Morgunblaðið - 05.01.1996, Side 39

Morgunblaðið - 05.01.1996, Side 39
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. JANÚAR 1996 39 hjúkrunarheimilinu Grund, alger- lega að eigin frumkvæði. Þar tóku þau virkan þátt í félagslífi stofnun- arinnar, meðan heilsa leyfði. Fyrir fimm árum varð hann fyrir heilblæðingu, sem skerti persónu- leika hans taísvert, fleiri litlar komu í kjölfarið og hann breyttist. Naut hann andlegrar hjúkrunar móður okkar þau ár sem hún átti eftir ólifuð. Tilfinningalíf hans, sem er grunnur persónu allra manna, hvarf. Hann átti samt alltaf til hlý orð, og þakklæti til okkar var alltaf til staðar, og alltaf gat hann sagt „þakka þér fyrir komuna,“ en minnið var að hverfa. Það var sárt fyrir okkur, og fyrir hann, að við systkinin vorum orðin • foreldrar þessa manns, sem alltaf var sterkur og ævinlega leysti úr aðsteðjandi vanda. Viðnámið var horfið. Hann var farinn. Tilvist okkar systkinanna breytt- ist þegar móðir okkar lézt, viðbrigð- in í dag eru því ef til vill ekki eins mikil, við vorum tilbúin, hann var tilbúinn. Við erum í dag elzta kyn- slóðin og það er kannski það sem okkur finnst vera. verkefni okkar. Það hefur orðið hlutverkabreyting innra með okkur. Faðir okkar sagði já, við lífinu, tók meðbyr ekki sem sjálfsögðum hlut, og reyndi að leysa úr mótbyr. Hann leit á lífið sem aðeins eitt, og við lítum á það systkinin sem forréttindi að hafa átt svo langt samfélag með foreldrum okkar sem varð. Við skiljum ekki af hverju við fengum þessa löngu samfylgt, en við erum þakklát, þar sem svo margir þurfa að sjá á bak ástvina sinna alltof snemma. En okkur er ekkert ætlað að skilja það, ogtökum því upp þessa litlu ritningargrein úr Biblíunni, „Vegir Gúðs eru órannsakanlegir“. Sólveig Hannesdóttir, Jón Þór Hannesson. mínum eru tengdar afa, því eftir- sótt var að gista í Blönduhlíðinni hjá afa og ömmu. Þá var það fast- ur liður að ganga út í búð með afa, kaupa í matinn og nammi með. Einnig var spennandi að kíkja út í skúr og fylgjast með afa iðka mál- aralistina. I þessum heimsóknum sagði afi frá afrekum og orðatil- tækjum gamalla nágranna úr Fljótshlíðinni og forfeðra okkar allra, úr íslendingasögunum, en þær voru honum hugleiknar fram á síðasta dag og ófáir liðu dagarn- ir, sérstaklega hin síðari árin, sem afi lá ekki í sófanum og las, um Egil eða Njál, þótt stöku sinnum kæmist Laxness upp á milli. Það einkenndi afa alla tíð að hann var heilsugóður og vel á sig kominn líkamlega. Það leit ekki út fyrir að vera maður á tíræðisaldri á ferð þar sem hann fór og okkur er það í fersku minni þegar hann og amma komu í kaffi í sumarbú- staðinn á Þingvöllum, sumarið 1993, þar sem við feðgar unnum við pallasmíð og var dekkið ófrá- gengið. Þá gekk sá gamli óstuddur um allt á dregurunum einum sam- an. Heilsunni gat hann væntanlega að stórum hluta þakkað bílleysinu, afi átti ekki bíl nema í eitt ár, en sá síðan að sér. Hann var göngu- garpur hinn mesti og gekk til og frá vinnu fram á síðasta vinnudag, þá orðinn 81 árs. Þetta þótti ýmsum skjóta skökku við því hann vann alla tíð við bílaréttingar og lengst af í fyrirtæki sínu Bílaskálanum við Suðurlandsbraut. Um landið gekk hann og víða, en Þórsmörkin var honum alltaf hugleiknust. Söngmaður var afi góður, söng hann með Samkór Reykjavíkur á árum áður. Sá hann alltaf til þess að fjölskyldukórinn fór árlega, í það minnsta einu sinni, í gegnum jóla- lögin. í dag kveðjum við afa-lang, sem við minnumst öll með söknuði. Við biðjum guð að varðveita hann og vottum ömmu Huldu og aðstand- endum okkar dýpstu samúð. Elfar, Hólmfríður, Anton Orn og Rúnar Karl. MINNINGAR ROSA NÍELSDÓTTIR + Rósa Aðalheið- ur Níelsdóttir fæddist 18. ágúst 1920 í Stykkishólmi. Foreldrar hennar voru ættaðir úr Húnaþingi, Hall- dóra Guðrún ívars- dóttir, f. 1887, d. 1967, og Níels Haf- stein Sveinsson, f. 1876, d. 1930, og höfðu áður setið á Ytri-Kóngsbakka í Helgafellssveit, en fluttust síðar að Þingeyrum, þar sem Níels hafði búið í upphafi aldarinnar ásamt móð- ur sinni og bróður, og þaðan í frá í Þingeyrarseli vestan Vatnadalshálsa allt til ársins 1930 er Níels hrapaði til bana í Víðidalsfjalli og heimilið leystist upp. Þeim hjónum varð tíu barna auðið en tvo drengi, Svein og ívar, misstu þau kornunga, 1910 og 1911, en önnur börn þeirra eru: ívar, f. 1912, Jó- hanna f. 1914, d. 1940, María f. 1916, d. 1973, Ingibjörg, f. 1918, Rósa f. 1920, d. 1995, Ingunn Á STUNDUM sem þessum skortir okkur orð til þess að tjá tilfinningar okkar. En þess í stað koma fram minningarnar um allar gleði- og ánægjustundir, en þær voru ófáar sem við áttum saman. Rósa frænka var ekki bara frænka. Hún var okk- ur systkinunum svo miklu meira. Ég var átta ára þegar amma mín, María, dó, það var einmitt þá sem hún reyndist okkur systrunum sem best. Þar sem hún fyllti með ást sinni og hlýju uppí það skarð sem varð við ömmumissinn. Mér eru efstar í huga þessar ynd- islegu stundir heima hjá henni á Grenimelnum, þegar ég var lítil stelpa, sögurnar sem hún óþreytandi sagði mér aftur og aftúr. Stundum sátum við tímunum saman og spiluð- um lönguvitleysu og svartapétur. Hún átti alltaf nógan tíma aflögu fyrir okkur systurnar. Rósa frænka var ein af þessum kjarnakonum sem aldrei féll verk úr hendi. Hún var sífellt að og þoldi illa hvað hún nafna hennar litla var nú oft sein á sér. Hún gaf okkur systkinunum gott veganesti út í líf- ið. Betri „ömmu“ hefðum við ekki getað fengið. Það er stórt skarð sem hún skilur eftir sig, en allar góðu minningarnar hjálpa til við að fýlla það og trúin um að við hittumst síð- ar á öðrum stað linar sárustu sorg- ina. Ég vil minnast Rósu frænku með þessum orðum sem hún svo oft sagði með mér þegar við báðum saman kvöldbænirnar. Vertu, Guð faðir, faðir minn, í frelsarans Jesú nafni, hðnd þín leiði mig út og inn, svo allri synd ég hafni. (Hallgr. Péturss.) Elsku Níels, Magga og Haddi. Ég votta ykkur mína dýpstu samúð. Megi góður Guð styrkja ykkur í sorg ykkar. G. Rósa Ragnarsdóttir (nafna). Leiddir þú forðum h'tinn dreng. Titrar við ómur af tregastreng. Safnast í vestri svipþung ,ský. Veturinn nálgast með veðragný. Berst fyrir laufsegli ljóð til þín. Kemst yfir hafið kveðjan mín. (Ól. Jóh. Sig.) Móðursystir mín, Rósa Níelsdótt- f. 1923, Helga, f. 1926, og Elsa, f. 1930. Rósa eignaðist '■ einn son, Níels Haf- stein myndlistar- mann, f. 1947, og er faðir hans Steinþór M. Gunnarsson, mál- arameistari, f. 1925. Kona Níelsar Haf- stein er Magnhildur Sigurðardóttir, hjúkrunarfræðing- ur, f. 1950, þeirra sonur er Haraldur, f. 1984. Rósa fluttist ung til Reykjavíkur og hélt lengi heimili með Maríu systur sinni og Haf- dísi Hönnu dóttur hennar og síð- ar með syni sínum og tengda- dóttur. Hún starfaði á ýmsum stöðum, s.s. veitingahúsunum Miðgarði við Óðinstorg og Tryggvaskála á Selfossi, í Belgjagerðinni og saumastof- unni Lýru, kaffihúsinu Tröð og síðast á barnaheimilinu Dyngju- borg. Utför Rósu fer fram frá Hall- grímskirkju í dag og hefst at- höfnin klukkan 13.30. passa hvor fyrir aðra og unnu heima og heiman til að sjá sér og börnunum farborða. Um langt árabil unnu þær saman á saumastofu Belgjagerðar- innar en þar vann faðir minn þá jafnframt sem sölumaður. Þegar börnin voru orðin stálpuð hættu þær systur að búa saman og Rósa leigði í nokkurn tíma hjá foreldrum mín- um. Það var þó aldrei langt að fara til Maríu því hún bjó svo gott sem í næsta húsi. María lést árið 1973. Þegar ég lít til baka finnst mér að það hafi alltaf verið líf og fjör í kringum systur hennar mömmu. Þær höfðu gaman af að hittast og gera sér dagamun, þær voru fíngerðar og Jaglegar, geðgóðar og glaðværar, sungu gjarnan á mannamótum og höfðu gaman af að fá sér snúning. Að ýmsu leyti voru þær þó ólíkar, sumar ljósar á húð og hár eins og móðir þeirra, hinar dökkar yfirlitum eins og faðir þeirra. Rósa var brún- eygð og lagleg og karlmenn sem komu í heimsókn til okkar á Feiju- voginn gáfu henni gjarnan hýrt auga og gerðu stundum misheppnaðar til- ir, veiktist skyndilega á annan dag jóla og lést þann 29. desember sjö- tíu og fimm ára að aldri. Hún hafði átt við vanheilsu að stríða um langt árabil en gerði alla tíð minna úr veikindum sínum en efni stóðu til. Þess vegna kom dauði hennar þrátt fyrir allt á óvart. Minningar mínar um Rósu eru mér flestar í barnsminni enda urðu samverustundirnar æ stopulli eftir því sem árin liðu og tengdust flestar fermingum, afmælum eða öðrum mapnfagnaði í fjölskyidunni. í huga mér er myndin af Rósu órjúfanlega tengd systrum hennar enda var sam- band þeirra náið og þær héldu alla tíð vel saman. Þessar systur voru sjö talsins og áttu einn bróður sem var þeirra elst- ur. Vatnsdalurinn var þeirra heima- sveit og þar bjuggu þær lengst af þar til þær fluttu ein af annarri til Reykjavíkur. í æsku var þeim þó ekki skapað nema að skilja því í nóv- ember árið 1930 fór faðir þeirra, Níels Hafsteinn Sveinsson, að leita að fé í Víðidalsfjalli en hreppti vonskuveður og hrapaði í fjallinu. Heima í Þingeyrarseli, beið Halldóra ívarsdóttir, móðir þeirra, árangurs- laust, með yngstu dótturina á fyrsta ári en þá elstu 13 ára sem var send ein til byggða að leita hjálpar. í kjöl- far þessa atburðar lá ekki annað fyr- ir móður þeirra en að tvístra systra- hópnum. Sjálf réð hún sig ásamt elstu dótturinni, Maríu, í vinnumennsku að Vatnsdalshólum og hafði yngstu dótturina, Elsu, með sér. Hinum systrunum fjórum, Jóhönnu, Ingi- björgu móður minni, Ingunni og Helgu, var komið fyrir hjá vinum og vandamönnum. Þegar þessir atburðir gerðust var ívar bróðir þeirra systra farin að heiman og var í vinnu- mennsku að Hvammi í Vatnsdal. Þessi óblíðu örlög hafa alla tíð verið þeim systrum n\jög ofarlega í huga og án efa mótað allan þeirra æviveg. Sársaukafullur aðskilnaður í æsku hefur þó sjálfsagt orðið þess valdandi að þær lögðu þeim mun meiri áherslu á að halda vel saman eftir að þær voru allar komnar til Reykjavíkur um og upp úr seinna stríði. Átti það fyrir þeim flestum að liggja að ráða sig fyrst í vist til Reykjavíkur en þaðan lá leiðin inn á saumastofur borgarinnar. Unnu þær gjaman á sama vinnustað og bjuggu oftast í námunda hver við aðra. Þegar fram liðu stundir og hagur þeirra vænkaðist námu þær land uppi í Hval- firði og þar eiga fjölskyldur þeirra núorðið a.m.k. ijóra sumarbústaði sem standa hlið við hlið. Samband Rósu og Maríu var sér- lega náið enda bjuggu þær lengi saman með börn sín, Hönnu og Ní- els Hafstein. Skiptust þær á um að raunir til að stíga í vænginn við hana. Enginn þeirra hafði erindi sem erfíði því Rósa giftist aldrei en hélt alla tíð heimili með Níelsi syni sínum. Sam- band þeirra var afskaplega gott og hún var án efa mun umburðarlynd- ari í uppeldi sínu en margur annar og var ekki uppnæm fyrir smámun- um sem hefðu sett ýmsa aðra for- eldra út af sporinu. Stóð hún ævin- lega með Níelsi í því sem hann tók sér fyrir hendur og hann hefur end- urgoldið tienni það ríkulega hin síð- ari ár þegar hún þurfti á honum að halda. Hafa þau alla tíð búið saman, fyrst með Maríu og Hönnu, síðan tvö ein og loks bjó Rósa á heimili Níelsar og Magnhildar konu hans ásamt ömmubaminu Haraldi. Níels hefur því misst mikið. Sömu sögu er að segja um Hönnu sem reyndist Rósu alla tíð eins og besta dóttir. Fyrir hönd systkina minna og for- eldra kveð ég Rósu frænku að leiðar- lokum og sendi Níelsi og fjölskyldu hans mínar innilegustu samúðar- kveðjur. Ingibjörg Sólrún Gísladóttir. SIGRUN ÞORBJORG GÍSLADÓTTIR + Sigrún Þorbjörg Gísladóttir fæddist á Brekku- borg í Breiðdal 1. nóvember 1934. Hún lést á Sjúkrahúsi Akraness 31. desem- ber síðastliðinn. Foreldar hennar voru Gísli Stefáns- son og Jóhanna Jónsdóttir. Systkin- in voru fimm, Einar og Björgvin eru einnig látnir, en eft- ir lifa Rósa og Jón. Sigrún giftist 23. desember 1956 Al- freð Björnssyni frá Hofsósi. Hann lést 29. febrúar 1984. Þau eignuðust tvær dætur, Ástu Sal- björgn, f. 9.7. 1956, og Hafdísi, f. 7.7. 1960. Að loknu skyldu- námi stundaði Sig- rún nám á Laugar- vatni og síðar á Húsmæðraskólan- um Varmalandi. Lengst af var hún húsmóðir en starf- aði einnig við ræst- ingar í Fjölbrauta- skóla Akraness. Síð- ustu árin starfaði hún við skrifstofu- störf hjá Rafveitu Akraness. Útför Sigrúnar fer fram frá Akraneskirkju 5. janúar og hefst athöfnin klukkan 14. KYNNI mín af Sigrúnu Gísladóttur hófust ekki fyrr en í ársbyijun 1990 þegar ég hóf sambúð með dóttur hennar. Okkar kynni urðu því ekki löng en þó ákaflega góð. Sigrún kom mér fyrir sjónir sem hæversk og dul og víst var að hún bar ekki tilfinning- ar sínar á torg. Hún hafði ung að árum kynnst eiginmanni sínum, Al- freð Björnssyni. Sagði hún mér eitt sinn að hann hefði verið eini maður- inn í lífi hennar. Eftir að þau hafí hist hefði aldrei verið spurning um hvernig þeirra ráðahag yrði háttað. Alfreð lést 1984, farinn að heilsu. Fráfali hans varð Sigrúnu slíkt reið- arslag að líklega jafnaði hún sig aldrei að fullu. Var hún alltént ekki söm sem áður. Um svipað leyti og ég kynntist henni tók hún illvígan hrörnunar- sjúkdóm. Hún hafði þó þokkalega heilsu framan af, en verulega hall- aði undan fæti síðasta árið. Það voru samt óvænt og þungbær tíðindi þegar andlátsfregnin barst. Svo háttaði til daginn þann, að veður var með fegursta móti, himinninn blár og frostið nokkuð mikið. Þetta var veður henni að skapi. Kannski var það forsjónin sem lét náttúruna skarta sínu fegursta þennan dag. En lögmál lífsins eru óhagganleg, eftir daginn kemur kvöld. Vegferð hennar er lokið. En við skulum muna, kæru vinir, að þótt andlát og útför séu sorgleg og erfið er það líka tími góðra minninga og þakklætis fyrir samveruna við þann sem látinn er. Þess vegna sé ég fyrir mér nátt- úruvininn, hagyrðinginn og ferða- langinn þegar mér verður hugsað til Sigrúnar. Henni kann ég þakk- læti fyrir hvað hún tók mér vel og hlýhuginn sem hún sýndi börnunum. Öðrum syrgjendum votta ég samúð og hluttekningu. Valbjörn Jónsson. + Ástkær systir mín og móðursystir okkar, KRISTÍN KRISTJÁNSDÓTTIR, lést 4. janúar. Útförin verður auglýst síðar. Ólafía Kristjánsdóttir, Sigurlina Árnadóttir, Eydís Ingvarsson. + Elskulegur bróðir okkar og frændi, ÞÓRHALLUR SVEINSSON frá Borgarfirði eystra, verður jarðsunginn frá Akureyrarkirkju mánudaginn 8. janúar kl. 13.30. Systur og systkinabörn hins látna.

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.