Morgunblaðið - 09.12.1994, Page 43

Morgunblaðið - 09.12.1994, Page 43
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR FÖSTUDAGUR 9. DESEMBER 1994 43 mínum og minna, Bryndísi Sigurð- ardóttur og Eiríki Smith. Árin liðu og ég fékk ærin tæki- færi til að fylgjast með myndlistar- ferli og þroska Sóleyjar, leirmunum hennar sem smám saman snerust upp í burðarmikil þrívíddarverk, skreytimynstrum sem hlóðu utan á sig merkingu og urðu að gáskafull- um fantasíum. Engir möguleikar voru fyrirfram útilokaðir, eins og alþjóð sá í sjónvarpsþætti um snjó- skúlptúra sem Sóley og nokkrir al- þjóðlegir listamenn reistu á norður- slóðum fyrir tveimur árum. Það kom stundum i minn hlut að semja umsagnir um þessi verk og var listakonan þá fljót að láta mig vita ef henni mislíkaði og jafn fljót að taka upp þykkjuna fyrir kollega sína. Eitt sinn vannst mér ekki tími til að geta um sýningu hennar, og hlaut fyrir nokkrar kárínur. Tók hún þá af mér loforð um að skrifa vel um sig næst. Hér er komið að efnd- um og hefur mér aldrei reynst ein umsögn jafn þungbær. Snemmsumars rakst ég á lista- konuna í skátabúð. Þá hafði hún fyrir nokkru kennt sér meins, hafði farið undir hnífínn oftar en einu sinni, en nennti ekki að hafa orð á slíkum hégóma. Hún þurfti nefni- lega að kaupa sér nýjar rosabullur, ætlaði að leggjast í göngur og skoða sjaldséða staði. Svo stikaði hún út með eilítið skakkt bros eftir aðgerð- ir, en jafn glaðhlakkalegt og fyrrum, og við vinir hennar fýlltumst nýrri von. En nú verða rosabullurnar ekki hreyfðar meir, því snemma í að- ventu og skyndilega lauk baráttu Sóleyjar Eiríksdóttur við vágest sinn. Listakona sem aldrei þoldi hálfunnið verk er af grimmd örlag- anna hrifin frá hálfkaraðri ævi. Mikill harmur er kveðinn að eig- inmanni, Jóni Axel Bjömssyni list- málara, ungri dóttur þeirra Brynju og ástríkum ætttingjum. Sjón- menntimar í landinu hafa misst hæfíleikamanneskju sem ævinlega bar réttindi og reisn íslenskra mynd- listarmanna fyrir bijósti. Aðalsteinn Ingólfsson og fjölskylda. Hnígur sól sofnar blóm sorgin gistir minn rann (Sigurður Helgi Guðmundsson. í hug minn koma þessi orð þegar kær vinkona er kvödd. Þótt sjúk- dómurinn væri grimmur, var dugn- aður hennar mikill og vonin sterk. Læknar og hjúkrunarfólk gerðu sitt besta en stundin var komin. Þessi stund sem við öll verðum að hlíta, en kemur samt svo óvænt og veldur sársauka og sorg. Góðar minningar létta sorgina. Það er svo margs að minnast frá góðum stundum úr skóla, tónleik- um, heimsóknum, gönguferðum og ferðalögum. Við brölluðum margt skemmtilegt saman vinkonurnar þrjár, Sóley, Rósa og ég. Gott er að minnast ferðanna sem við fórum saman í Þórsmörk og um Vestfirð- ina. Sóley naut þess að ferðast um landið okkar sem var henni svo kært. Það lýsir henni svo vel að hún sá fegurðina í öllu, jafnt stóru sem smáu, ekki síst úti í náttúrunni, jafnt í steinum sem blómum. Einnig kom hún auga á það spaugilega sem verk hennar endurspegla svo skemmtilega. Það var alltaf gaman að fá Sóleyju í heimsókn, það gust- aði af henni og hún faðmaði og kyssti okkur öll. Hún hafði svo mik- ið að gefa öðrum, var alltaf glaðvær og hlý. Enda sagði Sindri sonur minn þegar við fréttum lát hennar að nú kæmi enginn skemmtilegur í heimsókn til okkar. Þegar sögumaður í Sólarljóðum lýsir því sem bar fyrir augu hans, þegar hann kom til annars heims, segir hann svo frá: Menn sá ég þá er af miklum hug veittu fátækum frama. Lásu englar helgar bækur og himnaskrift yfir höfði þeim. Og fínnst mér að Sóley muni fá slíkar móttökur, hún á þær skilið. Sárt er að sjá á bak góðri vin- konu, sárara er það þó ástvinum og erfitt var henni að skilja við Brynju litlu, sem hún hafði að von- um ætlað sér svo margar stundir með. En á þennan veg er oft lífs- hlaup manna, órannsakanlegt og næstum því óskiljanlegt. Sóleyju þakka ég tryggðina og góða vináttu í yfir tuttugu ár. Elsku Jón Axel, Brynja, Binna, Eiríkur og Smári, við Markús og börnin okkar sendum ykkur samúð- arkveðjur. Megi guð veita ykkur styrk í sorginni. Guðný Björg Kristjánsdóttir. Þó ég ætti öll orð í heiminum öll blæbrigði tungunnar hlýddu mér og krydduðu mál mitt eins og ljúffengan rétt en hefði ekki átt þig sem kunnir að segja sögur breyta gráum lit í repboga litlum atburð í ævintýri steini í fjall og kuðung í elskhuga ástina sjálfa þá væru orðin bara hijóð og krydd þeirra bragðlaust ef ég hefði ekki átt þig sem kunnir að segja sögur sóleyjarsögur Mér finnst gott að ímynda mér að allir hlutir séu samsettir. Og taki maður eitt brot og leggur við aðra samstæðu, verður til ný samsetning, ný veröld, ný mynd. Ef hver og einn er þannig samsettur úr fjölda ein- inga, sem í samveru við aðra mann- eskju hreyfast til, tengjast út og einingar frá öðrum tengjast inn, erum við aldrei söm, við erum óend- anlegir möguleikar. Tímaskúlptúr- ar. Við Sóley áttum okkar tíma- skúlptúr og ég mun alltaf geyma með mér fegurð hans. En nú er þörf á hvíld. Það er líka tími. Og eilífð. Harpa Björnsdóttir. Sóley kunni að meta lífið. Hún kunni að stækka hveija samveru- stund með elsku sinni. Hún kunni þá list að njóta andartaksins, njóta fegurðar og félagsskapar. Henni þótti það ómaksins vert að hafa orð á góðum tilfinningum sem hún bar til þeirra sem kringum hana voru. Ef henni leið vel og hún fann yl væntumþykju í hjarta sínu þótti henni ævinlega þess virði að hafa orð á því; það var einfaldlega svo gaman og jók öllum vellíðan. Við börn, sem gjarnan hændust að henni, var hún örlát á gælunöfn sem oft voru frumleg og fyndin og hlý, og báru óvenjulegri lífsást hennar fagurt vitni. Hún gat glaðst með öðrum og þekkti ekki öfund. Hún var trygg- lynd og tilfinninganæm, og talaði vel um aðra og af hlýju. Eins kunni hún engan veginn við sig ef talað var illa um einhvern þar sem hún var nærri. Þannig gerði hún sér jafn- an far um að vekja athygli á kostum fólks á meðan aðrir tíunduðu gali- ana, og ef henni mislíkaði við ein- hvern eða einhver hafði gert á hluta hennar þótti henni ástæðulaust að gera veður út af því. Það tók því ekki að eyða orðum um þá sem ollu sárindum. Hún var afar mörgum kostum búin, lífsgiöð, hugmyndarík, dugmikil og hjálpfús. Hún varð- veitti eitthvað afar mikilvægt úr barnssálinni, eitthvað sem flest okk- ar týna, og gaf það henni óvenju- lega lífssýn og íjörmikið ímyndunar- afl. Verkin hennar í myndlist vitna um þetta. Þar er varðveitt sú sér- lcennilega blanda af glettni og vænt- umþykju sem einkenndi hana. Hún hafði líka mikið dálæti á því þjóðlega, gömlum gildum, gömlum hefðum. Hún hafði ferðast allvíða um heiminn en ást hennar á Is- landi, því íslenska og íslenskri nátt- úru var fölskvalaus, og hún gat orðið furðu lostin ef einhveijum varð á að hallmæla veðurfarinu, hvað þá einhveiju öðru. Það er sjald- gæft að fínna svo gamalgróna ætt- jarðarást hjá svo ungri manneskju. Þegar fímmtíu ára afmælis íslenska lýðveldisins var minnst á liðnu sumri þótti henni ekkert sjálfsagðara en að vera á Þingvöllum. Þangað fór hún á bílnum sínum sem þó var orðinn heldur vafasamur farkostur á lengri leiðum, ásamt Brynju dótt- ur sinni, Binnu og Smára, Hildi og Teiti. Það átti að verða gaman. Það átti að njóta þess að vera til úti í íslenskri náttúru. Og vitaskuld var gaman þó svo að veðrið væri með ólund og þó svo að hátíðardagskráin færi fyrir ofan garð og neðan. Það nægði að Sóley var með hátíð í hjarta sínu því hún var stemmnings- manneskja. Það tilheyrði að borða gott, þjóðlegt nesti, og það tilheyrði að veifa kóngafólkinu, öðru fremur til þess að halda upp á gott skap og kæta börnin sem voru með í för. Andinn var í senn fjörugur og örlátur og gat blásið henni í bijóst að framkvæma í skyndi hugdettur sem aðrir gætu haft gagn og gaman af, hversu mikla fyrirhöfn sem það kostaði hana sjálfa, enda var hún mikill dugnaðarforkur. Hún var ekki gefin fyrir að uppheíja sjálfa sig og gerði því yfirleitt ekki mikið veð- ur út af afmælisdögunum sínum, en á þijátíu og fimm ára afmælinu fyrir tveimur árum flaug henni í hug að nota tækifærið og safna vinum og vandamönnum saman. Fyrirvar- inn var enginn en hún húrraði sam- an í eina herlega veislu, bjó tii mik- ið langborð úr öllu tiltæku og bjó til samverustund sem var unaðsleg. Aldrei hefur sést jafn langt borð í jafn litlu húsnæði, en þannig var Sóley. Hún stækkaði tilveruna. Henni tókst alltaf að láta eitthvað verða til úr litlu eða engu efni og þótti ástæðulaust að gera sér rellu út af dauðum hlutum eða gráma hvunndagsins. Það gat til dæmis verið nóg að teikna kímileitan svip eða glettin augu á luralega ryksugu til þess að taka frá henni ljótleikann og gefa henni líf. Þannig var húmor- inn hennar Sóleyjar, fullur af fant- asíu og ást. Návist hennar var alltaf skjólgóð og minningin um svo fallegt líf veit- ir mikinn yl. Góður guð gefí Brynju litlu styrk og veiti vernd. Guð styrki Jón Axel, og foreldra og bróður Sóleyjar. Minning hennar lifír. Hildur, Árni og strákarnir. SJÁ SÍÐU 44 t Hjartkær móöir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, HALLDÓRA VETURLIÐADÓTTIR, dvalarheimilinu Höfða, Akranesi, lést í Sjúkrahúsi Akraness að kvöldi 5. desember sl. Sverrir Karvelsson, Halldora Karvelsdóttir, Brynjar ívarsson, Jónína Karvelsdóttir, Edward Scott, Hafdís Karvelsdóttir, Sigurður Vésteinsson, JOIíana Karvelsdóttir, Hinrik Hinriksson, Karvel L. Karvelsson, Hrefna Sigurðardóttir, barnabörn og barnabarnabörn. t Hjartkær eiginmaður minn, KETILL BERG BJÖRNSSON, Hæðargarði 33, er látinn. Jarðarförin auglýst síðar. Ólöf Ragnheiður Guðjónsdóttir. t Frænka okkar, SVALA KRISTJÁNSDÓTTIR, Dunhaga15, Reykjavík, andaðist í Landspítalanum að kvöldi 6. desember. Fyrir hönd aðstandenda, Þóra Eiríksdóttir, Jónína Jónasdóttir. t Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu samúð, virðingu og vináttu við andlát og útför eiginmanns míns, föð- ur, tengdaföður og afa, RÖGNVALDAR ÓLAFSSONAR, Naustabúð 9, Hellissandi. Sérstakar þakkir eru færðar læknum og starfsfólki gjörgæsludeildar Land- spítalans. Jóna Unnur Ágústsdóttir. t Hjartanlegar þakkir sendum við öllum þeim, sem sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og útför elskulegrar móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu, FANNÝJAR GUÐJÓNSDÓTTUR frá Oddsstöðum, Vestmannaeyjum. Með kveðju og blessunaróskum. Guðjón Pálsson, Eyjólfur Pálsson, Jón Pálsson, Guðlaug Pálsdóttir, Ásta Pálsdóttir, Erla Pálsdóttir, Tómas Pálsson, Brynja Björnsdóttir, Ásta Ólafsdóttir, Már Lárusson, Brynjar Franzson, Sigurrós Ingólfsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. Lokað Kennsla fellur niður eftir hádegi í dag, föstudaginn 9. desember, vegna jarðarfarar SÓLEYJAR EIRÍKSDOTTUR. Myndlista- og handíðaskóli íslands. 20% AFSLATTUR af öllum vörum ■ ^ Lítið innl — Mikið úrval blóma og gjafa. BlÓmabÚðín RÓSÍn Opið alla daga frá kl. 12 - 22. (Heimsendingarþjónusta) Nethyl 2 sími 673370.

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.