Morgunblaðið - 07.05.1995, Blaðsíða 28

28 SUNNUDAGUR 7. MAÍ 1995
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Faðir okkar, •
JÓN SIGURÐSSON,
skipstjóri,
frá Görðum,
Ægissíðu 50,
andaðist í Landspítalanum aðfararnótt 6. maí.
Ólöf Jónsdóttir,
< Sigurður Jónsson,
Helgi Jónsson.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ÓLAFÍA EYJÓLFSDÓTTIR,
áður Reykjavíkurvegi 35,
Hafnarfirði,
lést 5. maí.
Agnar Aðalsteinsson, Ester Haraldsdóttir,
Rannveig Aðalsteinsdóttir, Svavar Gunnarsson,
Guðríður Aðalsteinsdóttir, Ottó Karlsson
og barnabörn.
t
Hjartkær sonur minn, faðir, bróðir og mágur,
SIGURJÓN GÍSLI JÓNSSON,
Lýsubergi 3,
Þorlákshöfn,
lést þann 4. maí síðastliðinn.
Jarðarförin auglýst síðar.
Kristfn Erlendsdóttir,
Kristinn Gísli Sigurjónsson,
systkini og mágkonur hins látna.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar og systir,
VALGERÐUR TÓMASDÓTTIR,
Álfabyggð 11,
Akureyri,
lést í Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri 29. apríl sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Hjartans þakkir til þeirra sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát hennar og útför.
Ragnar Sigurðsson,
Sigríður Ragnarsdóttir,
Unnur Kristfn Ragnarsdóttir
og systkini hinnar látnu.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
LÚÐVfG EGGERTSSON,
Grandavegi 47,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni
þriðjudaginn 9. maí kl. 15.00.
Sigrún Jónsdóttir,
Sonja Lúðvígsdóttir,
Hrefna Lúðvfgsdóttir,
Ævar Lúðvfgsson,
Ríkey Lúðvígsdóttir,
Elsa Lúðvígsdóttir,
Jóhannes Björn Lúðvfgsson,
Edda Lúðvfgsdóttir,
Ragnar Kristjánsson,
Helgi Þórisson,
William Coe,
Guðrún Michelsen,
Kristján Pétursson,
Halldór Dagsson,
Beth Rose,
Guðmundur Friðgeirsson,
Mildred I. Steinberg,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug við andlát og útför eiginkonu
minnar, móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
ÁSTU KRISTfNAR
GUÐJÓNSDÓTTUR,
Vallargötu 29,
Þingeyri.
Sigurjón Andrésson,
Sólveig Sigurjónsdóttir, Matthfas Guðjónsson,
Kristján Sigurjónsson,
Ólafía Sigurjónsdóttir, Guðberg Kristján Gunnarsson,
Andrés Sigurjónsson,
Elfnborg G. Sigurjónsdóttir, Þórður Arason,
barnabörn og barnabarnabörn.
VALGERÐUR
TÓMASDÓTTIR
+ Valgerður
Tómasdóttir
fæddist í Reykjavík
10. maí 1943. Hún
lést á Akureyri 29.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Tómas G.
Magnússon, stór-
kaupmaður, f. 23.
okt. 1911, d. 17. jan.
1968, og kona hans
Sigríður Sigurðar-
dóttir, húsfreyja, f.
16. maí 1920, d. 14.
okt. 1987. Systkini
Valgerðar eru:
Ólafur, f. 18. ágúst 1947, smið-
ur, Rannveig, f. 17. júlí 1950,
flugfreyja, Tómas, f. 23. maí
1954, hljómlistarmaður, og
Guðrún, f. 9. júlí 1962, skrif-
stofumaður. Eftirlifandi eigin-
maður Valgerðar er Ragnar
Sigurðsson, augnlæknir á Ak-
ureyri. Þau eignuðust tvær
dætur, Sigríði, f. 5. apríl 1972,
háskófanema, og Unni, f. 2.
mars 1975, menntaskófanema.
Valgerður lauk stúdentsprófi
frá MR 1963 og kennaraprófi
1964. Hún starfaði sem flug-
freyja hjá Flugfélagi íslands
1964-1971.
Jarðarförin hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
KÆR vinkona er látin langt um
aldur fram. Við höfum haldið hóp-
inn allt frá menntskólaárum okkar.
Vinskapur, sem til er stofnað á
þeim árum, er sérstaks eðlis. Hann
verður til á erfíðum árum mótunar
og þroska þegar lífið er oftast svo
yndislegt en jafnframt stundum svo
erfítt. Við höfum staðið þétt saman
og stutt við bakið hver á annarri ef
á móti hefur blásið og glaðst saman
þegar vel hefur gengið. Slík vinátta
er dýrmæt. Þótt sumar okkar hafí
dvalið erlendis um skeið hefur vin-
skapurinn haldist óbreyttur. Þegar
heim var komið var allt sem áður.
Sumar okkar hafa þekkst frá bam-
æsku og verið saman í bama- og
gaggfræðaskóla. Nú er ein horfín
úr hópnum.
Andlátsfrétt Völu kom ekki á
baði. Þetta var fyrir
tíma sólbaðstofa og
sólarlandaferða. Ef
kalt var í veðri, eins
og oft kom fyrir, þá
vora dregnir fram
svefnpokar svo að
hægt væri að liggja
úti. Við vildum allt til
þess vinna að verða
sólbrúnar og sætar.
Vala var góðum gáf-
um gædd og hafði
áhuga á bókmenntum,
ljóðlist og íslensku
máli. A mennta-
skólaáranum var hún
farin að lesa góðar bókmenntir. Þar
var hún langt á undan flestum okk-
ur. Ef hún hafði nælt sér í góða
bók átti hún það til að vilja frekar
sitja heima á laugardagskvöldi en
„fara út á lífíð“ með okkur. Þetta
skildum við ekki í þann tíð. Þessi
lestraráhugi hennar létti henni lífíð
í veikindunum. Hún talaði mjög
fallegt íslenskt mál eins og gert var
á æskuheimili hennar. Við voram
stoltar af henni þegar Jón Guð-
mundsson, sá ágæti íslenskukenn-
ari, hafði orð á hve gott mál hún
talaði. Vala var tónelsk og stundaði
tónlistarnám á fyrstu áram Barna-
músikskólans, var einn af stofnend-
um Pólýfónkórsins og söng með
honum í mörg ár. Vala hafði áhuga
á þjóðmálum allt frá unglingsáram.
Hún gat rætt um menn og málefni
á röklegan hátt og skipti ekki skapi
í kappræðum en hafði þó fastmótað-
ar skoðanir. Hún var mjög raunsæ
og jarðbundin og hafði ekki trú á
yfírnáttúralegum fyrirbæram. Innri
friður og sálarró einkenndu Völu.
Ekki má gleyma kímnigáfu hennar.
Mest var þó gæfa Völu að kynn-
ast Ragnari, manninum sínum. Þau
eignuðust tvær myndarlegar dætur,
Sigríði og Unni. Það ríkti mikið
jafnræði með þeim hjónum, bæði
vel gerð og samhent. Þau kynntust
þegar Ragnar var við nám í Há-
skóla íslands. Við voram nokkuð
tortryggnar á mannsefnið í fyrstu.
Engin okkar hafði sótt sér eigin-
mann lengra en til Hafnarfjarðar
en Ragnar var frá Akureyri. Tor-
tryggni okkar hvarf fljótt. Þau
stofnuðu sitt fyrsta heimili i Reykja-
vík en fluttu síðan til Kanada þar
sem Ragnar stundaði framhalds-
nám. Eftir það bjuggu þau um skeið
í Reykjavík en fluttu síðan til Akur-
eyrar. Heimili þeirra á Akureyri var
einstaklega fallegt og smekklegt.
Þau hjón vora höfðingjar heim að
sækja. Gestrisnin einstök og ævin-
lega rúm fyrir næturgesti. Vala var
fagurkeri. Hún hafði unun af falleg-
um hlutum og var smekkvísi hennar
viðbragðið. Jafnvel sjúkrastofurnar
fengu á sig nýjan og vistlegri blæ
þegar Vala hafði látið hagræða
hlutunum eftir sínu höfði. Hún var
ein af þessum sjaldgæfu nútíma-
konum sem kjósa að helga sig heim-
ili sínu og bömum. Hún valdi sér
þetta hlutverk þegar hún eignaðist
fyrri dótturina enda þótt hún hefði
lokið kennaraprófí og alveg áreið-
anlega orðið frábær kennari. Hún
fylgdist vel með skólagöngu dætra
sinna og var þeim stoð í námi þeirra
á meðan heilsan leyfði.
Fyrir rúmlega tuttugu árum
greindist hjá Völu sjúkdómur sem
engin lækning fékkst við. Hann var
hægfara í fyrstu en ágerðist smám
saman. Hún gekkst undir fjölda
skurðaðgerða en það var eina ráðið
til að hægja á framvindu sjúkdóms-
ins. Hún kvartaði aldrei né talaði
um sjúkdóm sinn að fyrra bragði
en við vissum að hún var oft kval-
in. í veikindunum kom best í ljós
hve lánsöm hún var að hafa hlotið
í vöggugjöf góða lund. Við fórum
alltaf ríkari frá henni en við komum
til hennar. Hún hafði áhuga á að
frétta um ferðir okkar og fyrirætl-
anir þótt sjálf hefði hún enga mögu-
leika á slíku lífí. Vala sætti sig við
örlög sín og var aldrei beisk. Hún
hélt andlegri reisn sinni allt þar til
yfír lauk.
Það er fátt erfíðara en að horfa
á ástvin sinn þjást árum saman af
erfiðum sjúkdómi. Við höfum fylgst
af aðdáun með því hvemig Ragnar
stóð við hlið konu sinnar og sýndi
henni ómælda umhyggju og ástúð.
Dætumar hafa ekki látið sitt eftir
liggja.
Við kveðjum Völu með söknuði
og sendum Ragnari og dætrunum
innilegar samúðarkveðjur.
Anna, Hildigunnur, Ingunn,
Kristín Halfa, Kristin Mjöll,
Margrét, Ragnhildur, Sif og
Sigríður.
SIGURÐUR KRIST-
INN ÞÓRÐARSON
óvart. Hún þurfti að glíma við erfíð-
an sjúkdóm í rúma tvo áratugi.
Lífíð hefur því ekki farið mildum
höndum um hana Völu okkar en
æðraleysi hennar og kjarkur hefur
vakið aðdáun allra sem hana
þekktu.
Vala var glæsileg kona, hávaxin
og björt yfírlitum. Hún lét sér annt
um útlit sitt sama á hveiju gekk.
Hún var alltaf óaðfínnanlega snyrt
og skartaði ávallt sínu besta.
Þótt örlögin hafí verið henni
grimm og tekið frá henni heilsuna
í blóma lífsins hefur hún áreiðan-
lega álitið sig gæfumanneskju. Hún
var alin upp á miklu menningar-
heimili þar sem bókmenntir og Iist-
ir vora í hávegum hafðar. Þegar
við kynntumst Völu fyrst var hún
í foreldrahúsum á Hringbrautinni.
í sama húsi bjuggu einnig amma
hennar, afí og móðursystk:"i. Þó
að fjölskyldan flytti af Hringbraut-
inni þegar Vala var komin á ungl-
ingsár hélst náið samband við
frændfólkið. Þannig kynntumst við
sumar vinkonumar frændfólki
hennar vel, einkum móðursystram
hennar tveimur, Möggu og Imbu.
Fjölskyldan í Skeiðarvoginum var
með afbrigðum gestrisin og rausn-
arleg. Þangað hópuðust vinir bam-
anna og heimilið líktist helst félags-
miðstöð. Þar var Sigríður félagsráð-
gjafínn og trúnaðarvinurinn og
Tómas veitingastjórinn og gleði-
maðurinn. Hann var hinn fullkomni
heimilisfaðir, sem hafði gaman af
matseld og veitti öðram vel í mat
og drykk. Einnig orti hann glettnar
tækifærisvísur og þegar við útskrif-
uðumst úr menntaskóla var hann
fenginn til að yrkja um okkur í
Faunu. Ófáar vora ferðimar í Skeið-
arvoginn til að liggja saman í sól-
+ Sigurður Kristinn Þórðar-
son fæddist 30. mars 1904
að Votmúla í Flóa. Hann lést
21. apríl sl. Útför Sigurðar fór
fram frá Háteigskirkju 28.
apríl.
SIGURÐUR Þórðarson er fallinn
frá í hárri elli eftir langan og iðju-
saman vinnudag. Það er ekki ætlun
mín að rekja hér í eftirmælastíl
helstu æviatriði Sigurðar, en nú
þegar hann er allur hlýt ég að minn-
ast þess hvílíkur öðlingur hann var
í lifanda lífí.
Sigurður bjó lengi ásamt fjöl-
skyldu sinni í því sögufræga húsi
Tungu við Laugaveg sem nú er
horfíð af jörðu eins og húsbóndinn
sem þar ríkti í mildum höfðings-
skap. Ég á Sigurði og Sesselju konu
hans skuld að gjalda fyrir þá heppni
að fá að búa undir þaki þeirra á
menntaskólaárunum við góðan kost
og prýðilegt atlæti. Þetta var eitt
hinna látlausu alþýðuheimila þar
sem hógværð, velvilji og nægjusemi
ríktu og streita neyslusamfélagsins
virtist víðs fjarri. Tunga var eins-
konar sérheimur í borginni, eigin-
lega sveitabær með hesthúsi og
hlöðu og allsérstæðu samfélagi
manna og dýra. Á staðnum ríkti
vinátta og traust, meira að segja
kettir og rottur lifðu í friðsamlegri
sambúð, að ekki sé talað um hross-
in. Þarna var þó merkilegast samfé-
lag fólks á hæðinni, í kjallaranum
og í risinu. Mannleg samskipti vora
í anda húsráðenda, vinsamleg og
skemmtileg og bar aldrei skugga
á. Þama tengdust vináttubönd sem
hvergi hafa bilað allt til þessa dags.
Engu húsi hef ég kynnst sem hefur
haft aðra eins sál og jafngóða skap-
gerð og þetta gamla hús sem síðar
var jafnað við jörðu.
Sigurður Þórðarson var maður
margfróður, viðtalsgóður og glað-
sinna allt til hinstu stundar. Hann
var einstakur iðjumaður sem gekk
að daglegum störfum verkamanns-
ins fram á níræðisaldur. Hann var
trúr yfír öllu, traustur og góðviljað-
ur og mér reyndist hann hinn besti
drengur í hvívetna. Slíkur maður
gleymist ekki þeim sem nutu þeirr-
ar gæfu að kynnast honum. Sess-
elju og dætram þeirra Sigurðar
sendi ég samúðarkveðjur með þökk
fyrir liðna tíð.
Eysteinn Þorvaldsson.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvu-
sett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveld-
ust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslu-
kerfin Word og Wordperfect eru einnig auðveld f úrvinnslu. Senda má greinar til
blaðsins á netfang þess Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar þar um má lesa á
heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki yfir eina og hálfa
örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 3600-4000 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.