Morgunblaðið - 18.04.1996, Qupperneq 30

30 FIMMTUDAGUR 18. APRÍL 1996
AÐSENDAR GREINAR
MORGUNBLAÐIÐ
Bættar samgöngnr
eru undirstaða
öflugs landbúnaðar
í SKRIFUM mínum
í Morgunblaðinu tut-
tugasta og annan mars
síðastliðinn kom fram,
að efnisleg rök væru
farin að láta undan
fyrir tilfinningum, get-
gátum og stóryrðum,
þegar vegamál í Reyk-
holtsdalshreppi væru
til umræðu. Þessi mál
hafa verið rædd mikið
manna á meðal, en
hreppsnefnd hefur ver-
ið treg til þess að efna
til opinberrar umræðu
um þau. Hreppsfundur
var ekki haldinn í des-
ember 1995 eins og
venja hefur verið á undanförnum
árum. Því var það að þrír einstakl-
ingar fóru fram á að hreppsnefnd
Reykholtsdalshrepps boðaði til al-
menns fundar, til að íbúar Reyk-
holtsdals gætu tjáð sig um hug-
myndir þær, sem vegagerðin hefur
lagt til um framtíðarveg í Reyk-
holtsdalshreppi.
Hreppsnefnd boðaði til fundar
og var vegamálastjóri, Helgi Hall-
grímsson, frummælandi. A fund-
inum gerði vegamálastjóri góða
grein fyrir öllum möguleikum og
að lokum lagði hann til, sem fyrsta
kost, að meirihluti hreppsnefndar
léti af andstöðu sinni, og að deiluað-
ilar sættust á tillögu skipulags-
stjóra, sem staðfestar hafa verið
af umhverfisráðherra. Þegar á
fundinn leið og málefnin höfðu ver-
ið rædd málefnalega, lagði Jón
Kristleifsson fram tillögu um áskof-
un til hreppsnefndar um að hún
beitti sér fyrir því að byggð yrði
brú á Flóku við Hundsfoss (Stráka-
vað). Þar er gert ráð fyrir brúnni,
hvor kosturinn, sem verður valinn
(efri eða neðri leið).
Kom þá fram frávísunartillaga,
sem samin hafði verið fyrir fund-
inn. Var hún felld og gengu þá um
tuttugu fundarmenn út og sýndu í
verki lítinn félagslegan þroska og
fádæma dónaskap fundarmönnum,
vegamálastjóra og öðrum gestum
fundarins. Þá var ekki lengur
ástæða til að ræða málin frekar
efnislega vegna fiótta þeirra sem
af fundinum fóru undan gildum
rökum og Iýðræðisvenjum sem eiga
að ráða í málum sem þessum.
Það er ekki rétt sem haft er eft-
ir Jóni Kjartanssyni að fundurinn
hafi leyst upp því að tillagan um
brúna var afgreidd á eðlilegan hátt.
Fundarefnið „fjallskil" var tekið
til umræðu og tóku margir fundar-
menn til máls undir þeim lið. Mikil
samstaða virtist um tilhögun á
göngum á næsta hausti sem hrepps-
nefnd tekur fullt tillit til og var
oddviti því sammála. Fundi var slit-
ið á eðlilegan hátt þó svo einhverjir
væru farnir heim.
í stað þess að sitja og rökræða
við aðra íbúa hreppsins láta menn
tilfinningar með stóryrðum hlaupa
með sig í gönur eins og Jón Kjart-
ansson gerði í Tímanum þann ell-
efta apríl síðastliðinn, þar sem hann
kallar „klerkinn í Reykholti" til
ábyrgðar um að hafa haft forystu
fyrir neðrileiðarmönnum. Mér þykir
vont að láta stela af mér þeim glæp.
Ég, ásamt fimm öðrum, ritaði nafn
mitt undir fylgiskjal með undirskrif-
talista, þar sem mikill meirihluti
íbúa Reykholtsdalshrepps lýsti
stuðningi sínum við úrskurð um-
hverfisráðherra. Klerkurinn i Reyk-
holti var ekki einn af þeim og var
hvergi nærri þegar ákvörðun var
tekin um að hefjast handa við undir-
skriftasöfnunina. Hann var í
Reykjavík á þeim tíma.
Klerkurinn í Reykholti hefur ekki
afsalað sér sínum réttindum eða
borgaralegu skyldum þegar hann
var skipaður í embætti
sóknarprests í Reyk-
holtsprestakalli. Hann
hefur aldrei farið leynt
með sínar skoðanir á
legu Borgaríjarðar-
brautar frá Flóku að
Kleppj árnsrey kj um.
Hann hefur ekki á
nokkurn hátt reynt að
þvinga þeim skoðunum
sínum upp á aðra íbúa
hreppsins, en aftur á
móti hefur hann beitt
sér fýrir því að ná sátt-
um í þessu mikla hags-
munamáli i samgöngu-
málum okkar Reyk-
dælinga. Við neðrileið-
armenn urðum við tilmælum hans
í janúar sl. um að fara ekki í aðgerð-
ir þá, meðan hann reyndi sættir í
málinu. Hann hefur því ekki gengið
fram fyrir skjöldu í því að sundra
sveitarfélaginu, heldur þvert á móti.
Eins hefur hann þó full boðlegur
til þess að hafa skoðanir og verið
valinn til ábyrgðar í þeim efnum,
eins og í skólanefnd Kleppjárns-
reykjaskóla og víðar.
Það er lítil virðing borin fyrir
okkur, sem erum skattgreiðendur í
Vegir eru lagðir fyrir
skattfé samborgaranna,
segir Bemhard Jó-
hannesson, og ætlaðir
öllum vegfarendum.
þessum hreppi, að halda því fram
að við eigum ekki neinna hagsmuna
að gæta í því, hvar vegir með
bundnu slitlagi eru lagðir. Það er
ekki búið að svipta okkur ferðafrels-
inu ennþá. Vegir eru lagði fyrir
skattfé samborgaranna og ætlaðir
öllum vegfarendum. Það var mikið
fagnaðarefni í Reykholtsdal þegar
Stóri-Kroppur komst í byggð aftur,
því með þéttari byggð eflist þjón-
usta og samgöngur.
Það skal ekki gert lítið úr því
að Jón Kjartansson vilji hefjast
handa við að byggja upp öflugan
búskap í þrjátíu ára gömlu fjósi án
niðurgreiðslu hins opinbera. Er
hann í málflutningi sínum að höfða
til bændasamtakanna, sem eru ef
til vill á villigötum, eða er hann að
höfða til Dagsbrúnarmanna, sem
skulu innan tíðar fá að greiða fullt
verð fyrir mjólkurafurðir án niður-
greiðslna? Það er enginn að flæma
Jón Kjartansson í burtu héðan. Það
er enginn með öfund eða illgirni út
í Jón Kjartansson. Enginn hefur
tryggt, að Jón Kjartansson ætli að
búa í fimmtíu ár að Stóra-Kroppi.
Það eina sem er nokkuð víst er að
vegurinn, sem lagður verður, dugar
í fimmtíu ár.
Nágrannasveitarfélög hafa farið
með ofbeldi. Bændur eru að leggja
stein í götuna. Klerkurinn fer í far-
arbroddi í að sundra sveitarfélag-
inu. Hver verður næst borinn sökum
í þeim tilgangi að drepa málinu á
dreif og láta það snúast um annað
en efnisrök, sem eiga að ráða gerð
og staðsetningu vegarins? Þau rök
er að finna í framsögu vegamála-
stjóra og þeim gögnum sem liggja
til grundvallar úrskurði umhverfis-
ráðherra, Guðmundar Bjarnasonar.
Orð samgöngumálaráðherra
skulu standa: „Bættar samgöngur
eru undirstaða öflugs landbúnað-
ar.“ Vegurinn um neðri leiðina hef-
ur verið á dagskrá í tuttugu ár. Það
er orðið tímabært að leggja hann.
Höfundur er garðyrkjubóndi í
Sólbyrgi.
Bernhard
Jóhannesson
SSÍ og Óí verða að beina
geir sínum í rétta átt
í MORGUNBLAÐ-
INU 2. apríl sl. skrifar
Guðfinnur Ólafsson,
fyrrverandi formaður
SSÍ og ritari Ólympíu-
nefndar íslands um
sundaðstöðu og skýrslu
okkar Ágústs Ásgeirs-
sonar varðandi fund 8
þjóða, sem standa að
Smáþjóðaleikunum.
Fundur þessi fór
fram í Istanbúl 23. nóv-
ember 1991. Var hann
haldinn þar vegna þess,
að allar þjóðirnar voru
mættar til Evrópufund-
ar Ólympíunefnda.
Umræðuefnið var
fyrst og fremst, að ræða um leikana
sem þá áttu að fara fram á Möltu
rúmu ári síðar, en á þeim leikum
ætluðum við að bjóða til leikanna á
íslandi 1997. Slík boð ber að gera
með fjögurra ára fyrirvara. Nokkrar
umræður fóru fram um aðstöðuna
hér. M.a. var rætt lítillega um
sundaðstöðuna. Kom þá skýrt fram,
að hinar suðrænu þjóðir vildu heldur
synda í 25 metra innanhússlaug en
í 50 m útilaug. Á fundinum var svo
ekki frekar rætt um okkar mál.
Ábyrgð ritarans
Þegar heim kom skýrðum við
Ágúst frá þessum umræðum, enda
bar okkur skylda til að upplýsa
nefndina um þær. Nú
4‘/2 ári síðar er farið að
deila um fundargerðir,
en ekki hvernig mál
sundíþróttarinnar
standa. Látum vera, að
gjaldkeri SSÍ sendi frá
sér eitthvað sem fer á
skjön, en að fyrrverandi
ritari Óí skuli falla í
þessa gryfju er óskiljan-
legt. Þótt starfsmaður
riti fundargerðir, þá er
það ávalt undir eftirliti
kjörins ritara. Ég ætla
því ekki að blanda mér
frekar í það mái.
Á fundinum í Istanb-
úl var samið við Artur
Takac, sem er tæknifulltrúi forseta
Alþjóðaólympíunefndarinnar um að
hann kæmi til íslands og skoðaði
íþróttamannvirki þau er við mund-
um hafa til umráða árið 1997. Art-
ur Takac kom hingað nokkru seinna.
Eftir skoðun lýsti hann yfir að allar
aðstæður hér væru afbragðs góðar
til að halda leika smáþjóðanna,
nema að 50 m innisundlaug vantaði
til að allt væri fullkomnað. Þetta
sjónarmið áréttaði hann svo í bréfi
til borgarstjóra, eftir viðræðufund
með honum.
Vilja leysa vandann
Ég hætti störfum hjá Óí fyrir
rúmur tveimur árum. Þá lá það í
loftinu, að það yrði að byggja nýja
sundlaug í Laugardal, sem yrði þá
yfirbyggð. Var það fyrst og fremst
af því að steypuskemmdir á núver-
andi laugarkeri væru svo alvarleg-
ar, að endurbygging þy.ldí enga bið.
Ekkert hefur skeð í þessum málum.
Það er vandi sundíþróttarinnar í
dag.
Við annað tækifæri hafa borgar-
Þegar ég hætti störfum
í Ólympíunefnd, segir
Gísli Halldórsson, lá
það í loftinu að byggð
yrði ný yfírbyggð sund-
laug í Laugardal.
yfirvöld sýnt, að þau vilja leysa
vanda íþróttahreyfingarinnar. Ég
er sannfærður um, að svo er enn.
En til þess að svo geti farið, verður
SSÍ og Ólympíunefnd íslands að
beina geiri sínum í rétta átt. Ég Iæt
svo útrætt um þetta, enda get ég
nú engan vanda leyst í þessu máli,
það verða aðrir að gera.
Höfundur er fyrrverandi formað-
ur Ólympíunefndar íslands.
Gísli
Halldórssson
Einkennileg deila um
gamlar fundargerðir
GUÐFINNUR Ólafs-
son, fyrrverandi for-
maður Sundsambands-
ins og fyrrv. _ ritari
Ójympíunefndar íslands
(Óí), skrifar undarlega
grein í Morgunblaðið 2.
apríl sl. varðandi að-
stöðu til sundkeppni
með tilliti til Smáþjóða-
leika á íslandi á næsta
ári. Tilefni greinar
Guðfinns eru skrif und-
irritaðs í blaðinu 14.
febrúar þar sem leið-
réttar voru rangar full-
yrðingar annars aðila
um að núverandi og
fyrrverandi formaður
Óí hefðu róið að því öllum árum að
koma sundkeppni leikanna inn í
Sundhöllina við Barónsstíg.
Ljóst er að Guðfinnur er ekki þjak-
aður af sannleiksást því fullyrðingar
í greininni eru fjarri sannleikanum
og málum snúið það undarlega að
skrif hans eru vart svara verð. Þá
er einkennilegt að standa allt í einu
í deilu um rúmlega fjögurra ára
gamlar skýrslur og fundargerðir og
verst er hvað hann fer rangt með
þar sem hann var þó ábyrgðarmaður
fundargerðanna sem ritari. Hef ég
því sent honum afrit af þessum skjöl-
um öllum svo hann geti náð aftur
áttum.
Ljóst er flestum íþróttaforystu-
mönnum, að málefni einstakra
íþrótta, þ.m.t. aðstöðumál, eru alfar-
ið á hendi viðkomandi sérsambands.
Það getur leitað liðsinnis íþrótta-
sambands Islands og/eða Óí ef því
sýnist svo. Guðfínnur reynir að snúa
málum þannig nú að það hafi verið
hlutverk Óí að fá byggða 50 metra
innilaug vegna Smáþjóðaleikanna.
Það er firra og það sem verra er,
að hann gefur í skyn að stjórn Óí,
sem hann sat þó sjálfur í, hafi bein-
línis unnið gegn úrbótum. Segir
hann m.a. að Gísli Halldórsson, þá-
verandi formaður Óí,
hafi ekki viljað notfæra
sér stuðning Arturs
Takac, tæknifulltrúa
Alþjóðaólympíunefnd-
arinnar (IOC) gagnvart
leikunum.
Þáttur Takac
Hið sanna er, að
Takac kom hingað til
lands í desember 1992
og fyrir sérstakt frum-
kvæði Gísla Halldórs-
sonar gekk hann til
fundar við mennta-
málaráðherra og æðstu
yfirmenn í ráðuneytinu
svo og borgaryfirvöld.
Á öllum stöðum hvatti hann til þess
að íþróttahreyfingin yrði studd sem
mest til að Smáþjóðaleikarnir mættu
fara fram með sóma. Á öllum stöðum
lagði hann sérstaka áherslu á, að
byggð yrði 50 metra innilaug fyrir
leikana. Skrifaði hann borgarstjóra
m.a. eftir heimsóknina og tók nauð-
syn slíkra umbóta sérstaklega fram
í skýrslu um heimsóknina hingað.
Guðfínnur verður annars að eiga
það við sjálfan sig að úrbætur í laug-
armálum hafi ekki átt sér stað í langri
stjórnartíð hans í Sundsambandinu.
Við í stjórn Óí á síðustu ólympíöðu
(1989-93) stóðum alltaf í þeirri trú
að von væri aðstöðubyltingar því oft
sagði hann okkur af því, að 50 metra
innilaug hefði margsinnis verið lofað
af fyrrverandi íþróttaforystumönnum
borgarinnar og formlegrar ákvörðun-
ar væri að vænta á hverri stundu!
Allir vita hvað það reyndist áreiðan-
legt og er það ekki ástæðan fyrir
þeim ógöngum sem málin lentu í?
Liggur ekki hundurinn þar grafinn,
Guðfínnur?
Hótunin háir stjórn SSÍ
Það er skoðun mín, að stjórn
Guðfinns hafi gengið alltof langt er
hún lét samþykkja þá hótun að koma
Ágúst
Ásgeirsson
ekki nálægt Smáþjóðaleikunum
1997 ef ekki væri risin 50 metra
innilaug fyrir leikana. Þessi sam-
þykkt hefur gert núverandi stjórn
erfitt fyrir. Hún hefur sýnt vilja til
þess að vinna að farsælli lausn máls-
ins í góðri samvinnu við Tækninefnd
Ólympíunefndar. Markmið þeirrar
vinnu er að keppnin fari fram í Laug-
ardalslaug og að framkvæmdir verði
hafnar við 50 metra innilaug í
Reykjavík strax á næsta ári, enda
hafa núverandi borgaryfirvöld sýnt
ótvíræðan vilja til þess að bæta æf-
inga- og keppnisaðstöðu sund-
manna. Nauðsynlegt er að samein-
ast um þann farveg málsins og beini
ég því til forystumanna í sundhreyf-
ingunni, ekki síst formanna sundfé-
laga, keppnisfólks og annarra vel-
unnara sundsins, að styðja stjórn
50 metra innilaug,
segir Ágúst Ásgeirs-
son, hefði margt nota-
gildið annað en sem
keppnislaug.
SSÍ í því. Allt annað gæti orðið til
að tefja komu 50 metra innilaugar
keppni, um langa framtíð. Það væri
ekki aðeins til baga fyrir sundmenn
því laugin hefði margt notagildi ann-
að en sem æfínga- og keppnislaug
því hún nýttist mjög öldruðu fólki
og fötluðum sem bráðvantar rúm-
góða æfingalaug. Fáist hins vegar
loforð um upphaf framkvæmda á
næsta ári yrði það afrek, sem hverj-
um sundforystumanni yrði sæmd að.
Að keppa ekki gæti þýtt að sund
félli af dagskrá Smáþjóðaleikanna
fyrir fullt og allt.
Höfundur situr í stjórn Ólympíu■
nefndar íslands.