Morgunblaðið - 12.02.1995, Blaðsíða 26

26 SUNNUDAGUR 12. FEBRÚAR 1995
MORGUNBLAÐIÐ
MINNIIMGAR
t
Móðir mín, systir og móðursystir,
GUÐJÓNA LOFTSDÓTTIR,
áður Víðimel 47,
Reykjavík,
lést í Hafnarbúðum mánudaginn 6. febrúar.
Útförin fer fram frá litlu kapellunni í Fossvogi, þriðjudaginn 14.
febrúar kl. 13.30.
Loftur Þór Sigurjónsson,
Lovísa Þórunn Loftsdóttir,
Þórunn Edda Sigurjónsdóttir.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir og sonur,
JÓN STEINSEN
lést í Landspítalanum 9. febrúar.
Brynja Sigurðardóttir,
Rakel Steinsen,
Steinunn Steinsen, Eggert Steinsen.
t
Sonur minn, bróðir, sambýlismaður,
faðir og afi,
LUNDBERG ÞORKELSSON,
andaðist að morgni 7. febrúar. Jarðar-
förin fer fram frá Borgarneskirkju mið-
vikudaginn 15. febrúar kl. 14.00.
Sigurást Friðgeirsdóttir og börn,
Ólöf Finnbogadóttir,
Linda Lundbergsdóttir,
Ásta Lundbergsdóttir,
Laufey Lundbergsdóttir,
Sunneva Lindudóttir,
Alexander Agnarsson.
t
Ástkær dóttir okkar og systir,
HÓLMFRÍÐUR JÓNSDÓTTIR,
Rofabæ 23,
er lést á heimili sínu 5. febrúar sl., verð-
ur jarðsungin frá Árbæjarkirkju þriðju-
daginn 14. febrúar nk. kl. 13.30.
Margrét M. Guðmundsdóttir, Jón Þór Þorbergsson,
Guðmundur Jónsson,
Guðlaug Þóra Jónsdóttir,
Ragnhildur Hrund Jónsdóttir,
Þorbergur Bjarni Jónsson.
t
Minningarathöfn um ástkæra vinkonu mína, móður okkar, tengda-
móður og ömmu,
ÖNNU HJARTARDÓTTUR,
Aðalstræti 19,
ísafirði,
verður í Dómkirkjunni þriðjudaginn 14. febrúar kl. 13.30.
Gunnar J. Guðbjörnsson,
Hjörtur A. Sigurðsson,
Pétur S. Sigurðsson, Kristin Böðvarsdóttir,
Gunnar Þ. Sigurðsson,
Sigurður og Sveinbjörn Péturssynir.
t
Hjartkær bróðir okkar og mágur,
SIGURÐUR MAGNÚSSON
verkstjóri,
Hjallavegi 30,
verður jarðsunginn frá Áskirkju mánu-
daginn 13. febrúar kl. 13.30.
Ásdfs Magnúsdóttir, Óskar B. Pétursson,
Þórhildur Magnúsdóttir, Gústaf Lárusson,
Áslaug Magnúsdóttir, Karl Sigurðsson,
Jóna G. Sigurðardóttir,
Hulda Magnúsdóttir, Gylfi Magnússon,
Gísli Magnússon, Helga H. Guðmundsdóttir
og systkinabörn.
SIGURÐUR
MAGNÚSSON
+ Sigurður Magn-
ússon var fædd-
ur á Miðhúsum í
Biskupstungum 5.
september 1916.
Hann lést á heimili
sínu í Reykjavík 1.
febrúar siðastlið-
inn. Hann var næ-
stelstur af sjö
björnum hjónanna
Magnúsar Gíslason-
ar frá Efstadal í
Laugardal og konu
hans Guðrúnar
Ragnheiðar Brynj-
ólfsdóttur frá Mið-
húsum. Systkini hans eru Ás-
dís, f. 1915, maki Óskar B. Pét-
ursson; Þórhildur, f. 1917, maki
Gústaf Lárusson;
Áslaug, f. 1919,
maki Karl Sigurðs-
son; Brynjólfur, f.
1920, d. 1994, maki
Jóna G. Sigurðar-
dóttir; Hulda, f.
1926, maki Gylfi
Magnússon; Gísli, f.
1929, maki Helga
H. Guðmundsdóttir.
Sigurður hóf
störf hjá Reykjavík-
urborg árið 1942 og
vann þar sem verk-
stjóri til ársins 1988
er hann lauk starf-
sævi sinni. Útför hans fer fram
frá Áskirkju á morgun og hefst
athöfnin kl. 13.30.
GÓÐUR frændi er látinn.
Fréttin um lát Sigga föðurbróður
míns kom mér mjög á óvart, hann
sem var alltaf svo lífsglaður og ljúf-
ur. Fyrstu minningar mínar tengdar
honum eru frá árunum sem hann
og amnia héldu heimili saman. Á
hverjum sunnudegi hittist fjölskyld-
. an á heimili þeirra, þar sem þau í
sameiningu tóku á móti systkinun-
um, mökum og bömum þeirra með
glæstu veisluborði. í minningunni
eru það stórar tertur og glaðværð
fólksins sem er eftirminnilegast.
Eftir lát ömmu hélt Siggi þeirri
hefð að fá systkinahópinn í kaffi
og tertur. Var hann óneitanlega
hlekkurinn í fjölskyldukeðjunni sem
treysti böndin.
Seinna voru það kirkjuferðirnar,
þegar þeir bræðumir, pabbi og
Siggi, fóru til messu páskadags-
morgna og ég fékk að fara með.
Þetta var hefð, sem þeir bræðurnir
héldu alla tíð.
Siggi átti mjög gott með að
umgangast fólk á öllum aldri. Kom
þessi eiginleiki hans hvað best í ljós
þegar hann deildi herbergi með
syni mínum, þá 16 ára, í sumarleyf-
isferð í Búlgaríu. Þar var ekkert
sem hét kynslóðabil og urðu þeir
strax mestu mátar.
Siggi var mjög trygglyndur sem
glögglega kom í ljós þegar bróðir
hans, Binni, lá fársjúkur á spítala.
Þá gerði Siggi allt sem í hans valdi
stóð til að létta undir með Binna
og vakti yfir honum daga og nætur.
Stórt skarð hefur verið höggvið
í þennan samrýnda systkinahóp þar
sem ekki em liðnir nema tíu mánuð-
ir síðan Binni frændi minn dó. Siggi
hafði alltaf nóg fyrir stafni og fyrir
nokkrum árum keypti hann sér
sumarbústaðarland í Miðengjalandi
í Grímsnesi og byggði þar bústað.
Þar átti hann sér unaðsreit. Hann
gat varla beðið eftir vorinu svo
hann gæti haldið áfram ræktunar-
starfínu og notið stundanna þar
með góðu fólki.
Við erum öll næturgestir í ókunnum stað.
En það er yndislegt að hafa farið þessa ferð.
(H, Iaxness)
Blessuð sé minning Sigurðar
Magnússonar.
Ásdís Gísladóttir
og fjölskylda.
Sigurður móðurbróður minn
kvaddi þennan heim í sama anda
og hann lifði; hljóðlega, með hóg-
værð, einn, án alls tilstands og
skyndilega. Allt hans líf var eins
og ekkert væri sjálfsagðara en að
hlutimir væru einmitt svona. Hann
var ætíð veitandinn með þeim hætti
að auðvelt var að vera þiggjandinn.
Siggi var mikill fjölskyldumaður
þó að hann sjálfur eignaðist ekki
sína eigin fjölskyldu í þröngum
skilningi þess orðs. Hann giftist
ekki en hélt heimili með móður sinni
þar til hún lést. í björtum minning-
um bérnsku minnar lék heimili
þeirra þeirra ömmu minnar og
Sigga frænda stórt hlutverk.
Ógleymanlegir em allir þeir sunnu-
dagar og stórhátíðir þegar fjöl-
skyldan hittist öll við hlaðið kaffi-
borð af kræsingum, sem amma og
Siggi veittu af miklum rausnar-
skap. Þá var kátt á hjalla, mikið
hlegið, skrafað og sungið. Frá þeim
tíma á ég mínar bestu minningar
um Sigga frænda og þá hlýju sem
einkenndi allt hans prúða og hóg-
væra fas.
Við bömin í fjölskyldunni áttum
hauk í homi þar sem Siggi var.
Ávalt fann hann upp á einhvetju
til að gleðja okkur og skemmta,
einhvem leik eða spil. I honum
fundum við glettni og hlýju sem
böm eru svo næm á og ósvikinn
áhuga á þeim viðfangsefnum sem
áttu hug okkar þá stundina.
Eftir lát ömmu minnar hélt Siggi
þeim sið áfram að standa fyrir
kaffíboðum flesta sunnudaga og
aðra hátíðisdaga. í tæp tuttugu ár
svignuðu borðin undan glæsilegum
kræsingum, sem hann naut að veita
fjölskyldu sinni af.
Þessi hlýja og umhyggja fyrir
öðrum var kannski það aðdáunar-
verðasta í fari Sigga. Hún kom fram
í umgengni hans við ömmu sem
hann annaðist af kostgæfni til dán-
ardægurs hennar. Hún kom fram í
nánu sambandi hans við öll systkini
sín og þeim áhuga sem hann sýndi
okkur frændsystkinum sínum. Hún
kom fram þegar hann hjúkraði
Binna bróður sínum á banabeði fyr-
ir tæpu ári síðan.
Siggi bjó einnig yfir bjartsýni og
framtakssemi sem ekki er öllum
gefín. Kominn töluvert á áttræðis-
aldur tók hann upp á því að láta
gamlan draum sinn rætast. Undan-
farin þrjú sumur var hann upptek-
inn af því að koma sér upp vegleg-
um sumarbústað með smá ræktur
í fallegu umhverfí.
t
Móðir mín, tengdamóðir og amma,
OLGA P. SOPHUSDÓTTIR,
Skipasundi 39,
Reykjavík,
lést á Hrafnistu, Reykjavík, 3. febrúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er
bent á Hlífarsjóð SÍBS.
Ragnheiður Erla Hauksdóttir, Þórður Júlíusson,
Jóhanna, Sigurður, Örn, Kristjana,
Björn og Ingibjörg Björnsbörn.
Þó að hann fái ekki að njóta
þeirra verka sinna lengur er gott
til þess að hugsa að hann lét draum-
inn rætast. Einhverjir kynnu
kannski að halda að til lítils hafí
verið unnið fyrst hann nú er fallinn
frá. En gleðin við að byggja bústað-
inn var kannski mesta gleðin. Það
er oft að ferðin sjálf er ekki síður
mikilvæg en áfangastaðurinn.
Ég el þá von í brjósti að áfanga-
staður Sigga frænda míns jafnist á
við hans eigin vegferð hér með
okkur. Þá þarf hann engu að kvíða.
Margrét Gústafsdóttir.
Mágur og vinur er fallinn frá og
eftir situr visst tóm sem erfítt er
að fylla. Lífshlaup Sigurðar er orð-
ið hartnær átta tugir ára, svo margt
hefur drifíð á hans daga, bæði í
starfí og leik. Siggi Magg, eins og
hann var oftast kallaður, átti sína
lengstu starfsævi í þágu Reykjavík-
urborgar. Hann vann þar ýmis
störf, m.a. sem bormaður og stjórn-
andi vélskóflu, sem var vandasamt
og ábyrgðarmikið verk, því að oft
þurfti að varast vatnslagnir, raf-
magnsstrengi og símastrengi og
fleira sem í jörðu var. Síðustu tvo
til þijá áratugina vann hann við
verkstjóm og fórst honum það vel
úr hendi, því samviskusamur og
nákvæmur var hann með afbrigð-
um.
Það em liðnir fjórir og hálfur
áratugur síðan við kynntumst. Þá
hélt hann heimili með móður sinni,
Guðrúnu, en faðir hans var látinn
fyrir nokkmm ámm.
Meðan tengdamóðir mín lifði var
sá siður á þeirra heimli að fjölskyld-
an kæmi saman í kaffi á eftirmið-
daginn á sunnudögum og stórhátíð-
um, þeim sið hélt Siggi eftir að
tengdamóðir mín dó. Víst er að
þetta tengdi systkinahópinn saman
og ætíð fannst mér Siggi vera kjöl-
festan og höfuð ættarinnar.
Siggi var mikill náttúraunnandi
og hafði mikið yndi af gróðri og
ræktun og alla tíð var hann með
kartöflugarð og uppskar ávallt
langt umfram sínar þarfír.
Þegar Siggi var kominn á aldur
og hættur að vinna keypti hann sér
land undir sumarbústað í landi Mið-
engis í Grímsnesi, var þeta gert að
fmmkvæði bróður hans, Brynjólfs,
sem átti land þar fyrir. Brynjólfur
lést fyrir tæpu ári síðan og blessuð
sé minning hans.
Siggi lét þau orð falla að ekki
þýddi að eiga land en engan bú-
stað, svo hann dreif í því að koma
upp vönduðum og fallegum bústað
á landinu. Oft gantaðist hann með
það eftir á, að þetta væru nú bara
elliglöp hjá sér. Síðan var byijað
og gróðursetja tré, rækta tún og
gera stóran kartöflugarð og veitti
þetta allt honum ómælda ánægju.
Með óþreyju beið hann eftir að vet-
urinn liði og vorið kæmi, svo hægt
væri að fara austur í Kerengi og
halda áfam, þar sem frá var horfið
um haustið.
Leitt var að hann skyldi ekki
geta notið verka sinna lengur. Að
leiðarlokum viljum við hjónin þakka
Sigurði samfylgdina og alla tryggð
og vináttu er hann sýndi okkur og
bömum okkar. Megi guð vera með
honum. Blessuð sé minning hans.
Gylfi Magnússon.
FOSSVOGI
_ Pegar ancllái
ber ció höndum
Útfararstofa Kirkjugarðanna Fossvogi
Sfmi 551 1266