Morgunblaðið - 11.10.1994, Síða 37

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 11. OKTÓBER 1994 37
HALLDÓR ÁSMUNDSSON
+Halldór Ásmundsson var
fæddur í Reykjavík 10. júlí
1974. Hann Iést af slysförum 30.
september síðastliðinn og fór
útför hans fram frá Húsavíkur-
kirkju 8. október.
KÆRI vinur.
Ég ætla að skrifa til þín nokkrar
línur.
Ég kynntist þér fyrir rúmum fjór-
um árum, er þú komst heim með
Didda syni mínum, Sjonna og fleir-
um. Þú komst inn í stofu til mín til
að sgjalla, svo opinn og skemmtileg-
ur. Ég vissi þá strax að þarna var
góður drengur.
Það er svo margt hægt að rijfa
upp, þegar þið komuð saman heima
hjá okkur Didda strákarnir, áður en
þið fóruð út að skemmta ykkur, og
ég vildi að þið fengjuð ykkur lýsi,
þú varst alltaf fyrstur og ég sé þetta
fyrir mér núna, þegar þú sagðir:
„Svona strákar, þetta er rétt hjá
henni, svo er þetta svo hollt.“
Sumarið 1991 fór fyrirtækið sem
við Diddi vinnum hjá í helgarferð í
Þórsmörk og Diddi bauð þér með,
við vorum hálfnuð austur þegar þið
uppgötvuðuð að þið gleymduð tjald-
inu í bílnum, fyrir utan fyrirtækið.
Ekkert mál, þið sváfuð bara í tjald-
inu hjá mér enda stutt í kæliboxið
með brauði og áleggi.
Ég man í þessari ferð, hvað við
töluðum um, þá skynjaði ég, hvers
þú saknaðir, en það var bara okkar
á milli. Þegar ég var að flytja 1993
mættir þú ásamt Sjonna snemma á
laugardagsmorgni að hjálpa. Ykkur
fannst það lítið mál, bara að drífa
þetta af. Þú vissir að ég var ekki
alveg sátt við þessa flutninga þá,
en þú þreyttist aldrei á að dásama
nýju íbúðina, þú sást alltaf eitthvað
nýtt við hana í hvert sinn sem þú
komst. Pastað mitt var uppáhaldið
ykkar Didda, og fóruð þið létt með
kúfaða skál.
Fyrir einu og hálfu ári misstuð
þið vinimir góðan vin, Bjarka, það
var erfítt fyrir rykkur. Þú, Diddi,
og ég hittumst eftir jarðarförina.
Þið voruð spariklæddir og svo finir,
en áttuð bágt með að skilja af hveiju
Bjarki?
Núna er sama spurningin hjá vin-
um þínum. En ég trúi að þín bíði
stærra hlutverk. Eftir að þú fluttir
norður á Húsavík til pabba þíns og
fósturmóður, sá ég þig nú ekki eins
oft. En ef þú varst væntanlegur í
bæinn fór það ekki á milli mála,
Diddi var svo spenntur. „Dóri er að
koma í bæinn.“ Eins og þín síðasta
ferð, en hún varð lengri. Dóri minn,
við vitum, að vel var tekið á móti
þér, mamma-þín, fósturbróðir og
Bjarki. Móðurfaðmurinn er jú alltaf
bestur. Vinir þínir hérna í bænum
ætla allir norður til að fylgja þér og
verður það þeim erfitt. Ég ætla að
láta þessar línur duga og hugsa til
þín, vina þinna sem keyra norður til
að fylgja þér og senda mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur, til föður þíns,
fósturmóður, fjölskyldu þinnar og
allra ástvina. Guð styrki ykkur í
sorginni.
Guðbjörg.
Af eilífðar ljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en augað sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Benediktsson.)
Okkur langar með örfáum orðum
að minnast vinar okkar Halldórs
Ásmundssonar. Við kynntumst allir
Dóra, eins og hann var kallaður, á
okkar fyrstu árum í Seljaskóla. Þar
óx með okkur góður vinskapur sem
batt okkur traustum böndum. Enda
þótt Dóri hafi flust til Húsavíkur 15
ára gamall hélst samband okkar vin-
anna ávallt. Og alltaf þegar Dóri
kom til Reykjavíkur var brugðið á
leik og mikið að gerast kringum
Dóra og eigum við ófáar minningar
frá þeim tímum.
En nú er hann Dóri horfinn okk-
ar, tekinn frá okkur í blóma lífs síns.
Elsku Dóri, okkur langar að þakka
fyrir þær góðu stundir sem við áttum
saman og við munum minnast þín
sem góðs vinar og trausts félaga.
Fjölskyldu þinni og öllum vinum þín-
um vottum við okkar dýpstu samúð.
Hér við skiljumst
og hittast munum
á feginsdegi fira.
Drottinn minn
gefi dauðum ró,
hinum líkn er lifa.
(Úr Sólarljóðum.)
Þinir vinir,
Atli, Albert, Gunnar,
Þorsteinn, Elmar,
Magnús og Guðjón.
Dóri er dáinn. Dóri sem var fyrir
rúmum tveimur mánuðum að halda
upp á tvítugsafmælið sitt geislandi
af gleði og umkringdur vinum sínum.
Hvern hafði grunað að örlögin yrðu
þessi? Ungur maður í blóma lífsins;
hvers vegna hann? Spurningum okk-
ar verður ekki svarað. Við trúum
því að Dóri sé nú kominn til betri
staðar og hafí þar sérstakt hlutverk
sem hann hefur þurft að sinna.
Minningin um Dóra mun alltaf
lifa í hjörfum okkar. Hann var alltaf
hress og hann hafði unun af því að
skemmta sér með vinum sínum þeg-
ar hann kom hingað til Reykjavíkur.
Þar sem Dóri bjó á Húsavík sást
ekki til hans eins mikið og við hefð-
um viljað, þrátt fyrir það var hann
alltaf einn af vinunum hérna. Hann
hafði lag á að koma öllum í gott
skap og ef manni leið illa var gott
að leita til Dóra því hann skildi
mann alltaf.
Dóri var á leiðinni til að fagna
með okkur tvítugsafmæli Hödda vin-
ar okkar þegar hann lést. Dóri lét
sig aldrei vanta ef eitthvað mikið
var að gerst, hann var alltaf mættur
með bros á vör og fannst ekkert
sjálfsagðara.
Búið er að höggva stórt skarð í
vinahópinn, sem aldrei verður að
fullu bætt, en minningin um góðan
dreng mun ávallt lifa.
Við viljum votta ættingjum og
vinum okkar dýpstu samúð.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Blessuð sé minning Halldórs Ás-
mundssonar.
Rósa og Þórunn.
Nú þegar skammdegið færist yfir
og skólarnir byija fara vinirnir hver
í sinn landshlutann eftir yndislegar
samverustundir sumarsins. Það
kasta allir stuttri og ómerkilegri
kveðju hver á annan, því enginn
gerir sér grein fyrir því hvenær síð-
asta kveðjustundin er. Svona kvaddi
ég yndislegan vin minn, vin okkar
allra, Halldór Ásmundsson, áður en
ég hélt suður í skóla, og gat ekki
ímyndað mér að ég myndi aldrei
hitta hann Dóra aftur, þennan
skemmtilega og yndislega félaga.
Halldór var rétt rúmlega tvítugur
þegar hann lést af slysförum. Hann
var ótrúlega sterkbyggður og kom
það best í ljós þegar hann missti
fósturbróður sinn, Heimi, í maí sl.
Sýndi hann þá ótrúlegan styrk og
horfði björtum augum fram á veg-
inn.
Við sem vorum svo lánsöm að
hafa þekkt Dóra eigum alltaf eftir
að halda minningu hans á lofti,
minningu um góðan félaga og þakka
fyrir samverustundirnar með hon-
um, sem voru þó allt of fáar.
Ég sendi fjölskyldu hans, ættingj-
um og vinum mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Eva Ósk.
Föstudagsmorguninn 30. sept-
ember 1994 bárust okkur þær
harmafregnir að hann Dóri hafi lát-
ist í hörmulegu bílslysi. Við vitum
að við köllum Dóra ekki til okkar
aftur, en við vitum að hann er nú í
góðum höndum móður sinnar og
Heimis fósturbróður síns. Nú hefur
stórt skarð verið höggvið í vinahóp
Dóra sem var stór. Þetta skarð verð-
ur aldrei fyllt.
Dóri geislaði af lífsgleði, hann
naut þess að vera til og hlutirnir
voru honum svo auðveldir í fram-
kvæmd. Dóri hafði einstaklega hlýtt
viðmót sem dró fólk að honum hvort
sem það var ungt eða gamalt. Hann
hafði sínar skoðanir en virti jafn-
framt alltaf skoðanir annarra.
Dóri hafði ómælda ást á litlu syst-
ur sinni, henni Ásrúnu, og var ein-
stakt að heyra hann segja frá henni
eins og hann gerði svo oft.
Við fráfall fósturbróður hans fyrr
á árinu, stóð hann sig eins og hetja
og veitti fjölskyldu sinni ómetanleg-
an stuðning. Dóra verður ekki lýst
með fáum orðum, hann var einstak-
ur félagi, vinur vina sinna.
Við vitum að honum er ætláð
stærra hlutverk þar sem hann er nú
og því viljum við þakka honum sam-
fylgdina sem raunar varð alltof stutt.
Já, minningarnar um góðan vin eru
margar og þær getur enginn tekið
frá okkur, minningarnar munu lifa
í hugum okkar. Við kveðjum Dóra
með miklum söknuði.
Elsku Ási, Sirra, Ásrún, Höddi,
Gúlla, íris, Ingólfur og Linda og
aðrir aðstandendur og vinir. Guð
veiti ykkur styrk í þessari miklu
Sorg.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(V. Briem.)
Stjórn Nemendafélags Fram-
haldsskólans á Húsavík.
Mig langar í fáum orðum að minn-
ast hans Halldórs, eða Dóra eins og
hann var kallaður. Dóri flutti til
Húsavíkur fyrir nokkrum árum ein-
mitt um það leyti sem ég flutti til
Reykjavíkur. Hann og Siggi bróðir
minn urðu fljótt mestu mátar en ég
varð ekki þess aðnjótandi að kynn-
ast honum nema af afspurn fyrr en
nú í september er ég skrapp norður.
Við Dóri spjölluðum eina kvöldstund
mikið saman um lífið og tilveruna
og urðum held ég bæði ríkari á eft-
ir. Einnig hittumst við nokkrum
sinnum þegar hann og Siggi ásamt
félögum þeirra komu upp í Sól-
brekku. Oft voru þeir með myndband
með sér og var Dóri oft fyrstur
manna til að bjóða mér og yngri
bróður mínum að horfa á með þeim.
Svona var hann hugulsamur. I þau
fáu skipti sem ég hitti hann var
hann alltaf kátur og glaður og gerði
að gamni sínu. Dóri virkaði á mig
sem mjög sterkur karakter, enda var
hann vinamargur. Hann kom til dyr-
anna eins og hann var klæddur,
opinn í fasi og laus við alla yfirborðs-
kennd. Úr fari hans lýsti blíðlyndi.
Við Dóri höfðum komið okkur
saman um að tala betur saman
seinna en það verður að bíða betri
tíma.
Það er huggun harmi gegn að
vita til þess að vel verði tekið á
móti honum hinum megin bæði af
móður hans og Heimi stjúpbróður
hans sem lést fyrir tæpum fímm
mánuðum.
Þau ljós sem skærast lýsa
þau ljós sem skína glaðast
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast.
Og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur og
dóm þann enginn skilur.
(F.G.Þ.)
Fjölskyldu Dóra, vinum og ætt-
ingjum vil ég votta mína dýpstu
samúð á erfiðum tímum.
Elín K. Bjarnadóttir.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
MARGRÉT ÁGÚSTSDÓTTIR,
Heiðarbraut 63,
Akranesi,
sem iést 8. október, verður jarðsungin frá Akraneskirkju föstudag-
inn 14. október kl. 14.00.
GuðmundurÁ. Ársælsson, Hrafnhildur Ingólfsdóttir,
Guðrún J. Ársælsdóttir, Peder Elbek Pedersen,
Edda H. Ársælsdóttir, Angantýr V. Jónasson,
Gunnar H. Ársælsson, Maria I. Gunnbjörnsdóttir
og barnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og bróðir,
BRAGI GEIRDAL,
Strýtuseli 4,
Reykjavik,
lést í Landspítalanum þann 7. október síðastliðinn.
Jarðarför auglýst síðar.
Ragnhildur Þorbjarnardóttir,
Guðmundur Rafn Geirdal,
Björk Geirdal, Axel Sölvason,
Ingólfur Geirdal,
Hjördís Geirdal,
Erna Geirdal
og barnabörn.
t
Maðurinn minn, faðir okkar og tengdafaðir,
HAUKUR HLÖÐVIR HJÁLMARSSON,
Barónsstig 27,
Reykjavik,
verður jarðsunginn frá Fossvogskapellu miðvikudaginn 12. októ-
ber kl. 15.00.
Jónína Lilja Jóhannsdóttir,
Helgi Hauksson, Hugrún Ólafsdóttir,
Anna Hauksdóttir, Mark Allen,
Áslaug Hauksdóttir,
t
Eiginmaður minn og faðir okkar,
JOUKE BOUIUS,
lést föstudaginn 7. oktpber í Huddinge-
sjúkrahúsinu í Svíþjóð.
Jarðarförin mun fara fram í Svíþjóð.
Minningarathöfn í Reykjavík verður aug-
lýst síðar.
Sigrún Sævarsdóttir Bouius,
Ari Jouke Bouius, Veigar Gerrit Bouius,
Froukje Bouius, Eva Bouius.
t
Jarðarför
EGILS SNORRASONAR,
Grandavegi 47,
fer fram frá Dómkirkjunni fimmtudaginn
13. október kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda.
Svana Tryggvadóttir,
Ólafur Tryggvi Egilsson, Arndís Leifsdóttir,
Snorri Már Egilsson, Ásdís Þorvaldsdóttir,
Guðrún Björg Egilsdóttir, Friðrik Eggertsson
og barnabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ELLA MARIE EINARSSON,
(MOLLÝ)
Laugavegi 25,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í
Reykjavík miðvikudaginn 12. október
kl. 15.00.
Sóley Kristinsdóttir,
Sonja Kristinsdóttir, Karl Vilhelmsson,
Rudolf Kristinsson, Svala Eiðsdóttir,
Guðberg Kristinsson, Kolbrún Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.