Morgunblaðið - 05.02.1995, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 5. FEBRÚAR 1995 27
Hjartarson skilur eftir sig djúp spor
í íslenskum dómaramálum. Starf
dómarans er oft erfitt og vanþakk-
látt og því kynntist Einar vel á sín-
um dómaraferli. En ánægjustund-
irnar í starfinu eru fleiri, þar sem
menn eru metnir að verðleikum af
störfum sínum. Knattspyrnumenn
og áhugafólk um knattspyrnu mega
aldrei gleyma því hve mikilvæg
dómarastörfin eru og hversu nauð-
synlegt er að til þeirra starfa veljist
hæfir og metnaðarfullir menn.
Knattspyrnuhreyfíngin þakkar
Einari Hjartarsyni hans miklu og
góðu störf að knattspyrnumálum
allt til hinstu stundar. Það er mikið
og fórnfúst starf við misjafnar að-
stæður sem eftir Einar liggur.
Knattspymuhreyfíngin sér á bak
mikilhæfum liðsmanni og ómetan-
legum baráttumanni fyrir skilningi
á störfum dómara. Einar Hjartar-
son er allur, en minning hans verð-
ur í hávegum höfð innan knatt-
spyrnunnar.
Ég sendi eftirlifandi eiginkonu
hans og dætrum innilegar samúðar-
kveðjur. Guð blessi minningu Ein-
ars Hjartarsonar.
Eggert Magnússon,
formaður KSÍ.
Lífíð gengur hratt eins og klukka
og smám saman fer að halla undan
fæti, en alltaf bregður okkur jafn
hastarlega þegar vinirnir hverfa.
Þannig varð okkur vinum Einars
H. Hjartarsonar við fréttinni um
andlát hans. Þó vissum við um
hetjulega baráttu hans undan-
gengnar vikur eftir að hann gekkst
undir erfiða hjartaaðgerð hinn 11.
janúar síðastliðinn.
Við félagarnir fimm kynntumst
fyrir um 55 árum en Einar H. Hjart-
arson er annar úr hópnum sem
kveður, en á undan honum er geng-
inn Einar Davíðsson. Unglingsárin
liðu áhyggjulaust og ekki er grun-
laust um að við höfum á þeim árum
ætlað að frelsa heiminn, rétt eins
og ungir menn stefna sjálfsagt
einnig að í dag. En smátt og smátt
varð okkur ljóst að það verkefni
væri okkur sennilega ofviða. Síðan
fórum við félagamir hver af öðmm
að stofna heimili og fjölga mann-
kyninu og þegar allir voru komnir
í hnapphelduna var stofnaður spila-
og saumaklúbbur. Það hefur ávallt
verið tilhlökkunarefni að hittast
tvisvar í mánuði yfir vetrarmánuð-
ina og árlegar vel heppnaðar helg-
arheimsóknir í sumarbústaðinn í
Vaðneslandi, þar sem Einar var eins
og alltaf hrókur alls fagnaðar, verða
okkur öllum sérstaklega minnis-
stæðar. Einnig var farið í veiðiferð-
ir, enda var Einar slyngur veiðimað-
ur, svo og aðrar skemmtiferðir
bæði innanlands og utan. Öll eigum
við sérlega góðar og ljúfar minning-
ar frá þeim ferðum.
Einar bytjaði ungur að vinna og
eftir nám í gagnfræðaskóla hóf
hann störf hjá heildverslun Garðars
Gíslasonar. Árið 1948 hóf Einar
störf hjá Tollstjóraembættinu í
Reykjavík og vann þar til ársins
1965 er hann hóf störf hjá rann-
sóknardeild Ríkisskattstjóra, þar
sem hann vann til dauðadags. Einar
ráðgerði að hætta störfum 1. maí
næstkomandi en hann hefði orðið
sjötugur daginn eftir, 2. maí.
Eftir langa og farsæla starfsævi
finnst manni það dapurlegt að hann
fékk ekki að njóta einhvers tíma
eftir starfslok. Fyrir skömmu sagði
hann okkur hvernig hann hygðist
eyða tímanum að starfsdegi lokn-
um, en sá sem öllu ræður hefur
ætlað honum annað hlutverk. Starf
hans hjá tollstjóra og rannsóknar-
deildinni voru oft vandmeðfarin en
víst er að Einar vann störf sín ávallt
eftir bestu samvisku.
Á yngri árum iðkaði Einar íþrótt-
ir, einkum sund, og varð margoft
íslandsmeistari í sundknattleik.
Þegar Einar var um þrítugt gerðist
hann knattspyrnudómarj í frístund-
um sínum og var hann um langt
árabil einn af bestu og litríkustu
dómurum landsins. Þótt knatt-
spyrnudómarar séu ekki alltaf vin-
sælustu menn á vellinum þá er vtst
að enginn hafði áhrif á það sem
hann taldi rétt vera.
Guðbjörg okkar, við biðjum al-
góðan guð að varðveita og styrkja
þig og fjölskylduna alla. Megi minn-
ingin um elskaðan ástvin lifaJ hjört-
um ykkar. Einnig sendum við öldr-
uðum foreldrum Einars innilegar
samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Einars H.
Hjartarsonar.
Einar S., Sigrún, Gunnar,
Hjördís, Jón, Guðlaug og
Sigríður.
Mig setti hljóðan þegar mér bár-
ust þau tíðindi að Einar H. Hjartar-
son væri látinn, það var svo skammt
síðan við hittumst og ræddum knatt-
spymudómaramálefni, en það höf-
um við gert í 40 ár.
Veturinn 1955-1956 kynntist ég
Einari á fundi hjá KDR og myndað-
ist þá þegar traust og langvinn vin-
átta.
Við ákváðum að hefjast handa í
að skipuleggja málefni félags okkar
og taka við forustu í félags- og
hagsmunamáium dómara, við vor-
um sammála um að það þyrfti að
skapa dómurum verðugan sess í ís-
lenskri knattspyrnuhreyfingu enda
verkefni þeirra það veigamikið í
leiknum og hreyfingunni sem slíkri.
Var barist af hörku fyrir fjölda
hagsmunamála knattspyrnudómara
er lítt hafði verið reynt áður, en það
reyndist oft og tíðum vera illmögu-
legt að skapa skilning á málefnum
okkar til að skapa viðunandi starfs-
skilyrði og öryggi fyrir okkur. Á
þeim tíma, ekki síst á Melavellinum
gamla, var oft hiti í leikmönnum
og ekki síður í áhorfendum en þeg-
ar við yfirgáfum leikvöllinn urðum
við að ganga óvarðir meðal áhorf-
enda er stjökúðu oft óþyrmilega við
okkur svo stundum urðu einstakir
dómarar að yfirgefa svæðið í lög-
regufylgd.
Skilningur Einars á að ná fram
nauðsynlegum málum með samn-
ingum án þvingana varð stéttinni
til ómetanlegs gagns og framdráttar
og án hans hugmynda og fram-
kvæmdakrafts hefði sá grunnur sem
lagður var á árunum 1956 til 1960
orðið rýr fyrir dómara en íslensk
knattspyrnudómarahreyfing stend-
ur traustum fótum i dag framar
öðru vegna starfa Einars og þekk-
ingar á þörfum okkar. Ef hans hefði
ekki notið við væri staða félaga
okkar í dag önnur.
1960 vildi ég stofna landssamtök
knattspyrnudómara, en þessi ætlun
fékk mjög neikvæð viðhorf hjá ein-
stökum forystumönnum í samtökum
knattspyrnufélaganna. Réð þá við-
horf Einars ferðinni, taldi hann rétt
að fresta stofnun samtakanna þar
til jákvæðara viðhorf myndi skapast
fyrir dómara innan heildarsamtak-
anna. Það varð þegar Albert Guð-
mundsson varð formður KSÍ og
gekk þá Einar af fullum krafti í að
undirbúa stofnun KDSÍ ásamt fleiri
áhugamönnum, enda fór í hönd eitt
besta tímabil í sögu knattspyrnu-
dómara fram til þessa; við hlutum
þá viðurkenningu er okkur fannst
við eiga skilda fyrir störf okkar.
Þau störf sem Einar vann á þess-
um tíma á bak við tjöldin, verða
okkur ómetanleg því hann gafst
aldrei upp fyrr en fullnaðarsigur
fyrir okkur var unninn. Þessi störf
og önnur verða honum seint full-
þökkuð.
Einar varð alþjóðlegur dómari
1969 ásamt mér og Guðmundi Har-
aldssyni, en frá þeim tíma voru störf
okkar félaga óaðskiljanleg í þágu
okkar samtaka.
Einar tók þátt í dómgæslu fjölda
leikja á erlendri grund, þ. á m. fór-
um við félagarnir ásamt Magnúsi
V. Péturssyni, er var dómarinn, til
Wales (en hann er einnig einn úr
þessum gamla og sterka kjarna
þess tíma).
Mörg skondin atvik gerðust í
þessari ferð, sem dómarar hafa
fengið að heyra en við ræddum þau
síðast þegar við sátum til borðs í
töðugjöldum dómara 1994.
Einar var einn af frumkvöðlum
eftirlitsdómarakerfisins, hafði hann
tekið það upp hjá sér að mæta á
leiki og benda dómurum á það sem
ekki var samkvæmt lögum og regl-
um á og við leikvelli, fylgdist hann
svo moð störfum dómaranna, kom
STEEN JOHANN
STEINGRÍMSSON
MINNINGAR
inn til þeirra í hálfleik og eftir leik
til að leiðbeina þeim og samræma
túlkun laganna á leikvelli. Eitt af
stærstu hugsjónamálum Einars í
sínu fjölbreytilega starfi fyrir okk-
ur, var að samræma túlkun okkar
á framkvæmd laganna í leikjum.
Það sem hann lagði til málanna var
mikið rætt, enda leiðandi í störfum
okkar. Við vorum ekki alltaf sam-
mála, en Einar gafst aldrei upp fyrr
en samstaða hafði náðst.
Snemma á ferii sínum meðal okk-
ar hlaut Einar viðumefnið „afi“,
ekki síst vegna þeirrar umhyggju
er hann bar fyrir okkur knatt-
spyrnudómurum og velferð okkar,
kunni Einar þessari nafngift vel.
Þegar dómarar í ýmsum leikjum
spurðu hver væri eftirlitsdómari og
fengu að vita að það vær „afí“, vissu
menn að best væri að standa sig í
stöðunni því „afi“ gerði kröfur, ekki
aðeins á leikvelli heldur líka að
framkoman væri öguð, klæðnaður
fyrir og í leik óaðfinnanlegur, því
„afi“ sagði alltaf: „Dómarinn á að
vera fyrirmynd annarra sem að
knattspyrnuíþróttinni koma.“
Einar byijaði eftir 1970 að kenna
á knattspymudómaranámskeiðum,
voru þau svo vel uppbyggð að erfitt
var fyrir okkur hina að jafna
kennslu okkar við hans, a.m.k. hef
ég ekki reynt það.
Frá upphafi ferils síns í röðum
okkar knattspyrnudómara, hefur
Einar verið fremstur eða a.m.k. í
fremstu forustusveit okkar í félags-
og skipulagsmálum og ekki má
gleyma þætti hans sem dómara, þar
var hann meðal þeirra bestu. Þó
sumir væm ekki allta sammála,
vomm við það sem störfuðum með
honum, við vissum að hann beitti
aldrei neinn mann vísvitandi órétti,
hvað þá hann dæmdi einu eða öðm
félagi í óhag, það var ekki stíll Ein-
ars.
Við sem fengum að kynnast Ein-
ari og eiga hann að vini, eigum
honum mikið að þakka, hver staða
okkar væri í dag ef hans hefði ekki
notið við, vitum við ekki en hitt vit-
um við.
Það em 40 ár síðan við tókumst
fyrst í hendur og hófumst handa í
störfum fyrir dómara, þessi tími
hefur verið fljótur að líða.
Kæri vinur, bestu þakkir fyrir
þína vináttu og það þrek sem þú
hefur gefið mér og mörgum öðram
félögum okkar, þegar þú tókst upp
á því að láta þrekprófa okkur. Mér
þótti það slæmt fyrst en í dag er
það nauðsyn ekki síður en þá.
Við komum til með að sakna þess
að sjá þig ekki oftar í pontu að lesa
yfir okkur. Að lokum óska ég þess
að guð almáttugur styrki þína nán-
ustu því þeirra er missirinn mestur.
Grétar Norðfjörð.
Kveðja frá KDSÍ
Með þessum fátæklegu orðum
vill stjórn Knattspyrnudómara-
sambands íslands þakka Einari
H. Hjartarsyni mikil og góð störf
í þágu knattspyrnuhreyfingarinn-
ar, og þá sérstaklega í dómgæslu.
Einar var landsdómari og milli-
ríkjadómari í mörg ár, síðan gerð-
ist hann kennari í knattspyrnu-
dómarafræðum og kenndi mörgum
knattspyrnudómurum víðs vegar
um landið. Hann starfaði mörg ár
í hæfnisnefnd KDSÍ og einnig sem
eftirlitsmaður með knattspyrnu-
leikjum og knattspyrnudómurum
og innti öll þessi störf af hendi af
festu og trúmennsku. Á síðasta
hausti lauk hann störfum að eigin
ósk og var kvaddur á þeim vett-
vangi.
Um leið og stjórn KDSÍ sendir
eftirlifandi eiginkonu, dætrum,
tengdasonum og barnabörnum
innilegar samúðarkveðjur vil ég
persónulega þakka gott samstarf
og góð kynni.
Fyrir hönd stjómar KDSÍ,
Friðgeir Hallgrímsson.
Fleiri minningargreinar um
Einnr H. martarson bíða birt-
ingar og munu þær birtast
næstu daga.
+ Steen Johann
Steingrímsson
var fæddur í
Reykjavík 8. ágúst
1954. Hann andaðist
í Landspítalanum
13. janúar síðastlið-
inn. Steen Johann
var sonur Grethe
Bendtsen og Stein-
gríms Þorleifssonar
fyrrverandi stór-
kaupmanns. Steen
bjó hjá móður sinni
í Austurbrún 6 í
Reykjavík. Hann
var einkabarn móð-
ur sinnar en átti
fimm hálfsystkini samfeðra.
Steen vann í Bjarkarási í tæp-
lega 25 ár. Bálför hans fór fram
frá Fossvogskirkju 20. janúar.
í fáum orðum vil ég minnast Ste-
en Johans Steingrímssonar, og
þeirra góðu kynna sem ég og mín
fjölskylda höfðum af honum og fjöl-
skyldu hans. Þau byijuðu fyrir rúm-
um tuttugu áram er móðir mín flutti
í sama hús og þau bjuggu í. Þá þeg-
ar upphófst mikill vinskapur milli
okkar. Grethe og móðir mín áttu
gott skap saman og Steen Johann
og móðir mín eyddu mörgum glað-
værum stundum saman, ekki síst
kom nærgætni og hlýja þeirra
mæðgina fram, þá er heilsu móður
minnar tók að hraka og fötlun henn-
ar gerði henni erfíðara fyrir.
Steen Johann var alla ævi heilsu-
lítill og var með downs syndrome.
Þrátt fyrir þessar takmarkanir auðn-
aðist honum að ná vemlegum
þroska, og nýtti þar með til fulln-
ustu það sem honum var gefið. Naut
hann þar einstakrar umhyggju móð-
ur sinnar, sem gerði allt sem í mann-
legu valdi er til þess að þroska hann
og skapa honum sem eðlilegast líf.
Þó hann hefði ekki þroska fullorð-
ins manns, var hann samt vel gef-
inn. Hann talaði og skrifaði bæði
íslensku og dönsku, hann fylgdist
vel með fréttum í útvarpi og sjón-
varpi, og hann hugleiddi og dró
ályktanir oft af undraverðum skiln-
ingi. Hann var sem stórt þroskað
barn, og eins og börnum er títt, með
ríka og óflekkaða réttlætistilfinn-
ingu, sem þeim er til fullorðins
þroska teljast, veitist oft erfitt. Hann
velti fyrir sér rökum
tilverunnar og komst
að kærleiksríkri niður-
stöðu. Þau mæðgin
vom hluti af okkar fjöl-
skyldu, þau tóku þátt í
gleði okkar og sorgum,
vom með okkur á
ánægjustundum fjöl-
skyldunnar, t.d. er okk-
ur minnisstætt að í
brúðkaupi dóttur okk-
ar, flutti hann ræðu og
frumsamið ljóð sem við
geymum enn sem dýf-
grip frá þeim atburði.
Þegar þau mæðgin
voru hjá okkur síðasta
gamlárskvöld var greinilegt að
heilsu hans var farið að hraka mjög.
Samt sem áður flutti hann eitt af
fmmsömdu ljóðum sínum um ára-
mótin, og skrifaði það upp, og mun-
um við geyma það til minningar um
hann.
Steen Johann sýndi hve langt er
hægt að ná í lífsþroska þrátt fyrir
takmarkanir, því hann notaði allt
það sem honum var gefið og upp-
skar því ríkulega.
Ragnheiður Haraldsdóttir,
Hörður Arinbjarnar og fjöl-
skylda.
Við Steen Johann emm búnir að
þekkjast í mörg ár. Kynntumst fyrst
þegar við vorum saman á Sólheimum
í Grímsnesi. Síðan flutti ég til
Reykjavíkur og byijuðum við að
vinna saman í Bjarkarási.
Mig langar til að þakka fyrir sam-
vemna í vinnunni og þegar við vor-
um félagar í Perlufestinni. Einnig
þakka ég þér fyrir að hafa verið
mér til stuðnings þegar við vorum í
ritnefndinni í Bjarkaráspóstinum.
Ég sakna þín mjög mikið.
Drottinn er minn hirðir, mig mun ekkert
bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum, þar sem ég má næðis
njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu fyrir sakir nafns
síns.
(Úr 23. Davíðssálmi.)
Ég votta þér, Greta mín, mína
dýpstu samúð. Allir á sambýlinu
samhryggjast þér innilega.
Lárus Hjálmarsson,
Sigluvogi 5.
íf1
Kœru Súðvíkingar,
vandamenn og aðrir aðstandendur!
Fréttirnar af hinu hörmulega slysi á Súðavík hefur hryggt
okkur mikið og við viljum votta öllum hlutaðeigandi,
sem eiga um sárt að binda, okkar innilegustu samúð.
Á stundum sem þessum setur okkur hljóð og við
sækjum styrk og blessun til hins elskandi Drottins.
„Hvaðan kemur mér hjálp? Hjálp mín kemur frá
Drottni, skapara himins og jarðar“. (Sálm. 121.1)
Kæru vinir, felum okkur Drottni og
Flann mun vísa okkur veginn.
Guð blessi ykkur og varðveiti.
í dag, sunnudaginn 5. febrúar, verður guðsþjónusta
haldin af Jurgen Babbel umdæmisöldungi. Þeirra, sem
létust af slysförunum, verður sérstaklega minnst í bæn.
Allir eru hjartanlega velkomnir á guðsþjónustuna.
Nýja Postulakirkjan íslandi,
Ármúla23, 108 Reykjavík.
Guðsþjónusta alla sunnudaga kl. 11.00.
Neuapostolische Kirche in Bremen, Þýskalandi.