Morgunblaðið - 15.02.1994, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 15. FEBRÚAR 1994
15
>■
>
>
eftir Guðrúnu
Pétursdóttur
Eg ætlaði mér ekki að hafa af-
skipti af fyrirhugaðri byggingu
Hæstaréttarhúss, svo ekki yrði um
mig sagt að ekki mætti sjást svo
maður með haka og skóflu í miðbæn-
um, að ég reyndi ekki að stöðva
hann. En úr því sem komið er, lang-
ar mig að leggja fáein orð í belg um
atriði, sem hingað til hafa ekki farið
hátt í umræðunni um þessa fyrirhug-
uðu byggingu. Þau varða m.a. stærð
hússins, - eða öllu heldur smæð þess.
Lýsing á því hvað þarf að vera í
húsinu, sem arkitektum var ætlað
að fara eftir við gerð tillagna, ber
fagurt vitni um hófsemd þeirra sem
að henni stóðu. Sem dæmi má nefna,
að þrátt fyrir það að þegar séu
hæstaréttardómarar 8, þá er aðeins
gert ráð fyrir aðstöðu fyrir 2 ritara
og 4 aðstoðarmenn dómara. Skrif-
stofur ritaranna eru ekki nema 11
fermetrar hvor, og augljóst að þetta
er alltof lítið rými fyrir ritvinnslu á
vinnustað sem byggir svo mjög á
skriftum. Aðstoðarmenn dómara
gegna mikilvægu hlutverki við að
létta vinnuálagi af dómurum og auka
afköst dómsins. Þeim mun án efa
íjölga, og ekki er ólíklegt að hver
dómari hafi sinn aðstoðarmann í
framtíðinni. Það verður þó ekki hægt
í þessu húsnæði.
Annað dæmi um hógværð í kröfum
er sú „lágmarksaðstaða til að laga
kaffi og þess háttar" sem óskað er
eftir á þriðju hæð þar sem flestar
skrifstofurnar eru. Verður með sanni
sagt að 11 fermetra skonsa með
borði og fjórum stólum fellur að þeirri
lýsingu. í samkeppnislýsingunni er
ítrekað tekið fram, að huga verði vel
að aðgengi fatlaðra. Það hefur verið
gert með þeim hætti, að eina leið
almennings, fatlaðra sem ófatlaðra,
úr anddyri upp í dómsali á annarri
hæð, er skábraut eftir endilöngu
húsinu, án hvíldarpalla. Menn þurfa
sem sagt að ganga upp skábraut sem
er nánast jafnlöng Landsbókasafninu
og snúa svo við úti í enda og leggja
aftur af stað til baka. Á þeirri baka:
leið eru inngangar dómsalanna. I
svari arkitektanna við gagnrýni um
þetta atriði segir: „Tekið skal fram
að starfsmaður í móttöku við aðal-
inngang er stöðugt reiðubúinn til
aðstoðar ef ske kynni að einhver
treysti sér ekki upp gönguhallann.
Engin vandkvæði eru heldur á því
að fylgja þeim upp í lyftu sem þess
óska.“ Þau láta þess ekki getið, að
til þess að komast í þessa einu lyftu
hússins þyrfti sá fatlaði að fara í
gegnum eldhúsið eða skjalageymslu
Hæstaréttar. Að beina óviðkomandi
umferð gegnum skjalasafnið getur
ekki talist heppilegt, og að ætlast til
að fatlaðir sætti sig við að vera fylgt
í gegnum eldhúsið að lyftu fínnst
mér niðuriægjandi. Þetta getur ekki
talist fullnægjandi lausn í nýbygg-
ingu. Nær væri að kalla hana gamal-
dags og fáránlega. Mér er kunnugt
um að á næstunni mun birtast grein
um þetta mál frá forsvarsmönnum
fatlaðra og hef því ekki fleiri orð þar
um.
Eg tel ekki nokkurn vafa á því,
að starfshættir í Hæstarétti eiga eft-
. ir að breytast svo á næstu árum, að
ramminn sem húsið setur verður allt-
of þröngur. Það væri sök sér, ef
byggja mætti við, þannig að húsið
gæti vaxið eðlilega með starfsem-
inni. En því er ekki að heilsa þarna.
Það verður hvorki hægt að stækka
húsið út á við né upp á við. Lóðin
er svo þröng, að ekki verður hægt
að byggja nýja álmu eða viðbygg-
ingu. Auk þess myndar sú bygging
sem fyrirhugað er að reisa mjög
ákveðna heild, sem ekki býður upp
á neina vaxtarmöguleika, til dæmis
verður ekki hægt að byggja ofan á
húsið, því að í dómssölunum verður
„Hús Hæstaréttar á að
nýtast í marga ára-
tugi.“
ofanbirta frá gluggum á þaki. Hús
Hæstaréttar á að nýtast í marga
áratugi. Það er sniðið að sérstökum
þörfum, með sínum stóru dómsölum
og mun því ekki nýtast öðrum auð-
veldlega, ef það reynist ónothæft
fyrir Hæstarétt þegar fram líða
stundir. Hins vegar er óviðunandi
að ekki verði hægt að endurbæta
starfshætti, til dæmis með því að
Qölga aðstoðarmönnum eða riturum,
vegna þess að húsrými leyfí það ekki.
Fyrir utan allt þetta minni ég á
hversu þröngt verður um aðkomu
að húsinu og að bílastæðavandi er
fyrirsjáanlegur, því að þarna eru
mannmargir vinnustaðir allt um
kring, sem nú nýta þessa lóð sem
bílastæði. Fyrirhuguð bílastæði undir
húsinu verða svo fá, að föstum
starfsmönnum verða ekki öllum
tryggð bifreiðastæði þar. Er þá
óleystur vandi þeirra sem erindi eiga
í húsið eða stunda vinnu í nágrenn-
inu og þeirra sem sækja leikhús á
kvöldin.
Við eigum að vera framsýn og
velja Hæstarétti stað þar sem húsið
sómir sér vel, aðkoma er falleg, bíla-
stæði næg og möguleiki á að byggja
við húsið eftir þörfum í framtíðinni.
Enn er ekki of seint að tryggja að
svo verði.
Höfundur er dósent við Háskóla
íslands.
Guðrún Pétursdóttir
Töfrandi Vín!
Vínarborg er heimsborg með glæsta fortíð en ekki síður skemmtileg
nútímaborg. í Vín eru heimsviðburðir í tónlistarlífinu daglegt brauð.
Þarna eru tónleikahallirnar og óperurnar en einnig kaffihúsin, veitinga-
staðirnir, söfnin, hallirnar og allt hitt. Það er sama hvort þú fellur fyrir
FELLA- og Hólakirkja: Foreldra-
morgunn miðvikudag kl. 10.
HJALLAKIRKJA: Mömmumorgn-
ar á miðvikudögum frá kl. 10-12.
sönglist eða súkkulaðitertum - Vínarborg slær alltaf í gegn.
Hafðu samband við söluskrifstofu SAS eða Flugleiða eða
ferðaskrifstofuna þína.
VEGURINN, kristið samfélag,
Smiðjuvegi 5, Kópavogi. Biblíu-
lestur sr. Halldórs S. Gröndal í dag
kl. 18.
KEFLAVÍKURKIRKJA: For-
eldramorgnar kl. 10-12 og umræða
um safnaðareflingu kl. 18-19.30 í
Kirkjulundi á miðvikudögum.
Kyrrðar- og bænastundir eru í
kirkjunni á fimmtudögum kl. 17.30.
LANDAKIRKJA, Vestmannaeyj-
um: Oskudagsgleði á mömmu-
morgni. Kyrrðarstund kl. 12.10.
TTT-fundur kl. 17.30 og fundur
fermingarbarna úr Hamraskólanum
og foreldra þeirra kl. 20.30.
Helgarferð til Vínar kostar frá 40.260 kr.
Innifalið í verði: Flug, gisting fyrir einn í 2 nætur í 2ja manna herbergi með morgunverði og flugvallarskattar.
Lágmarksdvöl er aðfaramótt sunnudags, hámarksdvöl 4 nætur.
Verð gildir til 31. mars 1994.
SAS, sími 622211. Flugleiðir, sími 690300.
FUJGLEIÐIR
ÞRENGT AÐ HÆSTARÉTTI