Morgunblaðið - 16.06.1995, Blaðsíða 33

Morgunblaðið - 16.06.1995, Blaðsíða 33
MORGUNBLAÐIÐ MIIMNINGAR FÖSTUDAGUR 16. JÚNÍ 1995 33 i I I 1 i I I J í I 3 6 I a a « RUT ÞÓRÐARDÓTTIR + Rut Þórðar- dóttir fæddist í Berjaneskoti í A- Eyjafjöllum 25. mars 1917. Hún lést á Borgarspíta- lanum 10. júní síð- astliðinn. Foreldr- ar hennar voru hjónin Katrín Guð- mundsdóttir, f. 1892, d. 1974, og Þórður Stefánsson, f. bóndi í Berjane- skoti, síðar útvegs- bóndi I Vestmanna- eyjum. Systkini hennar voru: Þórður Guðmann, f. 1914, d. 1986; Guðmundur, f. 1916, d. 1936; Sigurður, f. 1918, d. 1941; Björn, f. 1919, d. 1994; Stefán, f. 1921, d. 1945; Guð- björg Anna, f. 1922, d. 1940; Grímur Gísli, f. 1925, d. sama ár; Vilborg Alda, f. 1926, d. 1938; Birna, f. 1933, d. 1990. Eftirlifandi eru Karólína Þóra, f. 1929, og Ásta, f. 1930. Rut eignaðist son 27. júlí 1941, Sigurð Björnsson, en hann lést 22. maí 1942. Hinn 25. mars 1946 giftist Rut eftirlifandi eiginmanni sínum Óla Valdi- marssyni, f. 2. nóv. 1916, fyrrv. deild- arstjóra hjá Fiski- félagi íslands og eignuðust þau fimm börn. Þau eru: 1) Alda Sigríð- ur, hárgreiðslu- meistari, f. 7.6. 1943, gift Manfred Bredehorst og búa þau í Florida í Bandaríkjunum. Hún á fimm börn og fimm barna- börn. 2) Erna Katr- ín, húsmóðir, f. 28. ágúst 1944, býr í Reykjavík. Hún á sex börn og níu barnabörn. 3) Atli Þór, læknir, f. 6. jan. 1949, kvæntur Guðrúnu Guðmunds- dóttur. Þau eiga tvö börn og búa í Reykjavík. 4) Elfar, fast- eignasali, f. 26. jan. 1955, kvæntur Bjarneyju Bergsdótt- ur. Þau eiga tvö börn og búa í Reykjavík. 5) Eygló Rut, söngnemi, f. 31. jan. 1960, ógift og barnlaus. Hún býr í Reykja- vík; Útför Rutar fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík í dag og hefst athöfnin kl. 11.30. RUT Þórðardóttir tengdamóðir mín lést á Borgarspítalanum hinn 10. júní síðastliðinn 78 ára að aldri. Hún var sterkur persónuleiki, en látlaus og blátt áfram í allri um- gengni. Mér er minnistætt þegar ég fyrst var kynnt fyrir henni á heimili þeirra hjóna á Vífilsgötu 1 þá tók hún mér eins og við hefðum þekkst lengi og bar undir mig handavinnu sem hún var að fást við á þeirri stundu. Ekki það að hún þyrfti ráðleggingar, því aðra eins listakonu í höndum hafði ég ekki áður fyrir hitt. Hún saumaði flíkur sem hún sjálf hannaði, hafði enda unnið við saumaskap á sínum yngri árum. Smekkvísin og ná- kvæmnin var slík að hvergi sást misfella og hún var einnig mjög frumleg í lausnum í fatahönnun sinni. Dætur hennar og tengdadæt- ur nutu þekkingar hennar og leið- sagnar í þessu efni og oft var saumavélin uppi á Vífilsgötunni og nýsniðin efni á borðstofuborðinu þegar litið var inn í kaffi. Rut prjón- aði einnig heil ósköp og síðustu árin heklaði hún rúmteppi fyrir barnabörnin sín. Rut var mikil athafnakona og ég held að henni hafi sjaldan liðið betur en þegar hún stóð í einhvers konar „ati“ við málningu, hrein- gerningu, garðvinnu eða aðrar framkvæmdir. Þá var oft unnið lengi frameftir og kraftar ekki • sparaðir. Vinnugleði sinni hefur hún miðlað til barnanna, sem öli eru athafnasöm og áköf til vinnu. Hún var mjög samviskusöm í hlut- verki móður og húsmóður og marg- ar sögurnar hef ég heyrt frá börn- um hennar um það hversu umhug- að henni var að þau fengju sem fjölbreytilegasta fæðu. Á sumrin var bætt arfa- og njólablöðum út í skyrið og margoft var gripið til þess ráðs að brytja ofan í þörnin örþreytt eftir leiki dagsins og mata fyrir háttinn. Má segja að skyldu- ræknin og umhyggjan fyrir þeim sem næst stóðu hafi verið ríkjandi þáttur í fari hennar. Hún reyndist föður sínum öldnum einstaklega vel og einnig bróður sínum Bjössa sem var einstæðingur og-átti ávallt hjá henni öruggt skjól. Rut mátti ekkert aumt sjá og var ætíð tilbúin að breiða sinn stóra verndarvæng yfir þá sem áttu um sárt að binda. Reisnin sem einkenndi alla fram- göngu Rutar átti sér djúpar rætur, væntanlega bæði í eðli hennar og uppeldisaðstæðum. Hún ólst upp í stórum systkinahópi í Vestmanna- eyjum, faðir hennar Þórður Stef- ánsson rak útgerð þar í bæ og heyrst hafa sögur af myndarskap móður Rutar, Katrínar Guðmunds- dóttur, en hún var látin þegar ég kynntist fjölskyldunni. Á uppvaxt- arárum sínum dvaldi Rut að sumri til í Austur-Eyjafjallahreppi. Eg var svo lánsöm að fá að fylgja henni í ferð á þessar slóðir fyrir nokkrum árum og í upprifjun hennar og sam- tölum við frænku hennar Guðrúnu Ólafsdóttur frá Leirum, sem einnig var með í för, kom í ljós hvernig Rut ávallt varðveitti barnið í sér. Rut var listelsk og naut tónlistar í ríkum mæli. Söngunnandi var hún og á miðjum aldri fékk hún sér píanó og hóf nám í píanóleik. Píanó- leikurinn veitti henni mikla gleði og sum tímabil spilaði hún reglu- lega, en hún var aldrei sátt við kunnáttu sína. Rut var stórhuga og á gamals aldri tók hún sig til og keypti sum- arbústað sem þún vann sér fyrir sjálf með hreingemingum. Draum- ur hennar var að bústaðurinn gæti orðið að eins konar miðstöð fyrir fjölskylduna, börn og barnabörn. Margsinnis höfum við fengið að njóta gestrisni hennar þar, en mig grunar að hún hefði viljað hafa stundirnar í sumarbústaðnum margfalt fleiri. Það er ánægjulegt að vita að Rut auðnaðist að heim- sækja bústaðinn hinsta sinni nokkr- um dögum áður en hún lést og njóta þar einstakrar veðurblíðu með eiginmanni sínum Óla Valdimars- syni og dóttur Eygló Rut. Ég tel það ávinning að hafa fengið að kynnast og umgangast tengdamóður mína. Hún lifði lífi sínu af reisn, ávallt sönn í verkum sínum, trú því hlutskipti sem for- sjónin fól henni. Ég votta aðstand- endum liennar, eiginmanni, börn- um og barnabörnum innilega sam- úð mína. Megi minningin um Rut Þórðardóttur lifa með okkur ókom- in ár. Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir. Rut systir okkar var aðeins tveggja ára þegar foreldrar okkar fluttu til Vestmanneyja, þar sem hún átti síðan sín æsku- og ung- lingsár. í Vestmannaeyjum var blómlegt atvinnulíf á fyrstu áratug- um aldarinnar og tnargt aðkomu- fólk sótti þangað í atvinnuleit. Fað- ir okkar stundaði útgerð og salt- fiskverkun og alltaf voru teknir aðkomusjómenn inn á heimilið yfir vetrarvertíðina. Heimilisfólkið var því oft yfir 20 manns. Auk útgerð- ar voru foreldrar okkar með tals- verðan búskap, kýr og kindur og fór sumarið í að afla heyfanga. Það má því segja að börnin hafl snemma kynnst tveim höfuðatvinnuvegum þjóðarinnar. Það er veganesti sem seint verður fullþakkað og gleymist ekki. Rut var elst af sygtrunum og það kom því í hennar hlut að annast yngri systkini sín. Þannig munum við hana fyrst unga, fallega stúlku sem stóð við hlið móður okkar á stóru annasömu heimili og studdi hana í blíðu og stríðu enda voru þær miklar vinkonur alla tíð. Á unglingsárum Rutar ríkti kreppa og fátækt á Islandi. Ungu fólki stóð því ekki margt til boða annað en vinna fyrir heimilið. Framhaldsnám var sjaldgæft hug- tak að minnsta kosti í Vestmanna- eyjum enda var það oft sjórinn og athafnalífið sem heillaði. Rut var snillingur í höndunum og með afbrigðum dugleg til allrar vinnu. Innan við tvítugt hleypti hún heimdraganum og réð sig á sauma- stofu í Reykjavík, þar sem hún dvaldi nær óslitið upp frá því. Þeg- ar hún kom til Vestmannaeyja í fríum, saumaði hún öll föt á okkur yngri krakkana og er það okkur sérstaklega minnisstætt að hún lét sig ekki muna um að sauma þrjár kápur á einu bretti. Rut var afar raungóð og vildi öllum gott gera. Systkinum okkar, sem dvöldu sjúklingar á Vífílstaða- spítala kringum 1940, reyndist hún sem besta móðir. Það var ekki lít- ill styrkur fyrir foreldra okkar að vita af því. Hún var mikið náttúru- barn, elskaði allan gróður og naut þess að ferðast bæði utanlands og innan. Hún átti sumarbústað í Grímsne'si þar sem hún undi vel hag sínum og dvaidi þar raunar nokkrum dögum fyrir andlátið. Rut eignaðist son, Sigurð Björnsson, árið 1941 en missti hann tæplega tíu mánaða gamlan. Það var þenn- ar dýpsta sorg. Með manni sínum Óla Valdimarssyni eignaðist hún fimm mannvænleg börn sem öll hafa stofnað eigið heimili utan yngsta dóttirin Eygló Rut sem búið hefur hjá foreldrum sínum og hefur verið stoð og stytta móður sinnar s.l. 2 ár í veikindum hennar. Þegar við kveðjum systur okkar er okkur efst í huga innilegt þakk- læti fyrir allt það sem hún var okkur allt frá blautu barnsbeini. Eiginmanni og börnunum hennar vottum við okkar dýpstu samúð. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi, hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. (V. Briem) Drottinn gef þú dauðum ró, hin- um líkn sem lifa. Þóra og Ásta. Okkur systkinin langar að minn- ast elskulegrar ömmu okkar. Alltaf tók hún vel á móti okkur á Vífíls- götu þegar mamma og pabbi þurftu á pössun að halda. Frá samveru- stundum inni í hlýrri stofunni með gulu, hlýlegu veggjunum eigum við góðar minningar. Aldrei munum við gleyma því þegar hún gaf okk- ur sveskju og söl, og eftirvænting- unni þegar hún náði í lakkrísinn sem hún geymdi bak við sófa. Amma hafði mjög gaman af því að spila á píanó. Við munum sér- staklega eftir því að hún spilaði oft „Nú er frost á Fróni“ og vildi að við tækjum undir. Við eigum einnig mjög góðar minningar frá dvöl okkar í sumar- bústaðnum með ömmu og Siggu frænku. Þar var oft glatt á hjalla og leið ömmu mjög vel þar. Elsku Rut amma, við viljum þakka þér fyrir allar þær góðu samverustund- ir sem við áttum með þér og fyrir umhyggjuna sem þú sýndir okkur ávallt. Með þessum orðum kveðjum við þig. Ásdís og Andri. HÖRÐUR BRYNJAR KRIS TJÁNSSON + Hörður B. Krist- jánsson múrari fæddist í Reykjavík 12. ágúst 1944. Hann varð bráð- kvaddur á heimili sínu 10. júní síðast- liðinn. Foreldrar hans voru Kristján Elíasson, f. 1911, d. 1988, og Anna Lauf- ey Gunnlaugsdóttir, f. 1910. Systkini Harðar eru þijú: Elías, f. 1938, Kol- brún, f. 1943, d. 1988 og hálfsystirin Steinunn Halldórsdóttir, 1930. Árið 1969 giftist Hörður eft- irlifandi eiginkonu sinni, Ester B. Valtýsdóttur, f. 1944. Þau hjónin eignuðust þrjú börn: Þau eru: Valtýr Trausti, f. 1969, maki Dagný Ágústsdóttir og eiga þau einn son; Laufey, f. 1972, maki Steingrímur H. Steingrímsson; og Stefán f. 1980. Hörður átti einnig fósturdóttur, dóttur Esterar, Maríu Breiðfjörð, f. 1962, maki Garðar Jóns- son. Hörður stundaði iðnnám í múrverki og lauk þar sveinsprófi 1969. Hann starfaði sem múrari lengst af. Útför hans fer fram frá Bústaðakirkju í dag og hefst athöfnin kl. 13.30. í DAG kveðjum við föður okkar, tengdaföður og afa og viljum við minnast hans með þessum orðum. Ég lifi í Jesú nafni, í Jesú nafni ég dey. Þó heilsa og líf mér hafni hræðist ég dauðann ei. Dauði, ég óttast eigi afl þitt né. valdið gilt. í Kristí krafti ég segi: „Kom þú sæll, þá þú vilt!“ (Hallgr. Pét.) Valtýr T. Harðarsson, Laufey Harðardóttir, Stefán Harðarson, María Breið- fjörð, Atli Már Valtýsson, Dagný Ágústsdóttir, Stein- grímur H. Steingrímsson og Garðar Jónsson. Hann Höddi er dáinn. Þau tíðindi bárust okkur sl. laugardagseftirmið- dag að Höddi hefði látist í svefni á heimili sínu fyrr um daginn, lagt sig eftir hádegi og ekki vaknað aft- ur. Við svo óvænt tíðindi setur mann hljóðan. Höddi, eins og hann var alltaf kallaður á meðal okkar, kom inn í fjölskylduna þegar hann giftist Ester Valtýsdóttur og gekk Maríu dóttur hennar í föðurstað. Höddi var múrari og starfaði við iðngrein sína. Hann var samvisku- samur maður og vann þau verkefni sem honum voru falin af mikilli alúð og vandvirkni. Höddi var trúaður maður, dagfarsprúður og hljóðlátur. Skrifað hefur verið að dauðinn' sé af guðlegum uppruna. Hann búi yfír fullkomnu öryggi. Óttinn við dauðann sé óttinn við að sleppa tök- unum. Það óttaðist Höddi ekki. Hann yfirgaf þessa jarðvist á sinn hljóðláta hátt fullviss um líf eftir þetta líf. Af eilífðar ljósi bjarma ber, sem brautina þungu greiðir. Vort líf, sem svo stutt og stopult er, það stefnir á æðri leiðir. Og upphiminn fegri’ en auga sér «• mót öllum oss faðminn breiðir. (Einar Bened.) Elsku Höddi, með þessum fátæk- legu orðum kveðjum við þig að sinni og þökkum samfylgdina. Elsku Ester, Mæja, Valli, Laufey, Stebbi, tengdaböm og Atli Már, guð veiti ykkur styrk á erfiðri stund. Tengdafólk. + Eiginmaður minn, AÐALSTEINN TRYGGVASON rafvirkjameistari, Guðrúnargötu 5, lést þann 14. júní sl. Jarðarförin verður auglýst síðar. Sigríður Þorláksdóttir. t Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi, ÓLAFUR INGIMUNDARSON múrarameistari, Keflavík, sem lést 8. júní, verður jarðsunginn frá Keflavíkurkirkju mánudaginn 19. júní kl. 14.00. Blóm og kransar vinsamlegast afþakk- aðir, en þeim, sem vilja minnast hans, er bent á systrafélög sjöunda dags aðventista. Rósa Teitsdóttir, Sigurfríð Ólafsdóttir Jegárd, Finn Jegárd, Sigurvin Ólafsson, Gunhild Hannesson, Guðmundur Ólafsson, Lea G. Daviðsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.