Morgunblaðið - 22.06.1995, Side 35

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 22. JÚNÍ 1995 35
HALLFRÍÐUR
GUÐMUNDSDÓTTIR BECK
+ Hallfríður Guð-
mundsdóttir
Beck var fædd á
Bíldudal 17. febr-
úar 1915. Hún lést
á elliheimilinu í
Neskaupstað 10.
júní siðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Þorbjörg Guð-
mundsdóttir ljós-
móðir og Guð-
mundur Arason.
Hún var fimmta í
röðinni af tiu
systkinum. Hall-
fríður giftist 7.
nóvember 1937 Hans Rikharð
Beck bónda á Kollaleiru í
Reyðarfirði, f. 18. febrúar 1901,
d. 21. febrúar 1971.
Börn þeirra hjóna
eru: Þuríður, f. 1.10.
1937, búsett í Reykja-
vík; Ingeborg, f.
27.12. 1938; Kristinn,
f. 24.10. 1944; Guð-
mundur Már, f. 6.4.
1950; Þorbjörg, f.
23.3.1954, en þau eru
öll búsett á Reyðar-
firði.
Hallfríður bjó á
Kollaleiru alla tíð
utan seinustu ár sem
hún var á elliheimil-
inu í Neskaupstað.
Jarðarför hennar fór fram frá
Reyðarfjarðarkirkju 14. júní.
LITSKRÚÐUGT er lífíð, myndir þess
misleitar og margbreytilegar. Þar er
mörg örlagasagan aldrei skráð og
enginn fær í innstu hugskot skyggnzt.
Mat okkar á verðmætum lífsins er
enda margslungið og oft svo öfugsnú-
ið í raun, þar sem einskisverð ytri
tákn bera innri dýrieika ofurliði. Svo
verður oft einnig um mat okkar á
mörgu því sem unnið er svo víða á
vettvangi.
Hin hljóðláta önn erfíðisins er oft-
lega ærið lítt metin viðkomandi til
þeirra verðleika sem vert væri. Svo
er einnig um margt kærleiksverkið í
kyrrþey unnið, en vissulega eru verka-
launin þar bezt geymd í hug og hjarta
þess sem verkið vinnur.
Það leitar margt á hug þegar mæt
samferðakona kveður, sem margt
verkið vann til þarfa í óeigingjamri
eljusemi sinni með alúð og af kær-
leika. Saga hennar ekki ólík sögu
annarra góðra alþýðukvenna sem
ævigöngu þreyttu við erfið skilyrði
og ónógan skilning umhverfísins á
þýðingu þekkra starfa, en ýmislegt á
annan veg einnig. Þegar litið er
yfir lífsveg fólks verða þær minninga-
myndir oft áleitnastar, sem áttu við
mann erindi beint á umliðinni tíð
ásamt því sem við öllum horfði al-
mennt og oft erfítt um mat á því sem
máli skiptir í raun. Þegar ég lít til
baka langt um veg þá verða fyrst
fyrir myndir af hinni fríðu, bjartleitu
konu, sem hlegið gat svo hjartanlega
og dátt; konunni sem ég sá fara um
töðuflekkinn sem hamhleypa, fljót-
virka og velvirka í senn; konunni sem
vann heimiii sínu allt það er hún
mátti og vel það; og ekki sízt kon-
unni sem í kærleik móðurumhyggju
var vakin og sofin í umvefjandi ástúð
sinni og áhuga fyrir velfarnaði barna
sinna. Og mætti lengi líta leiftur-
myndir bjartar frá liðinni tíð. En í
minningunni er einnig staldrað við
dapar, dimmar erfiðleikastundir, þeg-
ar skuggar sóttu á hug hennar og
sálarfriður fékkst ekki.
Undravert var í raun hversu með-
fætt léttlyndi, góð eðlisgreind og elju-
semi engu lík megnuðu þó að víkja
burt þessum skuggaskýjum, svo skin
sólar náði að lýsa og yija innstu leyn-
um. Og morgunljóst er mér nú, hversu
vel hún Fríða leysti af höndum lífs-
starf sitt sem húsmóðir og móðir, sem
virkur þátttakandi í önnum dagsins
inni sem úti. Hún Fríða var öllum
glaðari á góðum stundum, gaf ríku-
lega frá sér gleði sína og hlýju, hún
las mikið, hefði án efa látið vel að
læra, ef tækifæri hefðu verið til þess,
var glögg í máli og skemmtileg. Hún
var einstök í dugnaði sínum, lagvirk
við hvaðeina, vildi drífa allt af sem
allra fyrst. Fríða var góð heim að
sækja, gestrisin mjög og heimili henn-
ar bar góðri og natinni húsmóður- vitni
vel, allt bar svip af hennar góða hand-
bragði, allt fágað og hreint.
Hlutverk sveitakonunnar var henn-
ar og hún rækti það sannarlega með
mikilli prýði, fagnaði í einlægni gleði
gróanda og góðum þurrkum á sumri,
hryggðist á sama veg þegar seint
voraði eða ótíð gekk yfír og setti á
allt sinn dapra svip. Hans, eiginmaður
hennar, var einnig bóndi af lífí og
sál, mikilvirkur og myndvirkur á svo
margan veg. Samhent í dugnaði sín-
um og elju til allra verka voru þau
hjónin, enda búnaðist þeim eftir því.
Hún kom oft heim á mínum
bemsku- og unglingsárum, enda létt
á fæti og taldi ekki eftir sér sporin
á fund vinafólks síns að afloknu erf-
iði dagsins, enda félagslynd vel. Þá
var oft glatt á hjalla því flörlega frá-
sögn sína fléttaði Fríða saman við
góðlátlega glettni og margar sögur
af hinni daglegu önn gæddi hún listi-
legu lífi. Hún kom líka á erfíðum
stundum þegar angist og myrkur
sóttu hugann heim, en einnig þá man
ég hversu hlýjan til okkar varð öllu
öðm yfirsterkari og lífskraftinn átti
hún á bak við allt sem á skyggði.
Fríða var traustur vinur vina sinna
og mat að verðleikum miklum þar sem
hún mætti skilningi og vinsemd,
hversu sem á stóð. Þessa fengu marg-
ir að njóta mætavel og í því efni naut
ég áreiðanlega móður minnar og er
þakklátur fyrir margt vermandi vin-
áttubros frá henni Fríðu og viðmótið
hlýtt alla tíð.
Sem kennari kynntist ég vakandi
áhuga hennar fyrir því að bömum
hennar famaðist sem bezt í námi,
umhyggju hennar á alla lund fyrir
velferð þeirra, gleði hennar yfír því
þegar vel gekk.
Henni Fríðu minni hefð lítt hugn-
ast það að ég væri að mæra hana í
minningum góðum. Allt hennar ævi-
starf var sem ljúf skylda, allt gert á
sem allra beztan veg, allt svo sjálf-
sagt. Þó marga ætti hún dökka daga
var dáð hennar slík, að staðið var
meðan stætt var, ævihlutverkið rækt
af kostgæfni og reisn og alltaf var
hún tilbúin að veita ljósgeislum lífsins
lengra, yfír á annarra veg.
Við Hanna kveðjum hana í hlýrri
þökk og sendum börnum hennar og
öðmm aðstandendum einlægar sam-
úðarkveðjur.
Fríða var mannkostamanneskja,
sem örlög hörð iéku oft grátt, en
ævinlega horfði hún vonglöð á veg
fram, þegar voraði á ný í sál. Nú
hefur eilíft vor tekið völd hjá vinkonu
minni. Veri hún kært kvödd.
Helgi Seljan.
SIGURÐUR M.
SÓLMUNDARSON
+ Sigurður Magnús Sólmund-
arson, húsgagnasmiður,
handavinnukennari og mynd-
listarmaður, fæddist 1. október
1930 í Borgarnesi. Hann lést
af slysförum 3. júní síðastliðinn.
og var útför hans gerð frá
Hveragerðiskirkju 10. júní.
HVÍLÍK harmafregn það var er lát
Sigurðar barst mér símleiðis. Skömmu
áður höfðum við verið að rabba sam-
an. Hann svo hress og glaður sem
vandi hans yfírleitt var. Ekkert virtist
fjarstæðara en að dauðinn biði á næsta
leiti. Hve lífíð er hverfult. Enginn
veit staðinn né stundina. „O, hve get-
ur undraskjótt - yfir skyggt hin
dimma nótt.“
Ég hafði ekki lengi verið í Hvera-
gerði er leiðir okkar lágu saman.
Hann var starfandi myndlistarmaður
og kennari — fjölhæfur, tillitssamur
og kurteis'. Gæddur mörgum þeim eig-
inleikum er prýða hinn sanna aðals-
mann. Og greiðvikinn og alþýðlegur
enda vinsæll og ekki síst meðal bama
og unglinga.
Það sást líka við jarðarför Sigurðar
laugardaginn 10. júní hve hann og
Auður Guðbrandsdóttir, eftirlifandi
kona hans, og fjölskyldan eiga stóran
vina- og kunningjahóp. Þá var þar
saman komið eitt mesta fjölmenni í
og við kirkju í Hveragerði.
Þó mér fínnist við hæfí að minnast
hans með þessari stuttu grein, þá er
ekki meiningin að rekja ætt Sigurðar
eða gera úttekt á list og starfsævi
hans, fyrst og fremst að minnast góðs
drengs.
Eitt það fyrsta er ég sá eftir hann
var fundagerðarbók Taflfélagsins.
Aldrei hef ég séð betur skrifaða né
listilegar skreytta fundagerðarbók.
Enda var hann mikill áhugamaður í
skáklistinni og virtur skákmaður.
Sem myndlistarmaður og kennari
var hann starfsamur, afkastamikill og
fijór. Myndverk hans hafa farið víða
og mörg prýða' heimili og stofnanir.
Margir tréskurðargripir eftir Sigurð
hafa orðið mjög vinsælir og bera vott
um mikinn hagleik og listfengi.
Um listsköpun hans má líka segja
að hún sé náttúruvæn svo notað sé
orðatiltæki sem margir ættu að kann-
ast við í dag. í mörg stóru veggverk-
in hefur hann notað steinefni af mis-
munandi lit og gerð og mulið sjálfur
og fest á flötinn í staðinn fyrir olíu á
strigann. Það getur sannarlega komið
á óvart hve gijótið úr gráu hrauninu
eða fjörunni verður áhugavert og
spennandi. Myndbyggingin einföld og
skýr og boðskapurinn verður auðskil-
inn. Þessi þáttur í listsköpun Sigurðar
er mjög áhugaverður og þess verður
að staldrað sé við og kannað. í þessu
ferli eru líka tök frumheijans, landn-
ámsmannsins.
Og margt getur komið á óvart.
Hann glímir við marga fleti. Hið bros-
lega, hið spaugilega í tiiverunni grípur
hugann og það er hægt að brosa, jafn-
vel hlæja. Það er oft nauðsynlegt fyr-
ir taugarnar að geta slakað á.
Og tijádrumbur sem legið hefUr í
fjörunni óralengi, svo lífvana á að líta,
litlaus og hrár verður í höndum lista-
mannsins að förumanni, nýkominn í
sveitina yfir heiðina og Svartá með
fullt af fréttum. Já, karlinn er svo
kankvís á svipinn, hann býr yfir ein-
hveiju. Hann veit líka að það verður
vel skammtað í ask hans í kvöld.
Og það væri hægt að fjalla. um
mörg verka Sigurðar M. Sólmund-
arsonar á ýmsa vegu svo fjölbreytt
er útfærslan og myndgerðin.
En maðurinn sjálfur er aðalatriðið.
Hann er gullið. Hafðu þökk ljúflingur.
Blessuð sé minning þín.
Laufvindur ljúfir
í blásandi byr
fylgi þér
yfir gresjur guðdómsins.
Haraldur Einarsson.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vináttu við andlát og
útför bróður míns,
GUÐMUNDAR KR. HELGASONAR
bónda
á Efra-Apavatni,
Laugardal.
Jón Sölvi Helgason.
t
Ástkær dóttir mín, móðir okkar, tengda-
móðir, sambýliskona, systir, amma og
langamma,
SÓLVEIG JÓNSDÓTTIR,
Miklubraut 76,
Reykjavik,
sem lést í Borgarspítalanum mánudag-
inn 19. júní sl., verður jarðsungin frá
Langholtskirkju mánudaginn 26. júní kl.
15.00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á
kvennadeild Slysavarnafélagsins.
Guðný Jóakimsdóttir,
Ómar Ægisson,
Jón Guðni Ægisson, Arna Harðardóttir,
Gísli Theodór Ægisson, Guðbjörg Guðmundsdóttir,
Hulda Ægisdóttir,
Guðný Ægisdóttir,
Svala Lind Ægisdóttir,
Kristinn Friðþjófsson,
systkini, barnabörn og barnabarnabarn.
t
Eiginmaðurinn minn, faðir okkar,
tengdafaðir, bróðir, afi og langafi,
ÞÓRIR ÓLAFSSON
loftskeytamaður,
fyrrv. starfsmaður Ríkisútvarpsins,
Heiðargerði 68,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Grafarvogskirkju
föstudaginn 23. júní kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hans, er vin-
samlegast bent á Hjartavernd.
Petrína Kristín Björgvinsdóttir,
Kristín Þórisdóttir, Kristján Daðason,
Kolbrún Þórisdóttir,
Ólafur Þórisson,
Karl Pálmi Ólafsson,
Þórir Ólafur Skúlason, Árni Benedikt Skúlason,
Birna Aronsdóttir, Þórir Aronsson,
Kolbrún Aronsdóttir
og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug
við andlát og útför móður okkar,
tengdamóður, ömmu, langömmu og
langalangömmu,
HELGU DÝRLEIFAR
JÓNSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Héraðs-
hælisins á Blönduósi.
Svava Steingrímsdóttir,
Olga Steingrímsdóttir,
Hólmsteinn Steingrímsson,
Haukur Steingrímsson,
Jóninna Steingrímsdóttir,
Brynleifur Steingrfmsson,
Sigþór Steingrfmsson,
Steingrfmur D. Steingrímsson,
Pálmi Steingrímsson,
Sigurgeir Steingrimsson,
Páll Hallgrímsson,
Ragnar Eliasson,
Ása Einarsdóttir,
Anna Þórarinsdóttir,
Þormóður Pétursson,
Hulda Guðbjörnsdóttir,
Guðrún Veturliðadóttir,
Brynhildur Sigtryggsdóttir,
Svanlaug Sigurðardóttir,
Haukur Níelsson,
Kristinn Jónsson
og fjölskyldur þeirra.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
STEINUNN GUÐJÓNSDÓTTIR,
áðurtil heimilis
í Ástúni, Kópavogi,
sem lést þann 15. júní, verður jarð-
sungin frá Fossvogskirkju föstudaginn
23. júní kl. 10.30.
Þeir, sem vildu minnast hennar, vin-
samlegast láti hjúkunarheimilið Sunnu-
hlíð njóta þess.
Hrafnhildur Matthíasdóttir, Jón H. Guðmundsson,
Birgir Matthíasson, Guðrún Ásmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Faðir okkar, afi og langafi,
ÖGMUNDUR HAUKUR GUÐMUNDSSON,
Hellisgötu 12,
Hafnarfirði,
sem lést 17. júní sl., verður jarðsunginn frá Hafnarfjarðarkirkju
föstudaginn 23. júní kl. 15.00.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á Hjartavernd.
Börn, barnabörn
, og barnabarnabörn.