Morgunblaðið - 04.02.1996, Síða 33

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 4. FEBRÚAR 1996 33
GUÐMUNDUR
BJARNIJÓNSSON
+ Guðmundur
Bjarni Jón Jóns-
son fæddist í Bol-
ungavík 2. nóvem-
ber 1926. Hann lést
á _ heilsustofnun
NLFI í Hveragerði
28. janúar síðastlið-
inn og fór útför
hans fram frá Hóls-
kirkju í Bolungavík
3. febrúar.
HANN afi er dáinn.
Þegar við hugsum til
baka er erfitt að
ímynda sér að betri
afar séu til, sum okkar þekktu ekki
annan afa. Afi reyndist okkur öllum
vel og við litum upp til hans. Afi
hafði mikla kímnigáfu og hafði lag
á að segja réttu hlutina á réttu
augnablikunum.
Þegar við setjumst niður koma
margar góðar minningar upp í hug-
ann. Vænst þykir okkur um sumrin
í Hafnardal hjá afa og ömmu. Þar
var alltaf nóg að gera: skipaleikir,
ævintýraferðir í kerrunni, potta-
ferðir, gróðursetning og skoðunar-
ferðir um svæðið í kringum Hafn-
ardal. Afi stóð fyrir þessu öllu og
sá til þess að enginn sæti auðum
höndum á meðan á dvölinni stóð.
Afi okkar var mikill harmónikku-
unnandi og því kynntumst við þeg-
ar hann rúntaði með okkur, stillti
græjurnar í botn og allir sungu
með. í afmælum fjölskyldunnar var
afi ómissandi, hann var alltaf mætt-
ur tímanlega og þegar afmælis-
söngurinn var sunginn, stjórnaði
hann kórnum af miklum skörungs-
skap, jafnvel þótt hann væri erindi
á undan.
Við munum sakna þess að geta
ekki lengur farið á rúntinn með afa
eða hitt hann á Sólbergi og spjallað
við hann um daginn og veginn því
afa var ekkert óviðkomandi.
Elsku amma okkar, megi góður
guð styrkja þig í þessari miklu sorg
og við munum reyna að styðja þig
á allan hátt. í hjarta okkar lifir
minning um hann afa okkar sem
mun aldrei dofna.
Barnabörn.
í dag verður föðurbróðir okkar,
Guðmundur Bjarni, jarðsunginn frá
Hólskirkju. Gummi B. eins og hann
var kallaður og Fríða konan hans
bjuggu á Sólbergi, sem er við hlið-
ina á húsi foreldra okkar. Sólberg
var byggt af afa okkar og ömmu.
Milli pabba og Gumma ríkti mikill
trúnaður og vinátta. Oft sást til
þeirra bræðra úti á horni í alvarleg-
um samræðum, bæði úr og á leið-
inni í mat. Alltaf gáfu þeir sér tíma
hvor fyrir annan. Þessi vinátta hef-
ur endurspeglast í samskiptum milli
fjölskyldna þeirra.
Gummi og Fríða ráku stórt og
mikið heimili, enda voru börnin
mörg, eða sex að tölu. Við systkin-
in vorum fímm, svo það voru mörg
börn á sömu þúfunni. Heimili þeirra
var alltaf opið, ekki bara okkur
systkinunum heldur öllum vinum
og vandamönnum.
Margar minningar hrannast upp
í huga okkar þegar við hugleiðum
þau miklu samskipti sem hafa verið
milli Q'ölskyldnanna alla tíð. Alltaf
var glatt á hjalla, ekki síst vegna
þess hve Gummi var léttur í lund,
hnyttinn í tilsvörum og hvers manns
hugljúfi. Hann gat alltaf séð spaugi-
legar hliðar á öllum málum. Þrátt
fyrir allt gamanið, hafði hann ríka
réttlætiskennd og var mjög jarð-
bundinn. Hann gat útfært lífsskoð-
anir sínar sem og pólitískar skoðan-
ir á ótrúlega raunsæjan hátt.
Gummi B. var nýjungagjarn,
iðjusamur og úrræðagóður. Hann
var fyrstur í Bolungavík að eignast
stationfólksbifreið. Það var Volvo,
sem var einnig notaður sem sjúkra-
bíll um tíma. Varla þáði hann mikla
opinbera styrki fyrir þetta framtak.
Seint gleymist fyrsti útsendingar-
dagur Ríkissjónvarps-
ins í Bolungavík.
Gummi hafði keypt
sjónvarp átta mánuð-
um áður. Var okkur úti
í húsi boðið við þetta
tækifæri og þótti ekki
mikið þó átta manns
bættust í hópinn.
Iðjusemi var honum
í blóð borin og var hann
alltaf drífandi í öllum
hlutum bæði í starfi og
heima við. Hann var
lengst af fram-
kvæmdastjóri og einn
af aðaleigendum Vél-
smiðju Bolungavíkur. Alltaf mætti
hann til vinnu tíu mínútum fyrir sjö
á morgnana ásamt verkstjórum sín-
um og Hannesi. Það var einungis
einn mánudagsmorgun sem Gummi
mætti seinna en þeir félagar. Það
var daginn eftir alþingiskosningar
þegar Sjálfstæðisflokkurinn hafði
tapað miklu fylgi og mætti hann
þá ekki fyrr en kl. átta.
Gummi var lengi í hreppsnefnd
og síðar í bæjarstjórn Bolungavík-
ur. Á þeim tíma var mesti vöxtur
i Bolungavík af öllum byggðarlög-
um á Vestfjörðum og grunnurinn
lagður að þeim bæ sem við þekkjum
í dag. Hann var aðalhvatamaðurinn
að byggingu sundlaugarinnar,
ásamt fleiri byggingum bæjarins.
Hann var sjálfstæðismaður í húð
og hár. Barðist gegn eyðslu og
þenslu í rekstri bæjarins og vildi
að einkaframtakið fengi að njóta
sín. Sama var ekki upp á teningnum
þegar sneri að launþegum. Hann
bar hag þeirra fyrir bijósti bæði
varðandi laun og aðbúnað á vinnu-
stað. Flokksbræðrum hans þótti oft
skoðanir hans of róttækar. Má þar
nefna þegar Gummi sat eitt af
mörgum landsþingum sjálfstæðis-
manna. Þá varð flokksbróður hans
að orði að hann væri kommúnisti
og ætti þar ekkert heima.
Eftir að hann varð að hætta af-
skiptum af stjórnmálum vegna
heilsubrests, tók við nýr þáttur í
lífi hans, það var bygging sumar-
húss í Hafnardal. Hann notaði allan
sinn frítíma til að fegra og bæta
þar umhverfið. Ekki þótti honum
það neitt tiltökumál að keyra þessa
200 km í Hafnardal um hveija helgi
þótt það sé altalað að vegurinn um
Isafjarðardjúp sé einn sá versti á
landinu. Enda var hans líf og yndi
að keyra við dynjandi harmonikku-
músík.
Elsku Fríða, Björg, Beta, Ása,
Nonni, Ragna og Inga. Við vottum
ykkur okkar dýpstu samúð. Megi
Guð gefa ykkur styrk í sorg ykkar.
Minning okkar elskulega frænda
mun aldrei gleymast.
Ásgeir, Bjarni, Elísabet
Jóna, Sölvi og María.
Hann Gummi frændi er dáinn.
Hann lést á Heilsuhælinu í Hvera-
gerði.
Ég á margar góðar minningar
um Gumma frænda minn. Hann var
bróðir hans pabba. Fyrsta minning
mín um hann er frá því þegar ég
var lítill gutti í Meiri-Hlíð. Þá átti
Gummi heima á ísafirði og hann
átti bíl og til þess þótti manni mik-
ið koma í þá daga því það var ekki
fyrir alla að aka bfl.
Fyrsta ferðalag mitt var með
Gumma á ísafjörð og gistum við
tvíburabræðurnir hjá Gumma og
Fríðu og þótti maður mikið sigldur
þegar komið var til baka.
Seinna flytja Gummi og Fríða til
Bolungarvíkur og hann tekur við
stjórn Vélsmiðju Bolungarvíkur.
Þar vann ég hjá honum í tvö ár.
Síðar var mér boðð að gerast
skipstjóri á ísafirði og veit ég að
það var að tilstuðlan Gumma.
Nú á seinni árum, eftir að ég
flutti aftur til Bolungarvíkur, hafa
.kynni okkar orðið meiri. Við höfum
farið marga göngutúra saman og
þá hefur margt verið spjallað. I
fyrra veiktist pabbi minn og dó í
ágúst sl. Þá kom Gummi til mín
og við ræddum um lífið og tilver-
una. Þá sagðist hann vera þakklát-
ur fyrir hvert ár sem hann lifði eft-
ir seinni hjartauppskurðinn. Það
væri aukauppbót sem hann fengi.
Ég fór til Gumma og Fríðu tveim
dögum áður en hann fór suður og
var Gummi þá hress að vanda. Síð-
asta laugardag hitti ég Björgu og
Betu, dætur Gumma, og sögðu þær
mér góðar fréttir, allt gengi vel
fyrir sunnan. Á mánudagsmorgun
fæ ég svo upphringingu út á sjó
og mér eru sögð sorgartíðindi.
Gummi er dáinn.
Elsku Fríða og böm og tengda-
börn og barnabörn, megi guð
styrkja ykkur í sorginni.
Jón G. Pétursson.
Það má segja að það sé skammt
stórra högga á milli. Fyrir rúmum
fimm mánuðum fór pabbi minn og
nú þú, elsku góði frændi minn.
Ykkur hefur ekki verið ætlað að
vera lengi hvorum án annars, enda
alltaf átt stóran hlut hvor í öðrum.
Já, þær eru dýrmætar minningarn-
ar um ykkur tvo saman alveg frá
því ég fyrst man eftir mér heima í
Meiri-Hlíð. Aldrei brást það að
hreinlega væri farið á flug í frá-
sagnargleðinni, stundum frá
bernskudögum ykkar eða hvaða
tíma sem var. Það var alveg sama
hvort það var fámennt eða fjöl-
mennt í kringum ykkur bræðurna,
það endaði oftast þannig að allir
ungir sem gamlir sátu sem næst
ykkur og veltust um af hlátri.
Mikið dáðumst við systkinin og
mamma að þér þegar þú komst að
kveðja pabba og fórst að glettast
við hann hálf meðvitundarlausan til
að hressa okkur við, því við gerðum
okkur grein fyrir því að þú varst
að missa jafnmikið og við. Ég man
þú sagðir: „Jæja, elsku vinurinn
minn, ég kem svo bráðlega til þín,“
en engan grunaði að það yrði svona
fljótt. Ég fékk andlátsfréttina þína
í rúminu hjá mömmu í pabbaholu
og þakka guði fyrir að mamma var
ekki ein, því þetta var henni mikið
áfall og vita að Fríða hennar hefði
verið ein hjá honum. Hún hafði ein-
mitt kvöldið áður verið að segja
mér hvað það hafi verið yndislegt
að fá ykkur Fríðu í heimsókn fáum
dögum áður og hann Gummi frændi
þinn leit svo vel út, hann er svo vel
frískur núna. Það er þakkarvert að
þú sem varst svo oft búinn að þola
svo mikil veikindi og standa svo
stóra storma af þér, skyldir fá að
sofna svona. Það er svo margs að
minnast og margt að þakka fyrir
sem ég ætla ekki að telja upp hér.
Sérstaklega eru henni mömmu
dýrmætar minningarnar um allar
góðu stundirnar gegnum árin sem
þið Fríða, hún og pabbi áttuð sam-
an. Nú geta þær stutt hvor aðra
með því að rifja þær upp. Þar sem
ég ligg nú þegar þetta er skrifað á
sjúkrahúsi og þykir sárt að geta
mjög sennilega ekki fylgt honum
frænda mínum til grafar, hugga ég
mig við það að ég veit að hann og
pabbi hefðu báðir sagt, hugsaðu
fyrst um heilsuna.
Elsku Fríða, Nonni litli, nafna
mín, Björg, Ása, Ragna, Inga og
öll fjölskyldan, Guð veri með ykkur.
Elisabet María Pétursdóttir.
Góður vinur minn, og fyrrum
samstarfsmaður í bæjarstjórn Bol-
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tðlvu-
sett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveld-
ust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslu-
kerfin Word og Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til
blaðsins á netfang þess Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar þar um má iesa á
hcimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki yfir eina og hálfa
örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 3600-4000 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
ungarvíkur, Guðmundur Bjarni
Jónsson, framkvæmdastjóri, er til
moldar borinn í dag. Með Guð-
mundi er horfinn af velli maður sem
setti svip á umhverfi sitt og bæjar-
lífið í Bolungarvík. Þeir sem áttu
því láni að fagna að þekkja Guð-
mund, vinna með honum og kynn-
ast störfum hans, vissu ávallt að
þar fór maður sem ekki fór troðnar
slóðir.
Hann duldi ekki skoðanir sínar,
var orðfimur í ræðu, mikill tilfínn-
ingamaður og vildi ávallt „sigla
heill í höfn“.
Ég kynntist Guðmundi sem smá-
strákur þegar hann vann í Vélsmiðj-
unni Þór hf. á ísafirði. Frá þeim
tíma er mér sérstaklega minnisstæð
gamansemi hans og glettni ásamt
einstökum hæfileika til að gera
gott úr öllum deilum, og fá menn
til að brosa og horfa á björtu hliðar
lífsins.
Síðar lágu leiðir okkar saman í
hreppsnefnd Hólshrepps og bæjar-
stjóm Bolungarvíkur, en Guðmund-
ur var fyrst kjörinn í hreppsnefnd
Hólshrepps árið 1962 og sat sem
sveitarstjórnarmaður í hreppsnefnd
og bæjarstjórn samfellt í 20 ár. Þau
eru fjölmörg trúnaðarstörfin sem
hann innti af hendi, og verða ekki
öll rakin hér. Guðmundur var lengi
formaður bæjarráðs, átti setu í fjöl-
mörgum nefndum og ráðum innan
sveitarfélagsins sem utan. Hann sat
í stjórn Sambands íslenskra sveitar-
félaga og stjórn Lánasjóðs sveitar-
félaga kjörtímabilið 1978-1982, þá
var hann virkur fulltrúi á þingum
Fjórðungssambands Vestfirðinga,
hafnarsambandsþingum og ekki
síst á hinu pólitíska sviði, þar sem
hann naut sín hvað best.
Það var sama hvaða störf Guð-
mundur tók að sér, öll vann hann
þau af miklum áhuga og samvisku-
semi. Reglusemi í starfi og líferni
var honum í blóð borin. Það kom
best í ljós í störfum hans og stjórn-
un. Vélsmiðju Bolungarvíkur hf.,
sem hann veitti forstöðu allt til
þess, að hann af heilsufarsástæðum
lét af störfum árið 1990. Það var
gott að eiga viðskipti við Guðmund
Bjarna. Hann var góður iðnaðar-
maður, greiðvikinn og einstakur
skilamaður sem ávallt stóð við orð
sín. Þeir voru ófáir sem leituðu ráða
hjá Guðmundi og nutu fyrirgreiðslu
hans á margvíslegan hátt. Það var G
oft gaman á bæjarráðsfundum þeg-
ar Guðmundur fór á kostum, hafði
vaknað eldsnemma, - eins og hans
var vani -, kom með hugann fullan
af hugmyndum og vildi helst að
allir hlutir „gerðust í gær“. Á eng-
an er hallað þótt hér sé sérstaklega
getið forystu Guðmundar þegar
yfir stóð bygging sundlaugar og
íþróttahúss í Bolungarvík. An hans
áhuga, útsjónarsemi og reynslu í
viðskiptum hefði sú bygging tekið
mun lengri tíma en raun varð á.
Hann var mikill eldhugi.
Guðmundur var söngvinn og
hrókur alls fagnaðar á mannamót-
um. Við félagar hans í Lionsklúbbi
Bolungarvíkur eigum eftir að sakna
hnitmiðaðra athugasemda hans við
framsöguerindi og almenn klúbb-
mál. Á þeim vettvangi sem öðrum
verður hans sárt saknað.
Þegar ég nú kveð Guðmund þyk-
ir mér bæði sárt og leitt að við átt-
um eftir að leysa ágreiningsmál sem
hann var fjarska ósáttur við. Ég
er þess þó fullviss af fenginni fyrri
reynslu og góðum kynnum við hann
að okkur hefði tekist að ná þar lend-
ingu og fundið sameiginlega far-
sæla lausn.
Fyrir hönd bæjarstjórnar Bolung-
arvíkur og bæjarbúa vil ég færa
Guðmundi látnum kærar þakkir
fyrir góð og samviskusamlega unn-
in störf í þágu byggðarlagsins. Við
Lillý þökkum vináttu góðu áranna.
Við kveðjum öll góðan dreng með
söknuði.
Fríðu, börnunum, vinum þeirra
og öðrum aðstandendum flytjum
við djúpar samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu Guðmundar
Bjama Jónssonar.
Ólafur Kristjánsson.
• Fleiri minningargrcinar uni
Guðmund Bjarna Jónsson bíða
birtingar ogmunu birtast í blað-
inu næstu daga.
t
Faðir okkar,
HALLGRÍMUR P. ÞORLÁKSSON,
frá Dalbæ,
lést í Sjúkrahúsi Suðurlands föstudaginn 2. febrúar.
Börnin.
t
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
INGIBJÖRG OLGA HJALTADÓTTIR,
Bröndukvfsl 22,
Reykjavfk,
lést í Borgarspítalanum 2. febrúar.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Héöinn Emilsson,
Margrét Héðinsdóttir, Björn Guðmundsson,
María Solveig Héðinsdóttir, Þórarinn Benedikz
Emil Björn Héðinsson, Margrét Björg Guðnadóttir,
Magnús Héðinsson, Margrét Þórarinsdóttir,
Davfð Héðinsson, Kristín Benný Grétarsdóttir
og barnabörn.
t
Útför
GÍSLA HANNESSONAR,
Boðahlein 11,
Garðabæ,
verður gerð frá Áskirkju miðvikudaginn
7. febrúar kl. 15.00.
Þeim sem vildu minnast hans, er bent
á Heimahlynningu Krabbameinsfélags-
ins.
Bryndís Sigurðardóttir.
Elisabet Erla Gfsladóttir, Bragi Jóhannesson,
Þurfður Hanna Gísladóttir, Guðjón Tómasson,
Sigurður Örn Gfslason, Margrét Margrétardóttir,
Svala Lárusdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.