Morgunblaðið - 05.01.1996, Page 32

32 FÖSTUDAGUR 5. JANÚAR 1996
MIIMIMIIMGAR
MORGUNBLAÐIÐ
ARNIBOÐ VARSSON
+ Árni Böðvars-
son fæddist í
Nonnahúsi á Akur-
eyri 5. ágúst 1914.
Hann andaðist hinn
23. desember síðast-
liðinn á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á
Akureyri. Foreldr-
ar Arna voru Guðný
Jónina Kristjáns-
dóttir, fædd á
Ófeigsstöðum í
Köldukinn í Suður-
Þingeyjarsýslu 29.
okt. 1878, d. 14. jan.
1955, og Böðvar
Björnsson, fæddur
á Finnsstöðum í Köldukinn í
Suður-Þingeyjarsýslu 18. okt.
1867, d. 25. nóv. 1933. Systkini
Arna eru Jóhann, f. 15. jan.
1911, d. 31. jan. 1983, Björn, f.
15. jan. 1911, Kristján, f. 27.
okt. 1912, d. 13. des. 1993, Jak-
ob, f. 8. mars 1916, Selma, f. 17.
apríl 1918 og Kristín, f. 15. júní
1920, d. 30. mars 1949.
Hinn 29. október 1938 kvænt-
ist Arni Hólmfríði Stefánsdótt-
ur, f. 8. okt. 1919, en foreldrar
hennar voru Stefán
Marinó Steinþórs-
son og Sigríður
Friðrika Kristjáns-
dóttir. Þau Árni og
Hólmfríður, er lifir
mann sinn, eignuð-
ust fimm börn: (1)
Kristján, f. 3. júlí
1939, eiginkona
hans er Anna Lillý
Daníelsdóttir og
eiga þau 6 börn. (2)
Böðvar, f. 25. júní
1941. Hann er
ókvæntur. (3) Stef-
án, f. 4. júlí 1946.
Eiginkona hans er
Hólmfríður Davíðsdóttir og eiga
þau tvö börn. (4) Elinborg Sig-
ríður, f. 16. des. 1946. Eiginmað-
ur hennar er Þormóður Einars-
son og hefur þeim orðið fimm
barna auðið en eitt þeirra, son-
ur, lést í æsku. (5) Bjarki, f. 7.
feb. 1949. Eiginkona hans er
Bergljót Sigurðardóttir og eiga
þau þijú börn.
Utför Árna fer fram frá Ak-
ureyrarkirkju í dag og hefst
athöfnin kl. 13.30.
NÚ HEFUR Árni Böðvarsson, (lang)
afi bamanna minna, gengið götuna
til enda og við erum öll fátækari eft-
ir. Við reynum að hugga okkur við
að þetta sé gangur lífsins og niður í
huga föður lýstur þeirri eigingjömu
ósk að miklir mannkostir Áma megi
lifa áfram í afabörnum hans - að
dauðinn hrifsi ekki til sín alla gaman-
semi hans, lifandi gáfur og þá hlýju
er einkenndi allt hans fas.
Bækur voru Áma kærar. Sem ung-
ur maður sótti hann tveggja vetra
nám að Alþýðuskólanum á Laugum
í Reykjadal. Um annað framhaldsnám
eftir bamaskóla var ekki að ræða.
Engu að síður hefði margur lang-
skólagenginn maðurinn getað verið
fullsæmdur af þeirri menntun er Ámi
bjó að og hafði sótt í bækur. Jafnvel
þegar efnin voru hvað naumust stóðst
Ámi ekki þá freistingu að bæta góðri
bók í safn sitt.
Þegar bamabömin tóku að stálpast
vom þau fljót að átta sig á staðgóðri
menntun afa Áma, eins og þau köll-
uðu hann iðulega, og leituðu óspart
til hans eftir hjálp við heimanámið.
Og þau eldri vísuðu yngri systkinum
sínum veginn. Um þetta er dæmigerð
sagan af einu bamabami Áma sem
var að vandræðast með heimanámið.
Bamið átti að lesa Grettissögu og
þótti hún óskaplega leiðinleg. Þá kom
eldri systir til skjalanna og gaf þetta
ráð: „Farðu bara til afa og láttu hann
segja þér söguna." Systirin vissi sem
var að ekki aðeins gjörþekkti afí henn-
ar Grettissögu heldur hafði hann líka
lag á því að gera jafnvel hið þurrasta
námsefni bráðlifandi og athyglisvert.
En afí Ámi krafðist umbunar erfiðis
síns, hann vildi alltaf fá eintak af
skólaritgerðum bamabama sinna -
og það var þóknun sem þau inntu
glöð af hendi, hreykin yfir þeim ein-
læga áhuga er hann sýndi námi
þeirra.
Þegar árin færðust yfir lærði Ámi
að taka bækur í sundur og setja sam-
an aftur. Em þær ófáar bækumar
er hann batt fyrir mig og ailar bera
þær verklagni hans gott vitni. Ég
kallaði það að eiga bókastund með
Áma þegar ég heimsótti hann með
bækur er áttu að fara í band. Hann
bauð til sætis í bókaherberginu og
sagði mér sögur en Áma var frásagn-
argáfan í blóð borin. Stundum sýndi
hann mér líka grúskið sitt, en Ámi
t
Ástkaer eiginkona mín,
HILDIGUNNUR JÓHANNSDÓTTIR,
sem lést 1. janúar, verður jarðsungin frá Hólaneskirkju, Skaga-
strönd, þann 6. janúar kl. 13.00.
Fyrir hönd aðstandenda, •
Guðmundur Árnason.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURÐUR M. ÞORSTEINSSON,
Aflagranda 40,
andaðist á Droplaugarstöðum miðviku-
daginn 3. janúar.
Útför verður auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ásta Jónsdóttir.
t
Elskulegur maðurinn minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
JAKOB VIGTÝR LEÓ ÓLAFSSON,
Kleppsvegi 52,
lést í Borgarspítalanum miðvikudaginn
3. janúar.
Stefania Önundardóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
hafði mikinn áhuga á þjóðlegum fróð-
leik og ættfræði. Það sýnir kannski
best hið mikla fjör er var í sálu hans
allá tíð að hann fékk sér tölvu á gam-
als aldri og kærði sig kollóttan um
þá goðsögn að slík tæki væru ekki á
færi eldri borgara. Enda var hann
ekki lengi að ná tökum á nýja tíman-
um.
GUÐRUN
INGIBJÖRG
ÓLAFSDÓTTIR
Hlnn 29. október 1938 urðu þátta-
skil í lífi Áma þegar hann, að fengnu
leyfisbréfi frá Kristjáni konungi tí-
unda, gekk að eiga Hólmfríði Stefáns-
dóttur. Brúðhjónin ungu settu niður
bú sitt á Melum,. litlu koti fyrir innan
Akureyri. Árið 1946 reistu þau hús
inn við Bmnná og bjuggu þar til
1957 að þau fluttust í Norðurgötu
49 á Akureyri, tveggja hæða reisu-
legt hús er Árni hafði byggt með elsta
bróður sínum, Jóhanni. Böm þeirra
fímm, fjórir drengir og ein stúlka,
voru þá öll komin í heiminn.
Þetta voru tímar fjölbreytilegrar
lífsbaráttu, meðai annars fékkst Ámi
við það í nokkur ár að innramma
myndir fyrir bæjarbúa, og naut sín
þar vel vandvirkni hans og lagvirkni,
en lengst af starfaði Ámi hjá Vega-
gerð ríkisins, eða yfir 30 ár.
Árni var viðkvæmur lífsnautna-
maður; fátækt og hörð lífsbaráttan
breyttu aldrei neinu þar um. Hann
tók þátt í leiksýningum með Leikfé-
lagi Akureyrar og steig á svið nokkr-
um sinnum og í fjörutíu ár söng hann
með Karlakór Akureyrar; var I. tenór
í 20 ár og II. tenór í önnur tuttugu.
Hann sat um langt skeið í kórstjóm
og var formaður Karlakórsins þegar
kórfélagar héldu utan til Noregs árið
1967. Þetta mátu félagar háns og í
janúar 1980 var Ámi kjörinn heiðurs-
félagi Karlakórs Akureyrar. Seinustu
árin söng Ámi með Kór aldraðra
undir stjórn hinnar mætu konu Sigríð-
ar Schiöth.
Ég veit það fyrir víst að Árna þótti
ákaflega vænt um þann virðingarvott
er karlakórsfélagar sýndu honum.
Það var þó ekki heiðursskjalið er
Ámi mat mest heldur hugurinn er lá
að baki. Ámi gaf aldrei mikið fyrir
titlatog og sóttist ekki eftir að kom-
ast í sviðsljósið. í þessum skilningi
var hann hlédrægur. Hann flíkaði til
dæmis aldrei þeirri skáldgáfu er hon-
um var gefin í vöggugjöf. Og ég veit
að hann myndi kunna því illa ef ég
notaði þennan vettvang til að hæla
honum fyrir kvæðagerð. Ég stenst
þó ekki mátið að sýna hér hversu
Ámi var megnugur á sviði ljóðlistar-
innar - veit líka að ekkert lofar ljóð-
skáld betur en verk hans:
Aldinn leit ég æsku slóð
ofna sólarhlýju
þá var eins og gömul glóð
glæddist upp að nýju.
Þegar ég lít yfir þessar línur finn
ég sárt til þess hversu vanmegnugur
ég er að draga upp lifandi mynd af
þeim heiðursmanni sem Ámi var,
þeirri meðfæddu gestrisni sem hann
bjó yfir og þeim góðu gáfum er hann
var gæddur. Og það rennur upp fyrir
mér að það er alltof margt sem við
mannanna böm geymum að segja og
gleymum uns tíminn er skyndilega á
þrotum. Kannski lærum við af reynsl-
unni.
Það veit ég þó, að hugur okkar
allra fylgir þér, Árni, hvar sem þú ert.
Jón Hjaltason.
Þeim er að fækka gömlum vinum
mínum frá fyrstu Akureyrarárunum.
Einn þeirra, Ámi Böðvarsson, er til
moldar borinn í dag. Síðast þegar ég
sá hann lá vel á honum. Hann sagði
mér frá gömlu rímnahandriti snjáðu
úr fórum afa síns, Björns Bjömssonar
í Köldukinn. Nú sat Ámi við að ráða
í þetta lúna letur og færa það inn á
tölvu. Verkinu fleygði kannski ekki
áfram, en það gekk samt og skildi
mikið eftir sig. Innri ánægju.
Mér er hlýtt til Áma Böðvarssonar
eins og öllum held ég sem honum
kynntust. Hann gat verið spaugsam-
ur, en alvörumaður ef því var að
skipta, unni íslenskum fróðleik og
vísur lágu honum á tungu, enda list-
hneigður og bar viðkvæma lund.
Drengur góður og vinur traustur var
hann.
Þessar línur bera þér, Hólmfríður,
bömum þínum, afkomendum og fjöl-
skyldu samúðarkveðjur okkar hjóna.
Guð blessi ykkur öll. Megi Árni í friði
hvíla.
Halldór Blöndal.
+ Guðrún Ingi-
björg Ólafsdótt-
ir fæddist á Stóra-
Knarramesi á
Vatnsleysuströnd
13. febrúar 1916.
Hún lést á Borgar-
spítalanum 27. des-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Ólafur
Pétursson og Þuríð-
ur Guðmundsdóttir
til heimilis á Stóra-
Knarramesi. Guð-
rún Ingibjörg var
næstelst 14 systkina
en þau eru: Guðmundur, f. 1914;
Ellert, f. 1917, d. 1984; Guðfinna
Sigrún, f. 1918; Guðmundur
Viggó, f. 1920; Pétur, f. 1922;
Hrefna; f. 1923; Margrét, f.
1924; Olafur, f. 1926, d. 1940;
Guðbergur, f. 1927; Bjarney
Guðrún, f. 1928; Áslaug Hulda,
f. 1930; Eyjólfur, f. 1932; Hulda
Klara, f. 1933, d. 1994.
Guðrún Ingibjörg giftist Jóni
Gesti Benediktssyni frá Suður-
koti í Vogum en þau slitu sam-
vistum. Böm þeirra eru tvö:
Sigríður Sólrún
liðsmaður, f. 1937,
maki Ragnar Sig-
urður Sigurðsson
vélfræðingur, f.
1931, d. 1990, böm
þeirra eru fjögur og
þar af er eitt látið.
Ólafur Þór sjúkra-
nuddari, f. 1942,
maki Margrét F.
Sigurðardóttir
blindrakennari, f.
1943, böm þeirra
eru þrjú. Síðar gift-
ist Guðrún Ingi-
björg Hlöðveri
Þórðarsyni frá Hellissandi, en
þau slitu samvistum. Þau eign-
uðust einn son, Þröst, sem er
garðhönnuður, f. 1957, sambýl-
iskona hans er Rakel Baldurs-
dóttir starfsmaður í leikskóla,
f. 1974. Þröstur á einn son.
Guðrún Ingibjörg vann við ýmis
verslunar- og matreiðslustörf,
síðustu starfsárin í mötuneyti
Pósts og síma.
Útför Guðrúnar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
GUÐRÚN ólst upp heima í stórum
systkinahópi og má nærri geta hvað
mikil vinna hefur snemma fylgt því
að hjálpa til við umönnun yngri
systkina. Fyrst er Guðrún fer að
heiman þá fer hún í vist að Höskuld-
arkoti í Njarðvík til Magnúsar út-
vegsbónda og innir af hendi ýmis
störf. Hugur Guðrúnar hafði alltaf
staðið til menntunar, langaði helst í
Verslunarskólann en hafði ekki tæki-
færi til að láta þann draum sinn
rætast. En árið 1938 fór hún í Hvera-
vallaskóla í Hveragerði til Árnýjar
Filippusdóttur ásamt systur sinni
Guðfinnu. Guðrún hélt alltaf kunn-
ingsskap við Árnýju eftir skólavist-
ina. Urðu þær góðar vinkonur og
eftir að Guðrún eignaðist bifreið var
hún oft að keyra Árnýju ýmissa er-
inda er hún kom í bæinn.
Guðrún vann ýmis störf er lutu
að verslun og matreiðslu og bjó til
alveg frábæran mat að því er eigin-
maður minn, Eyjólfur, yngsti bróðir
hennar, sagði, en hann hafði oft á
orði; „maturinn hjá henni Gunnu
systur“ eins og aðrir segja efalaust
„maturinn hennar mömmu“.
Ekki má gleyma að minnast á
hvað Guðrún hafði gaman af að ferð-
ast og fékk hún mörg tækifæri til
þess hin síðari ár og var einnig ein-
staklega dugleg að fara í gönguferð-
ir og um árabil stundaði hún ferðir
með félaginu Göngu-Hrólfi. Þá verð
ég líka að segja frá þvi' hvað hún
hafði einstaklega gaman af að spila
á spil og má geta nærri að snemma
hafi verið farið að taka í spil á æsku-
heimilinu, en Guðrún tók alltaf þátt
í félagsvist og einnig átti hún góða
spilafélaga er hún hitti reglulega til
að spila brids.
Síðasta ár var Guðrúnu erfitt
vegna mikilla veikinda og undravert
hversu dugleg hún var að rífa sig
upp alveg fársjúk til að taka þátt í
spilum eða sinna öðrum áhugamálum
sínum. Einnig langar mig að minn-
ast hversu þakklát hún var öllum
þeim er önnuðust hana í veikindum
hennar og dásamaði að allt væri fyr-
ir sig gert.
Þú hafðir fagnað með gróandi grösum
og grátið hvert blóm, sem dó.
Og þér hafið lærzt að hluta unz hjarta
í hveijum steini sló.
Og hvemig sem syrti, í sáiu þinni
lék sumarið öll sín Ijóð,
og þér fannst vorið þitt vera svo faprt
og veröldin ljúf og góð.
Hann tók þig í fang sér og himnarinir hófu
í hjarta þér fagnandi söng.
Og sólkerfi daganna svifu þar
um sál þína í tónanna þröng.
En þú varst sem bamið, er beygir kné
til bænar í fyrsta sinn.
Það á engin orð nógu auðmjúk til,
en andvarpar: Faðir minn!
(Tómas Guðm.)
Með þakklæti í huga fyrir þær
stundir er við Guðrún áttum saman
votta ég börnum hennar og fjölskyld-
um þeirra samúð og samhug minn
og fjölskyldu minnar.
Ágústa Högnadóttir.
Mig langar að minnast hennar
Guðrúnar tengdaömmu minnar í
nokkrum orðum en það er nú svo
einkennilegt að ég hef þekkt hana
alla mína ævi þó samskiptin hafi
kannski ekki verið mikil fyrstu árin.
Það voru þeir Hlöðver seinni eig-
inmaður Guðrúnar og Þröstur sonur
þeirra sem tengdu okkur, en Hlöðver
var hálfbróðir móður minnar, sam-
mæðra. Hjónaband Hlöðvers.og Guð-
rúnar entist ekki lengi, en vinskapur
á milli systra hans og Guðrúnar ent-
ist ævilangt og er það til dæmis
mjög sterkt í minningu minni að allt-
af þegar við gengum niður Banka-
strætið var stoppað við happdrættis-
bílinn þar neðst ög spjallað við hana.
Þarna sat hún ár eftir ár og seldi
happdrættismiða og þarna var hún
enn þegar ég vann í sjoppunni í
Bernhöftstorfunni 14 ára gömul og
þar kynntumst við án þess að
mamma stæði við hliðina á mér. Svo
lágu leiðir okkar saman til Kanarí-
eyja 1978 og í öll þessi ár hvarflaði
aldrei að mér að þessi kona ætti eft-
ir að verða langamma barnanna
minna. Heimurinn er svo lítill og
Kópavogurinn ennþá minni og þar
slitum við Siggi barnsskónum og
búum þar enn. Það urðu því fagnað-
arfundir þegar við sameinuðum fjöl-
skyldumar aftur og ég gat nú ekki
annað en brosað með sjálfri mér fyrst
þegar við Siggi gengum niður
Bankastrætið. Þá var stoppað við
happdrættisbílinn og heilsað upp á
Guðrúnu ömmu.
Um leið og ég vil þakka Guðrúnu
Ingibjörgu fyrir samfylgdina vil ég
votta tengdamóður minni, Óla Þór,
Þresti, tengdabörnum, barnabömum
og systkinum samúð mína.
Hafðu þökk fyrir allt og allt elsku
Guðrún.
Þín,
Erla Alexandersdóttir.
Kveðja frá langömmubörnum
Vertu nú yfir og allt um kring,
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring,
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Ragnar, Birgir, Ester,
Harpa, Kristín og
Ragnar Þór.