Morgunblaðið - 07.05.1993, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. MAÍ 1993
33
Guðrún Halldórs-
dóttir - Minning
Fædd 14. júlí 1908
Dáin 29. apríl 1993
Með þakklæti og virðingu vil ég
kveðja þig, stjúpa mín. Þú kvaddir
þetta líf á þann veg er þú hafðir
beðið þann sem öllu ræður í bænum
þínum þegar þú varst lögst til
svefns á kvöldin. Hann heyrði til
þín, á einu augnabliki var allt búið.
Engum til byrði og engin óþarfa
fyrirhöfn. Þú varst sjálf ávallt til-
búin að hjálpa.
Guðrún Magdalena Margrét hét
hún fullu nafni. Hún var dóttir
Sigríðar Bjarnadóttur úr Reykjavík
og Halldórs Þórðarsonar er ættað-
ur var úr Biskupstungum. Fjögur
voru systkinin, tveir bræður og
tvær systur. Bræðurnir lifa systur
sínar. Stjúpa ólst upp í Hafnarfirði
hjá ömmu sinni Olafíu Þórarins-
dóttur og manni hennar Henrik
og Jóni er hún kallaði ávallt bróð-
ur. Hún var alin upp í mikilli fá-
tækt. Það var aldrei mikið á borð-
um í því húsi. Stundum var ekkert
til að borða, en amma var ákaflega
trúuð kona og allt hafði þetta ein-
hvern tilgang. Trúna fékk ég útí
lífið hjá henni, sagði stjúpa. í Firð-
inum kynntist hún góðu fólki, þó
sérstaklega einni íjölskyldu, en þar
kynntist hún æskuvinkonu sinni
Huldu. Á því heimili fékk hún
margan matarbitann og sopann.
Þær Hulda bundust tryggðabönd-
um og stóð vinátta þeirra allt frá
því að þær voru litlar telpur í Firð-
inum til síðasta dags.
Stjúpa fór snemma að vinna og
að hjálpa til heima. Hún var dug-
leg og viljug og þegar á unglings-
árin er komið ræður hún sig í
kaupavinnu vestur í ísafjarðardjúp
með aleiguna í einum kistli, gömul
föt af öðrum. Hún er með það í
huga að eftir sumarið þegar hún
kemur til baka, þá ætlar hún að
kaupa sér nýja kápu. En, margt
fer öðruvísi en ætlað er, amma
hennar deyr. Hún kemur heim um
haustið með kaupið sitt, en kápan
var ekki keypt. Hún var ekki bitur
eða beisk út í þennan tíma, en
uppúr þessu fer hún úr Firðinum
og ræður sig í vist í Reykjavík hjá
Jóni Hjartarsyni kaupmanni og
ijölskyldu og við það fólk tók hún
mikla tryggð. Frídagar stjúpu voru
þannig að þá heimsótti hún Möllu
frænku sína, sem var með stóran
barnahóp, til að hjálpa henni.
Þarna tekur hún strax ástfóstri við
okkur systkinin.
Árið 1930 deyr Magdalena móð-
ir okkar og faðir okkar stendur
uppi einn með hópinn sinn. Þá
stóðu fyrir dyrum flutningar í hús
sem búið var að byggja í Laugard-
alnum og var skírt Bræðrapartur.
Móðir okkar fluttist hins vegar á
annað tilverustig, blessuð sé minn-
ing hennar.
Þá fer faðir okkar til stjúpu og
spyr hana hvort hún geti hjálpað
sér, en hún segist þurfa að tala
við húsbónda sinn, þá nýráðin í
vistina. Hún fær sig lausa og kem-
ur til okkar. Það var okkar gæfa
að halda saman þessum stóra hópi
með pabba og það hefði enginn
gert betur en þú, stjúpa mín. Til
þess gátum við engan betri fengið.
Þar með voru örlög stjúpu ráðin,
hún giftist föður okkar, Ólafi G.
Einarssyni bifreiðastjóra, og sam-
an eignuðust þau fjögur börn, þijár
stúlkur og einn son sem þau misstu
nýfæddan. Þegar ég lít til baka í
minningunni kominn inn í Bræðra-
part og sé fyrir mér allt þetta fólk
og alla þá vinnu er á þig var lögð,
Drottinn minn. Aldrei var kvartað
yfir þreytu, það var farið á fætur
fyrir allar aldir á morgnana, í
þvottalaugamar, þveginn þvottur,
eldaður matur, hvílík vinna.
Við bræður vorum sendir í sveit
á sumrin til að létta á heimilinu,
en við komum fljótt aftur því að
okkur leiddist. Þá sagði stjúpa:
Ertu kominn? Svo mörg voru þau
orð. Stjúpa mín, þú varst engum
lík. Allt sem þú gerðir fyrir okkur
hefði enginn gert nema þú. Það
voru líka allir undrandi þegar þú
tókst þessu öllu, en þú hafði svör
við því sem öðru. Mér þótti svo
vænt um krakkana! Þannig talaði
hún alltaf, við vorum bömin henn-
ar. Þrjú stjúpbamanna em nú lát-
in. Stjúpa var stolt af fólkinu sínu,
hún vildi alltaf vera í návist þess
ef eitthvað var um að vera i ijöl-
skyldunni og var mikil félagsvera.
Á meðan hún hafði sjón las hún
mikið og vom ljóð henni afar kær.
Hún kunni feiknin öll af þeim.
Elsku stjúpa mín, ég þakka þér
fyrir öll árin sem við áttum saman
og allt sem þú gerðir fyrir mig og
öll hin. Heimkoman verður góð,
það verður fljótt lokið upp. Hvíl þú
í friði.
Þórólfur.
Minning
Guðrún Jónsdóttir
Fædd 29. apríl 1904
Dáin 18. apríl 1993
Mig langar að minnast ömmu
minnar og vinkonu með nokkrum
orðum, og þakka henni allt sem hún
var mér. Ámma hafði alltaf tíma
og var til staðar þegar ég þurfti á
henni að halda. Góðsemi og hjálp-
semi var henni í blóð borin.
Mikið þakka ég þér fyrir gest-
risni þína, gæsku og góð ráð, gjaf-
mildi og hlýju. Ég þakka þér allar
stundirnar sem við áttum saman,
elsku amma mín, og bið góðan Guð
að blessa þig og varðveita. En minn-
ingin um jafn yndislega manneskju
og þú varst mun alltaf lifa í hjarta
mínu.
Megi Guð og englarnir vera með
þér.
Þín dótturdóttir,
Sigrún Hansen.
Mig langar með nokkrum orðum
að minnast hennar ömmu minnar,
ömmu á Laugamesveginum eins og
við systkinin kölluðum hana. Marg-
ar minningar koma upp í hugann:
mjólk og kleinur í eldhúsinu hennar
ömmu, amma með handavinnuna
sína, fínu hattarnir hennar ömmu,
ferðir með ömmu á Hreyfilsbasar-
inn og nú seinni árin, heimsóknir
til ömmu með fjölskyldu mína.
Alltaf átti amma eitthvað góð-
gæti fyrir litla munna, nú svo var
dótakarfan hennar ömmu „löngu“
walltaf vinsæl. Já, það var gott að
vera nálægt henni ömmu minni, hún
var þannig kona.
Ég sat hjá dóttur minni Áslaugu
5 ára í kvöld þegar hún var að fara
með kvöldbænina sína. Er hún hafði
lökið við að fara með „Ó, Jesú bróð-
ir besti“ kom svolítil þögn, og síð-
an, „góði guð, takk fyrir að taka
ömmu löngu til þín“.
Axel Ólafsson, Álaborg.
Hér fara á eftir nokkrar línur til
að kveðja ömmu okkar, Guðrúnu
Halldórsdóttur. Fyrir okkur systr-
unum verður hún alltaf „amma á
Laugarnesveginum", því að þar bjó
hún öll okkar uppvaxtarár. Það eru
svo margar hlýjar og skemmtilegar
minningar sem koma upp í hugann.
Það var alltaf gott að koma til
ömmu og fá kringlur að bleyta upp
í kaffi og svo kleinumar hennar
ógleymanlegu. Þegar við systurnar
vorum litlar stelpur fórum við með
foreldrum okkar að horfa á sjón-
varpið hjá ömmu og afa. í þá daga
var aðeins Kanasjónvarpið og topp-
urinn á tilverunni var Bonanza. Það
var mikið talað, því að sameiginlega
settum við saman söguþráðinn, þar
sem ekkert okkar skildi ensku í þá
daga. Þetta kemur okkur alltaf
spaugilega fyrir sjónir þegar okkur
verður hugsað til gömlu góðu dag-
anna. Lífið virtist svo ósköp einfalt
séð með augum lítils barns. Þetta
er aðeins fátæklegt brot af öllum
þeim minningum sem við systumar
eigum frá ömmu. Hún vakti með
okkur svo margar góðar tilfinningar
og síðar meir börnum okkar, Stein-
ari, Ásgeiri og Ross.
Við systurnar fluttumst báðar til
útlanda svo að við höfðum ekki
tækifæri til að sjá ömmu eins mik-
ið og við vildum. En minningarnar
verða alltaf með okkur. Á síðari
árum var erfitt að horfa upp á þá
fjötra sem heilsubresturinn setti
hana í. Hún var svo félagslynd og
elskaði saumaskap. Það átti ekki
við hana ömmu að sitja aðgerðar-
laus. Minningin um ömmu verður
alltaf með okkur hvert sem við för-
um því hún var jú „amma mín“.
Hennar verður sárt saknað.
Berlind, Eiríkur, Steinar,
Ásgeir, Birna og Ross.
Mig langar með fáeinum orðum
að minnast elskulegrar ömmu
minnar og nöfnu Guðrúnar Hall-
dórsdóttur, sem lést 29. apríl sl.
Ég man fyrst eftir ömmu á Laug-
arnesveginum. Alltaf var jafngam-
an og gott að koma þangað. Mér
fannst aldrei að ég væri í heimsókn
þar, því að ég leit á heimili ömmu
og afa sem mitt annað heimili. Á
öllum hæðum hússins bjó skyldfólk
og þar var alltaf tekið á móti mér
opnum örmum, frændur og frænk-
ur.
Ég var ekki há í loftinu þegar
ég fór með ömmu að skúra, en hún
vann við ræstingar í Laugalækja-
skóla í mörg ár.
Amma saumaði á mig mína eftir-
minnilegustu kjóla, sumarkjóla með
fíflamyndum og síðar meir diskó-
galla sem bráðlá á að fá til þess
að komast á ball.
Þegar ég svo var orðin móðir
sjálf fluttist ég til ömmu og bjó hjá
henni sl. tvö ár. Frá þeim tíma er
margs að minnast, en efst í huga
er þakklæti til hennar fyrir allt sem
hún gerði fyrir mig og dóttur mína
Dagnýju. Eg minnist þess er við
sátum fram eftir nóttum við kerta-
ljós í stofunni hjá henni og töluðum
saman um lífið og tilveruna. Þær
stundir geymi ég sem gullkorn í
hjarta mínu og fæ aldrei fullþakkað
né heldur hvað hún átti mikla þolin-
mæði með Dagnýju, kenndi henni
og lék við hana búðarleiki og spil-
aði við hana á spil. Mig undraði oft
æðruleysið sem hún átti.
Mér finnst amma aldrei hafa orð-
ið gömul, hún var svo jákvæð og
ung í anda þótt árin liðu og líkam-
inn væri orðinn lasinn.
Þegar ég fór til að kveðja þig
áður en ég fór til útlanda grunaði
mig ekki að það yrði okkar síðasti
fundur, því að ég ætlaði að segja
þér ferðasöguna þegar ég kæmi
aftur. Elsku amma, ég gæti skrifað
heila bók um samskipti okkar og
allt það sem þú miðlaðir mér af
reynslu þinni, en það er bara fyrir
mig og ég vona að ég beri þá gæfu
að geta miðlað öðrum eins og þú.
Minningin um þig mun veita mér
gleði um ókomna tíð.
Guðrún Kristinsdóttir.
Seint að kvöldi fimmtudaginn 29.
apríl 1993 lést amma Gunna, sem
hét fullu nafni Guðrún Margrét
Halldórsdóttir. Okkur langar með
fáeinum orðum að minnast hennar
og þakka þær samverustundir er
við systkinin áttum með henni, því
að í tæp tuttugu ár bjuggum við í
sama húsi og þau afi. Minningarnar
eru því margar og verða ekki taldar
upp hér nema að litlu leyti.
Amma var ekki manneskja sem
sat og lét sér leiðast og við munum
hana sjaldnast öðruvísi en með ein-
hveija handavinnu. Þótti okkur
ótrúlegt hveiju hún gat afkastað á
skömmum tíma, en það var aðallega
föndur og útsaumur, allt nema að
prjóna. Hún sagði einu sinni: Ég
kann ekki að pijóna. Ekki vitum
við hvort það var rétt hjá henni,
við höldum bara að allt annað hafi
henni þótt skemmtilegra.
Sjálfsagt hefur hún haft minni
tíma fyrir þetta allt saman þegar
hún, aðeins 22 ára gömul, tekur
við heimili afa okkar sem þá stóð
uppi ekkill með níu börn. Þykir
okkur aðdáunarvert hvernig hún
skilaði því hlutverki.
Það er ýmislegt sem kemur upp
í hugann þegar við kveðjum ömmu.
Okkur er það minnisstætt þegar
hún ásamt afa tók undir sálmana
sem sungnir voru í útvarpsmess-
unni á sunnudögum svo að eitthvað
sé nefnt.
Blessuð sé minning ömmu okkar.
Kveðja.
Ragnheiður, Oli og Margrét
Þórólfsbörn.
Stretsbuxur
kr. 2.900
Mikið úrval af
allskonar buxum
Opið ó laugardögum
kl. 11-16
MERKING tíf
BRAUTARHOLT 24
SÍMI: 627044
UMffRÐARMfRKl
AÖalfundur
Aðalfundur Vinnuveitendasambands íslands verður haldinn
þriðjudaginn 11. maí og hefst kl. 12.00.
Fundarstaður: Hótel Saga, Súlnasalur.
Stúdentasamband VÍ
Aðalfundur Stúdentasambands VÍ verður
haldinn í kennarastofu Verzlunarskólans við
Ofanleiti mánudaginn 10. maí kl. 17.00.
Dagskrá:
1. Venjuleg aðalfundarstörf.
2. Stúdentafagnaður VÍ sem haldinn verður
föstudaginn 21. maí í Átthagasal Hótels Sögu.
Stjórnin.
Fulltm
almællsárgaiiga
etu sérstaklega
hvattirtil
aðmæta.