Morgunblaðið - 03.11.1993, Síða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 3. NÓVEMBER 1993
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ÞÓRUNN ÁSBJÖRNSDÓTTIR
frá Hellissandi,
lést á sjúkradeild Hrafnistu í Hafnarfirði þriðjudaginn 2. nóvember.
Fyrir hönd aðstandenda,
Hólmfrfður Jónasdóttir.
t
Systir okkar,
GUÐNÝ ELÍNBORG GUÐJÓNSDÓTTIR,
Vitastíg 18,
lést þann 22. október 1993 í Borgarspítalanum.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Helga Guðjónsdóttir,
Guðbjörn E. Guðjónsson,
Áslaug Guðjónsdóttir.
t
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma,
MARGRÉT SOFFfA JÓNASDÓTTIR
frá Sléttu,
Kaldaseli 12, Reykjavík,
lóst í Landspítalanum 1. nóvember sl.
Jónas Karlsson, Hrönn Þórðardóttir,
Magnús Jónasson, Ástríður Júlíusdóttir,
Gunnhildur Jónasdóttir, Sigurjón Pálsson,
Þórður Geir Jónasson, Kobrún Kristjánsdóttir,
Karl Baldvin Jónasson
og barnabörn.
t
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÁGÚST HINRIKSSON,
prentari,
Hagamel 20,
lést í Landakotsspítala 2. nóvember.
Inga Ágústsdóttir, Guðmundur B. Lýðsson,
Lovísa Ágústsdóttir, Hermann Sigfússon,
Sigrún Valgeirsdóttir, Kristin Valgeirsdóttir, Sólveig
Valgeirsdóttir, íris Valgeirsdóttir, Elísa Ágústsdóttir, Unnar
Már Garðarsson, Kara Elvarsdóttir, Ágúst Guðmundsson,
Lýður Guðmundsson, Sigrún Guðmundsdóttir,
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
PÉTUR ÞORSTEINSSON
fyrrv. sýslumaður,
Lágholti 23,
Mosfellsbæ,
lést erlendis þann 23. október.
Útför hans fer fram frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 4. nóvember
kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á Hjartavernd.
Björg Rikarðsdóttir og fjölskylda.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
sonur, tengdasonur og bróðir,
EINAR ÞÓR
VILHJÁLMSSON,
Rauðagerði 58,
Reykjavík,
varð bráðkvaddur aðfaranótt sunnu-
dagsins 31. október.
Jóhanna Magnea Björnsdóttir og börn,
Helga Finnbogadóttir og börn,
Þórey Ólafsdóttir.
t
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug
við andlát og útför
GISSURAR
KRISTJÁNSSONAR,
Kleppsvegi 120.
Elínborg Stefánsdóttir,
Jóna Gissurardóttir, Guðbjörg M. Gissurardóttir,
ína Gissurardóttir, Halldór Skaftason,
Kristján Gissurarson, Þórunn Magnúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Gissur Kristjáns-
son - Minning
Fæddur 5. desember 1904
Dáinn 12. október 1993
Þegar aldnir menn kveðja þetta
jarðlíf fyllumst við eftirsjá og sökn-
uði en jafnframt sækja að okkur
hugsanir um löngu liðin ár, fram-
andi lífshætti og allar þær ótrúlegu
breytingar, sem orðið hafa á þess-
ari öld.
Gissur fæddist í árdaga aldarinn-
ar, var að verða 89 ára, fæddur í
desember 1904 að Langholtsparti í
Hraungerðishreppi í Ámessýslu, en
þar bjuggu foreldrar hans, Kristján
Diðriksson og kona hans Guðríður
Sveinsdóttir, og var Gissur fimmti
elstur tólf systkina. Ætla mætti að
oft hafí verið þröngt í búi hjá svo
stórri fjölskyldu og vart hafa húsa-
kynnin verið rúmgóð á jörð sem var
talin fremur rýr, en ekki var merkj-
anlegt, hvorki á Gissuri né bræðmm
hans að neinn skortur hafí verið á
heimilinu í uppvexti þeirra. Og var
slíkt þó víða þekkt á sveitabýlum
þess tíma.
Gissur var meðalmaður á hæð,
en mjög þrekvaxinn og karlmann-
legur, herðabreiður og samsvaraði
sér vel, enda sagður afrenndur að
afli á yngri árum. Atorka hans og
athafnasemi var vissuleg ekki á
færi neins meðalmanns, og ef til
vill hefur hann um tíma ætlað sér
um of, er hann atti kappi við óblíð
náttúruöfl og erfíðleika þá sem
heimskreppan mikla á fjórða áratug
aldarinnar skóp mönnum hér á
landi. Þessi hugsun hvarflar að mér
vegna þess að á efri árum varð
Gissur fyrir því óláni að kölkun í
mjaðmarliðum gerði honum óhægt
um gang, svo að síðustu árin varð
hann að nota hjólastól. En karl-
mennska hans var óbugandi. Hann
stóð á meðan stætt var, og barðist
óbugaður andlega fram til síðasta
dags.
Eitt það fyrsta er mér flaug í
hug þegar ég heyrði andlátsfregn
Gissurar, var þessi vísa úr Háva-
málum:
Þagait og hugalt
skyli þjóðans bam
og vígdjarft vera,
glaður og reifur
skyli gumna hverr
uns sinn bíður bana.
Og það var engin tilviljun, að
slík orð komu í hugann. Engan
mann hef ég þekkt, sem mér fínnst
hafa komist nær því, að slík lífs-
speki mætti vera hans einkunnar-
orð. Hann var hljóðlátur maður,
hugsandi og athugull, en mjög við-
ræðugóður, djarfur og áræðinn, en
fyrst og síðast glaður og reifur.
Gissur dvaldist æskuárin hjá for-
eldrum sínum að Langholtsparti,
en var þó aðeins tólf ára er hann
fór að Oddgeirshólum, og vann
hann því heimili næstu tíu árin.
Hann er 22 ára þegar hann keypti
sér lausamennskubréf, og er þá laus
við kvaðir um fastráðningu í vinnu.
Næstu átta árin stundaði hann
ýmis störf til lands og sjávar, víða
um land. Árið 1934 var hann kom-
inn til Reykjavíkur og keypti þá
húseignina að Ránargötu 3, og sýn-
ir það glöggt að honum hefur vegn-
að vel árin á undan. í þessu húsi
voru nokkrar leiguíbúðir sem áttu
að gefa nokkrar tekjur. Hann
stundaði margvíslega vinnu og
meðal annars vann hann um hríð
við Sogsvirkjunina, en gaf sér jafn-
framt tíma til náms og hlaut stýri-
mannsréttindi 1934 og skipstjórn-
arréttindi 1939.
Árið 1935 kvæntist hann heit-
konu sinni, Guðrúnu Jónsdóttur frá
ísafírði, en henni hafði hann kynnst
ári áður norður á Siglufírði. Þau
stofnuðu heimili á Ránargötu 3 og
bjuggu þar næstu sex árin og eign-
uðust tvær dætur á þeim tíma. Þau
Gissur og Guðrún unnu bæði hörð-
um höndum af kappi með forsjá,
og keyptu fískibát á árinu 1937,
sem þau gerðu út um tíma.
Ekki varð framhald útgerðar, en
bæði hjónin voru stórhuga, áræðin
og dugleg. Þau réðust í það á árinu
1941 að kaupa bújörðina Sogahlíð
í Sogamýri, í nágrenni Reykjavíkur,
og seldu þau þá húseignina á Rán-
argötu 3. Nú er Sogamýrin fyrir
löngu orðinn hluti Reykjavíkur, svo
sem kunnugt er, og sveitabúskapur
þar orðinn að þjóðsögu í huga yngri
kynslóðanna.
Þama í Sogamýrinni dafnaði
búskapur ungu hjónanna vel og
brátt var búið orðið eitt hið stærsta
í nágrenni Reykjavíkur. Hjónin í
Sogahlíð seldu Reykvíkingum mjólk
og ýmsar búsafurðir næstu fímm-
tán árin, og bömunum fjölgaði í
fjögur, þrjár dætur og einn sonur.
Tvær eldri dætranna, Jóna og Guð-
björg Margrét, fæddust á Ránar-
götunni, en yngsta dóttirin, ína, og
sonurinn Kristján fæddust í Soga-
hlíð. Þau eru nú öll á besta aldri
og bera foreldrum sínum fagurt
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
HALLDÓR V. SIGURÐSSON
fyrrverandi ríkisendurskoðandi,
Sólheimum 49,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni föstudaginn 5. nóvember
kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á Félag nýrnasjúkra.
Kristrún Jóhannsdóttir,
Sigrún C. Halldórsdóttir, Magnús Guðmundsson,
Jóhann Halldórsson, Guðrún Siguróladóttir,
Halldór Halldórsson, Margrét B. Sigurðardóttir,
Sigurður Valur Halldórsson,
Valgerður G. Halldórsdóttir, Sigurður Haraldsson
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við
andlát og útför móður okkar, tengda-
móður og ömmu,
NÍELSINU (SÍNU) ÓSK
DANÍELSDÓTTUR WliUM,
Fyrir hönd aðstandenda,
Sonja S. Wiium, Hannes Pétursson,
SmóriS. Wium, Molly Thomsen,
Sigurður S. Wiium, Sólveig Traustadóttir,
Símon S. Wiium, Ingunn Ragnarsdóttir,
Dan V. S. Wiium, Hanna B. Þrastardóttir.
vitni sem vel metið dugnaðar- og
atorkufólk.
Árið 1956 hafði höfuðborgin
þjarmað svo að býlinu í Sogamýr-
inni, að ekki varð þar lengur rekið
sauðljár- og kúabú, en hjónin, Giss-
ur og Guðrún, gáfust ekki upp. Þau
settu upp fískbúð við Sogaveginn
og raunar víðar, svö að enn sóttu
Reykvíkingar matvæli til þeirra
hjóna um hríð. Það urðu 14 ár sem
Gissur var allumfangsmikill fisk-
kaupmaður í Reykjavík.
Gissur og Guðrún slitu samvistir
1962, en Guðrún andaðist 1983.
Býlið þeirra Sogahlíð var jafnað við
jörðu 1966.
Gissur var hálfsjötugur er áður
nefndur sjúkleiki hans fór að há
honum svo, að hann varð að hætta
físksölunni. Hann leitaði að léttari
vinnu og fékk vinnu í Múlalundi og
starfaði hann þar frá 1971 til 1988,
eða samfleytt í 17 ár. Hann var því
orðinn 84 ára er hann hætti störfum
og vinnudagurinn vissulega orðinn
langur. En jafnvel eftir að hann gat
ekki lengur ekið bíl sínum vegna
fötlunarinnar, þá orðinn áttræður,
var hann enn ungur í anda, glaður
og reifur.
Gissur var góður hagyrðingur og
átti létt með að kasta fram stökum.
Það fékk starfsfólkið á Múlalundi
að heyra, því að oft flutti hann stök-
ur, eða heilan brag á samkomum
innan fyrirtækisins og þótti góð
skemmtun.
Seinni kona Gissurar var Elín-
borg Stefánsdóttir, ekkja norðan
úr Húnaþingi. Þau bjuggu saman í
tuttugu og þtjú ár, mörg síðustu
árin í góðri íbúð á Kleppsvegi 120,
og nutu vel heimsókna barna sinna
og bamabarna.
Heimsfrægur austurrískur rit-
höfundur hefur lýst fyrstu árum
þessarar aldar svo, að árin frá alda-
mótum fram til 1914 hafí verið
„Gullöld öryggisins". Menn trúðu á
frið og öryggi og framfarir fremur
öllu öðru, en fyrri heimsstyijöldin
lagði heim öryggisins í rúst. Á
þriðja áratugnum þótti mönnum
aftur elda af nýjum degi friðar og
framfara, og trúðu reyndar enn á
frið þrátt fyrir heimskreppuna á
fjórða áratugnum.
Síðari heimsstyrjöldin kollvarp-
aði öllum bjartsýnisvonum á ný, það
sem áunnist hafði á millistríðsárun-
um var að engu gert. Sami rithöf-
undur sagði: „Sá einn sem þekkt
hefur skin og skugga, stríð og frið,
uppgang og hnignun veit hvað lífíð
er í raun og sannleika."
Ég tel að Gissur Kristjánsson
hafi einmitt vitað hvað lífíð er í
raun og sannleika. Þótt hann hafí
áreiðanlega þekkt skin og skugga,
þá vissi hann líka vel að skugginn
er, þegar á allt er litið, afsprengi
ljóssins. Það var þess vegna sem
hann gat alltaf verið glaður og reif-
ur.
Gissur Kristjánsson var jarð-
sunginn frá Áskirkju í Reykjavík
22. október sl. Við hjónin kynnt-
umst Gissuri fyrir rúmum þijátíu
árum, er við tengdumst honum íjöl-
skylduböndum. Við kveðjum hann
klökkum huga, því að hann skilur
eftir minninguna um sannan og
heilan mann. .
Eftirlifandi konu hans, börnum
þeirra og öðrum vandamönnum
sendum við hugheilar samúðar-
kveðjur.
Hallur Hermannsson.