Morgunblaðið - 09.05.1996, Blaðsíða 33

32 FIMMTUDAGUR 9. MAÍ1996
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
plirrgmMalíÍí
STOFNAÐ 1913
ÚTGEFANDI: Árvakur hf., Reykjavík.
FRAMKVÆMDASTJÓRI: Hallgrímur B. Geirsson.
RITSTJÓRAR: Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
LOGVERNDAÐUR
LEYNDARRÉTTUR
ATKVÆÐAGREIÐSLA utan kjörfundar fer fram sam-
kvæmt lögum nr. 80/1987. Með breytingu á kosninga-
lögum það ár var tími til utankjörfundaratkvæðagreiðslu,
fyrir kjördag, lengdur úr fjórum í átta vikur. Samkvæmt
þessum lögum hófst utankjörfundaratkvæðagreiðsla vegna
forsetakjörs hjá sýslumönnum og hreppstjórum um land
allt, sem og hjá ræðismönnum og sendiráðum íslands er-
lendis, síðastliðinn mánudag, þótt eftir lifi nokkur tími
framboðsfrestsins. Þessi framkvæmd, að kosning hefjist
áður en framboðsfrestur er útrunninn, er í meira lagi ank-
annaleg. Einkanlega í forsetakosningum, þar sem kosið er
á milli einstaklinga en ekki flokkslista eins og í alþingis-
kosningum.
Það er haft eftir skrifstofustjóra í dómsmálaráðuneytinu
hér í blaðinu í gær, að þeir, sem greiða atkvæði utan kjör-
fundar, geti greitt atkvæði á nýjan leik, ef nýr frambjóð-
andi, sem viðkomandi vill greiða atkvæði sitt, kemur fram.
Nauðsynlegt er að staldra við þetta atriði. Spurning er
hvort kjósandi, sem þann hátt hefur á, upplýsi ekki í leið-
inni, hveijum -hann greiðir atkvæði. Samrýmist það lög-
verndaðri leynd okkar sem kjósenda? Stangast þessi fram-
kvæmd ekki á við leyndarrétt kjósenda í lýðræðisþjóðfélagi?
Þessi tilhögun orkar tvímælis, að ekki sé fastar að orði
kveðið. Ef rétt þykir að utankjörfundaratkvæðagreiðsla
standi í átta vikur, eins og lög mæla nú fyrir um, þarf
einfaldlega að samræma framboðsfrestinn því. Það er held-
ur ekki út í hött að endurmeta rökin fyrir átta vikna utan-
kjörfundaratkvæðagreiðslu. En mergurinn málsins er sá
að kosning á ekki að hefjast fyrr en framboðsfrestur er
út runninn.
RÉTTLÆTIOG FRIÐUR
FYRSTU stríðsglæparéttarhöldin vegna stríðsins í fyrr-
verandi Júgóslavíu hófust í Haag á þriðjudag. Þetta
eru jafnframt fyrstu stríðsglæparéttarhöldin, sem haldin
eru frá réttarhöldunum í Núrnberg og Tókýó, eftir síðari
heimsstyrjöldina.
Bosníu-Serbinn Dusan Tadic er sakaður um að hafa
drepið, nauðgað og pyntað Króata og múslima á hrottaleg-
an hátt í þjóðernishreinsunum Serba. Stríðsglæpadómstóll
Sameinuðu þjóðanna, sem var settur á laggirnar fyrir þrem-
ur árum, hefur alls ákært 57 menn fyrir stríðsglæpi og er
í langflestum tilvikum um Serba að ræða.
Eitt stærsta vandamál stríðsglæpadómstólsins er að
hafa hendur í hári stríðsglæpamanna þar sem Serbar hafa
neitað að viðurkenna lögsögu hans þrátt fyrir að þeir hafi
með undirritun Dayton-samkomulagsins skuldbundið sig
til að framselja stríðsglæpamenn. Til þessa eru einungis
fjórir hinna ákærðu í haldi dómstólsins. Ekki síst mun það
reynast erfitt að handtaka æðstu menn Bosníu-Serba á
borð við Radovan Karadsic og Ratko Mladic og færa fyrir
dómstólinn, kjósi þeir að yfirgefa ekki landsvæði Serba.
Verði menn á borð við Mladic og Karadsic ekki látnir
svara fyrir glæpi sína er hætta á að stríðsglæpadómstóll-
inn verði gagnrýndur fyrir að dæma einungis þá er frömdu
einstaka voðaverk en ekki þá eru lögðu á ráðin um stríðs-
glæpina í heild og báru á þeim pólitíska og siðferðilega
ábyrgð. Takist að handtaka Mladic eða Karadsic er aftur
á móti hætta á að átök blossi upp á ný í Bosníu. Markmið-
in um frið og réttlæti stangast því að hluta til á þó reyna
verði eftir megni að framfylgja þeim báðum.
Grimmdarverkin í Bosníustríðinu hafa vakið upp minn-
ingar um glæpi nasista í síðari heimsstyrjöldinni. Þjóð-
ernishreinsanir, útrýmingarbúðir, fjöldamorð og fjölda-
nauðganir voru snar þáttur í stríðsrekstri Serba en aðrir
styrjaldaraðilar áttu þar einnig hlut að máli. Vissulega
má finna mörg önnur dæmi um yfirgengilega grimmd og
hrylling í átökum annars staðar en í Bosníu. Það var hins
vegar fyrst nú með lokum kalda stríðsins að jafnt Rússar
sem Kínveijar gátu fallist á að settur yrði upp stríðsglæpa-
dómstóll á ný.
Eigi að beita réttarhöldum af þessu tagi í auknum mæli
í framtíðinni er nauðsynlegt að rétt sé að málum staðið í
Haag. Þrátt fyrir alla þá erfiðleika sem tengjast málaferl-
um af þessu tagi er lítið gagn að alþjóðlegum sáttmálum
um réttindi óbreyttra borgara í styrjöldum, ef stríðsglæpa-
menn eru ekki sóttir til saka.
Morgunblaðið/Þorkell
SPÆNSKU úthafsveiðiskipin Puente Sabaris og Puente Pereiras við festar í Reykjavíkurhöfn á siðasta ári.
Bann tíl bölvunar
eða blessunar?
RÉTTUR erlendra skipa til
að landa afla sínum hér
á landi var rýmkaður með
lagabreytingu árið 1992.
Eftir sem áður er lagt bann við
viðskiptum við erlend skip ef þau
stunda veiðar úr sameiginlegum
fiskistofnum, sem ekki hafa náðst
samningar um. Rökin fyrir þessu
eru að viðskiptabann torveldi veið-
arnar og geti flýtt fyrir samningum.
Margir eru hins vegar þeirrar skoð-
unar að þessi markmið náist ekki
en íslensk iðn- og þjónustufyrirtæki
missi af viðskiptum. Á
fundinum var því rætt
um hvort rétt væri að
breyta reglunum eða af-
nema þær.
Skipakomum fjölgaði
um 50% milli ára
í máli Ágústs Einars-
sonar, framkvæmda-
stjóra Stálsmiðjunnar, á
fundinum kom fram að
umrædd rýmkun lag-
anna hefði nú þegar
haft í för með sér stór-
aukin viðskipti við er-
lend fiskiskip fyrir ís-
lenskan skipaiðnað og
þann bata, sem orðið
hefði í greininni, mætti
að hluta til rekja til þeirra. Rúm-
lega 50% aukning hefði til dæmis
orðið á komum erlendra fiskiskipa
í Reykjavíkurhöfn og Hafnarfjarð-
arhöfn á síðustu árum. Árið 1994
hefðu þær verið 203 en í fyrra
urðu þær 308 talsins. I öllum tilvik-
um skildu þessi skip eftir fjármagn
hjá viðkomandi höfnum og í flest-
um tilvikum einnig hjá þjónustu-
fyrirtækjum eins og olíufélögum,
veiðarfæraframleiðendum, versl-
unum og viðgerðaraðilum. Síðast-
liðin þijú ár hefði Stálsmiðjan t.d.
þjónað erlendum fiskiskipum fyrir
um 160 milljónir króna. Allar
hömlur á komur erlendra fiskiskipa
væru í raun hömlur á útflutning
íslenskra fyrirtækja.
Skiptir útgerðir Iitlu máli
Bannið skiptir útgerð skipa litlu
máli, að sögn Ágústs, t.d. varðandi
útgerð skipa sem veiðar stunda á
Reykjaneshryggnum. „Þau erlendu
fiskiskip sem þar stunda veiðar eru
í flestum tilvikum mjög stór og
útbúin fyrir langa útiveru. Enn-
Viðskipti við erlend fískiskip, sem stunda veið-
ar úr sameiginlegum fiskistofnum sem ekki
hafa náðst samningar um, eru bönnuð með
lögum. Kiartan Magnússon sat fund
*
Samtaka iðnaðarins, Utflutningsráðs og
Vinnuveitendasambandsins í gær þar sem
hart var deilt á bannið.
íslensku olíufélaganna til erlendra
skipa í íslenskum höfnum, fyrst
og fremst í Reykjavíkurhöfn og
Hafnarfjarðarhöfn, hafi numið lið-
lega 700 milljónum króna. Mest
var selt til Rússa, Þjóðveija, Norð-
manna, Færeyinga og Grænlend-
inga.“
Tvöföldun verðmæta?
Þórður H. Hilmarsson rekstrar-
hagfræðingur greindi frá niður-
stöðum skýrslu Aflvaka hf. um
þjóðhagslegan ávinning af komu
erlendra fiskiskipa. Þær sýndu að
verðmætasköpun vegna þeirra
jókst úr einum milljarði árið 1992
í rúma tvo milljarða 1994. Áætlað
er að störfum við vinnslu aflans
og þjónustu við skipin hafi fjölgað
úr 300 í tæp 600. Reiknað var
með að hver löndun skilaði 15
milljónum króna í tekjur og er þá
eingöngu miðað við þær tekjur sem
tengjast löndun og vinnslu afla og
afleiddri þjónustu við skipin. Verð-
mæti aflans var afgerandi þáttur
í tekjunum af hverri löndun eða
76%. Olía nam um 10% og flutning-
ar um 9%. Viðhald nam aðeins 1%
tekna og verslun með vistir og
hreinlætisvörur nam aðeins 0,8%.
Þórður sagði að reynslan frá
lagabreytingunni 1992 benti ein-
dregið til að komur erlendra fiski-
skipa tengdust að langmestu leyti
vinnslu eða framhaldsflutningi afl-
ans. Auknir möguleikar á miðlun
erlends afla innan lands sem og á
alþjóðlega vísu yrði því að teljast
þýðingarmikið atriði. Um það væru
sterkar vísbendingar að jafnara
framboð á fiski á höfuðborgar-
svæðinu gæti leitt til stóraukinnar
vinnslu á erlendum afla og að
minnsta kosti tvöfaldað verðmæta-
og atvinnusköpunina frá því sem
nú væri. Því væri það íhugunarefni
hvort viðskiptaþvinganir af þessu
tagi væru viðunandi og veijandi
vegna þeirrar gróflegu íhlutunar
sem þær hefðu á rekstrarskilyrði
einstakra fyrirtækja.
Lögin til verndar
fiskistofnunum
Ágúst
Kristinn
Þórður
fremur fylgir þeim floti skipa sem
bjóða upp á margvíslega þjónustu.
Fjarlægð til annarra landa, t.d.
Færeyja, írlands eða Nýfundna-
lands, er að vísu meiri en til Is-
iands en ég get ekki séð að það
hafi nein úrslitaáhrif.“
Ágúst sagði að það væri viss
tvískinnungsháttur í afstöðu ís-
lendinga. Annars vegar væru laga-
fyrirmælin mjög ótvíræð en hins
vegar stunduðu íslendingar veiðar
á umdeildum veiðisvæðum í úthaf-
inu. „Við erum með stóran flota
skipa á Flæmingjagrunni eftir að
hafa mótmælt samkomulagi um
tilhögun veiðanna þar. Þrátt fyrir
þetta fáum við alla fyrirgreiðslu á
Nýfundnalandi fyrir flota okkar
og þykir það sjálfsagt mál. Við
stundum miklar og óheftar þorsk-
veiðár í hinni svokölluðu Smugu,
rétt við landhelgislínu Norðmanna
og í óþökk við þá og notum aðal-
lega til þeirra veiða veiðarfæri sem
bönnuð eru í Noregi, eða flotvörp-
una. Þrátt fyrir þetta er íslenska
þjóðin æf þegar skip okkar sem
þar stunda veiðar fá ekki að leita
hafnar til kaupa á þjónustu. Þrátt
fyrir þetta hafnbann er afli ís-
lenskra skipa sífellt að aukast frá
þessu svæði.“
600 milljóna
króna olíusala
Á fundinum kom fram að olíu-
sala til erlendra fiskiskipa skiptir
jslensku olíufélögin verulegu máli.
í ræðu Kristins Björnssonar, for-
stjóra Skeljungs hf., kom fram að
á síðasta ári seldu félögin u.þ.b.
450 þúsund tonn af brennsluolíu,
gasolíu og svartolíu. Lauslega
áætlað seldu þau u.þ.b. 35 þúsund
tonn af gasolíu og 2-3 þúsund tonn
af svartolíu til erlendra skipa á því
ári. Verðmætið nemur um 600
milljónum króna sé miðað við nú-
verandi Rotterdam-verð og má
ætla að salan hafi numið liðlega
8% af heildarsölu olíufélaganna til
sjávarútvegsins. Því til viðbótar
seldu þau einnig smurolíu og ýms-
ar rekstrarvörur til erlendu skip-
anna. „Ég giska á að heildarsala
Steingrímur J. Sigfússon, for-
maður sjávarútvegsnefndar Al-
þingis sagði að ekki væri hægt að
nálgast málið einvörðungu frá
þeirri hlið að umrædd lög takmörk-
uðu sóknarmöguleika ís-
lensks iðnaðar. Málið
væri flóknara en svo og
um það væri ekki deilt
að lögin væru tengd bar-
áttu þjóðarinnar til að
vernda fiskistofna. Á það
bæri að líta að með laga-
breytingunni árið 1992
hefði verið horfið frá við-
skiptabanni og nú væri
almenna reglan sú að
viðskipti væru leyfð
nema skipin stunduðu
veiðar úr sameiginlegum
fiskistofnum, sem ekki
hefðu náðst samningar
Steingrímur um. Þessi regla hefði ótv-
írætt „praktískt“ gildi
gagnvart Grænlending-
um og fiskveiðum við Austur-
Grænland þar sem verst hefði
gengið að semja um sameiginlega
veiðistofna. Líklegt væri að bannið
hefði dregið úr áhuga útgerða til
að veiða karfa á þeim slóðum. Á
meðan ekki væri samið um sameig-
inlega nýtingu á vissum svæðum
myndaðist ákveðin veiðreynsla,
sem síðar yrði höfð til hliðsjónar
þegar varanleg uppskipting yrði
ákveðin og væri mikilvægt að ís-
lendingar auðvelduðu ekki slíkar
veiðar. Þá væri ljóst að þegar út-
hafsveiðisamningur Sameinuðu
þjóðanna tæki gildi yrðu íslending-
ar samningsbundnir til að veita
ekki þjónustu skipum, sem veiddu
í trássi við samkomulagið.
Samningar í augsýn?
Steingrímur sagðist einnig búast
við að samningar í flestum ef ekki
öllum þeim málum, er snerta veiðar
úr sameiginlegum fiskistofnum í
kringum Island, myndu nást innan
3-5 ára og þá myndi málið líklega
leysast af sjálfu sér.
FIMMTUDAGUR 9. MAÍ 1996 33
Forsetakosningarnar í Bandaríkjunum
Reuter
Reuter
BILL Clinton forseti fræðir bandaríska unglinga um skaðsemi
reykinga í New Jersey á þriðjudagskvöld. Forsetinn hefur boðað
til herferðar gegn reykingum, sem mælist vel fyrir.
HETJUÍMYNDIN hefur ekki gagnast Bob Dole í kosningabarátt-
unni þrátt fyrir að ákaft hafi verið reynt að draga athyglina að
frammistöðu hans í síðari heimsstyrjöldinni og þeim ógurlegu
sárum sem hann þá hlaut.
o
RVÆNTING er tekin að
grípa um sig innan banda-
ríska Repúblíkanaflokks-
ins því sigurlíkurnar í for-
setakosningunum í haust virðast sí-
fellt fara dvínandi. Áhyggjurnar vaxa
í réttu hlutfalli við fylgistap Bob
Dole, frambjóðanda flokksins, í skoð-
anakönnunum og frammistöðu hans
í kosningabaráttunni, sem þykir verða
sífellt dapurlegri. Bill Clinton forseti
hefur hins vegar af því mestar
áhyggjur að stuðningsmenn hans og
undirsátar fyllist óhóflegri sigurvissu.
Talsmaður forsetaembættisins
sagði á mánudagskvöld að Clinton
hefði lagt á það áherslu við starfsfólk
sitt að það mætti ekki fyllast sigur-
vissu. „Hann bað menn að hafa í
huga að gæfuhjólið snýst með ógn-
arhraða í stjórnmálum,“ sagði tals-
maðurinn og gat þess að forsetinn
hefði minnt á að það hefði orðið hlut-
skipti golfleikarans ástralska Greg
Normann að bíða lægri hlut í Mast-
er’s-golfkeppninni í ár þrátt fyrir að
hann hefði náð miklu forskoti.
Forskotið eykst
Clinton forseti er þó sagður hóflega
bjartsýnn enda benda nýjar skoðana-
kannanir til að hann hafi um 20%
forskot á Bob Dole. Raunar er for-
skotið meira eða 25% ef marka má
niðurstöðu könnunar Harris-stofnun-
arinnar sem birt var á þriðjudags-
kvöld. Samkvæmt henni fengi Clinton
53% atkvæða en Bob Dole 28% ef
kosið yrði nú. Þegar kjósendur voru
hins vegar spurðir hvernig þeir teldu
að þeir myndu veija atkvæði sínu á
kjördag, 5. nóvember, reyndist Clint-
on fá 64% atkvæða og Dole 33%.
Fylgi Clintons hefur því aukist um
sjö prósentustig en fylgi Dole fallið
um fjögur frá sambærilegri Harris-
könnun fyrir tveimur vikum.
Þess sjást merki að forsetinn sé
piýðilega sáttur við stöðu mála. Hann
lék á alls oddi í árlegum kvöldverði
með blaðamönnum um síð- ___________
ustu helgi og báru menn
framgöngu hans saman við
í fyrra er hann þótti skap-
styggur og fýldur eftir
mikinn ósigur Demókrata-
flokksins í þingkosning-
unum haustið 1994.
• •
Orvænting
í röðum
repúblíkana
Bill Clinton forseti hefur tekið affferandi for-
ystu í kosningabaráttunni í Bandaríkjunum.
Ásgeir Sverrisson segir frá stöðu forsetans
og vanda keppinautar hans, Bob Dole.
Gæfuhjóliö
snýst með
ógnarhraðaí
stjórnmálum
Bandaríkjunum unnist með 20% mun
á landsvísu.
Ráðamenn innan Repúblíkana-
flokksins gera nú hvað þeir geta til
að treysta agann innan flokksins af
ótta við að upp rísi bylgja andófs-
manna sem taki að krefjast þess að
Dole verði varpað fyrir borð og nýr
frambjóðandi fenginn til að takast á
við Bill Clinton forseta.
Strangt til tekið getur flokkurinn
tæpast komið í veg fyrir framboð
Dole en margir hafa áhyggjur af því
að flokksbræður hans á þingi taki að
bregðast trausti hans og telji heppi-
legast að tengjast sem minnst fram-
boðinu. Svipað ástand ríkti innan
Derrlókrataflokksins þegar óvinsældir
Clintons náðu hámarki.
„Byltingin" rann
út í sandinn
Sigurvíman er runnin af repúblík-
__________ önum á þingi. „Byltingin“
sem þeir boðuðu eftir sögu-
legan stórsigur í þingkosn-
ingunum fyrir tæpum
tveimur árum er nú sem
vindlaus blaðra. Newt
Gingrich, leiðtogi flokksins
fulltrúadeildinni, á í vax-
ið miklum vonbrigðum og nú er ör-
væntingar tekið að gæta. „Hér eru
margir í angistarkasti,“ segir Mark
Foley, fulltrúadeildarþingmaður repú-
blíkana frá Florída. Annar nýgræð-
ingur, Ray LaHood frá Illinois, fer
ekki dult með vonbrigði sín. „Okkur
vantar málstað, okkur skortir sýn.“
Frambjóðandi okkar til æðsta emb-
ættis þjóðarinnar þarf að geta sann-
fært fólk um að hann muni hjálpa því
í þeirri viðleitni að Iáta bandaríska
drauminn rætast.“
Sumir þingmenn nota mun bein-
skeyttari lýsingar í einkasamtölum
um Dole og frammistöðu hans í kosn-
ingabaráttunni. Búist hafði verið við
að Dole tæki stökk upp á við í skoð-
anakönnunum eftir að ljóst varð að
hann hefði sigrað í forkosningum
flokksins og yrði frambjóðandi hans
í nóvember. Annað kom á daginn.
Hver fylgiskönnunin af annarri sýnir
að Dole er 20 prósentustig- _________
um á eftir Clinton. Forset-
inn virðist hins vegar hafa »»Okkur vantar
blásið til sóknar á hárrétt- málstað, okk-
um tíma. ur skortir
Þótt staða Dole sé slæm
nú er hún alls ekki vonlaus.
Nægur tími er til stefnu-til
eru engin greinanleg. Dole sýnir
enga tilburði í þá átt að koma á fram-
færi boðskap við bandarísku þjóðina
sem tryggt gæti honum sigurinn.
Sumir repúblíkanar vilja að Dole segi
af sér sem leiðtogi repúblíkana í öld-
ungadeildinni. Rökin eru þá þau, að
nú um stundir sé það sérlega nei-
kvætt að tengjast með svo afdráttar-
lausum hætti valdamiðstöðinni í
Washington, sem Dole hefur tilheyrt
í tæp 30 ár. Dole þurfi að fara út
úr höfuðborginni og sýna að hann sé
í beinu og milliliðalausu sambandi
við „venjulega kjósendur".
Vandinn er hins vegar sá — og
þetta kom glöggt fram í forkosninga-
baráttunni — að frambjóðandinn
er ekki mikill baráttumaður. Hann
hefur unun af störfum sínum á þingi
og þeirri stöðu sem þau tryggja hon-
um í bandarísku samfélagi.
Tilraunir Dole til að koma höggi
á forsetann hafa flestar mistekist
hvað sem síðar kann að verða. Þann-
ig lýsti hann yfir því í sjónvarpi á
dögunum að almenningur í Banda- *
ríkjunum myndi frekar treysta hon-
um en Clinton til að gæta barnanna
á heimilinu. Dagblaðið The Washing-
ton Post kannaði viðhorf almennings
til þessa og kom þá í ljós að tvöfalt
fleiri gátu frekar hugsað sér forset-
ann í hlutverki barnfóstrunnar en
Dole. Tilraunir Dole til að skýra þessi
ummæli sín, sem hann kvað byggð
á vísindalegum ransóknum á meðal
markhópa, voru sérlega ósannfær-
andi. Barnfóstru-fullyrðingin getur
ef til vill komist í hóp hæpinna og
sögulegra ummæla frambjóðenda,
sem áhugamenn um bandarísk
stjórnmál safna með umtalsverðri
áfergju.
Áskorandií
aukahlutverki
Dole hefur mistekist að taka frum-
kvæðið í kosningabaráttunni,
yfirleitt
syn‘
Búist við bakslagi
Talsmaður forsetans, Mike
McCurry, kvað menn í herbúðum
Clintons ganga út frá því sem vísu
að fylgi forsetans ætti eftir að dvína
í könnunum. Líkti hann stöðunni við
pendúl sem væri við það að slá til
baka. McCurry minnti og á að aldrei
í sögunni hefðu forsetakosningar í
andi erfiðleikum með að hafa hemil
á sínum mönnum. Ný viðhorf, raun-
særri og hógværari, eru tekin að gera
vart við sig í röðum þingmanna.
Þangað leita stjórnmálamenn sem
fylgið er að finna.
En úhyggjur þingmanna í öldunga-
deildinni eru ekki eingöngu tilkomnar
sökum Bob Dole. Dapurleg frammi-
staða repúblíkana á þingi hefur vald-
að snúa vörn í sókn. Fyrir fjórum
árum hafði George Bush forseti svip-
að forskot á Clinton en samt tapaði
hann kosningunum í nóvember 1992.
Engin batamerki, enginn
boðskapur N
Það sem hins vegar veldur mestum
áhyggjum í röðum stuðningsmanna
Dole er sú staðreynd að batamerki
er hlutverk áskorandans.
Bill Clinton verður ef til
vill seint talinn í hópi
merkilegustu forseta
Bandaríkjanna en hann er
einn magnaðasti baráttu-
maðurinn sem fram hefur
komið í bandarískum
stjórnmálum á síðustu ára-
tugum.
Nánustu aðstoðarmenn Dole segja
að enn sé engin ástæða til örvænting-
ar. Dole, sem verið hafi 28 ár í öld-
ungadeildinni og starfað með fimm
forsetum Bandaríkjanna, geri sér
betur ljóst en flestir aðrir að sex
mánuðir eru heil eilífð í bandarískum
stjórnmálum. Clinton forseti er sýni-
lega á sama máli.