Morgunblaðið - 24.05.1996, Síða 40

40 FÖSTUDAGUR 24. MAÍ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SNÆLAUGUR
STEFÁNSSON
+ Snælaugur
Kristinn Stef-
ánsson fæddist að
Árbakka á Ár-
skógsströnd 18.
október 1945.
Hann lést 16. maí
síðastliðinn. Snæ-
laugur var sonur
hjónanna Ólafíu
Halldórsdóttur, f.
30.3. 1925, og Stef-
áns Snælaugssonar
sjómanns, f. 27.6.
1916, d. 19.5. 1990.
Systkini Snælaugs
eru: Karólína, f.
12.7. 1947, gift Karli Magnús-
syni pípulagningameistara á
Akureyri, Ráðhildur, f. 17.11.
1948, gift Daða Hálfdánarsyni,
rafvirkjameistara, Bolungar-
vík, Óskar bifreiðastjóri, f.
8.10. 1951, kvæntur Sigríði
Halldórsdóttur, Kópavogi,
Anna, f. 30.7. 1953, gift Bryn-
leifi Siglaugssyni, bónda í
Dalsmynni, Sigrún, f. 14.11.
1956 gift Birgi Stefánssyni,
sjómanni, Ólafsfirði, Kristín,
f. 4.5. 1967 gift Þórði Jóhanns-
syni, þau búa í Noregi.
Snælaugur flutti ungur til
Akureyrar og hóf vélstjóra-
nám og síðar nám í vélvirkjun
hjá Vélsmiðjunni Atla. Þá
kynnist hann Mar-
gréti Sölvadóttur
og kvæntist henni
26.11. 1966. Eign-
uðust þau tvær dæt-
ur, Baldvinu Guð-
rúnu þroskaþjálfa,
f. 24.11. 1965, dóttir
hennar er Margrét
Björk, f. 20.6. 1990;
og Ólavíu Kristínu
verslunarmann, f.
13.7. 1969, sambýl-
ismaður hennar er
Eggert Arason.
Eftir nám starf-
aði Snælaugur við
iðn sín á Atla og við Laxár-
virkjun. Við stofnun Hitaveitu
Akureyrar ræðst hann þar til
starfa sem eftirlitsmaður með
framkvæmdum og síðar verk-
stjóri aðveitukerfis. Hann var
verkstjóri dreifi- og aðveitu-
kerfis til 1988 þegar hann tók
við yfirverkstjórastöðu. Við
sameiningu Hita- og Vatns-
veitu var hann ráðinn yfirverk-
stjóri hins nýja fyrirtækis og
hafði á hendi yfirumsjón með
öllum framkvæmdum og sinnti
því starfi allt til loka.
Snælaugur verður jarðsung-
inn frá Akureyrarkirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan
13.00.
Öll fáum við óskrifaða bók í vögg-
ugjöf, sem okkur er ætlað að fylla.
Bækumar eru misjafnlega þykkar,
en sem betur fer veit enginn fyrir-
fram hversu þykk hver og ein verð-
ur. Það kemur fyrst í ljós þegar síð-
asta blaðsíðan hefur verið rituð.
Enginn veit heldur hvemig til tekst
með gerð bókarinnar, einnig það
hefur sinn tíma.
Lífsbók míns góða vinar, Snæ-
laugs Stefánssonar, er nú lokið. Við
hefðum viljað hana lengri, en getum
huggað okkur við að bókin sú var
góð og skilur eftir andlegan auð, sem
margir munu eiga eftir að njóta.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi
að fá að starfa með Snælaugi í
Reglu Musterisriddara á Akureyri
um árabil og þótt aldursmunur væri
nokkur, þá tókst með okkur traust
vinátta sem aldrei bar skugga á.
Aðalsmerki hans var hógværð, trú-
mennska, heiðarleiki og kærleikur.
Það var sama hveiju honum var
trúað fyrir, hann lagði í öll sín verk
það besta sem hann átti. Snælaugur
var einstakt prúðmenni, hæglátur í
fasi, traustur og drengur góður og
naut virðingar allra, jafnt í leik sem
starfi. Hann var heill í starfi sínu
innan Reglunnar, sem og annarstað-
ar og skarðið er hann skilur eftir
sig þar verður vandfyllt. Ég kveð
minn kæra vin með sorg og eftirsjá,
er hann nú hverfur til æðri heima
og sendi honum í huganum þakkir
fyrir áralanga vináttu.
Far þú i friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Við hjónin færum ástvinum hans
öllum innilegar samúðarkveðjur og
biðjum Guð að styrkja þau og
vernda í þungum harmi þeirra.
Árni Valur.
Þann 16. maí fengum við þær
hörmulegu fréttir að móðurbróðir
okkar, hann Snælaugur Stefánsson,
oftast kallaður Snæsi eða Dæi, væri
horfínn á braut. Sorginni og söknuð-
inum er erfítt að lýsa. Ófáar stund-
imar áttum við saman og sérstak-
lega eftir að við fórum norður til
Akureyrar í skóla. Alltaf vorum við
jafn velkomnir heim til hans, þar sem
oft var teflt fram á nótt en Snælaug-
ur var góður skákmaður og voru
þar ófá skákmótin haldin og mikið
spjallað. Teflt var við hin ýmsu til-
efni og voru oft skákmót þegar
Óskar bróðir hans kom í bæinn og
var þá tölvan notuð sem einn and-
stæðingurinn en Snælaugur var
mikill tölvuáhugamaður. Mörg önn-
ur áhugamál áttum við saman og
vom íþróttimar það stærsta og þá
sérstaklega knattspyman og fómm
við á marga leiki saman. Það lýsir
mikið hugarfari Snælaugs að hann
vildi báðum Akureyrarliðunum vel
þó svo hann væri meiri KA-maður
heldur en Þórsari. Við gátum rætt
allt milli himins og jarðar, hvort sem
það vom íþróttir, pólitík eða eitthvað
annað.
Við eigum eftir að sakna þess að
eiga ekki fleiri stundir með þér, þú
gafst okkur svo margt. Þakka þér
fyrir allt sem þú gafst okkur og
megir þú hvíla í friði uppi hjá Ste-
fáni afa.
Elsku Magga, Baddý, litla Mar-
grét, Olla Stína, Olla amma og
systkini, Guð gefí ykkur styrk til
að takast á við sorgina.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Stefán A. Arnalds,
Guðmundur M. Daðason.
Ég vil með nokkrum orðum minn-
ast Snælaugs Stefánssonar. Mér er
efst í hug þakklæti til hans fyrir
samstarf okkar í allmörg ár, hjá
Starfsmannafélagi Akureyrarbæjar
(STAK). Einnig vomm við nágrann-
ar hér áður er við bjuggum í sama
raðhúsi í Vanabyggð 2.
Við sátum í stjóm STAK í nokkur
ár, þar sem ég kynntist fyrst Snæ-
laugi og mannkostum hans. Árið
1990 var leitað eftir því við mig að
ég tæki að mér formennsku STAK.
Ég tók að mér það verkefni, en sótt-
ist jafnframt eftir því, ásamt stjóm,
að Snælaugur yrði varaformaður.
Ég taldi það ekki aðeins félaginu til
heilla að fá Snælaug sem varaform-
ann, heldur einnig mér til styrktar
að fá jafn félagsvanan mann mér
við hlið.
Snælaugur fellst á þetta þrátt
fyrir annasamt starf sitt sem yfír-
verkstjóri hjá Hita- og vatnsveitu
Akureyraar. Ég hef áður sagt og
segi enn, að traustari og betri sam-
starfsmann hefði ég ekki geta feng-
ið. Hann var mér og jafnframt félag-
inu ómetanleg stoð og stytta. Alltaf
var gott að leita ráða hjá Snælaugi.
Hann hafði mikla reynslu í félags-
störfum, var úrræðagóður, rólegur
og yfírvegaður. Hann var staðfast-
ur, trúr skoðunum sínum og gat
verið mjög ákveðinn ef því var að
skipta.
Ef stærri mál vom á döfínni hjá
félaginu og fólk vantaði til starfa,
kom nafn Snælaugs oftar en ekki
upp. Hann sat í ýmsum nefndum
og ráðum fyrir félagið í gegnum tíð-
ina. Einnig var Snælaugur mjög vel
að sér í fundarsköpum og fund-
arstjórn, og var honum falið að vera
1. varaforseti á þingi BSRB 1991,
sem hann leysti með sóma og vomm
við félagar hans í STAK stoltir af
honum sem og oft áður. Mikill harm-
ur er nú kveðinn að allri fjölskyldu
Snælaugs, svo og öllum er hann
þekktu. Sendi ég mínar innilegustu
samúðarkveðjur til þeirra og bið um
styrk þeim til handa.
Kæri Snælaugur, hafðu þökk fyr-
ir allt og allt. Guð blessi minningu
þína.
Jóhanna Júlíusdóttir.
Kveðja frá Starfsmannafé-
lagi Akureyrarbæjar, STAK
Hve skammt nær vor síðbúna þökk
í þögnina inn,
sem þulin er líkt og afsökun
horfnum vini.
Hve stöndum vér fjarri þá stund
er í hinsta sinn
hans stirðnuðu hönd vér þrýstum
í kveðjuskyni.
Og fátækt er orðið
og fáskrúðug tjáning hver
er fetar sig áfram vor hugur
um tregans slóðir.
- En hvað mundu orð og hámæli
geðjast þér?
Hljóðastur manna varst þú,
minn vinur og bróðir.
Og skammdegisélið,
sem fór yfir Qall og bæ
og flutti andvökumanni
getraunir sínar,
það breiddi þá nótt
hinn heiðsvala, hvíta snæ,
hinn hljóðláta vetrarsnæ
yfir moldir þínar.
(Guðmundur Böðvarsson)
Vil ég fyrir hönd stjórnar STAK
þakka Snælaugi vel unnin störf
fyrir félagið og sendi ættingjum
hans okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Arna Jakobína Björnsdóttir,
formaður.
Góður vinur okkar og félagi, Snæ-
laugur Stefánsson, Akureyri, er lát-
inn. Snælaugur Stefánsson fæddist
á Árskógsstörnd við Eyjafjörð. Ung-
ur fiuttist Snælaugur til Akureyrar
og lærði vélvirkjun á Akureyri. Snæ-
laugur stundaði ýmis störf framan
af æfí, svo sem sjómennsku með
föður sínum og bróður, Óskari. Við
stofnun Hitaveitu Akureyrar réðst
Snælaugur þangað til starfa. Hann
varð síðar yfírverkstjóri Hitaveitu
og Vatnsveitu Akureyrar og gegndi
því starfi til dauðadags.
Snælaugur Stefánsson gekk ung-
ur til liðs við Alþýðuflokkinn. Um
skeið var hann formaður Alþýðu-
flokksfélags A'kureyrar. Einnig var
hann formaður kjördæmisráðs
flokksins. Hann sat á framboðslist-
um Alþýðuflokks til bæjarstjórnar-
kosninga á Akureyri svo og til Al-
þingiskosninga. Auk þeirra starfa
fyrir hreyfíngu jafnaðarmanna sem
að framan greinir sat Snælaugur í
fjölda nefnda fyrir Alþýðuflokkinn.
Á sviði félagsmála lét Snælaugur
Stefánsson sig fleira varða en
flokkspólitísk störf. Hann var ein-
arður talsmaður launþega, sat í
stjórn STAK um skeið og vann
dyggilega að málefnum BSRB.
Hvar sem Snælaugur Stefánsson
kom að verki, hvort heldur var við
dagleg störf eða að störfum á sviði
félagsmála ávann hann sér traust
samstarfsmanna. Hann var hæglát-
ur maður og dagfarsprúður. Hann
gat hins vegar verið fastur fyrir ef
honum fannst órétti beitt.
Eins og félagsmálastörf hans bera
með sér velti hann málefnum allrar
alþýðu mjög fyrir sér. Hann var
hugmyndaríkur og slyngur. Ráðgjöf
hans var ætíð vel þegin, þvi hann
ígrundaði öll mál af mikilli kost-
gæfni. Höndum var ekki kastað til
verka.
Næmi hans á stöðuna í pólitíkinni
var einstök. Því kynntumst við vel
sem höfðum við hann samneyti.
Hann benti okkur, sem í fremstu
víglínu stóðum, iðulega á það sem
betur mætti fara og hrósaði því jafn-
framt sem honum fannst vel gert.
Oftlega áttum við löng samtöl um
pólitíkina og hið daglega líf. Þar var
Snælaugur jafnan gefandinn.
Snælaugur kvæntist Margréti
Sölvadóttur 1966. Þau eignuðust
tvær dætur, Baldvinu og Ólafíu.
Dóttir Baldvinu, Margrét Björk var
mikið samvistum við afa sinn og
augasteinn hans.
Mikill harmur er kveðinn að ást-
vinum og vinum Snælaugs. Maður
á besta aldri kveður þennan heim.
Vissulega hafði Snælaugur Stefáns-
son átt við erfíðleika að etja upp á
síðkastið. Hann bar ef til vill ekki
gæfu til að deila þeim erfiðleikum
með þeim mörgu sem honum voru
kærir.
Fyrir hönd íjölskyldna okkar og
fyrir hönd Alþýðuflokksmanna fær-
um við ástvinum Snælaugs Stefáns-
sonar okkar dýpstu samúðarkveðjur.
Steindór og Sigbjörn
Gunnarssynir.
+ Bergþóra Hall-
dórsdóttir
fæddist á Höfn í
Bakkafirði 17. nóv-
ember 1917. Hún
Iést hinn 14. maí
síðastliðinn. Berg-
þóra var dóttir
hjónanna Sólveigar
Björnsdóttur, f. 18.
júní 1883, d. 14.
nóvember 1964, og
Halldórs Runólfs-
sonar, f. 1. október
1870, d. 27. ágúst
1920, kaupmanns á
Höfn i Bakkafirði.
Systkini hennar voru: Hilma
Fanney, f. 1909, d. 1923; Bald-
ur, f. 1911, d. 1926; Bragi, f.
1912; Jón, f. 1914, d. 1993; Njáll,
f. 1915; Flosi, f. 1916, d. 1984.
Bergþóra var frá sjö ára aldri
alin upp hjá móðurbróður sín-
um Gísla Björnssyni frá Elliða-
vatni og konu hans
Jóhönnu Björns-
dóttur ljósmóður.
Hinn 12. nóvember
1938 giftist Berg-
þóra Erlendi Stein-
ari Ólafssyni, f. 5.5.
1912, og eignuðust
þau fjögur börn: 1)
Guðrún Dóra, f. 3.6.
1938; 2) Baldur, f.
4.10 1939; 3) Sól-
veig, f. 10.5. 1943,
gift Sveini H. Skúla-
syni og eiga þau tvö
börn, Steinar Þór,
f. 1971, og Hrund,
f. 1977. 4) Gísli Jóhann, f. 22.3.
1947, kvæntur Kirsten Rindom
Erlendsson og eiga þau þrjá
syni: Kristian, f. 1978; Jakob,
f. 1981; og Stefán, f. 1988.
Útför Bergþóru verður gerð
frá Laugarneskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
kveðjustundum fínnur maður einnig
hve hratt tíminn líður. Þegar ég
hitti Beggu fyrst var ég á sama
aldri og sonur minn er í dag og
mér finnst sem það hafí verið í
gær. Fyrsta heimsóknin til þeirra
hjóna austur í Búrfell þar sem þau
bjuggu þá er ljóslifandi í minni
mínu.
Bergþóra varð fyrir þeim harmi
aðeins þriggja ára gömul að missa
föður sinn. Um líkt leyti missti hún
tvö systkini sín úr berklum. Hún
sjálf greindist með berkla þriggja
ára og var send á Vífílsstaði þar
sem hún dvaldist um fjögurra ára
skeið. Að lokinni dvölinni á Vífils-
stöðum fór hún til sómahjónanna
Gísla Bjömssonar frá Elliðavatni,
sem var móðurbróðir hennar, og
konu hans Jóhönnu Þorsteinsdóttur
ljósmóður. Þar ólst hún upp í góðu
yfirlæti ásamt dóttur þeirra hjóna,
Guðrúnu, sem reyndar var orðin
fullvaxta kona þegar Bergþóra kom
á heimilið. Guðrún hafði veikst illa
af berklum á unga aldri og bar hún
þess merki alla ævi. Það má því
segja að þessi vágestur, berklamir,
hafi sett djúp spor á líf Bergþóru.
Sólveig móðir hennar þurfti að láta
frá sér eitt annað bam, en tókst
af harðfylgi og dugnaði að halda
heimili fyrir sig og þijá syni. Þessi
harmsaga var eflaust saga margra
á þessum ámm þegar berklar fóru
sem eldur um landið og spánska
veikin hafði heijað nokkru áður.
Atburðir sem þessir hijóta að setja
mark sitt á barnssálina. Bergþóra
var líka á margan hátt stórbrotin
persónuleiki. Hún var stór í öllu sem
hún tók sér fyrir hendur. Hún gat
líka verið dómhörð og var ekki allra,
en þeim sem hún tók var hún betri
en enginn. Persónuleiki hennar var
á vissan hátt mótaður af atburðum
æskunnar.
Bergþóra giftist ung Erlendi
Steinari Ólafssyni byggingatækni-
fræðingi. Saga þeirra er saga
margra ungra hjóna á Islandi í þá
daga og enn í dag. Börnin komu
hvert af öðru og eftir níu ára hjóna-
band voru þau orðin fjögur. Á sama
tíma var hafist handa við að koma
húsi yfir fjölskylduna og var það
byggt í Miðtúni. Þar hefur heimili
þeirra hjóna staðið síðan 1945.
Bergþóra helgaði heimilinu starfs-
krafta sína. Hún var mjög myndar-
leg húsmóðir og allt sem heimilis-
störfum viðkom lék í höndum
hennar. Á þeim tíma var ekki far-
ið til útlanda til að kaupa föt á
börnin. Allt var saumað heima,
hvort heldur það voru buxur eða
fínustu kápur. Þegar börnin voru
vaxin úr grasi gafst þeim kostur
á, vegna starfa Erlends Steinars,
að dvelja víða erlendis um nokkurn
tíma. Þau bjuggu í Danmörku um
átta ára skeið og einnig um
skemmri tíma í Færeyjum og á
Grænlandi.
Seinni hluta ævinnar átti Berg-
þóra við mikla vanheilsu að stríða,
en hún barðist við sjúkdóminn af
þeim krafti sem henni var svo
eiginlegur. Ég held að þrátt fyrir
veikindi sín hafi hún verið mjög
sátt við líf sitt. Hún átti yndislegan
mann, fjögur börn sem hefur farn-
ast vel og hafa verið foreldrum
sínum stoð og stytta. Hún hafði
farið víða og á margan hátt átt
mjög gott líf.
Þegar ég lít yfir farihn veg og
minnist tengdamóður minnar er
mér efst í huga gáfuð og óvenju
víðlesin kona. Það var hægt að
ræða við hana um því sem næst
hvað sem var, það var hvergi kom-
ið að tómum kofunum. Það má
jafnvel orða það svo. að bókin hafi
verið einn af hennar bestu vinum.
Þá var umhyggja hennar fyrir mér
og fjölskyldu minni alveg einstök.
Á öllum tímamótum í lífi okkar og
barnanna, jafnt í meðlæti sem í
mótlæti, voru hún og Erlendur
Steinar til staðar. Slíkt er ómetan-
legt og fyrir það vil ég þakka á
kveðjustund.
Sveinn H. Skúlason.
Látin er tengdamóðir mín, sóma- inn til baka yfír svið langra kynna
konan Bergþóra Halldórsdóttir. Á og ýmsir atburðir sem maður taldi
stundum sem þessum leitar hugur- löngu gleymda koma fram. Á
BERGÞÓRA
HALLDÓRSDÓTTIR