Morgunblaðið - 30.04.1995, Blaðsíða 32

MORGUNBLAÐIÐ
32 SUNNUDAGUR 30. APRÍL 1995
MINNINGAR
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
ODDUR SIGURÐSSON
Bólstaðarhlíð 41,
Reykjavik,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni
þriðjudaginn 2. maí kl. 13.30.
Guðfinna Björnsdóttir,
Sigurður Oddsson, Erla Aðalsteinsdóttir,
Björn Oddsson, Gaby R. Oddsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð vegna andláts og útfarar
GUÐBJARGAR GUÐJÓNSDÓTTUR
frá Kaldbak.
Systkinabörn hinnar látnu.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐRÍÐAR HREINSDÓTTUR,
Seljahlíð.
Jón Frímansson, Aðalheiður Jónsdóttir,
Hreinn Frímansson, Bírgit Helland,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
þökkum innilega öllum þeim, sem sýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát og útför
HULDU HELGADÓTTUR
fyrrverandi yfirþernu
á Gullfossi,
Blönduhlíð 11,
Reykjavik.
Aðstandendur.
t
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur samúð og vinarhug við
andlát og útför eiginmanns mfns, föður okkar, tengdaföður og afa,
PÉTURS J. THORSTEINSSONAR
sendiherra.
Oddný Thorsteinsson,
Pétur G. Thorsteinsson, Birna Hreiðarsdóttir,
Björgólfur Thorsteinsson,
Eirikur Thorsteinsson, Valborg Snævarr
og barnabörn.
Innilegar þakkir fyrir au’ðsýnda samúð
og vinarhug við andlát og útför eigin-
manns míns, föður okkar, tengdaföður
og afa,
GUNNARS JÓHANNESSONAR,
Vallargötu 27,
Þingeyri.
Ólaffa Jónasdóttir,
Sigrfður Gunnarsdóttir, Steinar Sigurðsson,
Jóhanna Þ. Gunnarsdóttir, Þorsteinn Eiríksson,
Helgi Magnús Gunnarsson, Anna Guðrún Viðarsdóttir
og barnabörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför sambýliskonu
minnar, móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
ESTHERAR THORARENSEN
JÓNSDÓTTUR,
Birkimel 6b.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk hjarta-
deildar Borgarspftalans.
Bergur Ingimundarson,
Sigurjón Hafnfjörð Siggeirsson,
Rúnar Eiríkur Siggeirsson, Valgerður Sigurðardóttir,
Olga Sofffa Siggeirsdóttir, Hafsteinn Sigurðarson,
Sævar Siggeirsson, Sigríður Arnþórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
GUÐRÍÐUR ÁRNÝ
ÞÓRARINSDÓTTIR
+ Guðríður Ámý
Þórarinsdóttir
var fædd í Borgar-
nesi 1. febrúar 1915.
Hún lést á dvalar-
heimilinu Skjóli við
Kleppsveg 23. apríl
sl. Guðríður var
dóttir Þórarins 01-
afssonar, trésmiðs í
Borgarnesi, f. 10.5.
1885, d. 19.5. 1947,
og konu hans Jónínu
Kristínar Jónasdótt-
ur, f. 10.8. 1887, d.
22.10. 1962. Börn
þeirra hjóna voru
auk Guðríðar, Tyrfingur, tré-
smiður í Reykjavík, f. 27.12.
1917, d. 12.4. 1985, og Sigur-
björa, skósmiður í Reykjavík, f.
26.3.1919, d. 9.3.1995. Guðríður
giftist 15.5. 1943 Klemensi Þór-
leifssyni kennara og eignuðust
þau tvö börn: 1) Þórunn, f. 29.1.
1945, hagfræðingur að mennt,
menntaskólakennari, gift Þresti
Ólafssyni hagfræðingi. Þeirra
böra eru: Klemens Ólafur, f.
1975, Bryiyar Snær, f. 1977,
ÞEGAR ókunnir menn ryðjast inn
til friðsælla fjölskyldna og setjast
þar að veldur uppátækið ekki alltaf
óblandinni ánægju.
Þegar ég, sem þetta skrifar, hag-
aði mér á þennan hátt fyrir liðlega
tveimur áratugum, átti ég því láni
að fagna að hitta fyrir fjölskyldu
sem lét þetta framtak mitt ekki á
sig fá. Guðríður Þórarinsdóttir tók
væntanlegum tengdasyni af nokk-
urri forvitni en þó skilningi, sem
breyttist fljótt í fórnfúsa umhyggju
og alúð. Þess naut ég æ síðan.
Þótt ég starfs míns vegna væri
ekki alltaf auðveldur tengdasonur
fyrir Sóknarkonu þá tók hún alltaf
upp hanskann fyrir mig. Þar átti
ég ætíð tryggan stuðningsmann
hvað sem á bjátaði. Þessi afstaða
hennar kom ekki endilega til af því
að hún væri hrifin af framgöngu
minni á hveijum tíma eða hún léti
væntumþykju hafa áhrif á sig. Það
sem skipti hana máli var að ég Var
orðinn hluti af fjölskyldu hennar og
því skyldi eitt yfir okkur öll ganga.
Guðríður Lára, f.
1982, og Eilífur
Örn, 1984. Sonur
Þórunnar af fyrra
hjónabandi er Val-
týr Björa Thors, f.
1965. 2) Þórarinn,
f. 30.6. 1947, við-
skiptafræðingur,
starfar við Islands-
banka, kvæntur Ás-
dísi Sigurgestsdótt-
ur, kennara að
mennt, starfar við
eigið fyrirtæki.
Börn þeirra era:
Vigdís, f. 1973, og
Árný, f. 1979. Klemens átti að
auki eina dóttur, Ólöfu Ingu, f.
22.5. 1934. Hún var gift Halldóri
Hafliðasyni flugsljóra sem nú
er látinn. Börn þeirra eru Þór-
unn, f. 1959, og Hrafnhildur
Inga, f. 1962. Ólöf er nú í sam-
búð með Grétari Hjartarsyni og
dveljast þau í Namibíu og starfa
þar við þróunaraðstoð.
Útför Guðríðar fer fram frá
Áskirkju þriðjudaginn 2. maí og
hefst athöfnin kl. 13.30.
Umhyggja hennar og fórnfýsi í garð
Ijölskyldu sinnar var nánast tak-
markalaus.
Tengdamóðir mín var kona sem
bar ekki tilfinningar sínar á torg.
Ég man satt best að segja aldrei
eftir því að hún hafi nokkum tíma
gefið til kynna í minni áheym hvern
hug hún bar til eins eða annars.
Hún var í einhveijum allt öðram
gír en við hin sem alin erum upp
við ástaijátningar framandi fólks í
tíma og ótíma og einkanlega þegar
síst skyldi.
Ég lærði það fljótt að tilfinninga-
semi virtist henni nánast óviðkom-
andi, fyrr en á allra síðustu ámm.
Hún umgekkst okkur í samræmi við
eitthvað annað innra gildismat sem
ég botnaði ekkert í og var mér allt-
af ráðgáta.
Hún gat jafnvel verið hranaleg í
orðafari og sagt setningar sem
stundum bentu til allt annars en
umhyggju og viðkvæmni.
Ég neita því ekki að ég átti lengi
vel erfitt með að átta mig á persónu-
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför
ÁGÚSTU FRÍMANNSDÓTTUR,
Brekkubyggð 14,
Blönduósi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
á deild 11E, Landspítalanum.
Ómar Ragnarsson,
Eydfs Ingvarsdóttir,
Unnur Björg Ómarsdóttir,
Frímann Haukur Ómarsson,
Frímann Hauksson, Þorbjörg Elíasdóttir,
Ragnar Jónatansson, Unnur Þorleifsdóttir.
t
Þökkum hjartanlega samúð, vináttu og
hlýhug við andlát og útför
SIGURJÓNU GUÐRÚNAR
JÓHANNSDÓTTUR,
Hrafnistu
f Reykjavfk.
Guð gefi henni Ijós og ykkur blessun.
Hannes L. Guðjónsson,
Inga H. Hannesdóttir^ Helgi Davíðsson,
Jóhann I. Hannesson, Elsa Björnsdóttir,
Guðjón G. Hannesson,
Sigurður E. Hannesson, Guðrún Böðvarsdóttir,
Sævar Hannesson, Magnea Vattnes,
Rúnar Hannesson, Ólöf Pálsdóttir,
ömmu-, langömmu- og langalangömmubörn.
leika þessarar konu. Hún var mótuð
í allt annars konar smiðju en við
vorum mótuð í norður í Þingeyjar-
sýslu. Hún var Borgfirðingur í húð
og hár. Ólst jöfnum höndum upp í
Borgamesi sem og á Hvítársíðu og
tók því þátt í lífsbaráttu alþýðufólks
í þéttbýli sem í sveit. Þótt hún færi
að heiman ung að árum hafði hún
Borgarfjörðinn alltaf í farteskinu.
Þar átti hún heima. Þar dvaldi hug-
ur hennar löngum. Fátt gladdi hana
meira en ferð á æskuslóðir. Tryggð
hennar við heimahagana og hlýhug-
ur í garð þess fólks sem þar bjó kom
ekki fram í uppáþrengjandi átthaga-
grobbi, heldur í stöðugri hljóðlátri
ræktarsemi.
Eljusemi og sparsemi vom ein-
kennandi fyrir daglegt líf hennar.
Ég man aldrei eftir að hafa séð
hana vérklausá og fyrir utan orgelið
veitti hún sér ekkert sem flokka
mætti undir óþarfa. Hún lék gjaman
á orgel. Ég veit ekki hvort hún spil-
aði vel eða illa á mælikvarða tón-
menntaðs manns. Hún spilaði á org-
elið aðeins fyrir sjálfa sig. Um leið
og gestir komu steinhætti hún að
spila. Hún spilaði fyrir sína eigin
sál — henni til gleði og göfgunar.
Kannski vildi hún ekki hleypa okkur
hinum inn fyrir tónvegginn. Við
máttum ekki heyra hvernig hún tjáði
sig. Henni nægði að hafa einn
áheyranda.
Þennan leik gat hún ekki leikið
úti í garði, sem hún breytti úr gróð-
urvana malargryfju í iðandi, dýrðlegt
blómahaf. Þar naut hún sín til fulls.
Hér gátu allir fylgst með og séð
umhyggju hennar og ræktarsemi í
þess orðs fyllstu merkingu. Blómin
hennar, hvort heldur sem var innan-
húss eða utan, vom eins og fjöl-
skylda hennar, hluti af henni sjálfri.
Gleðin skein út úr andliti hennar
þegar hún leit uppúr moldarbeðinu
og formælti illgresinu sem sótti á
blómin og mnnana.
Þegar hún flutti frá blómunum
sínum og hætti að geta spilað á org-
elið, var eins og órólegur tómleiki
næði yfirhöndinni. Hún var eins og
vængstýfður fugl, það vantaði hluta
af henni sjálfri.
Ég kynntist tengdamóður minni
fyrst eftir að hún var orðin fullorðin
kona og jífíð farið að setja mark sitt
á hana. í henni stönguðust oft á orð
og æði. Hún íklæddist stundum
hijúfum skráp utan um mikla hjarta-
gæsku sem hún sýndi í verkum sín-
um. Kannski var yfirborðshijúfleiki
nauðsynleg vöm fyrir viðkvæmt
hjarta sem orðið hafði fyrir margvís-
legu hnjaski í lífinu. Um hjartalagið
þurfti aldrei að efast enda var fórn-
fysin sem er skilgetið afkvæmi góðs
hjarta aðal hennar.
Guðríður var 28 ára gömul þegar
hún giftist Klemensi Þórleifssyni,
kennara en hann var tuttugu ámm
eldri en hún. Þar bundust böndum
tvær gjörólíkar manneskjur. Ekki lá
það eingöngu í miklum aldursmun,
sem að jafnaði verður erfíðari því
lengra sem líður á æviskeiðið, heldur
var eðli þeirra hjóna og upplag allt
af gjörólíkum toga spunnið. Þótt
hjónaband þeirra hafí verið farsælt
var ekki um að villast að þessi lífs-
glaða og félagslynda kona leið fyrir
þennan mun. Hann var henni byrði
sem hún sætti sig við en var engu
að síður einhvem veginn alltaf til
staðar í lífí hennar.
Lífíð var henni engu að síður gott
og hún naut þess í hópi fjölskyldu
og vina.
Nú þegar komið er að leiðarlokum
vil ég þakka henni fyrir mig. Hún
ól og fóstraði ekki aðeins konu mína
heldur dvöldu bömin mín meira og
minna heima hjá ömmu sinni. Hún
bæði fæddi þau og-skæddi.
Okkur féll í skaut vænn skammtur
af óeigingjamri umhyggjú og fórn-
fýsi hennar. Hér verður að duga að
tjá þakklæti sitt í orðum, því nú er
orðið um seinan að gera það með
öðram hætti.
Þröstur Olafsson.
- m Krossar á leiði
I viSarlit og mála&ir Mismunandi mynstur, vönduo vinna. Simi 91-35929 og 35735