Morgunblaðið - 03.11.1993, Blaðsíða 39

Morgunblaðið - 03.11.1993, Blaðsíða 39
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 3. NÓVEMBER 1993 39 Asta Hansen, Svaða- stöðum — Minning Fædd 6. júní 1920 Dáin 17. október 1993 Þegar ég nú kveð kæra vinkonu og velgjörðarmann, Ástu Hansen, sækir að mér djúpur söknuður og þakklæti. Söknuður yfir því sem var og kemur ekki aftur og þakklæti fyrir það sem Ásta var mér og mínum. Ástríður Björg Friðriksdóttir Hansen fæddist á Sauðárkróki 6. júní 1920. Foreldrar hennar voru hjónin Jósefína Erlendsdóttir Han- sen frá Beinakeldu og Friðrik Han- sen kennari og skáld frá Sauðá við Sauðárkrók. Ásta ólst upp á Sauðárkróki í stórum og gjörvilegum systkina- hópi. Heimili hennar var mikið lær- dóms- og manndómsheimili þar sem andleg gildi hverskonar voru í heiðri höfð. Það var eins konar félags- heimili þar sem fjölskylda og vinir komu saman á gleði- og rauna- stundum og þar voru landsmálin Fæddur 8. janúar 1931 Dáinn 26. október 1993 Hann Haukur frændi er dáinn. Það eru örlög okkar allra að deyja en dauðinn getur verið missár. Þannig fannst mér það vera með Hauk frænda minn. Haukur hafði verið mikið veikur að undanförnu en hann bar þann sjúkdóm sem er hvað skæðastur í þessum heimi, krabbamein. Enda þótt Haukur hafi verið mikið veikur bar hann sig alltaf vel og ekki kvartaði hann eða vorkenndi sjálfum sér, ekki Haukur frændi. Eg er að hressast var viðkvæðið. Haukur var svona hálfpartinn föðurbróðir minn. Hann var tíður gestur á heimili foreldra minna og oftar en ekki þegar hann var í bænum, stoppaði hann hjá okkur, kannski ekki lengi en hann kom þó við. Betri frænda held ég að erfitt sé að finna. Hann var mér óskaplega góður. Haukur var með orðheppnari mönnum og örugglega sá allra, allra stríðnasti. Oftar en ekki er við áttum stund saman barst tal okkar að íþróttum. Haukur var með allt á hreinu, öll úrslit, hveijir skoruðu og jafnvel á hvaða mínútu mörkin voru skoruð. Eitt sinn verða allir menn að deyja, söng Vilhjálmur heitinn og maður spyr: Hver er næstur? Sum- ir hafa lokið störfum hér á jörðu, en öðrum reynist tíminn of naum- ur. Konráð Guðmundssyni auðnað- ist að ljúka sínu af kostgæfni. Þeg- ar maður lítur yfir farinn veg og hverju hafi verið áorkað þá var Konráð þessi áhlaupamaður og hafði úthald til að fylgja sínum málum eftir þar til að þau voru komin í höfn. Oft fannst manni þetta óþarfa nudd og tuð en hann hafði betur á endanum með þraut- seigju og þolinmæði. Konráð bjó yfir dugnaði, krafti, úthaldi og þrautseigju. Síðust æviárin var ald- urinn farinn að segja til sín og starfsþrekið að dvína. Þegar ég var að læra matreiðslu þá var þessi karl að byija sem birgðavörður á Hótel Esju. Við nán- ari kynni breyttist hann í ungling, var meinstríðinn og uppátektasam- ur, en ætíð traustur og góður hlustandi. Konni var sérstaklega skemmtilegur heim að sækja og brotin til mergjar. Ásta mundi vel þá fijóu umræðu sem fylgdi ný- fengnu fullveldi og ljómanum sem varð í kringum alþingishátíðina. Sem ung stúlka hreifst Ásta mjög af samvinnu- og félagshyggjuhug- sjónum Jónasar frá Hriflu. Hún settist í Samvinnuskólann sem þá var undir stjórn Jónasar og lauk þaðan prófi 1940. Samvinnuskólinn þótti veita góða menntun enda var hann strangur skóli og fengu aðeins úrvals nemendur þar inni. Ekki lét þó Ásta þar við sitja heldur fór hún nokkru seinna í Kvennaskólann á Blönduósi og lauk þaðan prófi með lofsamlegum vitnisburði. Hinn 5. maí 1943 gekk Ásta að eiga Friðrik Pálmason bónda á Svaðastöðum, hinn mætasta mann. Gerðist þá Ásta húsfreyja á Svaða- stöðum sem þá hafði verið ættar- óðal Friðriks í 200 ár. í hartnær hálfa öld sátu þau hjón á Svaðastöð- um við mikinn orðstír. Glæsileika Svaðastaðaheimilisins, gestrisni og Hann fylgdist alltaf vel með því hvað ég var að gera og sýndi mér mikinn áhuga og minni íþróttaiðk- un. Unnusta mín fékk nú heldur betur að kynnast Hauki og hans háttum. Eitt sinn fyrir nokkrum árum fóru pabbi og Haukur að horfa á mig spila fótbolta. Þar er þá unnusta mín stödd og fylgist með sínum heittelskaða af miklum áhuga. Pabbi hnippir í Hauk og bendir honum á stúlku eina sem hefur sig mikið í frammi og segir hann honum að þetta sé unnusta mín. Hlakkar þá vel í Hauki. Að leik loknum, sem endaði með tapi míns liðs, gengur Haukur rösklega að stúlkunni og gengur með henni af vellinum en hún hafði náttúru- lega ekki hugmynd um hver þessi maður var. Jæja, eftir stutta stund stendur bunan út úr frændanum um það hvað þetta lið væri af- spyrnulélegt, að hann tali nú ekki um leikmann númer 4, sem var ég, hann væri nú bara ekki liðinu boðlegur. Stúlkan reynir að halda aftur að sér en þegar Haukur hættir ekki, fýkur í mína. 'Stöðvar hún þá göngu sína, danglar í Hauk og segir honum að halda sig á mottunni. Þetta gat ekki berið betra fyrir Hauk - hreinn hvalreki aldrei staldraði maður nógu lengi við svo að honum líkað. Hann vildi ætíð hella aftur í bollana og veita allt sem hann taldi að myndi gleðja viðkomandi. Þar kom fram hans þjónseðli en til þeirra starfa varði Konni að stórum hluta ævi sinni. Það sem einkenndi Konráð var snyrtimennska hans, bíllinn alltaf stífbónaður sumarbústaðurinn til- búinn fyrir myndatöku og heimili þeirra hjóna til fyrirmyndar. Það kom mér á óvart hvað Konni hafði gaman af að strauja og söngla með, en hann sagði það hafa ró- andi áhrif á sig. Konni var mjög bóngóður maður og oft hef ég þurft að leita til hans og alltaf var mér vel tekið og fyrir það er ég þakklát- ur, og fyrir að hafa fengið að kynn- ast þessum manni og læra af hans lífshlaupi sem hann var ötull að miðla af. Ég þakka fjölskyldu hans allan velvilja í minn garð og þig Konni minn sé ég í ljósi friðar. Megi hönd drottins leiða þig áfram og styrkja. Þinn vinur. Ólafur. greiðasemi húsráðenda við gesti og gangandi var viðbrugðið. Frá Svaðastöðum fór enginn bónleiður til búðar. Ásta og Friðrik eignuðust þijú börn. Elstur er Pálmi, f. 1943, fram- kvæmdastjóri á Sauðárkróki, kvæntur Svölu Jónsdóttur húsmóð- ur og skrifstofumanni. Eiga þau fjögur börn og eitt barnabarn. Næstelstur var Friðrik Hansen, f. 1950, búfræðingur. Hann lést af slysförum í nóvember. 1977. Var það fjölskyldunni mikið áfall að missa þennan ljúfa og listhneigða dreng í blóma lífsins. Yngsta barn- ið er síðan Anna Halla, f. 1962, sem hefur verið andlega fötluð frá fæð- ingu. Anna Halla hefur alla tíð ver- ið í foreldrahúsum að undanskildum þremur vetrum er hún var í skóla á Akureyri. Fyrstu kynni mín af fjölskyldunni á Svaðastöðum voru í gegnum Önnu Höllu, en hún var í fóstri hjá mér nokkurn tíma þegar hún var við nám hér á Akureyri. Allar götur síðan hef ég talið mér það til gildis að hafa kynnst þessu góða fólki og átt það að vinum. La Baron Petit segir á einum stað: „Þegar vinur minn er vansæll leita ég hann uppi, þegar hann er hamingjusamur bíð ég komu hans.“ Þessi fleygu orð - nú var honum skemmt. Hann var ekkert að láta stúlkuna vita hver hann var ónei. Hann hélt bara áfram leiðar sinnar. Þegar ég kom heim fékk ég aldeilis að heyra það hverslags ofbeldiskona þetta væri, annan eins kvenmann hafði hann aldrei fyrir hitt. Upp frá þessu kallaði Haukur hana aldrei annað en boxarann! Haukur og hún urðu hinir bestu mátar. Hann hafði ofsalega gaman af að stríða henni og gerði hann í því. Þar sem hún er íþróttamaður fór hann að fylgjast með hennar iðkun. Talaði hann alltaf um það hvað það væri nú slæmt að láta ömmurnar í Val (Valur var hans lið) taka sig í nefið. Dóttur mína, sem nú er aðeins níu mánaða, vildi hann skrá í Val. Hann kallaði hana aldrei annað en Kastlínu, því í handboltann skyldi hún fara. Það var enginn eins og hann Haukur. Bónbetri mann var ekki hægt að finna. Ef upp hefði komið sú staða að ég hefði þurft að biðja hann um greiða hefði ekki staðið á því, síður en svo. Konu sína, Kristínu Júlíu Hall- dórsdóttur, missti Haukur 1987 eftir erfið veikindi, en synir þeirra eru Sigurður Jóhann kvæntur Guð- finnu Valdimarsdóttur, og eiga þau tvo syni og Halldór Júlíus, kvæntur Steinunni Helgu Ólafsdóttur, og eiga þau þijá syni. Þeir eru báðir búsettir á Ákranesi. Ég kveð hér frænda minn og vin með miklum söknuði. Enda þótt ég hefði viljað njóta nærveru hans lengur veit ég nú, að honum líður vel og að hann fylgist ennþá með mér. Sonum hans, fjölskyldum þeirra og Siggu votta ég mína dýpstu samúð. Vertu sæll, kæri frændi. Jörundur Áki Sveinsson. gætu átt við Ástu og Friðrik. Til þeirra var ávallt gott að leita. Það gilti einu hvort mig vantaði tíma- bundið fóstur fyrir börnin mín, hundinn minn eða var strandaglóð- ur í Skagafirði á biluðum bfl. Alltaf gat ég treyst á Ástu og Friðrik. Að vera gestur þeirra hjóna var sérstök upplifun. Móttökur þeirra voru með slíkum hætti að manni leið ekki aðeins vel heldur fannst manni eins og maður stækkaði all- ur. Oft var ég búin að koma í Svaða- staði með alls konar gesti og alltaf voru móttökurnar á sama veg. Allir mínir gestir voru velkomnir eins og ég. Eitt sinn var ég á ferðalagi í Skagafírði með 50 manna hóp. Ásta hafði fregnir af því og var ekki við annað komandi en að allir kæmu heim í Svaðastaði og þægju þar veitingar. Á skemmtunum var gaman að vera með þeim Ástu og Friðriki, það var í raun skemmtun út af fyrir sig því að ávallt var létt- ast kveðið og glaðast sungið þar sem þau Svaðastaðahjón voru. Þáttur Önnu Höllu í sögu þeirra Svaðastaðahjóna er í mínum huga merkur þáttur og fallegur. í upp- vextinum naut Anna Halla ein- stakrar umhyggju fjölskyldunnar og móðirin lagði hart að sér að leita leiða svo að uppeldið skilaði sem mestum og bestum árangri. í dag er þessi yndislega og fágaða stúlka, sem þurfti að hafa svona 'mikið fyrir, það ljós sem lýsir skærast þegar dimmir að í fjölskyldunni. Vinkona mín hefur nú ýtt úr vör og fleyi sínu hefur hún beint til þeirrar strandar er bíður okkar allra. Ég trúi því að þar muni vinir fagna henni og leiða hana um lend- ur fegurðar og frelsis. Þar finnur hún ef til vill annan Skagafjörð enn mikilfenglegri en þann sem við þekkjum. Erþó mikið við að jafnast. Ástvinum Ástu Hansen flyt ég samúðarkveðjur frá fjölskyldumi og Dagbjörtu fóstru minni. Blessuð sé minning Ástu Hansen. Kolbrún Guðveigsdóttir. t Ástkær móðir okkar, GUÐRÚN SOFFÍA ÞORLÁKSDÓTTIR, Seljahlíð, Hjallaseli 55, lést í Landakotsspítala 1. nóvember. Sævar Halldórsson, Þorbergur Halldórsson, Steinar Halldórsson. t Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma, HELGA HELGADÓTTIR, Keldulandi 5, verður jarðsungin fró Dómkirkjunni fimmtudaginn 4. nóvember kl. 15.00. ✓ Kristín Eiríksdóttir, Sigurður Þálmar Gíslason, Margrét Helga Eiríksdóttir, Örn Isebarn, Einar Eiríksson, Guðrún Axelsdóttir, Helgi Eiriksson, Freyja Sverrisdóttir og barnabörn. t Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför eiginmanns míns, föður, fósturföður, tengdaföður, afa og bróður, KJARTANS KJARTANSSONAR frá Siglufirði, Mávanesi 8, Garðabæ. Hallfríður Guðnadóttir, Halldór S. Kjartansson, Snjólaug G. Jóhannesdóttir, Eygló B. Kjartansdóttir, Kjartan H. Kjartansson, Viðar R. Helgason, Birgir R. Halldórsson, Stella Thorarensen Bohnsack. t Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og útför eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður og afa, JENS HJALTALÍN ÞORVALDSSONAR, Löngubrekku 15A, Kópavogi. Hrefna Jónsdóttirt Steinunn Jensdóttir, Sverrir Ó. Guðnason, Heiðrún Jensdóttir, Baldur H. Úlfarsson, Svanhildur Jensdóttir, Jens K. Bernharðsson, Ólafur Jensson, Jóhanna Bjarnadóttir, Jóna Þóra Jensdóttir, Ester Þorsteinsdóttir og barnabörn. t Þökkum innilega öllum þeim, sem sýndu okkur samúð og hlýhug við and- lát og útför eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður og afa, J. BJÖRGVINS ÓLAFSSONAR, Sóleyjargötu 4, Akranesi Arndís Þórðardóttir, Ragnheiður Björgvinsdóttir, Manuel Villaverde, Valdimar Björgvinsson, Jóhanna L. Jónsdóttir, Þórður Björgvinsson, K. Sigfríð Stefánsdóttir, Ólöf Björgvinsdóttir, Guðjón Þ. Kristjánsson og barnabörn. Haukur Kristinsson Borgarnesi — Minning Konráð Guðmunds- son — Minning

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.