Morgunblaðið - 29.07.1993, Page 29

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 29. JÚLÍ 1993
29
framkvæmdum bæði hér á Akreyri
og víðar um Norðurland, og hélt
hann þeim störfum áfram alllengi
eftir að hann hætti sem deildarstjóri
hjá KEA.
Þegar Guðmundur tók að sér starf,
þá vann hann það eða sá um, að það
væri unnið. Allt hálfkák var honum
á móti skapi. Hlutina skyldi drífa
áfram, en það varð að gerast vel.
Sjálfur varð hann að vera sívinn-
andi, til dæmis hefur hann hin síð-
ustu ár verið í framkvæmdanefnd
um byggingar aldraðra hér í bæ, sem
stendur í stórframkvæmdum.
Við Guðmundur höfum starfað
saman í félagi hér í bænum, Frímúr-
arareglunni, í tæp 40 ár. Þar vann
hann eins og annars staðar af lífi
og sál og með ráðum og dáð eins
og greinleg merki sjást um og þar
var hann vel studdur af eiginkonu,
börnum og tengdabörnum.
Við spiluðum lengi saman brids
með tveimur öðrum félögum og þá
var margt rætt, því að hann fylgdist
ákaflega vel með því, sem var að
gerast í kringum hann. Allt frá þeim
tíma hefur samstarf okkar verið
ákaflega gott. Hann var hollvinur
og óþreytandi að hvetja til athafna.
Oft kom hann tii mín og sagði:
„Heyrðu, heldurðu að það væri ekki
rétt að gera þetta strax.“ Eða, „væri
ekki rétt af þér að fara að taka til
höndunum". Stundum kannske svo-
lítið skeleggara. En þannig var Guð-
mundur, alltaf með augun opin fyrir
því, sem hann taldi mega betur fara.
Guðmundur kvæntist hinn 21.
nóvember 1936 Jóhönnu Gunnlaugs-
dóttur, mikilli sómakonu úr Svarfað-
ardal. Bjó hún manni sínum ágæt-
asta heimili og var honum mikil stoð
og stytta í hvívetna, þótt ætíð hafí
hún verið hljóðlát í framkomu.
Þau Guðmundur og Jóhanna eign-
uðust fjögur böm, sem öll eru búsett
hér í bænum. Steinunni, kaupkonu,
kvænta Bimi Baldurssyni, fram-
kvæmdastjóra, Gunnlaug, deildar-
stjóra hjá KEA, kvæntan Guðlaugu
Stefánsdóttur húsmóður, Margréti,
bókavörð, kvænta Kristni J. Hólm,
húsgagnasmíðamefstara, og Guð-
rúnu, kvænta Hannesi Haraldssyni,
vélvirkameistara. Samband þeirra
allra var mjög gott, enda nefndum
við Guðmund stundum ættarhöfð-
ingjann.
Nú að leiðarlokum kveð ég Guð-
mund með virktum og þakka honum
Fæddur 6. október 1922
Dáinn 21. júlí 1993
Mig langar að minnast I lítilli
kveðju elsku Villa afa sem borinn
er til moldar í dag. Afi var fæddur
6. október 1922 og lést þann 21.
júlí 1993 síðastliðinn i Borgarspítal-
anum í Reykjavík, þar dvaldi hann
að mestu leyti sína síðustu mánuði
í baráttu við veikindi sín.
Sú mynd sem kemur í huga minn
er ég minnist hans er þar sem hann
stendur á veröndinni uppi í sumarbú-
stað í Þrastarskógi, þar tóku hann
og amma alltaf hlýlega á móti öllum
þeim gestum sem komu.
Afi var mjög fróður maður og þá
sér í lagi um ættir, hann hafði yndi
af að rekja ættir langt aftur og svo
sagði hann okkur heilmargt um ætt-
mennin, því starfi var ekki nærri því
lokið er hann þurfti að kveðja þenn-
an heim.
Afi, við eigum eftir að sakna þín,
megir þú hvíla í friði.
Elsku amma, guð gefi þér allan
þann styrk sem hann einn getur í
sorg þinni.
Lækkar lífdaga sól.
Löng er orðin mín ferð.
ágætt samstarf og góð ráð. Við Sig-
urlaug sendum Jóhönnu, börnum,
tengdabörnum og fjölskyldum þeirra
hlýjar kveðjur og biðjum þeim bless-
unar hins hæsta.
Ragnar Steinbergsson.
Fyrir um 40 árum rákust inn á
skrifstofu mína nokkrir menn á veg-
um Olíufélagsins hf. Erindið var að
Ieita upplýsinga um tæknilegt mál-
efni, og fengu þeir upplýsingarnar.
Einn þessara manna var Guð-
mundur Jónsson, sem þá var deildar-
stjóri olíusöludeildar KEA, og komst
á vinskapur milli okkar þar á staðn-
um. Þrátt fyrir 450 kílómetra fjar-
lægð á milli okkar, jókst vinátta
okkar frekar en hitt með hverju ári
og var það vel.
Guðmundur kom því svo fyrir, að
ég var beðinn að taka að mér nokk-
ur verk á Akureyri, og þurfti ég því
oft að fara norður heiðar og fór
næstum alltaf akandi, sem honum
fannst reyndar tímaeyðsla umfram
flugið, en hann flaug mjög oft suður
og heim aftur. í sambandi við það
hafði ég embætti nokkuð með hönd-
um. Embættið var að aka honum út
á flugvöll, þegar hann fór norður að
afloknum erindum sínum hér fyrir
sunnan, og þótti mér vænt um þenn-
an óreglulega starfa.
Ekki var komizt hjá að kynnast
þeim KEA-mönnum nokkuð vegna
ofangreindra verkefna minna fyrir
norðan. Æðstur þeirra var Jakob
Frímannsson, mikill héraðshöfðingi,
sem var virtur að verðleikum af öll-
um. Guðmundur talaði alla tíð um
hann sem „húsbóndann", og var ekki
torráðið, við hvem var átt, enda
væntumþykja bundin áherzlu þess
orðs. Jakob hafði fundið Guðmund
hjá flutningamiðstöðinni Stefni, og
séð hvert mannsefni var þar á ferð-
inni, og réð hann til olíusöludeildar-
innar sem yfirmann.
Jakob hafði sína stjómunarhætti
á KEA. Einn þessara stjórnunarhátta
var daglegur fundur með deild-
arstjóram kl. 9.30 á Hótel KEA alla
morgna og var þar farið ofan í mál-
in lauslega og borgaði hver fyrir sig.
Mér var stundum boðið að vera með
í þessu morgunkaffí þeirra og þótti
heiður að.
Afkoma KEA var alla tíð Jakobs
góð og stóðu þar allar deildir fyrir
sínu. Olíusöludeildin var ein þeirra,
Fauk í faranda skjól,
fegin hvíldinni verð.
Guð minn, gefðu þinn frið,
gleddu og blessaðu þá,
sem að lögðu mér lið.
Ljósið kveiktu mér hjá.
(H. Andrésdóttir)
Erla Þorbjörg Jónsdóttir.
en á árunum áður en hitaveitan kom,
var mikil sala í þeirri deild af olíu
til húsahitunar. Sú sala minnkaði til
muna eftir að hitaveitan var stað-
reynd, en ég fann inn á það hjá
Guðmundi, að ekki væru öll kurl
komin til grafar í því fyrirtæki, og
farið hefði verið í það meira af kappi
en forsjá. Olíukynding er nefnilega
ekki sérlega dýr, en hitaveitan er það
þrátt fyrir alls konar opinbera styrki
sem henni hafa verið veittir. Það
þótti aftur á móti ekki fínt að nefna
það upphátt og var svo látið vera.
Ég get ekki sleppt að geta nokk-
urs atriðis um samskipti okkar
tveggja. Eitt sinn sem oftar þurfti
ég að fara norður og var Öxnadals-
heiði ófær og á henni fastir um tíu
flutningabílar. Ég brauzt samt yfir
hana á lítilli Volkswagen bjöllu, og
renndi mér fram hjá öllum föstu bíl-
unum. í Öxnadal mætti ég kranabíl,
sem Guðmundur hafði sent á móti
mér, og man ég svipbrigði hans,
þegar ég komst norður án þess að
þurfa á krananum að halda. Ég tel
mig vita með vissu, að nákvæmlega
eins hafi hann fylgzt með starfs-
mönnum sínum, þegar þeir voru á
ferð í misjöfnum veðram á vegum
fyrirtækisins. Gott var fyrir starfs-
menn að eiga slíkan mann til að
vaka yfir sér.
Guðmundur átti gott heimili og
stóra fjölskyldu. Guðmundur eignað-
ist 1936 afbragðs konu, Jóhönnu
Gunnlaugsdóttur, og bjó hún honum
friðsælan samastað til hvíldar og
ánægju, og ekki skemmdu börnin
fyrir. Þau eignuðust fjögur börn, öll
hin efnilegustu og fengu öll gott gjaf-
orð.
Gestrisni á heimilinu var sérstök.
Alltaf fékk ég ijómapönnukökur með
sveskjusultu, þegar ég kom til þeirra.
Eitt sinn kom ég til þeirra í um
fimmtán manna hópi ofan af Gæsa-
vatnaleið, enginn hreinn en allir held-
ur útigangslegir. Ekki kom annað til
greina en bjóða öllu þessu sandorpna
liði til matarveizlu, fólki sem það
eitt hafði sameiginlegt að vera vina-
fólk mitt. Ég komst að því síðar, að
hann hafði gert út menn til að smala
saman soðnum sviðakjömmum í
mörgum sjoppum á Akureyri (það
var áður en sjoppur fundu upp að
selja brasmeti), og var haldin á Hlíð-
argötunni hin dýrðlegasta veizla. Ég
er þess fullviss, að í viðbót við upp-
þvott, hefur orðið að ryksuga húsið
allt, teppi og stóla, en sjálfsagt var
það og velkomið. Þetta er merki um
vináttu og gestrisni.
Það hefur lengi háð samvinnu-
hreyfingunni, að stundum hafa valizt
þar menntunarlitlir menn til forystu.
Guðmundur fékk að vísu ekki mikla
menntun í skóla, en hann hafði það
sem til menntunar þurfti: yfírburða
gáfur og sjálfstæða hugsun, auk
þess sem stjórnunarhæfileiki var
honum í blóð borinn. Hann var undir-
maður Jakobs Frímannssonar, sem
verið hafði fulltrúi Vilhjálms Þór, á
meðan hann var kaupfélagsstjóri
KEA, en Vilhjálmur var þeirrar nátt-
úra, að hann reif allt upp með sér
til betri vegar og meira veldis en
áður hafði verið. Gilti þar einu, hvort
um var að ræða fyrirtæki eða félög,
allt fór upp á við í hans höndum.
Jakob var ekki sami víkingurinn og
Vilhjálmur, en afar mikið traustur
maður svo að Guðmundur gekk þar
í góðan skóla og lærði vel. Afkoma
KEA var því alla tíð góð og má segja,
að KEA hafi átt drjúgan þátt í að
byggja upp sveitirnar á starfssvæð-
inu. Er það mikill munur en stóri
bróðir fyrir sunnan, sem hvarf á tíu
árum eftir að tekið var fyrir spari-
fjáráskrift landsmanna til hans,
vegna óhóflegrar skuldsetningar.
A vörusýningum utanlands kom
það iðulega fyrir að við værum sam-
ferða. Ekki var ég var við nein vanda-
mál hjá Guðmundi að koma sínum
erindum fram, og tel ég þó meira
en vafasamt að hann hafí lært ensku
eða þýzku í skóla, en hann náði sínu
þrátt fyrir það.
Alla tíð held ég að Guðmundur
hafí fylgt Framsóknarflokknum að
málum. Það var þó ekki fyrr en á
síðustu dögum hans, að hann sagði
mér hver ástæðan hafði verið: Hann
hafði kynnst Jónasi Jónssyni, og Jón-
as hafði gert honum greiða, og var
það upphaf vináttu þeirra, og kom
Jónas stundum við hjá Guðmundi á
ferðum sínum KEA aftur á móti
gekk ekki eftir stjórnmálaskoðunum
manna, enda voru þar menn í fremstu
röð meðlimir annarra flokka, menn
vora einfaldlega valdir eftir hæfíleik-
um.
Mér er mikill missir að Guðmundi
og fínnst ótrúlegt, að hann skuli
vera fallinn fyrir aldur fram, maður,
sem hafði létt útlit, hugsunarstarf-
semi, sem var í fullkomnu lagi og
átti yfirburða eiginkonu. Við því var
búizt, að hann ætti mörg góð ár
framundan.
Við Bettý sendum Jóhönnu, böm-
um þeirra og fjölskyldum innilegar
samúðarkveðjur, en erum þess full-
viss, að Guðmundur fer aldrei einn
á þeim leiðum, sem hann fetar nú.
Hann fer að vísu ekki á Benzanum
sínum, sem honum þótti svo vænt
um, en hann ber með sér bezta far-
kost, sem völ er á: góða samvizku
og ást þeirra, sem eftir lifa.
Sveinn Torfi Sveinsson.
Á síðustu mánuðum hafa margir
vinir mínir og samstarfsmenn horfíð
yfir móðuna miklu, farið í þá ferð
sem engin fær umflúið. Hinn 21.
júlí síðastliðinn lést Guðmundur
Jónsson deildarstjóri olíusöludeildar
Kaupfélags Eyfírðinga á Akureyri.
Leiðir okkar lágu saman á vordögum
árið 1959 þegar ég hóf störf hjá
Olíufélaginu hf. en hann hafði þá
um nokkurt skeið stjórnað olíusölu-
deild Kaupfélags Eyfírðinga. Kaup-
félagið sá um sölu á vörum Olíufé-
lagsins hf. Ég minnist enn okkar
fyrsta fundar í maímánuði 1959. Það
voru ýmis mál óleyst milli Olíufélags-
ins hf. og KEA, Jakob Frímannsson
kaupfélagsstjóri hafði skýrt mér frá,
að hann myndi fela Guðmundi Jóns-
syni að ræða þessi mál við mig. Það
leið ekki langur tími frá þessu sam-
tali þangað til Guðmundur hringdi
og kvaðst vilja koma svo fljótt sem
hægt væri til fundar við mig. Þar
kom strax fram sá mikli kostur Guð-
mundar að láta hlutina ekki bíða
heldur ganga strax til starfa þegar
verkefni lágu fyrir og ljúka málum
tafarlaust án alls dráttar.
Þessi fyrsti fundur okkar varð all-
langur, því strax varð mér ljóst, að
hann gat frætt mig um margt, sem
ég átti ólært um viðskipti og verslun
með olíuvörur. Hann hafði skipulagt
olíusöludeild KEA á tíma þegar olía
var að leysa kol af hólmí sem hita-
og orkugjafí, og þegar sala á olíu
allt að því tvöfaldaðist milli ára af
þessum sökum. Þessi breyting kall-
aði á nýtt skipulag. Guðmundur var
sérlega vel til fallinn til að standa
fyrir þessari breytingu. Hann var
úrræðagóður og fljótur að taka
ákvarðanir og fylgja þeim eftir af
dugnaði og festu.
Á okkar fyrsta fundi kom fram,
að hann hélt fast á málum fyrir það
fyrirtæki sem hann vann fyrir, en
hann var hygginn og sanngjarn og
þessvegna tókst að ná niðurstöðu og
útkljá öll þau mál sem fyrir lágu.
Minning
Vilhjálmur Ingólfsson
Þetta varð upphaf vináttu, sem ent-
ist okkur alla tíð.
Guðmundur var í eðli og uppruna
samvinnumaður og vann fyrir það
samvinnufélag, sem starfað hefur af
mestum myndarskap á íslandi. Guð-
mundur var í þeirri framvarðasveit,
sem bar uppi og stjórnaði hinum
daglegu störfum hjá Kaupfélagi Ey-
firðinga. Hann fylgdist vel með öllu,
sem fram fór hjá félaginu og var
fljótur að sjá hvað betur mætti fara
og hvaða nýjungum yrði við komið.
Hann einskorðaði sig þar alls ekki
við þá deild sem hann stómaði, held-
ur fylgdist af áhuga með flestu því,
sem KEA tók sér fyrir hendur. Sama
átti við um Olíufélagið hf. Áhugi
hans á starfsemi þess var óbilandi.
Hann sparaði ekki krafta sína til
þess að vinna að heill þess og vel-
gengni.
Guðmundur var félagi í Frímúr-
arareglunni og leysti af hendi mikil
og góð störf fyrir þann félagsskap.
Hann var þar mikils metinn og var
heiðraður fyrir störf sín.
Eftirlifandi eiginkona Guðmundar
er Jóhanna Gunnlaugsdóttir og eign-
uðust þau fjögur börn, Steinunni,
kaupkonu, kvænta Bimi Baldurssyni
verslunarmanni, Gunnlaug, skrif-
stofumann kvæntan Guðlaugu Stef-
ánsdóttur, Margréti, kvænta Kristni
Hólm byggingameistara, og Guðrúnu
kvænta Hannesi Haraldssyni vél-
smið.
Að leiðarlokum þakka ég fyrir
margar góðar stundir, sem við Guð-
mundur áttum saman og vináttu sem
alrei brást. Ég sendi konu hans og
börnum og fjölskyldum þeirra inni-
legustu samúðarkveðjur.
Vilhjálmur Jónsson.
AGU
REGNFATNAÐUR
í miklu úrvali.
100% vind- og vatnsheldur.

TRAVEL - St. S-XL
Verðkr. 7.795,-
AGU - st. XS-XXL
Verðkr. 4.990,-
Sendum í póstkröfu.
Mikið úrval af regnfatnaði.
Dhummel^
SPORTBÚÐIN,
ÁRMÚLA 40, SÍMAR 813555 OG 813655.
TIL KÍNA MEÐ KONU SEM KANN SITT KÍNA
Fjórða Kínaferðin verður farin 1. okt.-23. okt. til: Beijing, Luoyang, Xian, Chongqing, Wuhan, Shanghai
og Suzhou. Einnig verður siglt niður Yangtse fljótið í nokkra daga með viðkomu í litlum þorpum.
Heildarverð, allt með öllu: 240 þús. Viðbót fyrir einbýli 30 þús. Hámarksfjöldi farþega: 19
Skipulag og fararstjórn: Unnur Guðjónsdóttir, sem einnig er fararstjóri í Kínaferð Samvinnuferðar-Landsýn-
ar 26. okt.-10. nóv.
Nánari uppl. og tilkynningar um þátttöku hjá Unni s. 12596 og Samvinnuferðum-Landsýn s. 691010, fax 27796.
KÍNAKXÚBBUR UNNAR d