Morgunblaðið - 16.06.1995, Blaðsíða 36

36 FÖSTUDAGUR 16. JÚNÍ 1995
MIIUIMINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
EYJÓLFUR
GÍSLASON
+ Eyjólfur Gíslason fæddist í
Vestmannaeyjum hinn 22.
maí 1897. Hann lést á Hrafnistu
í Reykjavík 7. júní siðastliðinn
og fór útför hans fram frá
Fossvogskirkju 15. júní.
NÚ ÞEGAR ég kveð kæran tengda-
föður, Eyjólf frá Bessastöðum, hóp-
ast minningarnar að og þó að aldur-
inn hafi verið hár, 98 ár, er maður
aldrei viðbúinn þegar kallið kemur.
f Mér er í minni þegar ég kom
fyrst að Bessastöðum sem tilvon-
andi tengdadóttir hvað Eyjólfur
bauð mig innilega velkomna og upp
frá því hófst vinátta okkar sem
engan skugga bar á.
Við Gísli bjuggum í húsi foreldra
hans fyrstu árin. Ég var ókunnug
öllu í Eyjum en Eyjólfur var óþreyt-
andi við að segja mér sögu eyj-
anna, kenna mér að þekkja örnefni
og gera mig að Vestmannaeyingi.
Seinna þegar börnin komust á legg
var afi natinn við að fræða þau og
kenna þeim að þekkja sína heima-
byggð.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar
og fósturfaðir,
JÓN VIGFÚSSON
skipstjóri,
Hraunbæ 114,
Reykjavfk,
er lést í Landspítalanum miðvikudaginn
14. júní, verður jarðsunginn frá Nes-
kirkju fimmtudaginn 22. júní kl. 15.00.
Valgerður Sverrisdóttir,
Guðrún Jónsdóttir,
Sverrir Jónsson,
Halldóra S. Sveinsdóttir.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
GÍSLÍNA VILHJÁLMSDÓTTIR,
Hringbraut 90,
Reykjavík,
sem lést þann 7. júní, verður jarðsungin
frá Dómkirkjunni mánudaginn 19. júní
kl. 13.30.
Blóm og kransar eru vinsamlegast af-
þakkaðir, en þeir, sem vildu minnast
hinnar látnu, er bent á félagið Heyrnarhjálp
Ólafur Kristinn Hafsteinsson, Erna Kristín Júlíusdóttir,
Hjördís Jónsdóttir
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir til þeirra, sem sýndu okkur samúð við andlát og
jarðarför móður okkar,
HERMANNÍU MARKÚSDÓTTUR.
Árni B. Jóhannsson,
Hlín Schlenbaker,
Krfstín A. Karlsdóttir.
t
Alúðarþakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug vegna andláts og
útfarar yndislegrar dóttur okkar,
SELMU RÚNAR ROBERTSDÓTTUR,
Grundarhvarfi 4,
Vatnsenda.
Ólöf de Bont Ólafsdóttir, Robert de Bont.
t
Útför
INGIBJARGAR JÓHANNSDÓTTUR
frá Löngumýri,
fyrrv. forstöðukonu,
sem andaðist 9. júní sl., fer fram frá Áskirkju mánudaginn
19. júní kl. 13.30.
Þeir, sem vildu minnast hennar, vinsamlega láti Blindrafélagið
njóta þess.
Steinunn Jóhannsdóttir,
Björg Jóhannesdóttir,
Sigurlaug Sigurðardóttir,
Sigríður Sigurðardóttir,
Ingibjörg Sigurðardóttir,
Sigurður Óskarsson,
Sigurlaug Hauksdóttir,
Kristinn Hauksson,
Vigfús Hauksson.
Þar reri hann afi á árabát
og undi sér best á sjó.
Eyjólfur var mikið hraustmenni
og stundaði bæði sjó og ijallaferðir.
Hann var traustur og góður maður,
var formaður í 40 vertíðir en stund-
aði sjó í 48 ár alls. Eyjólfur var
sérstaklega trúaður og fór alltaf
með sjóferðabæn áður en hann fór
í róður, enda farsæll. Hann var vin-
sæll af mönnum sínum, enda voru
sumir þeirra með honum árum sam-
an og héldu tryggð við hann, þó
leiðir skildu.
Blaðamaður sem átti viðtal við
hann fyrir nokkrum árum segir í
lok greinar sinnar: „Mér fínnst þessi
aldna kempa lýsa sér best með þess-
um orðum: „Ég þekktist aldrei frá
mínum mönnum,“ og eru það orð
að sönnu.“
Síðustu 14 árin dvaldist Eyjólfur
á Hrafnistu í Reykjavík. Það var
alveg sama hvenær maður talaði
við hann, í síma eða kom í heim-
sókn, þá var hann alltaf jafnþakk-
látur, sagði að sér liði vel, blessaði
starfsfólkið og var svo sannarlega
sáttur bæði við Guð og menn.
Lát akker falla ég er í höfn,
ég er með frelsara mínum.
+ Richard Aron Egilsson
fæddist 8. nóvember 1990 í
Keflavík. Hann lést á Spáni 25.
maí síðastliðinn og var jarð-
sunginn frá Ytri-Njarðvíkur-
kirkju 2. júní.
ELSKU Rikki okkar.
Núna á þessari erfiðu stundu að
þurfa að kveðja þig langar okkur
að minnast þín með nokkrum ástúð-
legum orðum. Það er okkur efst í
huga hversu lífsglaður þú varst,
elskulegur við alla og fjörugur lítill
drengur. Þegar þú brostir ljómaðir
þú eins og lítill engill og maður gat
nú ekki annað en brosað með þér.
Ég man þegar ég kom með þig af
fæðingardeildinni og lét þig upp í
rúm til mín þar sem þú svafst oft-
ast og eftir að systur þínar komu
sváfuð þið stundum öll og hundur-
inn líka og hversu gott þér þótti það.
Dýrin voru stór hluti af lífi þínu.
Hundurinn þinn, hestarnir hans afa
og fiskarnir okkar. Þegar ég lít inn
í herbergið þitt liggur Cleó á sínum
stað eins og hún er vön og minning-
arnar allar um þig og lífsgleðina
sem fylgdi þér fara um mann allan.
Við höldum fast í allar góðu
stundirnar sem við áttum saman
og þær sem þú áttir með öðrum.
Það er svo margt sem okkur langar
að segja og margar minningar sem
Far vel þú æðandi dimma dröfn
því drottinn bregst ekki sínum.
A meðan akker í ægi falla
ég alla vinina heyri kalla
sem fyrri urðu hingað heim.
Ég kveð tengdaföður minn með
virðingu og þökk.
Hildur Káradóttir.
Þegar við systkinin setjumst nið-
ur til þess að skrifa nokkrar línur
um hann afa á Bessó er það fyrsta
sem kemur upp í hugann hvað hann
var hlýr.
Alltaf var gott að koma til afa.
Skeggbroddarnir skröpuðu vang-
ann, kunnugleg neftóbakslyktin og
þykkar og sterklegar hendur sem
voru þó svo mjúkar og hlýjar. Afi
hafði alltaf tíma til þess að tala við
okkur og segja okkur af lífinu í
Vestmannaeyjum til sjós og lands
frá aldamótum til okkar tíma því
afi var einstaklega minnugur og
fróður. Við þreyttumst aldrei á því
að skoða gömlu myndaalbúmin
hans með bátamyndunum, myndir
af áhöfnum og ýmsu skemmtilegu.
Börn hændust að afa og öll mun-
um við eftir þegar krakkar í hverf-
inu kölluðu til hans: Halló afi -
þegar við vorum á gangi með hon-
um. Þá hugsuðum við með stolti
við viljum deila með öðrum, en lát-
um nægja að segja hversu mikla
ást þú færðir okkur og öllum þeim
sem voru þér nærri. Og ást okkar
á þér. Við biðjum góðan guð að
varðveita elsku litla drenginn okkar
sem færði okkur alla þessa ást og
gleði.
Þessa litlu bæn munum við
geyma í hjörtum okkar um þig og
bestu stundir í Iífi okkar.
Vertu, guð faðir, faðir minn
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(H. Pétursson)
Megi guð varðveita þig elsku
barnið okkar.
Mamma, pabbi og systur.
Mig langar til að minnast frænda
míns með örfáum orðum. Fullur
eftirvæntingar fór hann með móður
sinni, hálfsystkinum og stjúpa út í
heim, en það var jafnframt hans
hinsta för. Við sem eftir lifum og
stóðum að honum spyrjum: Hvers
vegna var hann tekinn frá okkur
svona ungur?
Hví var þessi beður búinn,
barnið kæra, þér svo skjótt?
Svar af himni heyrir trúin
hljóma gegnum dauðans nótt.
en hálfmóðguð - þetta er afi minn.
Afi var mjög vanafastur. Þegar
hann kom heim úr vinnu tókum við
oft á móti honum og gengum með
honum síðasta spölinn heim að
Bessastöðum. Oftast átti hann eitt-
hvað gott í bitaboxinu sínu sem við
mauluðum á leiðinni. Hann hafði
mjög ákveðnar hefðir og það sem
er sterkast í minningunni er þegar
afi þvoði sér úr vaskafatinu í þvotta-
húsinu og síðan fengum við að að-
stoða hann við að hella úr því í
niðurfallið. Eftir það var farið upp
á loft til ömmu sem lumaði á kónga-
brjóstsykri úr ísskápnum eða kexi
úr litlu kextunnunni.
Eftir gos komu afi og amma sér
vel fyrir í Garðinum og áfram var
gott að koma til þeirra. Síðar fluttu
þau á Hrafnistu í Reykjavík. Þrátt
fyrir að hugurinn væri bundinn við
Éyjarnar undi afi sér alltaf vel hvar
sem hann var.
Elsku afi, við þökkum þér fyrir
allt sem þú varst okkur.
Þegar sígur sólin rauð
sundin gulli þekur.
í hjarta mínu á ég auð
sem enginn frá mér tekur.
Eyjólfur, Margrét
og Gunnhildur.
Það er kveðjan: „Kom til mín!“
Kristur tók þig heim til sín.
Þú ert blessuð hans í höndum,
hólpin sál með ljóssins öndum.
(Bjöm Halldórsson)
Elsku Egill, ég bið Guð að styrkja
þig og foreldra þína í sorginni og
hins sama bið ég þér Linda og fjöl-
skyldu þinni. Megi hann vaita ykkur
huggun sína og frið og fullvissu
þess að Rikki litli lifir.
Guðrún Jóhannsdóttir.
Litli frændi hann Rikki er farinn.
Við erum ekki búin að meðtaka
alla þessa sorg og ekki búin að
sætta okkur við að slys geti komið
fyrir svona lítil börn. Rikki litli var
ofsalega hress og fjörugur strákur.
Ég man fyrst að þegar hann var 1
árs var ég að passa hann og hann
lék sér alla nóttina þar til mamma
hans kom- heim. Rikki var mjög
hrifinn af litlum börnum. Hann
sagði við mig að hann ætlaði að
verða fyrsti litli frændi að halda á
frænda sínum þegar hann kæmi í
heiminn. Það eru margar góðar
stundir sem við höfum átt saman.
Það fara svo mörg orð í að lýsa
hversu mikið okkur þótti vænt um
hann Rikka en við ætlum að kveðja
með bæn sem hann var að reyna
að læra:
Leiddu mína litlu hendi
ljúfi Jesú þér ég sendi:
Bæn frá mínu bijósti sjáðu,
blíði Jesú að mér gáðu.
Margrét frænka, Jón
og Daði Már.
RICHARD ARON
EGILSSON
+ Kristinn Jóns-
son fæddist 30.
maí 1909. Fann lést
16. júní 1994.
í DAG, 16. júní, er ár
liðið frá því að afi okk-
ar Kristinn Jónsson dó.
Okkur langar að minn-
ast hans með nokkrum
orðum.
Afi var nýorðinn 85
ára en ótrúlega ungur
í anda og átti auðvelt
með að tala við okkur
þannig að við tókum
eftir því sem sagt var,
við urðum líka oft vör við stráks-
lega stríðni hjá honum.
Afi var einstaklega léttur í lund,
sérstaklega þegar tekið er til þess
hve hann var oft búinn að vera
mikið lasinn og kvalinn. Ef við
spurðum hvernig honum liði sagði
hann alltaf að sér liði vel. Systkinin
sögðu stundum við
hann, skelfing ertu
lyginn og ómerkilegur
pabbi minn, við
hneyksluðumst en
hann hló.
Við tvö elstu systk-
inin viljum þakka sér-
staklega þær stundir
sem við áttum hjá
ömmu og afa þegar við
fengum að dvelja
nokkra daga í einu í
Reykjavík, það var
ævintýri í hvert sinn.
Ommu nutum við
allt of stutt.
Afi var svo lífsglaður að hann
minnti aldrei á öldung, hláturinn
var svo einlægur og kátur, á haust-
dögum 1993 sagðist hann gjarnan
vilja fá hvíldina, hann var búinn
að láta vita hvað átti að syngja
yfir honum.
Milli jóla og nýárs 1993 komum
við flest barnabörnin ásamt börnum
okkar og börnum afa saman heim
hjá Þráni og Vilborgu og þó að afi
væri sárlasinn, þá naut hann þess
að hafa allan hópinn sinn í kringum
sig. Þetta var ljúf stund, en þó afi
væri lasinn þarna, þá aðeins tveim
dögum síðar kom hann austur að
Lyngási með Ástu frænku og var
hann ótrúlega hress og endaði á
að fara að Hellu og sjá nýbyggt
hús sem Eygló og Eggert voru ný-
flutt inn í og var hann montinn af
stelpunni.
Við munum alltaf minnast afa
sem besta vinar okkar sem sagði
okkur sína meiningu á því sem við
vorum að gera og ræddi við okkur
um hlutina bæði frá sínu sjónar-
horni og okkar.
Afi var minnisgóður og fylgdist
vel með hvort heldur var daglegt
amstur barna og niðja þeirra eða
fréttir af öllu þjóðlífi.
Við vonum að nú dveljist afi við
veiðiár fullar af fiski í fögru og
hreinu umhverfi og fólkið í kringum
hann sé glatt og syngi mikið, þann-
ig leið afa best. Við þökkum fyrir
allt sem hann var okkur, minning
hans lifir.
Systkinin frá Lyngási 2.
KRISTINN
JÓNSSON