Morgunblaðið - 27.06.1993, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ MIINIIVIINGAR SUNNUDAGUR 27. JÚNÍ 1993
23
lækningar og var því vinnudagur-
inn oft langur og strangur, þegar
fara þurfti í margar sjúkravitjanir
eftir almennan stofutíma. Síðari
hluta starfsævi sinnar stundaði
hann þó sérfræðistörfin einvörð-
ungu, og má segja að við það
minnkaði annríki nokkuð frá því
sem áður var en ekki var að sama
skapi sjálfgefið að vinnudagurinn
styttist, því að alla tíð og fram að
starfslokum fylgdist hann mjög vel
með í fræðum sínum og sparaði
þá hvorki tíma né fyrirhöfn. Kunn-
áttu sinni hélt hann einkum við
og jók hana sífellt með miklum
lestri fræðirita en jafnframt sótti
hann oft og reglubundið ráðstefnur
og námskeið erlendis. Ótaldar eru
þær þúsundir manna, karla og
kvenna um allt land, sem Ólafur
Tryggvason hjálpaði í baráttu við
sjúkdóma, og er mér mætavel
kunnugt, að honum þóttu lánast
læknisstörfin afburðavel. Eru þeir
vissulega margir, sem nú mega
minnast hans með þakklæti fyrir
vel unnin og árangursrík læknis-
störí fyrr og síðar.
Ólafur var tvímælalaust vel fall-
inn til hvers kyns félags- og
trúnaðarstarfa en sóttist þó ekki
eftir þeim né heldur vegtyllum al-
mennt. Nægir að geta þess hér,
að hann var um nokkur ár í stjóm
Læknafélags Reykjavíkur og lengi
í stjórn Norræna húðlæknafélags-
ins. Um skeið var hann einnig próf-
dómari í húð- og kynsjúkdóma-
fræði við læknadeild Háskólans.
Hann var kosinn bréfafélagi í
norska húðlæknafélaginu og heið-
ursfélagi var hann í félagi ís-
lenskra húðlækna. Hafði Ölafur
löngum mikil og náin samskipti
við norræna starfsbræður sína; var
hann góður fulltrúi þjóðar sinnar
og stéttar á erlendum vettvangi
og þau hjónin tóku vel og höfðing-
lega á móti erlendum sérfræðing-
um, sem komu hingað til lands.
Gestrisni þeirra hjóna var þó síður
en svo einskorðuð við erlenda menn
heldur tóku þau ætíð á móti hveij-
um, sem að garði bar, ættingjum
og jjölda vina og kunningja, með
mikilli og rómaðri reisn og myndar-
skap á fögru, menningarlegu og
vel búnu heimili sínu. Átti þar
húsfreyjan að sjálfsögðu ekki síðri
hlut að máli en bóndinn, en þau
hjónin voru alla tíð samhuga um
gott heimilislíf, enda bæði miklar
heimilis- og fjölskyldumanneskjur
þótt jafnframt væru þau heims-
borgarar í þess orðs bestu merk-
ingu. Heima hjá afa og ömmu leið
barnabörnum þeirra vel, sem og í
návist þeirra annars staðar, enda
var þar af mikilli hjartahlýju að
miðla, auk þekkingar og lífs-
reynslu, sem yngsta kynslóðin fékk
vel að njóta.
Svo margvíslegum og, við fyrstu
sýn, ólíkum hæfileikum, sem Ólaf-
ur Tryggvason var vissulega bú-
inn, var hann þó stefnufastur mað-
ur og marksækinn. Áhugaefnin
voru mörg, jafnframt því sem
hæfileikarnir voru fjölþættir, en
starfs- og lífsferillinn var þó frá
upphafi „heill“ og óbrotinn og jafn-
lyndur var hann í skapi og reglu-
og vanafastur í dagfari sínu öllu.
Fædd 4. desember 1913
Dáin 28. maí 1993
Með örfáum orðum langar okkur
að kveðja föðursystur okkar Frið-
riku Guðnýju Ólafsdóttur eða Fíu
eins og við systkinin kölluðum hana
alltaf. Fía bjó í Dufansdal til ársins
1967 og var ein af óhagganlegu
staðreyndunum í tilverunni meðan
við vorum enn börn.
Heimilið var fjölmennt, vinnu-
dagurinn langur og veraldleg þæg-
indi fábrotin. Fía gekk til allra verka
bæði utan dyra sem innan og átti
stóran þátt í uppeldi okkar og
Hann hafði vissulega ákveðnar
skoðanir á mönnum og málefnum
en fór hóflega með þær og kvað
ekki upp dóma að lítt athuguðu
máli. Þess hefur áður verið getið,
að Ólafur var mikill námsmaður á
yngri árum en að hætti góðra
menntamanna, fyrr og síðar, var
hann alla ævi að læra og að auka,
skipulega, þekkingarforða sinn og
víðsýni. Kom þetta fram á mörgum
sviðum, auk sérgreinar hans, m.a.
í tungumálanámi og ýmsum nýjum
hugðarefnum, sem hann tileinkaði
sér og lagði stund á. Auk margvís-
legra hagleikssmíða Ólafs og at-
hugana hans á leyndardómum ís-
lenskrar tungu nægir í því sam-
bandi að nefna listrænan áhuga
hans, sem mörgum samferða-
mönnum var vel kunnugt um, en
eigi síður hitt, sem ýmsum var
miður kunnugt, að hann hafði
umtalsverða hæfileika til listrænn-
ar sköpunar. Lét hann þá hæfileika
sína alls ekki ónotaða, þótt vissu-
lega væri varlega á haldið og e.t.v.
um of. Um nokkurt árabil fékkst
hann t.d. við listmálun og hefðu
margir væntanlega vel mátt una
við árangur sambærilegan þeim,
er hann náði á því sviði, en lítt var
þó Ólafi við að flíka myndum sín-
um. Marksæknari var hann hins
vegar á öðru sviði, þ.e. á vettvangi
braglistarinnar, þótt einnig þar
færi hann lengst af fremur dult
með viðfangsefni sín og fullbúin
verk. Allt frá æskuárum hafði
Ólafur verið mikill unnandi góðrar
ljóðlistar og kunnáttu- og smekk-
maður á því sviði, en þó var hann
kominn nálægt miðjum aldri, er
hann tók sjálfur að setja saman
bundið mál að marki. Síðan fékkst
hann við þá iðju, að vísu með
nokkrum hléum, allt til æviloka,
og sótti þó fremur á brattann eftir
því sem á ævina leið. Þótt dulur
væri hann á ýmis kvæði sín, og
þ.á m. á sum hin bestu, fór ekki
hjá því að nokkur þeirra birtust
við ákveðin tækifæri eða væru
sungin á mannamótum. Þar að
auki birti hann vandaðar þýðingar
á erlendum ljóðum í Lesbók Morg-
unblaðsins en þær urðu því miður
of fáar. Hefur nú verið gefið út á
bók úrval ljóðmæla Ólafs, sem tala
ljósu máli um hæfileika hans á
þessu sviði og betur en hér verði
frá sagt. Auk listilegs og kraftmik-
ils tungutaks bera ljóð Olafs skýr-
an vott um djúphygli hans og góða
kímnigáfu, en athyglisvert er einn-
ig hve vel honum lét að sýna les-
andanum ýmis atriði úr daglega
lífinu í nýju ljósi og óvæntu sam-
hengi. Ljóst er þar kveðið um
ýmis mikilvæg mál, sem kunna að
vera umdeilanleg en sem höf-
undurinn hafði myndað sér fastar
skoðanir um. Þá gefur þar einnig
m.a. að finna allnokkur ljóð, er
hann orti til konu sinnar, fagurlega
og af mikilli hlýju, og eru þau, auk
alls annars, góður vottur um hug
Ólafs til hennar og um ástúðlegt
samband þeirra alla tíð.
Ólafur Tryggvason var auð-
kenndur hvar sem hann fór, svip-
mikill maður og höfðinglegur, há-
vaxinn og bar sig vel. Andlitsfall
hans var fastmótað, augun skýrleg
umönnun. Einu okkar tók hún á
móti þegar það fæddist, nokkrum
kenndi hún að lesa og oft las hún
okkur sögur við lampaljós á kvöld-
in. Fía var mikill dýravinur og við
munum hana vel á vorin við að
hlynna að lambfé, þá unni hún sér
engrar hvíldar.
Minningar bernskunnar vekja
margar svo brothættar og dýrmæt-
ar tilfinningar að fara verður með
þær varlega, næstum feimnislega
af ótta við að þær glati hreinleika
sínurn við að festast í orðum —
þannig eru minningarnar um Fíu.
Um leið og við þökkum henni
og snör. Framkoma hans öll var
yfirveguð og traustvekjandi, sem
vel hæfir lækni. Nokkurrar form-
festu gætti, einkum við fyrstu
kynni, en við nánari viðkynningu
varð góðvildin, hlýjan og kímni-
gáfan æ meir áberandi og í minn-
ingunni um hann verða þeir eðlis-
þættir hans allsráðandi.
Kynnin við Ólaf Tryggvason á
liðnum árum urðu mér mikilvæg;
til hans sótti ég lærdóm um margt,
sem miklu skiptir, en þó hefði ég
viljað, að þau kynni hefðu orðið
enn lengri og sannarlega hefði ég
líka mátt læra sumt betur en raun
varð á. Ólafur var sá maður að
allri gerð og reynd, að minningin
um hann, dýrmæt og skýr, mun
fylgja mér til æviloka, og þykist
ég vita, að þar geti ég einnig
mælt fyrir munn fjölmargra sam-
ferðamanna hans, er nú kveðja
hann með söknuði.
Páll Sigurðsson.
Ólafur Tryggvason læknir var
einn af þeim, sem gengu í Mynt-
safnarafélag íslands á fyrstu árum
félagsins. Starfaði hann þar til
dauðadags og var vinsæll og virtur
félagi. Olafur kærði sig ekki um
að sitja í stjórn félagsins, en hann
brást jafnan vel við, er leitað var
til hans um að leysa vandamál, sem
upp komu, er félagið var að hasla
sér völl hér á landi. Má þar nefna,
að Ólafur Tryggvason samdi ís-
lenskan staðal um flokkun myntar,
en það er mikið vandamál oft á
tíðum að ákveða í hvaða gæða-
flokki hver einstök mynt er og
getur skipt miklu í verði til eða
frá. Ólafur skýrði ennfremur regl-
ur um hvað er framhlið og aftur-
hlið penings, kom með ábendingar
um hreinsun og varðveislu myntar
og margt fleira. Rannsóknir Ólafs
Tryggvasonar á 500 króna gull-
peningnum frá 1961, Jóns Sigurðs-
sonar peningnum, voru tímafrekar
og kröfðust ítrustu athygli. Nokkur
eintök af þessari mynt höfðu verið
fölsuð í Beirút, en athuganir Ólafs
sýndu hvar fölsurunum hafði yfir-
sést og gátu myntsafnarar um
heim allan því varast að kaupa
falsmyntina. Um allt þetta ritaði
Ólafur margar greinar í tímarit
myntsafnara „MYNT“, á árunum
1976 til 1979.
Kynni mín af Ólafi Tryggvasyni
eru af honum bæði sem myntfræð-
ingi og lækni. Hann læknaði mig
af áleitnu ofnæmi fyrir rúmum 20
árum og fylgdist með því síðan
hvort ekki allt væri í lagi. Á bið-
stofu Ólafs læknis var númera-
kerfi, svo sjúklingar kæmust að í
réttri röð, allt var vel skipulagt hjá
Ólafi lækni eins og maðurinn sjálf-
ur. En hvað sem skipulagið hafði
að segja komst enginn hjá því að
finna þá alúð og hlýhug, sem Ólaf-
ur læknir bar til sjúklinga sinna
og áhugi hans og natni við að leysa
vandamál sjúklingsins var frábær.
Ég sakna einnig góðs vinar, sem
var mér oft hollráður, er ég var
að undirbúa myntþætti mína í
Morgunblaðið.
Aðstandendum sendum við hjón-
in innilegar samúðarkveðjur.
Ragnar Borg.
árin sem við áttum saman vottum
við öllum aðstandendum samúð
okkar.
Systkinin frá Dufansdal.
Minning
Friðrika Guðný Ólafs■
dóttirfrá Dufansdal
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
BENEDICTA K. GUNNARSSON
frá ísafirði,
lést í Landsspítalanum miðvikudaginn 23. júní.
Katharina Ú. Ranson,
Birgir Úlfsson, Brynja Jörundsdóttir
Gunnar MartinUlfsson, Kolbrun Svavarsdóttir,
Kristín Úlfsdóttir, Egill Rögnvaldsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðri og amma,
GUNNÞÓRA ÞÓRÐARDÓTTIR,
Reykjalundi,
Mosfellsbæ,
lést í Landakotsspítala að kvöldi 25. júní.
Friðrik Sveinsson,
Guðrún Friðriksdóttir,
Rósa Friðriksdóttir, Þorsteinn Óli Kratsch,
Jóhanna Friðriksdóttir, Sigurður Jónsson,
Þóra Friðriksdóttir, Guðmundur Ragnarsson,
Hildur Kristín Friðriksdóttir, Sigurður Reynisson
og barnabörn.
t
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
SIGURÐUR N. BRYNJÓLFSSON,
Garðavegi 8,
Keflavík,
lést þann 15. júní sl.
Jarðarförin hefur fariö fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Dóra Guðrún Siguröardóttir, Sigurður Ólafsson,
Hafdís Sigurðardóttir, Björgvin Bergsson,
Brynjólfur Sigurðsson, Guðlaug Guðmundsdóttir,
Reynir Sigurðsson, Magný Jónsdóttir,
Ómar Sigurðsson, Sólrún Héðinsdóttir
og barnabörn.
+
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
GEIRLAUG INGIBJÖRG JÓNSDÓTTIR
fyrrv. kaupfélagstjórafrú
i Borgarnesi,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði 16. júní sl.
Jaröarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug.
Anna Fríða Þórðardóttir, Tómas Kristjánsson,
Þorbjörg Þórðardóttir, Matthias Þorkelsson,
Erna Ármannsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Móðir mín,
v. JÓNA JÓNSDÓTTIR,
áðurtil heimilis
á Skúlagötu 60,
Reykjavík,
lést á Hrafnistu, Reykjavík, 21. júní.
Jarðarförin fer fram 29. júní kl. 15.00 frá Nýju kapellunni í Fossvogi.
Sæmundur Sigursteinsson.
+
Útför móður minnar, tengdamóður og ömmu,
LYDIU N. ÞORLÁKSSON,
verður gerð frá Fossvogskirkju, þriðjudaginn 29. júní kl. 15.00.
Stefán Niclas Stefánsson, Sigriður Magnúsdóttir
og börn.
+
Móðir okkar,
SIGRÍÐUR ÞORLÁKSDÓTTIR
frá Hofi íVestmannaeyjum,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni þriðjudaginn 29. júníkl. 13.30.
Sjöfn Bjarnadóttir,
Sverrir Bjarnason.
+
Eiginmaður minn, faðir, afi og langafi okkar,
VALDEMAR SÖRENSEN,
verður jarðsunginn frá Hjallakirkju í Kópavogi þriðjudaginn 29. júní
kl. 13.30.
Blóm vinsamlega afþökkuð, en þeim, sem vildu minnast hans,
er bent á Minningarsjóð Hjallakirkju (kort fást í bókaversluninni
Vedu), eða Minningasjóð Sambands dýraverndarfélaga íslands
(kort fást í símum 26955 og 612829).
Þurfður Jónsd. Sörensen, Jórunn Sörensen,
Þuríður Jónsdóttir, Viðar Gunnarsson,
Katrín Jónsdóttir, Sólborg Jónsdóttir
og barnabarnabörn.