Morgunblaðið - 30.08.1995, Blaðsíða 30

, 30 MIÐVIKUDAGUR 30. ÁGÚST 1995
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Ástkær móðir okkar, amma, tengdamóðir, og langamma,
SOFFÍA PÁLSDÓTTIR
frá Höskuldsey,
lést síðdegis þann 28. ágúst sl. í sjúkrahúsi St. Fransiskussystra
í Stykkishólmi. Jarðarförin auglýst síðar.
F.h. aðstandenda,
Sæmundur Sigurbjörnsson.
t
Sonur minn, faðir og bróðir okkar,
REYNIR BJARKMANN RAGNARSSON,
lést í Borgarspítalanum 28. ágúst.
Jarðarförin auglýst síðar.
Björg Þorkelsdóttir, Sigurður Ólafsson,
Valgeir Reynisson
og systkini hins látna.
t
Dóttir mín og systir okkar,
HILDUR KJARTANSDÓTTIR,
Skálatúni,
Mosfellsbæ,
lést í Borgarspítalanum 29. ágúst.
Sjöfn Janusdóttir,
Karen Kjartansdóttir,
Valborg Kjartansdóttir,
Kjartan Kjartansson,
Brynhildur Kjartansdóttir.
t
Elskuleg móðir okkar og tengdamóðir,
MARGRÉT MÖLLER,
er látin.
Jón Friðrik Möller,
Carl Möller, Ólöf Kristín Magnúsdóttir.
Elskuleg móðir okkar,
HALLGRÍMA MARGRÉT
JÓNSDÓTTIR,
andaðist á elli- og hjúkrunarheimilinu
Grund 29. ágúst.
JóhannesJóhannesson,
Kristfn Jóhannesdóttir,
Bárður Jóhannesson.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
JÚSTA SIGURÐARDÓTTIR,
áðurtil heimilis
i Reyðarkvísl 5,
verður jarðsungin frá Háteigskirkju fimmtudaginn 31. ágúst
kl. 15.00.
Sigri'ður Ólafsdóttir, Einar Sigvaldason,
Páll Ólafsson, Þuríður Guðjónsdóttir,
Helga Ólafsdóttir, Jón Þór Karlsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móðursystir mín,
DAGBJÖRG BENEDIKTSDÓTTIR,
Öldugötu 32,
sem lést 24. ágúst sl., verður jarðsung-
in frá Fossvogskirkju fimmtudaginn
31. ágúst kl. 15.00.
Fyrir hönd annarra aðstandenda,
Guðrún Guðmundsdóttir.
ASGEIR
SIG URJÓNSSON
+ Ásgeir Sigur-
jónsson fæddist
í Tjarnargötu 10,
Reykjavík, hinn 4.
ágúst 1913. Hann
andaðist á öldrunar-
deild Landakots-
spítala 18. ágúst síð-
astliðinn.
Foreldrar hans
voru Helga Sig-
urbjörnsdóttir og
Sigurjón Oddsson.
Ásgeir átti 16 hálf-
systkini, fimm syst-
ur og ellefu bræður,
og eru ellefu þeirra
enn á lífi. Ásgeir var tekinn í
fóstur að Ási í Hegranesi,
Skagafirði, til sæmdarhjónanna
Guðmundar Ólafssonar og Jó-
hönnu Einarsdóttur. Ólst hann
þar upp hjá fósturforeldrum
sínum til 16 ára aldurs. Fóstur-
systkini Ásgeirs frá Ási voru
fimm talsins, einn bróðir og
fjórar systur. Fjögur þeirra eru
látin en _ ein fóstursystir lifir
Ásgeir. Ásgeir eignaðist dótt-
urina Unu, f. 1. ágúst 1935, með
fyrri konu sinni, Maríu Bene-
diktsdóttur frá Haganesi í Fljót-
um. Una er gift Einari Einars-
syni og eiga þau þrjú börn.
Hinn 14. janúar 1951 giftist
Ásgeir eftirlifandi eiginkonu
sinni, Bergþóru Baldvinsdóttur
frá Eiði á Seltjarnarnesi. Hún
er fædd 27. desember 1913.
Ásgeir og Bergþóra eignuðust
saman eina dóttur, Helgu, f. 25.
júní 1951. Helga er gift Guðna
Eiríkssyni og eiga
þau 5 dætur. Berg-
þóra átti fyrir þijú
börn með fyrri eigin-
manni sinum, Birni
Sigurbjörnssyni. Þau
eru: Sigríður, f. 6.
apríl 1935, gift Odd-
geiri Sigurðssyni og
eiga þau þrjú börn;
Fjölnir, f. 26. desem-
ber 1940, giftur Evu
Gestsdóttur og eiga
þau tvær dætur, en
Fjölnir á auk þess
þijár dætur frá fyrra
hjónabandi; Matthías,
f. 18. desember 1947, dáinn 4.
september 1960. Sigríður, Fjölnir
og Matthías ólust upp hjá Ásgeiri
og Bergþóru eftir að þau gengu
í hjónaband.
Á unga aldri vann Ásgeir við al-
menn sveitastörf hjá fósturfor-
eldrum sínum að Ási, en síðar
eftir 16 ára aldur vann hann al-
menna verkmannavinnu á Sauð-
árkróki. Ásgeir fluttist til Siglu-
fjarðar og vann hann þar al-
menna verkamannavinnu og
stundaði bifreiðaakstur, aðallega
við sjávarútveg lengst af hjá Frið-
riki Guðjónssynsi útgerðarmanni.
Eftir að Ásgeir fluttist til Reykja-
víkur var hans aðalstarf leigubif-
reiðaakstur og vann hann lengst
af hjá Bifreiðastöð Reykjavíkur
(BSR) eða allt til ársins 1987.
Utför Ásgeirs Siguijónssonar fer
fram frá Fossvogskirkju í dag og
hefst athöfnin kl. 13.30. Jarðsett
verður í Fossvogskirkjugarði.
ÉG VIL í örfáum orðum minnast
elskulegs tengdaföður míns, Ás-
geirs Siguijónssonar, sem nú er
látinn.
Það var fyrir um 20 árum að
leiðir okkar Ásgeirs lágu saman er
ég kynntist dóttur hans, henni
Helgu.
Strax við fyrstu kynni var mér
ljóst að þar fór maður sem var eink-
ar gestrisinn og greinilega vinur
vina sinna. Enda hefur það verið
svo æ síðan að milli okkar Ásgeirs
hefur verið djúp vinátta og gagn-
kvæm virðing sem aldrei bar
skugga á. Segja má að ævistarf
Ásgeirs hafi verið leigubifreiðaakst-
ur. Árið 1941, nánar tiltekið 7.
desember, fékk hann leyfi til leigu-
bifreiðaakstur og stundaði hann þá
atvinnu að meira og minna leyti
allar götur síðan eða allt til ársins
1987, er hann lét af störfum. í því
starfi naut hann sín einkar vel enda
réttur maður á réttum stað, með
afbrigðum þjónustulipur við sína
viðskiptavini, stundvís og snyrti-
menni svo af bar.
Aldrei heyrði ég Ásgeir hallmæla
þeim sem hann ók og ýmsum leynd-
armálum var honum trúað fyrir af
viðskiptavinum sínum eins og geng-
ur í þessu starfi. Það lýsir Ásgeiri
vel að hann þagði ávallt yfir þessum
leyndarmálum enda ekki hans vani
að bera út kviksögur.
Ekki er hægt að minnast Geira
án þess að minnast eftirlifandi eig-
inkonu hans, hennar Beggu. Gest-
risnara fólk er vart hægt að hugsa
sér enda ber stór vinahópur því
Séríræðingar
í blómaskrcytingum
vió öll GrUila'i i
Iriblómaverkstæði
MNNAfe
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími19090
glöggt vitni. Þá er sama hvort það
voru ungir eða aldnir, ávallt var
tekið á móti þeim sem jafningjum
enda ekki til kynslóðabil í þeirra
huga.
Það sýnir einnig sá fjöídi vina
er þau eignuðust m.a. á fjölmörgum
ferðum þeirra erlendis, en þar eign-
uðust þau fjölmarga vini sem jafn-
vel voru meira en helmingi yngri
en þau. Margt af þessu fólki hefur
haldið tryggð við þau allar götur
síðan. Skærustu minningar um Ás-
geir eru óneitanlega tengdar Laug-
arvatni, en þar byggðu Ásgeir og
Bergþóra ásamt dóttur og tengda-
syni sér sumarbústað. Þar dvöldu
þau langdvölum allt til þess er heils-
an þvarr. Þar naut Ásgeir sín vel,
sívinnandi fyrst við að byggja bú-
staðinn en síðar við trjárækt og að
hlúa að öðrum gróðri og ýmislegt
viðhald. Ég minnist þess ávallt er
ég kom í heimsókn að Laugarvatni
hve Ásgeir var stoltur af tijánum
sem hann ýmist einn eða með ann-
arra hjálp gróðursetti. Þetta var
sælureitur er þau deildu með fjöl-
skyldu sinni. Barnabömin og barna-
bamabörnin dvöldu þar langdvölum
enda sóttu þau í að dveljast hjá
þeim þar.
Mínar dætur vom þar engin und-
antekning og er dvöl þeirra þar ein-
hver sú dýrmætasta minning sem
þær eiga úr bernsku sinni um afa
sinn. Allar eiga þær þar sitt tré er
afi þeirra gaf þeim og ávallt er þær
komu í heimsókn fór hann með þær
í lundinn sem hann hafði ætlað
þeim til að sýna þeim hversu stór
trén væru nú orðin.
Ásgeir var einkar barngóður og
nutu barnabömin og barnabarna-
börnin þess í ríkum mæli. Ávallt tók
hann þeim opnum örmum og þrátt
fyrir erfíð veikindi nú síðustu vik-
urnar er hann lifði hýrnaði ávallt
jafn mikið yfir honum þegar dóttur-
synir mínir, Guðni og Hilmar, heim-
sóttu hann á spítalann. Greinilegt
var að þetta samneyti við ungviðið
veitti honum mikla ánægju og hug-
arró.
Kæri Ásgeir, ég kveð þig með
söknuði hinstu kveðju um leið og
ég þakka þér fyrir allt sem þú hef-
ur veitt mér og minni fjölskyldu.
Elsku Bergþóra mín, þú hefur
misst tryggan lífsförunaut en við
getum huggað okkur við það að nú
líður Ásgeiri vel hjá Guði, með ást-
vinum sem áður era gengnir.
Guðni Eiríksson.
Elsku afi.
Nú ertu horfinn burt úr þessu
jarðríki en við vitum þó að nú líður
þér vel á einhveijum öðrum stað.
Þegar við hugsum til baka þá
minnumst við helst ferðanna til
Laugarvatns og heimsóknir til ykk-
ar ömmu á Grandaveg. Alltaf tókuð
þið jafnvel á móti okkur og oftar
en ekki var sest niður og gripið í
spil og borðaðar nýbakaðar skonsur
og lummur.
Okkur er mjög minnisstætt
hversu annt þér þótti um bílana
þína og hversu vel þú ávallt hugsað-
ir um þá. Þótt söknuðurinn sé sár,
þá er okkur einhver huggun að vita
til þess að leiðir okkar muni liggja
saman á ný einhvern tímann.
Elsku amma og allir aðrir vinir
og vandamenn. Við vottum ykkur
dýpstu samúð og viljum með þess-
um orðum kveðja hann afa okkar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Megir þú hvíla í friði, elsku afi.
Ásgerður, Ruth, Elín,
Bergþóra og Dröfn
Guðnadætur.
Ásgeir Siguijónsson föðurbróðir
minn er látinn eftir erfið veikindi.
Mér finnst hann eiga það inni hjá
mér að ég kveðji hann með nokkram
orðum, því bæði var það, að hann
og Begga reyndust mér og minni
fjölskyldu afar vel þegar við vorum
að hefja okkar búskap í Kópavogin-
um fyrir 30 árum og ekki síður
vegna þess að ég var alltof latur
við að heimsækja þau hjónin hin
síðari ár. Einhvem veginn er það
nú svo, að þrátt fyrir að maður viti
um veikindi fólks, þá kemur and-
látsfrétt manni alltaf á óvart. Þann-
ig fór fyrir mér þegar ég frétti af
láti Geira frænda míns. Margar
gamlar og góðar minningar þyrluð-
ust upp og fóru í gegnum hugann
á augabragði. Það er einmitt á slík-
um stundum sem maður áttar sig
á því hve tíminn er í raun fljótur
að líða og lífið í sjálfu sér stutt.
Þrátt fyrir frændsemi okkar
Geira, þekkti ég lítið sem ekkert
til hans fyrr en við fluttum í Hóf-
gerðið og fengum leigt hjá honum
og Einari tengdasyni hans í kjallar-
anum að Hófgerði 20. Þótt pabbi
og Geiri væru hálfbræður var það
ekki fyrr en foreldrar mínir flytja
suður sem Geiri fer að hafa sam-
band við önnur systkini sín. Því var
það eitt sinn er systkinin hittust,
að Geiri sneri sér allt í einu að
Sóleyju konu minni og spurði: „Hver
er hann þessi sem hlær svona mik-
ið?“ „Þetta er nú bara hann Óli
bróðir þinn, Geiri minn,“ svaraði
hún. Eins og alkunna er, þá er
Rútstaðafjölskyldan þekkt fyrir
mikinn og sérstakan hlátur. Auðvit-
að era svona atvik ansi pínleg, en
honum var þó vorkunn því systkin-
in voru mörg, en oft minntist hann
þessa atviks og hafði gaman af.
Ég vissi að sjálfsögðu að hann
keyrði leigubíl á BSR og mér var
fljótlega komið í skilning um að sú
stöð væri besta bílastöð borgarinn-
ar. Það var einmitt það fyrsta sem
ég áttaði mig á, að þessi frændi
minn hafði yfirleitt ákveðnar skoð-
anir á hlutunum og var alls ófeim-
inn að Iáta þær í Ijós, en það er í
mínum huga mikil dyggð, sem því
miður finnst alltof sjaldan nú orðið.
Að vísu sögðum við frændurnir að
þessi eiginleiki sé einmitt einkenni
þeirra sem era af Bergsættinni.
Geiri var mikill og góður söng-
maður og hafði mikla ánægju af
að taka lagið í góðra vina hópi.
Vinahópur þeirra hjóna var stór og
einhvern veginn var það nú svo, að
þeir sem eitt sinn kynntust þeim
vel urðu góðir vinir þeirra. Það var
gott að vera með lítil börn í návist
Beggu og Geira. Bæði vora þau