Morgunblaðið - 09.12.1994, Síða 38

38 FÖSTUDAGUR 9. DESEMBBR 1994
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
BIRGIR EINARSON
+ Birgir Einar-
son, fyrrum
apótekari, fædd-
ist í Reykjavík 24.
desember 1914.
Hann lést á Borg-
arspítalanum 30.
nóvember síðast-
liðinn. Birgir var
sonur Magnúsar,
dýralæknis, Ein-
arson _ og konu
hans Ástu Sigrið-
ar, píanókennara,
Einarson, f.
Sveinbjörnsson.
Systkini hans
voru Lárus Einarson, prófessor
í Árósum (látinn), Guðrún Einar-
son og Helga Velschow-Ras-
mussen.
Birgir giftist eftirlifandi konu
sinni Önnu Einarson, f. Egils-
dóttir, 28. júlí 1939. Börn þeirra
eru: 1) Magnús B. Einarson, f.
29. júní 1943, læknir á Reykja-
lundi, kvæntur Dóru Þórhalls-
dóttur, hjúkrunarfræð-
ingi, 2) Unnur Einarson
Kawadry, f. 7. janúar
1947, apótekari í Frakk-
landi, gift Eric
Kawadry, kjarneðlis-
fræðingi, og 3) Ingi-
björg Ásta Hafstein, f.
19. apríl 1953, píanó-
kennari, gift Pétri Kr.
Hafstein, hæstaréttar-
dómara. __ Barnabörn
Birgis og Önnu eru- tíu
talsins. Birgir varð
stúdent frá MR 1935,
stundaði lyfjafræðinám
Reykjavík og Kaup-
mannahöfn, lauk prófi í október
1941 og vann síðan í Danmörku
á stríðsárunum. Hann var apó-
tekari í Neskaupstað 1949 til
1954, er hann fékk lyfsöluleyfi
fyrir Vesturbæjar Apóteki í
Reykjavík sem hann stofnaði 28.
apríl 1956. Lét hann af störfum
í árslok 1988. Útför Birgis fer
fram frá Dómkirkjunni í dag.
VIÐ andlát Birgis Einarsonar, apó-
tekara, er sannur heiðursmaður
fallinn frá. Með nokkrum fátækleg-
um orðum vil ég minnast hans í
kveðju- og þakklætisskyni.
Fyrir nær aldarfjórðungi lágu
leiðir okkar saman. Þetta var í jóla-
boði á Viðimelnum, þar sem stór-
fjölskylda Önnu eiginkonu hans
kom saman. Galsi mikill var í
frænkunum að vanda og ekki laust
við að undirrituðum, ungum kær-
asta Ingu, bróðurdóttur Önnu,
væri órótt. En ég gleymi seint þeirri
vinsemd og hlýju, sem streymdi frá
þessum látlausa og háttvísa manni,
er við tókum tal saman úti í einu
horninu. Hann reyndist vera sú
sjaldgæfa manngerð, sem tók ungt
fólk tali, sýndi áhuga á viðfangs-
'efnum þess og ræddi við það sem
jafningja. Síðan hafa fjölskyldu-
boðin orðið mörg og margir eftir-
minnilegir viðræðufundir. Allt frá
þessum fyrstu kynnum hafði ég
miklar mætur á Birgi.
Umhyggja fyrir fjölskyldunni og
vinum var áberandi þáttur í fari
hans. Væri haldið upp á merkisvið-
burð, brúðkaup eða stórafmæli,
kvaddi Birgir sér hljóðs og ávarp-
aði viðkomandi með uppörvandi
hvatningarorðum, gjaman áréttuð
með skemmtilegum og lærdómsrík-
um dæmisögum úr lífi þeirra Önnu.
Bæri vanda að höndum var held-
ur ekki hikað við að hringja í apó-
tekið og spyija Birgi ráða. Og á
stundum var apótekinu breytt í til-
raunastofu til að opna heim efna-
fræðinnar fyrir ungu frændsystk-
ini, sem átti próf fyrir höndum í
greininni. Þegar Inga, eiginkona
mín, framkvæmdi þá hugmynd,
sem nýfermdur unglingur, að
kaupa hest og stunda hesta-
mennsku, tók Birgir hana að sér,
sem væri hún hans eigin dóttir.
Ótal reiðtúrar með fjölskyldu hans
og hestamannamót með tilheyrandi
tjaldbúskap lifa í minningunni.
Hjálpsemi og greiðvikni var honum
eðlislæg. Alls þessa minnist fjöl-
skyldan öll með þakklæti.
Á námsárum okkar Ingu, nutum
við þess að fá Önnu og Birgi í
heimsókn, þegar þau áttu leið um
Kaupmannahöfn. Við, sem kynnst
höfðum mörgu af því besta í þjóð-
menningu Dana, sáum, að Dan-
merkurárin þeirra Önnu og Birgis
settu fagran svip á lífsstfl þeirra
og viðmót. Á glæsilegu heimili
þeirra Önnu hefur ávallt ríkt reglu-
semi, hlýhugur og látlaus reisn.
Sýndarmennska var Birgi ekki að
skapi. Fáguð framkoma, snyrti-
mennska og einlægni einkenndu
hann.
Birgir var farsæll maður og átti
miklu fjölskylduláni að fagna.
Þessu ber heilsteyptur og kraftmik-
ill hópur afabama fagurt vitni.
Birgir og Anna, eiginkona hans,
voru með eindæmum samrýnd hjón
og þau jafnan nefnd í sama orðinu.
Ur sambandi þeirra skein gagn-
kvæm virðing og ást.
Við Inga kveðjum Birgi Einarson
með þakklæti og virðingu og biðj-
um Guð að styrkja Önnu á erfiðri
stundu. Fjölskyldunni allri vottum
við okkar dýpstu samúð.
Krislján Jóhannsson.
■ Úr björtum augum afa míns
skein alltaf blíða og ró.
Minnti mig undir það síðasta
á austurlenskan vitring.
Afi mun lifa í minningum mín-
um.
Þórhallur Magnússon.
Látinn er bekkjarbróðir minn frá
Menntaskólanum í Reykjavík og
góður vinur, Birgir Einarson apó-
tekari, og vil ég minnast hans með
örfáum orðum.
Hann lauk stúdentsprófi úr
stærðfræðideild MR 1935 og hóf
þegar nám í lyfjafræði um haustið.
Eftir tveggja ára nám hér heima,
hélt hann utan til Danmerkur til
frekara náms og lauk kandidats-
prófi í lyfjafræði þar haustið 1941.
Starfaði hann síðan sem lyfjafræð-
ingur í Kaupmannahöfn til stríðs-
loka.
Eftir heimkomuna 1945 starfaði
hann um skeið í lyfjabúðum í
Reykjavík, uns hann var skipaður
lyfsali í apóteki Neskaupstaðar 1.
janúar 1949. Þeirri stöðu gegndi
hann til 1. október 1954 er hann
flutti aftur til Reykjavíkur. Birgir
stofnaði Vesturbæjar Apótek 1956
og var lyfsali þar uns hann lét af
störfum vegna aldurs í árslok 1988.
Birgir var kvæntur mikilhæfri
konu, Önnu Einarson, og á hinu
glæsilega heimili þeirra nutu vinir
og vandamenn gestrisni og margra
ánægjulegra samverustunda.
Auk persónulegra kynna okkar
Birgis frá því í menntaskóla átti
ég því láni að fagna að starfa með
honum um áratuga skeið að áhuga-
málum okkar beggja, sögu læknis-
fræðinnar. Fyrsti formaður Félags
áhugamanna um sögu læknisfræð-
innar, Jón Steffensen prófessor,
kvaddi okkur Birgi með sér í stjórn
félagsins við stofnun þess í desem-
ber 1964. Áttum við sameiginlega
þátt í því að vinna að viðgangi
Nesstofusafns ásamt fleiri góðum
mönnum. Var sú samvinna með
miklum ágætum og eru margar
góðar og jákvæðar minningar frá
þeim tíma. Um alllangt skeið var
það árlegur viðburður, að félagið
fékk erlenda fræðimenn í heimsókn
að sumarlagi, til fyrirlestrahalds
um ýmsa þætti í sögu læknisfræð-
innar. í tengslum við þær heim-
sóknir var gjarnan boðið í dag-
slangar ferðir á fornar söguslóðir
eða aðra áhugaverða staði. Þessar
ferðir treystu kynni og vináttu
ferðalanganna og voru jafnan hinar
skemmtiíegustu að allra dómi og
áttu Birgir og Anna sinn þátt í að
svo væri.
Birgir var virkur þátttakandi í
störfum félagasamtaka er tengdust
stétt hans, svo sem Apótekarafé-
lagi íslands, Lyfjafræðingafélagi
íslands og Apótekarafélagi Reykja-
víkur. Sat hann í stjómum þessara
félaga um árabil ýmist sem formað-
ur eða meðstjórnandi. Þá sat hann
í Verslunarráði íslands og var um
skeið í stjóm Vinnuveitendasam-
bands íslands.
Rekstur hans eigin fyrirtækis
var til mikillar fyrirmyndar og sem
atvinnurekandi var hann afhaldinn
og virtur af starísfólki sínu.
Birgir Einarson var hlýr í við-
móti og prúður í framkomu. Hann
var tillögugóður í hveiju máli,
vandaður til orðs og athafna og
drengur góður og kveð ég hann
með einlægu þakklæti.
Við Margrét sendum Önnu eigin-
konu Birgis og börnum þeirra okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Ólafur Bjarnason.
Störin á flánni
er fölnuð og nú
fer enginn um veginn
annar en þú.
í dimmunni greinirðu
daufan nið
og veirf; þú ert kominn
að vaðinu á ánni...
(Hannes Pétursson.)
Við andlát Birgis Einarssonar,
apótekara leitar hugurinn ósjálfrátt
vestur í apótek og fer yfir árin sem
ég vann þar í fyrirtæki hans. Ég
komst fyrst í kynni við Birgi þegar
ég var nemi í lyfjafræði og stund-
aði verklegt nám í Vesturbæjar
Apóteki. Seinna vann ég þar og
kynntist honum betur. Það var
minn besti skóli. Birgir var afar
vandaður maður, réttsýnn og
skemmtilegur. Alltaf var hann
brosandi og kátur við starfsfólk
sitt en þó vissu allir til hvers var
ætlast af þeim. Hann var skarp-
greindur og fljótur að greina á
milli aðaíatriða og aukaatriða,
hafði góða yfírsýn yfír rekstur apó-
teksins án tölvu eða mikils pappírs.
Honum hélst vel á fólki og ein-
hvern tíma þegar við vorum að
ræða um starfsfólk hans þá lét
hann þess getið að hann hefði að-
eins einu sinni auglýst eftir fólki
og margar stúlkur hefðu sóst eftir
starfinu. Eftir viðtölin hefði hann
ekki getað gert upp á milli tveggja
svo að hann réð þær báðar og hefði
ekki séð eftir því. Það væri svo
skrítið að þær sem hefðu hætt hjá
honum kæmu flestar aftur en hann
hefði verið afar heppinn með starfs-
fólk. Þetta lýsir því vel hversu góð-
ur vinnuveitandi Birgir var og hve
mikils hann mat starfsfólk sitt og
virtist alltaf geta laðað fram það
besta í hveijum og einum.
Birgir var vanafastur og fór ekk-
ert dult með það. Það kemur sér
líka vel í rekstri að vera fastur
fyrir án þess að nokkur taki eftir
því en þó fljótur að taka upp nýj-
ungar ef fyrirséð er að þær séu til
bóta. Hann var fljótur að hugsa
og stutt var í kímnina eins og þessi
frásögn ber með sér. Nótt eina að
vetri til varð vart við þrusk niðri í
apóteki, en fjölskyldan bjó á hæð-
inni fyrir ofan. Birgir brá sér niður
í apótek og mætir þar óboðnum
gesti. Bað sá um eldspýtur til að
kveikja sér í sígarettu. Birgir
kvaðst ekki vera með þær á sér
en hann skyldi fara upp í íbúð og
sækja þær sem hann gerði en
hringdi í lögreglu í leiðinni. Eftir
þetta var sett upp þjófavamarkerfi
í apótekið.
Birgir stofnaði Vesturbæjar
Apótek, reisti það af mikilli fram-
sýni og hóf rekstur þess árið 1956.
Hann sagði mér að það hefði tekið
nokkum tíma að fá Vesturbæinga
til að koma í apótekið. Þeir vom
vanir að fara niður í bæ en með
þrautseigju og dugnaði tókst hon-
um að gera það eitt stærsta og
virtasta apótek Reykjavíkur. Það
var gaman að vinna í Vesturbæjar
Apóteki, fyrirtækið var vel kynnt
og öll fyrirgreiðsla auðfengin án
undirskrifta eða pappíra. Slíkt
traust var borið til Birgis.
Birgir og Anna, kona hans, voru
höfðingjar heim að sækja og héldu
boð fyrir starfsfólk apóteksins þeg-
ar tilefni gáfust og voru þá hrókar
alls fagnaðar en eitt slíkt boð var
haldið fyrir tæpum tíu áram á 70
ára afmæli Birgis. Anna studdi
mann sinn dyggilega í starfí en
hafði ekki afskipti af daglegum
störfum í apótekinu og spurði ég
hana'einu sinni hveiju þetta sætti.
Hún sagðist fljótt hafa ákveðið að
skipta sér ekki af rekstrinum, Birg-
is vegna, og við það hefði hún stað-
ið.
Þegar Birgir lét af störfum sem
apótekari fluttu þau hjón í Miðleiti
þar sem þau höfðu af framsýni
búið sér heimili eftir rúmlega 30 ár
í Vesturbæjar Apóteki.
Að lokum vil ég þakka Birgi góð
kynni og velvild í garð fjölskyldu
minnar. Við Una sendum frú Önnu
og ijölskyldu okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Bessi Gíslason.
Það var gæfa að hafa verið lærl-
ingur og síðar lyfjafræðingur í
Vesturbæjar Apóteki hjá Birgi Ein-
arsyni. Þá voru slegnar töflur,
pressaðir stílar og búin til smyrsli
og saftir í apótekum. Birgir Einar-
son stofnaði og byggði Vesturbæjar
Apótek. Apótekið var framhald af
heimilinu enda bjó fjölskyldan á
hæðinni fyrir ofan. Állt myndaði
þetta eina heild. Með hæglátri og
innilegri framkomu skapaði Birgir
þægilegt andrúmsloft. Ég minnist
sérstaklega stundanna eftir vinnu
þegar við Birgir ræddum saman og
hann sat við gamla stálskrifborðið
sitt. Ljúfmennska hans gerði það
að vinnustaðurinn og starfíð var
eðlilegur lífsstíll. Hinn góði andi
sem Birgir skapaði ríkti og ríkir enn
í Vesturbæjar Apóteki löngu eftir
að hann var hættur störfum. Fyrir
þennan tíma vil ég þakka um leið
og ég votta Önnu og fjölskyldunni
samúð.
Eggert Eggertsson.
Nú er hann okkur horfinn fyrir
fullt og allt, apótekarinn okkar,
Birgir Einarson. Hann stofnaði
Vesturbæjar Apótek með miklum
glæsibrag árið 1956 og rak það í
meira en þijá áratugi. Það lýsir
honum sennilega best hversu þaul-
sætið sumt starfsfólkið var í vinnu
hjá honum. Við skrappum frá til
að eiga bömin okkar og komum svo
aftur og aftur og bömin okkar
komu sum líka til vinnu hjá honum.
Við minnumst hans sem eins hins
mesta ljúfmennis sem um getur.
Okkar á mili kölluðum við hann
stundum „pabba“ og enginn var í
vafa um við hvem var átt.
Hann bjó með fjölskyldu sinni
alla tíð í húsinu, og við vitum að
hann var einstakur eiginmaður, fað-
ir og afí.
Við sendum þeim öllum innilegar
samúðarkveðjur.
Starfsfólk
Vesturbæjar Apóteks.
í dag kveðjum við Birgi Einarson
apótekara. Birgi kynntist ég fyrir
fímmtán áram þegar ég tók sæti í
stjórn Pharmaco. Með honum vora
þá í stjórninni Sverrir Magnússon,
Baldvin Sveinbjömsson og Christ-
ian Zimsen, sem ásamt Birgi .vora
allir stofnendur fyrirtækisins, ein-
stakir heiðursmenn af gamla skól-
anum. Birgir sat í stjóminni frá
upphafi til síðasta aðalfundar þegar
hann dró sig í hlé vegna heilsu-
brests. Það var góður skóli og mik-
ill heiður að fá að kynnast þessum
mönnum og starfa með þeim. í öll
þessi ár höfum við Birgir átt gott
samstarf. Birgir skaut sér ekki
undan ábyrgð og reyndist trúr og
traustur sínu samstarfsfólki. Mér
persónulega reyndist hann vinur í
raun. Það er mikil eftirsjá að slíkum
manni.
Birgir var lánsamur í sínu einka-
lífí. Umhyggja þeirra hjóna fyrir
hvoru öðru var eftirtektarverð og
ætíð notalegt að umgangast þau.
Frú Anna, við Kristbjörg sendum
þér og fjölskyldu þinni okkar inni-
legustu samúðarkveðjur. Við eram
þakklát fyrir þau góðu kynni sem
við höfðum af Birgi. Guð blessi
minningu Birgis Einarsonar.
Sindri Sindrason.
Kveðja frá Apótekara-
félagi Islands
Birgir Einarson var tæplega átt-
ræður þegar hann lést. Hann hóf
nám í lyfjafræði í Lyfjabúðinni Ið-
unni haustið 1935. Hann lauk ex-
am. pharm. prófi í Danmörku 1938
og cand. pharm. prófí frá Den
farmaceutiske Læreanstalt 1941.
Að námi loknu starfaði Birgir á
rannsóknarstofu og síðar í apótek-
um í Danmörku, þar sem hann
komst ekki heim til íslands vegna
stríðsins og hersetu Danmerkur.
Eftir heimkomuna starfaði Birgir í
Lyfjabúðinni Iðunni og Reykjavíkur
Apóteki. Hann varð apótekari í Nes
Apóteki í Neskaupstað 1. janúar
1949 og starfaði þar til 1. október
1954. I desember 1953 fékk hann
leyfí til að setja á stofn Vesturbæj-
ar Apótek og tók það til starfa 28.
apríl 1956. Þar starfaði Birgir til
ársloka 1988 er hann lét af störfum
fyrir aldurs sakir. Birgir tók mikinn
þátt í félagsstörfum fyrir stétt sína
bæði sem lyfjafræðingur og apótek-
ari. Hann sat í stjórn Lyfjafræð-
ingafélags Íslands frá 1946 til
1948, þar af sem formaður 1947-
1948. Hann var stjórnarmaður i
stjórn Apótekarafélags íslands frá
1958-1966, þar af formaður 1962-
1966 og formaður stjórnar Apótek-
arafélags Reykjavíkur 1973-1974.
Birgir gegndi einnig mörgum trún-
aðarstörfum s.s; í skólanefnd Lyfía-
fræðingaskóla íslands 1947-1948,
í Lyíjaverðlagsnefnd 1959-1963, í
stjórn Vinnuveitendasambands Is-
lands og Verslunarráðs og í stjórn
Félags áhugamanna um sögu lækn-
isfræðinnar frá stofnun þess 1964.
Birgir var einn af stofnendum
Pharmaco hf. og sat í stjóm þess
frá stofnun 1956 fram á þetta ár.
Apótekarafélag íslands þakkar
Birgi vel unnin störf í þágu félags-
ins og sendir eiginkonu hans og
fjölskyldu innilegustu samúðar-
kveðjur.
Kveðja frá Lyfjafræðinga-
félagi íslands
í dag kveðjum við lyfjafræðingar
einn félaga okkar, Birgi Einarson,
fyrram lyfsala í Vesturbæjar Apó-
teki í Reykjavík.
Birgir hóf nám í lyfjafræði í
Lyflabúðinni Iðunni strax að loknu
stúdentsprófí árið 1935. Eftir
tveggja ára vist þar fór hann til
Kaupmannahafnar en þangað lá
leið flestra íslendinga sem hugðu á
frekara nám í lyfjafræði. Þar lauk
hann aðstoðarlyfjafræðingsprófí og
fluttist heim að því loknu. Hann
gerði þó stuttan stans þótt ófriðlegt
væri í Evrópu og hélt aftur utan
haustið 1939 til frekara náms.
Birgir lauk kandídatsprófí við
danska lyíjafræðingaskólann haust-
ið 1941. Hann starfaði sem lyfja-
ft’æðingur í Danmörku til stríðsloka
en þá fluttist hann heim að nýju og
hóf störf í Lyíjabúðinni Iðunni og
síðar í Reykjavíkur Apóteki. Hann
var lyfsali í Apóteki Neskaupstaðar
frá 1949 til 1954 og stofnaði Vestur-
bæjar Apótek 1956 og var þar lyf-
sali þar til hann hætti fyrir aldurs
sakir í árslok 1988.
Birgir gegndi ýmsum trúnaðar-
störfum fyrir lyfjafræðinga. Hann
sat í stjóm Lyfjafræðingafélags ís-
lands og var formaður þess 1947
til 1948. Einnig sat hann í stjómum
Apótekarafélags Reykjavíkur og
Apótekarafélags íslands og var for-
maður þeirra beggja. Hann var einn
af stofnendum Innkaupasambands
apótekara, Pharmaco hf., og sat
þar í stjóm um hríð.
Ég átti þess kost að kynnast
Birgi þegar ég var nemi í Vestur-
bæjar Apóteki og er hann mér sér-
staklega minnisstæður fyrir fágaða
framkomu og ljúfmannlegt viðmót.
Fyrir hönd Lyfjafræðingafélags
íslands færi ég fjölskyldu hans inni-
legustu samúðarkveðjur.
Mímir Arnórsson.