Morgunblaðið - 29.11.1994, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 29. NÓVEMBER 1994 43
smá meiðsli og einhveijar skemmd-
ir. Mér er mjög minnisstætt hvernig
hann tók á málinu. Með lagni og
ljúfmennsku en nokkrum alvöru-
þunga talaði hann við nemendur
og fékk strax hljóð. Brátt snérist
þetta upp í umræðuspjall um hegð-
un og samskipti og nemendur lögðu
orð í belg. Það leyndi sér ekki að
hann var meira en kennari nemend-
anna, hann var vinur þeirra og ráð-
gjafi.
Eg ætla ekki að fjalla um stjórn-
málaferil Lúðvíks það gera væntan-
lega mér færari menn. Mig langar
aðeins til að bregða upp fáeinum
skyndimyndum frá liðnum sam-
verustundum í þeirri von að þær
gefi .örlitla svipmynd af manninum.
Snemma morguns í október 1942
er barið að dyrum hjá okkur hjón-
um, en þá bjuggum við á Fáskrúðs-
firði. Úti stendur Lúðvík Jósepsson,
hrakinn af sjóvolki, hafði komið
með litlum fiskibáti frá Neskaup-
stað í veg fyrir strandferðaskipið,
sem hafði laumast frá bryggju án
þess að láta í sér heyra, en venjan
var að flauta til brottfarar. Lúðvík
var þá á leið til þings í fyrsta sinn.
„En ég gat ekki látið það á mig
spyijast að koma of seint, heldur
skyldi ég velkjast bullandi sjóveikur
4-5 tíma í bátsskel fyrir Gerpi,“
sgði hann. Þannig var Lúðvík. Hann
gafst aldrei upp, hann hélt sínu
striki og lét aldrei upp á sig standa.
Snemma í maímánuði 1943 var
annáð þing UÍA haldið að Eiðum.
Þá gerði norðaustan áhlaup með
mikilli fannkomu, svo engum bílum
var fært um Hérað eða Fagradal.
Þingfulltrúar þeir sem heima áttu
upp á Héraði eða niður í fjörðum
brugðu á það ráð að ganga í Egils-
staði síðari hluta dags, en það er
þriggja tíma gangur og vel það i
ófærð. Við urðum göngufélagar, ég,
Lúðvík og Jón í Hólagerði í Fá-
skrúðsfirði. Lúðvík talaði viðstöðu-
laust alla leiðina. Við Jón skutum
að spurningum og athugasemdum
við og við. Umræðuefnið; landsmál-
in, heimspólitíkin fyrst og fremst,
en einnig gamanmál og sagnir,
þannig var Lúðvík. Hann var ótrú-
legur viðræðusnillingur.
Svo bar við eitt sinn er Lúðvík
var framkvæmdastjöri togaraút-
gerðarinnar í Neskaupstað að hann
hringir til mín og spyr, hvort ég sé
ekki fáanlegur í smágönguferð.
Sagðist vera orðinn hundleiður að
hanga yfir reikningum og símhring-
ingum. Þetta var á hásumardegi
og veður hið fegursta. Við gengum
upp í Drangaskarð. Þá sýndi Lúð-
vík á sér mér áður óþekkta hlið.
Hann kunni vel skil á plöntum og
skordýrum. Hann sagðist mest af
þessu hafa lært af Brynjólfi Bjarna-
syni en þeir hefðu stundum fengið
sér hressingargöngu um nágrenni
Reykjavíkur.
Þegar Lúðvik fór til náms við
MA þurfi hann. að þreyta inntöku-
próf. Hann sagði mér að minnis-
stæðast við þá prófraun verið staf-
setningarprófið. Skrifað var eftir
upplestri og fyrsta málgreinin var
þannig, lesin með þeim norðlenska
framburði, sem Austfírðingurinn
hafði aldrei heyrt: Addnór jallaskáld
hefur maður heitið. „Ég hrökk í kút
og mér leist ekki á ef framhaldið
yrði svipað þessu,“ sagði Lúðvík.
En prófið stóðst hann eins og öll
próf ævinnar.
En skólagangan varð ekki löng.
Hann veiktist af berklum þegar
hann var í fjórða bekk og fór á
Kristneshæli um skeið. Frá kom-
unni þangað sagði hann þannig:
„Ég var magur og krangalegur og
þegar ég kem inn í sjúkrastofuna
b:1' sem nokkrir voru fyrir varð
stundar þögn. Svo segir einhver:
Sjáið þið þennan, sá er ekki beys-
inn. Hann verður ekki lengi að
leggja upp laupana."
Lúðvík sagðist ekki almennilega
hafa áttað sig á þessum viðtökum,
en taldi að þetta hefði átt að vera
einhvers konar busavígsla til að
herða hann og búa hann undir þá
baráttu sem framundan væri, því
að allir reyndust þetta hinir bestu
félagar og einstaklega hjálplegir
þegar með þurfti.
Það var sem sagt berklaveikin
MINNINGAR
og svo auðvitað féleysi sem varð
til þess að Lúðvík hvarf frá námi
en enginn sem þekkti hann gat ef-
ast um að hæfileika hafði hann til
að ljúka hvaða námsferli, sem hann
hefði kosið sér, en kannski hefði
þá Neskaupstaður misst þann
mann, sem þar stóð í fylkingar-
bijósti í atvinnuframkvæmdum í
áratugi. Já það er margt sem á
hugann sækir á kveðjustund, en
hversu lengi sem áfram er haldið
verður aldrei allt sagt og því skal
staðar numir.
Ég tel það mitt lífslán að hafa
átt samleið með Lúðvíki Jósepssyni
öll þessi ár. Hann var alltaf bjart-
sýnn, sá alltaf leið út úr vandanum.
Þakkir skulu honum færðar fyrir
samfylgdina. Og ekki skal gleyma
konunn'i hans, henni Fjólu. Hún stóð
með honum í blíðu og stríðu og var
honum afarmikill styrkur. Hennar
missir er mestur, en ég þekki hana
að því að taka mótlæti af mikilli
skynsemi og æðruleysi. Hún hefur
líka styrka stoð þar sem er sonur-
inn^ Steinar, frábær öðlingsmaður.
Ég og kona mín vottum þeim
okkar innilegustu samúð, svo og
öðrum nánum ættingjum Lúðvíks
Jósepssonar.
Gunnar Olafsson.
Þá er hann liðinn fyrrum kennari
minn frá því ég 15—17 ára var
nemandi hans í Gagnfræðaskólan-
um í Neskaupstað 1938 og 1939.
Hjá Lúðvík var virkilega gaman
og gott að læra, besti kennari sem
ég hef lent hjá, áður var ég búinn
að læra sund hjá honum í „köldu“
útisundlauginni með vatni úr lækn-
um úr fjallinu. Hann var þá nýkom-
inn frá námi á Akureyri þar sem
hann varð að hætta námi þar sem
hann var búinn að veikjast af berkl-
um og ekki varð af að fara í
Menntaskólann á Akureyri eins og
hugur stefndi til hjá honum. Lúðvík
Jósepsson var af fátæku fólki kom-
inn, svo ekki hafa framamöguleikar
verið miklir.
Hann fór svo í útgerð með bræðr-
um sínum tveimur. Voru þeir með
lítinn bát, 14 tonn. Seinna er hann
að verðleikum kominn í félags- og
framkvæmdamál í sínu byggðar-
lagi. Þar kynntist ég honum enn
betur þegar hann fór fyrir stjórn
tveggja nýsköpunartogara, „Egils
rauða“ og „Goðaness", og fór ég
þá sem 1. vélstjóri -á togaranum
Goðanesi.
Þetta voru miklir og merkilegir
tímar fyrir þetta bæjarfélag og hef-
ur alltaf farnast vel eins og sést á
því að hans hugmyndir og stjórnun
og stjórnmálaflokkur hafa nú verið
við völd í hálfa öld.
Þó má segja að frá mínum sjón- .
um séð var hann miklu meira mað-
ur með mikið og gott í kollinum og
starfaði ekki mikið eftir stjórnmál-
um í byggðarlaginu, að minnsta
kosti á Neskaupstað, markaðist
auðvitað mikið eftir því hveijum
hann vann með í félags- og atvinnu-
málum.
Voru þeir lengi þrír saman, Lúð-
vík, Bjarni Þórðarson og Jóhannes
Stefánsson og þótti góð þrenning.
Ég fyrir mitt leyti mun ávallt minn-
ast hans sem drengilegs og farsæls
leiðtoga.
Ég og Kristín kona mín, vottum
Fjólu, konu Lúðvíks, og fjölskyldu
þeirra innilegar samúðarkveðjur.
Jens Hinriksson.
+
Ástkær sonur okkar,
GUÐMUNDUR TÓMAS ÁRNASON,
lést 27. nóvember.
Selma Guðmundsdóttir, Árni Tómas Ragnarsson.
Móðir okkar og tengdamóðir,
INGUNN VILHELMÍNA GUÐJÓNSDÓTTIR,
fyrrum húsfreyja
á Rauðhólum,
Vopnafirði,
lést laugardaginn 26. nóvember.
Þorgerður Karlsdóttir,
Gunnsteinn Ágúst Karlsson, Ástriður Helgadóttir,
Ásta Birna Karlsdóttir.
+
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
ULRICH RICHTER,
Lambastekk 5,
Reykjavík,
lést laugardaginn 26. nóvember.
Margrét Þórdís Richter,
Sigurður H. Richter, Margrét B. Richter,
Örlygur Richter, Heiga A. Richter,
Marta Hildur Richter,
barnabörn og barnabarnabarn.
ERFIDRYKKJUR ^
Bjó^um uppá qlœsileqt MDMDDCDP
& 750 L Pp. mann
DOPC
kaffiMaSB
GlcESilequr veislusalur á qóðum
M|| '
stað Lágmúla 4, sími 886040
LEGSTEINAR
H€llUHRAUNI 14, HRFNRRFIRÐI, 5ÍMI 91-652707
Blómastofa
Friöfinm
Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opið ðil kvöld
tíi kl. 22,- einnig um helgar.
Skreytingar við öll tilefni.
Gjafavörur.
+
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma,
SIGRIÐUR JÓNSDÓTTIR
frá Giljum,
áðurtil heimilis
á Sjafnargötu 1,
lézt á Droplaugarstöðum laugardaginn 26. þ.m.
Jón Aðalsteinn Jónsson, Vilborg Guðjónsdóttir,
Jón Viðar Jónsson,
Guðjón Jónsson, Elisabet Sólbergsdóttir,
Sigríður Jónsdóttir, Hrafn Óli Sigurðsson
og langömmubörn.
+
Elskulegur sonur okkar og bróðir,
KRISTINN EGILSON,
Oddeyrargötu 36,
Akureyri,
lést laugardaginn 26. nóvember.
Jarðarför auglýst síðar.
Sveinbjörn Þ. Egilson, Sólveig Björk Kristinsdóttir,
systkini og aðrir vandamenn.
+
Minningarathöfn um
JÖHÖNNU C. M. JÓHANNESSON,
fædd Svensson,
(Hanna Jóhannesson
frá Vatneyri, Patreksfirði),
verður í Fossvogskirkju þriðjudaginn 29. nóvember kl. 15.00.
Útförin fer fram frá Patreksfjarðarkirkju laugardaginn 3. desem-
ber kl. 14.00.
Unnur Friðþjófsdóttir, Eyjólfur K. Sigurjónsson,
Kristinn Friðþjófsson, Sólveig Jónsdóttir,
Kolbrún Friðþjófsdóttir, Jóhann Þorsteinsson,
Bryndís Friðþjófsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
FANNÝ GUÐJÓNSDÓTTIR
frá Oddsstöðum,
Vestmannaeyjum,
lést í Sjúkrahúsi Vestmannaeyja 26. nóvember.
1 Guðjón Pálsson, Brynja Björnsdóttir,
Eyjólfur Pálsson, Ásta Ólafsdóttir,
Jón Pálsson,
Guðlaug Pálsdóttir, Már Lárusson,
Ásta Pálsdóttir, Brynjar Franzson,
Erla Pálsdóttir,
Tómas Pálsson, Sigurrós Ingólfsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Bróðir okkar,
GUÐJÓN H. ÁRNASON
húsgagnasmiður
frá Garði, Grindavik,
Njálsgötu 75,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
í dag, þriðjudaginn 29. nóvember,
kl. 13.30.
Systkini hins látna.
Erfidrykkjur
ESIA
HÓTEL ESJA
Stmi 689509