Morgunblaðið - 05.01.1996, Qupperneq 33

Morgunblaðið - 05.01.1996, Qupperneq 33
MORGUNBLAÐIÐ 'Sbs%bÍGbR'51.!JAÍíÚA!R!§96 33 MINNINGAR SIGFUS OLAFUR SIG URÐSSON + Sigfús Ólafur Sigurðsson var fæddur 7. apríl 1907 í Árkvörn í Fljóts- hlíð. Hann lést 24. desember síðastlið- inn á Dvalarheimil- inu Skjóli. Sigfús var sonur hjónanna Þórunnar Jónsdótt- ur og Sigurðar Tómassonar er þar bjuggu. Móðir Sig- fúsar, Þórunn Jóns- dóttir, fæddist 7. október 1862 í Hlíðarendakoti í Fljótshlíð, en lést í Reykjavík 7. janúar 1936. Sig- urður, faðir hans, fæddist 16. febrúar 1845 í Varmahlíð undir Eyjafjöjlum og lést á heimili sínu í Árkvörn 4. ágúst 1934. Systkini Sigfúsar voru þessi, talin í aldursröð: Páll bóndi í Árkvörn, f. 7. maí 1885, d. 9. mars 1979, Sigurður, f. 31. mars 1886, lést í æsku, Guðbjörg, húsfreyja á Þorleifsstöðum á Rangárvöllum og síðar á Hellu, f. 27. júlí 1886, d. 1. október 1963, Jón, bóndi á Reynifelii og síðar Reyðarvatni á Rangárvöll- um, f. 31. október 1888, d. 3. september 1975, Tómas, bóndi á Reynifelli á Rangárvöllum, f. 19. júní 1890, d. 6. janúar 1983, Halla Þuríður, húsfreyja í Teigi í Fljótshlíð, f. 3. janúar 1892, d. 7. janúar 1976, Sigríður, hús- freyja á Neðri-Þverá í Fljótshlíð, f. 24. júlí 1894, d. 20. ágúst 1977, og Þuríður, hús- freyja á Ásólfsstöð- um í Þjórsárdal og síðar í Reykajvík, f. 8. júlí 1902, d. 6. júlí 1959. Sigfús kvæntist 28. maí 1939 Jó- hönnu Björnsdóttur, f. 27. júlí 1918. Þau höfðu því átt sam- leið í meira en hálfa öld þegar leiðir skildi. Urðu börn þeirra fjögur, þijár dætur og einn son- ur, en þau eru þessi, talin í aldursröð: Sigfríð Elín, f. 8. ágúst 1939, skrifstofumaður í Reykjavík, gift Marinó Bóasi Karlssyni, aðalvarðstjóra hjá Slökkviliði Reykjavíkur og eiga þau fjögur börn; Þórunn, f. 6. maí 1941, ritari hjá Rannsóknarlögreglu- stjóra ríkisins; Jóhanna Edda, f. 16. nóvember 1945, húsmóðir í Reykjavík, gift Sveini Hafdal, varðstjóra hjá Lögreglunni í Reykjavík og eiga þau þijú börn, og Sigurður Gylfi, f. 19. mars 1950, húsasmiður í Reykja- vík, kvæntur Björgu Gunnars- dóttur, og eiga þau þijú börn. Sigfús var meistari í húsa- smíðum og bifreiðasmíðum. Hann var einn af stofnendum Bílasmiðjunnar hf. og vann þar lengst af. Utför Sigfúsar fer fram frá Fossvogskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 15. í DAG er til moldar borinn Sigfús Ólafur Sigurðsson, húsasmíðameist- ari, Jökulgrunni 23, Reykjavík. Sigfús Sigurðsson ólst upp í föð- urgarði við venjuleg sveitastörf þeirra tíma og var ekki hár í loftinu þegar hann fór að taka þátt í amstri fullorðna fólksins, eins og títt var um börn á þeim tímum. Foreldrar hans, Þórunn og Sigurður, voru merk og vinsæl bóndahjón sem ræktu sitt hlutverk af dugnaði og samviskusemi og máttu í engu vamm sitt vita. Hlutu þau hin bestu eftirmæli vina og sveitunga er þau létust í hárri elli. Sigfús átti því láni að fagna að alast upp í stórum systkinahópi, yngstur systkina sinna, og snemma í hávegum hafður sem greindur og atorkusamur unglingur. Systkinahópur þessi var sómafólk sem gat sér gott orð í lífinu, vandað og vinnusamt, og eignaðist stóran mannvænlegan hóp afkomenda. Elín, elsta dóttir Sigfúsar, minnist föðursystkina sinna með þessum orðum: „Systur hans pabba voru yndislegar konur sem kenndu okkur margt og mikið þó ekki væri annað en að sjá þær og tala við þær. Við eigum líka fallegar minningar um bræður hans, eiginkonur þeirra og börn. Pabba þótti einstaklega vænt um systkini sín og börn þeirra og minntist þeirra fram á það síðasta, svo og mömmu sinnar sem var hon- um einkar hugleikin." Það lætur að líkum að í svo stór- um systkinahópi hlaut svo að fara að flestir hleyptu heimdraganum og freistuðu gæfunnar utan föðurhúsa og svo fór um Sigfús. Um 1930 flutt- ist hann til Reykjavíkur eins og svo margir sveitapiltar þeirra tíma og leitaði fyrir sér um nám og störf. Lauk hann íþróttakennaraprófi frá Iþróttaskóla Jóns Þorsteinssonar, en lærði síðan húsasmíði og lauk meist- araprófi í þeirri grein. Sigfús þótti góður iðnaðarmaður og vann við húsabyggingar á ýmsum stöðum í Reykjavík og úti á landsbyggðinni, má þar m.a. nefna Rafstöðina við Elliðaár og hið eftirminnilega hús að Arnarstapa á Snæfellsnesi. En þó að Sigfús gæti sér gott orð á sviði húsasmíða varð lífsstarf hans þó fyrst og fremst á öðrum vett- vangi. Honum varð fljótlega ljóst að framtíð okkar stóra og stijálbýla lands var ekki síst undir því komin að íslendingar eignuðust góðar og öflugar bifreiðar og því málefni ákvað hann að helga líf sitt. Hann bætti við menntun sína meistararétt- indum í bifreiðasmíðum, gerðist maður nýrra tíma og hóf brautryðj- endastarf í bílasmíðum á íslandi ásamt nokkrum félögum sínum. Hann varð einn af stofnendum Fé- lags bifreiðasmiða og árið 1941 stofnaði hann ásamt öðrum fyrir- tækið Bílasmiðjuna hf. Starfaði hann síðan í Bílasmiðjunni við iðngrein sína allt til ársins 1974, en eftir það í verslun fyrirtækisins, og munu margir minnast hans þaðan. Bíla- smiðjan var ein af hugsjónaborgum íslensks iðnaðar áður en hann hvarf ofan í öldudalinn, blómlegt fyrirtæki um sína daga sem byggt var upp af fádæma dugnaði og elju, óskrifað- ur kapítuli í sögu íslensks iðnaðar og íslensks framtaks sem bíður síns tíma. Þeir Bílasmiðjumenn, Sigfús og félagar hans, byggðu tvö stór- hýsi yfir starfsemina, í Skúlatúni 4 og síðar á Laugavegi 176, þar sem síðar urðu höfuðstöðvar íslensks sjónvarps, og var þá ekki annað að sjá en íslenskur iðnaður og innlent framtak ætti glæsta framtíð fyrir höndum, þó að því miður yrði raun- in önnur. En þó að þeir Bílasmiðju- menn yrðu að lækka seglin í and- streymi óhagstæðra tíma héldu þeir áfram að vinna landi sínu og þjóð og er þessara frumkvöðla minnst með eftirsjá og virðingu af fjölmörg- um vinum og viðskiptamönnum um land alit. Þegar Sigfús Sigurðsson hafði búið í Reykjavík hartnær áratug staðfesti hann ráð sitt og gekk að eiga unga reykvíska stúlku sem hann hafði kynnst á þessum árum og varð hún upp frá því lífsförunaut- ur hans og bakhjarl eftir að heilsan bilaði. Unnusta og eiginkona Sigfús- ar, hin unga höfuðborgarmær og verndarengill, hét Jóhanna Björns- dóttir. Var hún dóttir hjónanna Jón- ínu Elíasdóttur og Björns Jónssonar, bakarameistara, hinna mætustu hjóna. Er skemmst frá því að segja að hjónaband þeirra Jóhönnu og Sigfús- ar varð ekki aðeins langt heldur einnig gott og gæfusamt, enda voru þau samboðin hvort öðru um mann- kosti og dugnað. Eg sem þessar línur rita átti því láni að fagna að vera frændi Sigfús- ar Sigurðssonar og fjölskylduvinur eftir að dætur hans komust upp, en tvær elstu dætur hans voru á svip- uðu reki og ég. Móðir mín, Elín, var systurdóttir Sigfúsar og jafnaldra og vinkona eiginkonu hans, Jó- hönnu. Og foreldrar mínir giftu sig sama ár og Sigfús og Jóhanna, þ.e. árið 1939, og héldu stundum sam- eiginlega upp á brúðkaupsafmæli sín er fram liðu stundir. Þá var talsverð- ur samgangur milli fjölskyldnanna tveggja, gagnkvæmar heimsóknir, komið saman um hver jól og áramót lengi fram eftir árum o.s.frv. Var öll sú frændsemi vel rækt og marg- ar ijúfar endurminningar að ylja sér við frá þeim góðu, gömlu dögum. Sigfús frændi minn var minnis- stæður maður og um margt sérstak- ur. Hann var ekki aðeins góður iðn- aðarmaður, heldur einnig maður menningar og lista. Hann hafði sí- vakandi áhuga á bókmenntum og myndlist, fylgdist vel með í vísindum og hvers kyns fræðum og hafði gam- an af að ræða um þau mál. Hann var bókamaður og eignaðist snemma gott safn fagurbókmennta og vís- indarita, einkum um íslensk fræði, og ekki var komið að tómum kofun- um hjá honum um þau efni. En bóka- safn hans var ekki aðeins allmikið að vöxtum, þar voru gæðin í fyrir- rúmi. Meðalmennska og hálfkák var ekki hans stíll og í hillum hans voru nær eingöngu verk meistaranna og hinna meiri spámanna, enda var smekkur Sigfúsar smekkur fagur- kerans og þess er ekki lætur viila sér sýn. Þá var Sigfús einnig liðtæk- ur skákmaður, áhugamaður um íþróttir - og ekki má gleyma pólitík- inni. í þjóðmálum var hann að sjálf- sögðu sjálfstæðismaður eins og skapgerð hans stóð til, því hann var maður sjálfstæðis og sjálfræðis, maður athafna og áræðis, þó að hjarta hans slægi með fjöldanum. Bóndinn í Sigfúsi blundaði alltaf undir niðri, þó að hann gerðist borg- arbarn og maður nýrra tíma, og vandfundinn mun sá maður er varð- veitti betur uppruna sinn og barns- eðli, hjartað sanna og góða, en hann. Af eðliskostum hans kemur mér sér- staklega í hug greiðasemi hans og gestrisni, þó af nógu sé að taka, hann virtist hafa unun af því að rétta mönnum hjálparhönd og greiða götu náunga síns, vinsemd, hlýja og góðgirni voru honum í blóð borin þó að skapfastur væri og ákveðinn í skoðunum. Mér verður hugsað til foreldra minna látinna er ég kveð Sigfús vin minn og frænda hinstu kveðju. Fáa mátu foreldrar mínir meira en þau hjón, Sigfús og Jóhönnu, sem ævin- lega voru kölluð Fúsi og Hanna á heimili mínu. Og ávallt fór um okkur fagnaðarylur er þessi góðu hjón börðu að dyrum á bernskuheimili mínu. . Sá sjóður endurminninga verður aldrei frá manni tekinn held- ur vex og skýrist með árunum og er æ oftar dreginn fram til að fara höndum um. Ég bið góðan guð að blessa minn- ingu Sigfúsar Sigurðssonar, þessa vammlausa heiðursmanns, og flyt ættingjum hans og eiginkonu sam- úðarkveðjur. Guðjón Albertsson. Kveðja til tengdapabba Það var aðfangadagur jóla, við sátum og vorum að borða jólamat- inn. Þá hringdi síminn, það var Dídí sem hringdi til að segja okkur tíðind- in að tengdapabbi væri látinn. Elsku Sigfús minn, minningarnar streyma fram og eru svo óendanlega marg- ar. Alltaf varstu boðinn og búinn til að hjálpa öllum. Þær voru nú marg- ar stundirnar, sem þú hjálpaðir okk- ur þegar við vorum að reisa heimilið okkar við Gylfi sonur þinn. Það var mér mikil gæfa í lífinu að fá að verða samferða þér í þessu lífi. Elsku Sigfús minn, þér þótti ævinlega gaman að syngja þegar þú varst á Laugaskjóli og allir starfsmennirnir þar voru þér góðir og þakka ég þeim fyrir umönnunina fyrir hönd okkar Gylfa og einnig á hjúkrunarheimilinu Skjóli. Elsku Sigfús minn, nú ertu kominn til ættingja þinna hinum megin, ég bið guð að geyma þig þar þangað til að við hittumst á ný hand- an móðunnar miklu. Elsku Hanna mín, missir þinn er mikill, og ég bið guð að hjálpa þér í þinni sorg, einn- ig bið ég guð að hjálpa elsku Dídí, sem var perlan í lífi hans og hjálp- aði pabba sínum svo mikið. Elsku Ella, Dídí, Edda, Gylfi og fjölskyldur ykkar, elsku Hanna mín, missir ykk- ar er mikill, en minningin um góðan eiginmann og föður mun sefa sorg- ina. Hver minning er dýrmæt perla að liðnum lífsins degi, Hin ljúfu og hljóðu kynni, af alhug þökkum vér. Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist eigi, og gæfa var það öllum sem fenp að kynnast þér. (Ingibjörg Sigurðardóttir) Ég man þig enn og mun þér aldrei gleyma. Minning þín opnar gamla töfraheima. Blessað sé nafn þitt bæði á himni og jörðu. (Davíð Stefánsson) Þökk fyrir vina bros og brá best er að vera kátur. Gott er á meðan Árkvörn á, okkar vina hlátur. (Þorsteinn Erlingsson) Björg Gunnarsdóttir, tengdadóttir. Hann afi minn hefur nú kvatt þennan heim og langar mig að minn- ast hans hér í fáeinum orðum. Afi og amma eignuðust fjögur börn, Ellu, Dídí, Eddu og Gylfa. Árið 1954 flytja þau í Selvogsgrunni 12 sem þá var á byggingarstigi og einungis kjallarinn langt kominn. Ég kalla það ótrúlegan dugnað að byggja með þessum hætti hús á þremur hæðum með fjórum íbúðum. Mér finnst það sem táknrænt fyrir þá ást og væntumþykju afa að byggja svona gott hús utan um fjöl- skyldu sína. Ég fæðist 1964 og bjó ég ásamt móður minni hjá afa og ömmu í Selvogsgrunni 12 til sjö ára aldurs. Mín fyrstu ár gekk afi mér í föður- stað svo velviljaður að mér virtist ekkert eðlilegra en að ganga að honum með allt sem ég þurfti að vita og skilja. Afi kenndi mér að tefla og sátum við oft klukkutímum saman og tefldum og spekúleruðum í skákum stórmeistaranna. Afi var einn af stofnendum bif- reiðasmiðafélags íslands og einnig stofnaði hann Bílasmiðjuna hf. með félögum sínum. Þegar ég man fyrst eftir mér var afi farinn að vinna í Bílasmiðjubúðinni Laugavegi 172. Afi var alltaf tilbúinn að hafa mig með sér í vinnuna og sumarið sem ég var tólf ára fékk ég að vinna með afa í Bílasmiðjubúðinni. Þar sem annars staðar var afi til fyrirmyndar í framkomu og þegar hann t.d. smíð- aði lykla fyrir viðskiptavinina þá fór hann bara með þeim út á plan með þjöl og mátaði lykiiinn og svarf þar til hann passaði. Hugtakið „þjón- ustulund" var ekki til í þá daga en var greinilega afa eðlislægt. Tvítugur flyt ég aftur í hús afa og ömmu ásamt unnustu minni. Enn á ný er afi til staðar og má segja að þá hafi afi og amma hjálpað mér siðustu skrefin út í lífið sjálft. Síðustu ár þjáðist afi af veikindum sem gerði honum ákaflega erfitt fyrir vegna minnisleysis. Vegna veikinda dvaldist afi á Laugaskjóli sl. 3 ár þar sem hann fékk mjög góða umönnun og nú síðustu mánuð- ina á Skjóli þar sem hann fékk einn- ig góða umönnun. Þegar ég horfi til baka þá sé ég hvað afi var mikill viskubrunnur, hann var heiðarlegur fram í fíngur- góma, skapgóður með eindæmum, alltaf tilbúinn að rétta hjálparhönd, bar virðingu fyrir öllum og elskaði sína nánustu af öllu hjarta. Elsku amma, Guð gefi þér styrk í sorginni. Takk fyrir allt sem þú og afi gáfuð mér. Blessuð sé minn- ing afa míns, Sigfúsar Ólafs Sig- urðssonar. Heimir Oskarsson. Kveðja til afa Sigfúsar Margs er að minnast, margt er hér að þakka. Guði sé lof fyrir liðna tíð. Margs er að minnast, margs er að sakna. Guð þerri tregatárin stríð. Far þú I friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi, hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. (V. Briem.) Sigfús Ólafur Sigurðsson, Eyþór Sigurðsson, Ólöf Sigurðardóttir. Kallið er komið, komin er nú stundin, vinaskilnaðar viðkvæm stund. Vinirnir kveðja vininn sinn látna, er sefur hér hinn síðsta blund. Margs er að minnast, margt er hér að þakka. Guði sé lof fyrir liðna tíð. Margs er að minnast, margs er að sakna. Guð þerri tregatárin strið. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi, hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. (V. Briem.) Með þessum orðum viljum við kveðja elsku afa okkar og langafa. Afi var mikið ljúfmenni og okkur góður. Hann fylgdist vel með öllum barnabörnunum sínum og hafði ánægju af barnabarnabörnunum meðan heilsa hans leyfði honum að njóta. Það var alltaf gaman að koma til ömmu og afa í Selvogsgrunni. Þar var tekið á móti okkur opnum örm- um, enda voru þau afar gestrisin hjón og auðfundið hvað þau höfðu gaman af að fá fjölskylduna í heim- sókn. Elsku amma sér nú á eftir afa, en þau voru gift í rúmlega 56 ár. Eftir að heilsu afa fór að hraka hugsaði amma um hann eins lengi og hún gat. Síðustu ár hans leyfði heilsa þeirra beggja ekki að þau byggju saman og dvaldist afi síðustu árin í Laugaskjóli og síðan á Skjóli þar sem hann lést á aðfangadags- kvöld á sömu stundu og kirkjuklukk- urnar hringdu til að fagna fæðingu frelsarans. Það veitir okkur mikinn frið að vita að hann fékk að fara á þeirri stundu. Elsku amma, mamma, Dídí, Edda og Gylfi. Söknuður ykkar er mikill og megi Guð styrkja ykkur og fjöl- skyldur ykkar. Við minnumst afa með virðingu og þakklæti. Hanna, Karl Þórarinn, Sigfús og Ólafur Marinósböm og fjöl- skyldur. Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vináttu við fráfall og útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu, MÁLFRÍÐAR EINARSDÓTTUR frá Hömrum, Þverárhlíð, Droplaugarstöðum. Jóna Gunnlaugsdóttir, Reynir Haraldsson, Gyða Gunnlaugsdóttir, Hörður Pétursson, Ólina Guðmundsdóttir, Einar Sigurbergsson, barnabörn og barnabarnabörn.

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.