríkinu
og atvinnuleysi yrði áfram gífurlegt.
Sú þróun, sem verið hefur, að flytja
fólk frá afskekktum, litlum sjávar-
plássum og finna því stað í stærri
borgum eins og St. John’s, hefur því
í raun verið á verri veginn. Það hef-
ur ekki tekizt að finna því ný við-
fangsefni. Það eru um 190.000
manns á vinnumarkaðnum, á Ný-
fundnalandi, sjómenn eru 15.00 til
20.000 og fiskverkafólk rúmlega
20.000. Því eru aðeins um 40.000
starfandi við sjávarútveginn, minna
en einn ljórði.
Þessi maður nýtur þeirra forrétt-
inda að hafa vinnu. — Minni
myndin er tekin lijá Bay Bulls
Sea Products en þar var verið
að flaka og pakka ferskan þorsk
fyrir Boston. Flökunum var pakk-
að í litla plastbakka með loki.
„Það er mikíl
vá fyrir dyram“
- Bud O’Brien fiskverkandi og Patrick
Coady, skipstjóri í Bay Bulls, teknir tali
ÞAÐ gekk ekki þrautalaust að
finna fiskverkun, sem var í gangi
í marzmánuði á Nýfundnalandi.
Eftir töluverða fyrirhöfn kom þó
eitt fyrirtæki í leitirnar, Bay Bulls
Sea Products. Þar hófst vinna
snemma árs og nú var verið að
salta þorsk og flaka fyrir fersk-
fiskmarkaðinn í Boston. Bud
O’Brien framkvæmdastjóri lét
nokkuð vel af sér. „I fyrra byrjuð-
um við að vinna í febrúar og unn-
um út árið. Þrátt fyrir slæma stöðu
norðurslóðarþorsksins berum við
okkur vel, því kvótaniðurskurður-
inn bitnar að mestu á djúpslóð-
inni. Við reiðum okkur á heima-
slóðina, er þar er auðvitað vá fyr-
ir dyrum líka. Það er skelfilegt
hvernig farið hefur verið með
fiskistofnana,” segir O’Brien.
„Við vinnum hér um 7.000 tonn á
ári, nær eingöngu þorsk, og það hef-
ur bara gengið nokkuð vel til þessa,“
segir Bud O’Brien. Við eru mjög ná-
lægt miðunum og erum með eigin
hafnargarð, svo við stöndum nokkuð
betur en margir aðrir. Við tökum á
móti afla af 15 til 20 línubátum af
heimslóðinni, innan við 17 metra að
lengd, en tökum einnig afla af stærri
skipum. Yfír sumarið er nægur afli
til vinnslu, en það gengur erfíðlega
að fá físk yfír veturinn. Minni bátarn-
ir sækja reyndar lengra og lengra,
en fyrir stærri skipin þurfum við að
útvega kvóta frá öðrum fyrirtækjum.
I fyrra byijuðum við að vinna í febr-
úar og tókst að halda nærri óslitinni
vinnu út árið. Við bæði söltum og
frystum og tökum stundum að okkur
að salta fyrir önnur fyrirtæki, þegar
verð á saltfiski er gott. Við byrjuðum
á því í fyrra og hefður það reynzt vel.
Það er gífurleg umframafkasta-
geta í frystingunni og stafar það að
miklu leyti af loðnuvinnslu. Hún hófst
að marki upp úr 1980 og á 10 ára
tímabili hefur frystigetan verið aukin
svo mikið að hún er líklega nálægt
5.000 tonnum á dag. Hvað okkur
heimaslóðarmenn varðar er ástandið
ekki jafnslæmt og hjá þeim sem reiða
sig á djúpslóðina. Eg held að veiðar
þar verði aldrei miklar á ný. Nú er
staðan sú, að af norðurslóðarþorskin-
um má veiða 120.000 tonn. Af því
er kvóti heimaslóðarinnar 115.000
tonn og því aðeins 5.000 eftir fyrir
hina. Það heldur ekki uppi miklum
flota eða mörgum frystihúsum, en
menn láta sig hafa ýmislegt, þegar
illa gengur,“ segir O’Brien.
Aflinn minnkar ár frá ári
Patrick J. Coady, skipstjóri í Bay
Bulls, er nýbúinn að láta smíða fyrir
sig nýjan bát, rúmlega 17 metra lang-
an. Hann er ekki bjartsýnn á gang
mála en fer fljótlega af stað og fisk-
ar á línu og í net á heimaslóðinni.
Bud O’Brien, framkvæmdastjóri
Bay Bulls Sea Products.
Patrick J. Coaty, skipstjóri, byrj-
ar með nýjan bát í vor. Hann er
ekki bjartsýnn á framhaldið.
Hann sækir reyndar orðið lengra og
lengra út í leit að fiskinum. „Ástand-
ið gæti í raun verið verra. Hvert ár
nú fáum við minna en árið áður, og
haldi svo fram sem horfir, gætum við
endað í ördeyðu. 1990 fengum við
290 tonn, í fyrra fenguð við aðeins
tæplega 140 tonn. Staðan er því afar
slæm og það bætir ekki úr skák að
útlendingarnir stunda rányrkju á
Halanum og Nefínu og liggja þar í
hrygningarfiskinum. Selurinn þarf
líka sitt, en honum fjölgar ört þar sem
veiðar eru litlar. Það er hins vegar
bara hluti af vanda okkar. Við höfum
verið sjálfum okkur verstir. Ég vona
að þetta verði ekki verra en orðið er.
Fari svo að aflinn dragist enn saman
verður enginn fjárhagslegur grund-
völlur fyrir útgerðinni. Við þurfum
ákveðið lágmark til að ganga á,“
segir Coady.
Texti og myndir: Hjörtur Gísla-
son
Athugun á ósoni í háloftum:
Ottast að gosefni efli
ósoneyðingarmátt
klórefna í heiðhvolfi
Bráðabirgðaniðurstöður viðamikillar athugunar á ósoni í háloftunum
hafa leitt í Ijós að við mikið magn af klórsamböndum úr iðnaði hefur
bæst mjög mikið af gosefnum frá eldgosi í Pinatubo-fjalli á Filippseyj-
um. Eldgosið hófst á miðju fyrra ári og bárust gosefnin smám saman
norður á bóginn eins og búist var við. Nú er óttast að þau kunni að
efla ósoneyðingarmátt klórefna af manna völdum er fyrir eru í heið-
hvolfi. Evrópuþjóðir stóðu að athuguninni í vetur og nær hún til háloft-
anna yfir Norður-Atlantshafi og nálægum löndum. Upplýsingarnar koma
fram í fréttatilkynningu dr. Þórs Jakobssonar, veðurfræðings og frétta-
fulltrúa verkefnisins. Það gengur undir heitinu Evrópska ósonrannsókn-
in í heiðhvolfi norðurslóða (AESOE). Veðurstofa Islands tók þátt í rann-
sóknunum.
Fram kemur í tilkynningunni að
klórefni með eyðingarmætti hafi eink-
um verið áberandi í janúar og febrúar
en minna í mars. Ennfremur þykir ills
viti að köfnunarefnasambönd sem
draga úr ósoneyðingu hafi mælst í
minna mæli én venjulega.
Talað er um að erfítt geti reynst
að greina í sundur náttúrulegar sveifl-
ur og breytingar af manna völdum og
bent á að ósoneyðing sé þeim mun
örari sem kaldara verði í háloftum
heiðarhvolfs. „I vetur hlýnaði með
venjulegum hætti er voraði í efri loft-
lögum, en ekki má treysta því að svo
verði alltaf næstu ár. Þótt. ekki hafi
fundist merki um verulega þynningu
ósons að þessu sinni, er sem fyrr full
ástæða að draga af krafti úr notkun
ósoneyðandi efna. Safnist þau enn
fyrir í háloftum, gætu óhagstæð skil-
yrði innan 10 ára haft afdrifaríkar
afleiðingar," segir meðal annars í til-
kynningunni. Veðurstofan hefur
tekið þátt í ósonrannsókninni. Einnig
hefurBarði Þorkelsson jarðeðlisfræð-
ingur séð um mælingar á heildar-
magni ósons yfir Reykjavík. Magnið
er talið í svonefndum Dobsoneining-
um. Meðaltal í febrúar reyndist vera
354 einingar en febrúarmeðaltal ár-
anna 1958-1991 er 366 einingar.
Meðaltalið í mars mældist 381 eining
en meðaltal áranna 1958-1991 er 402
einingar.
Morgunblaðið/Sigurður Jónsson.
Beatrice Ask skólamálaráðherra Svíþjóðar ræðir við nemendur í Fjöl-
brautaskóla Suðurlands.
Fjölbrautaskóli Suðurlands:
Skólamálaráðherra .
Svíþjóðar í heimsókn
Selfossi.
Skólamálaráðherra Svíþjóðar, Beatrice Ask, lagði á dögunum leið sína
um Selfoss og skoðaði Fjölbrautaskóla Suðurlands í þeim tilgangi að
kynnast íslenska áfangakerfinu í framhaldsskólum.
Með sænska ráðherranum í för voru
embættismenn og tveir þingmenn.
Beatrice Ask ræddi við forsvarsmenn
skólans, skoðaði skólahúsið og ræddi
við nemendur sem hún hitti á göngum.
Beatrice lýsti því yfir á ráðstefnu
í Helsinki í byijun nóvember á síð-
astliðnu ári að sænska ríkisstjórnin
hefði sett sér það markmið að skapa
besta skólann í Evrópu. Stjómin vilji
auka gæði menntunarinnar og skapa
kerfi sem þroski greind og hæfileika
einstakra nemenda. Skólarnir þurfi
að verka örvandi og hvetja nemendur
til dáða.
Sig. Jóns.
Visa-ísland:
Aðili að símakortaþjón-
ustu í Bandaríkjunum
VISA-ÍSLAND hefur gerst aðili að Visa-símakortaþjónustu í Bandarikj-
unum í tengslum við bandaríska símafyrirtækið Sprint International.
Hægt er að hringja til yfir 200 ianda frá Bandaríkjunum með þessari
þjónustu og reikningur fyrir símtalið fer sjálfkrafa á Visa-reikning.
Aætlað er að þessi þjónusta verði einnig veitt frá nokkrum Evrópulönd-
um innan skamms. Auk þess er Visa-Island að koma með nýtt viðskipta-
kort eða fyrirtækjakort á markað um miðjan maímánuð.
Að sögn Einars S. Einarssonar,
framkvæmdastjóra Visa-íslands, verð-
ur símakortaþjónustan fyrst í stað
aðeins ætluð viðskiptakorthöfum en
mun einnig fljótlega bjóðast öllum
gullkorthöfum sem þess óska og síðar
meir öllum Visa-korthöfum.
Þeir korthafar sem vilja nýta sér
símakortaþjónustuna fá sérstakt að-
gangsnúmer sem þeir nota til að fá
aðgang að þjónustunni. „Aðgangs-
númerið er skrifað á símakort sem
korthafmn fær. Símakortið sjálft er
þó ekki notað heldur er hringt í ákveð-
ið númer þar sem símtalið er pantað
og þannig fer kostnaður við símtalið
beint inn á Visareikninginn. Þessi
þjónusta veitir mjög góð kjör og er
sérstaklega hugsuð fyrir þá sem vilja
t.d. hringja langlínusímtöl fá hótelum
og þess háttar og sleppa þannig við *
álagningu hótela á símtöl,” segir Ein-
ar.