Morgunblaðið - 21.07.1996, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 21. JÚLÍ 1996 17
I
I
)
>
>
í
I
>
-í;
I
I
»
I-
um 30 ár og segist vera í því starfi
sem hann hafi dreymt um frá því
að hann var barn heima í Minne-
sota. „Þegar ég var 8-9 ára lá ég
yfír landakortum og hugsað um líf-
ið í framandi löndum. Eftir að ég
heyrði að það væri til eitthvað sem
héti utanríkisþjónusta og diplómat-
ar var ég aldrei í vafa um hvert
mitt ævistarf yrði og ég bjó mig
undir þetta starf í háskólanámi."
Hann sérhæfði sig í málefnum As-
íu, bjó og starfaði um tíma í Filips-
eyjum, Malasíu og Víetnam og lærði
kínversku og búrmísku þótt hann
byggi í hvorugu landinu. Á áttunda
áratugnum varð Parker W. Borg
konsúll við sendiráðið í Zaire og
síðar sendiherra í Malí frá 1981-
1984. „Fæstir Bandaríkjamenn vita
hvar Malí er en þegar ég sagðist
bera ábyrgð á Timbuktu kinkuðu
allir kolli. Allir Bandaríkjamenn
hafa heyrt Timbuktu nefnt á nafn.“
Frá Malí fluttist hann til Wash-
ington þar og vann þar m.a. að því
að koma á alþjóðasamvinnu gegn
hryðjuverkum, undirbúningi al-
þjóðasamninga á sviði fjarskipta-
tækni og aðstoðaði stjómvöld í
Kólombíu og Mexíkó í baráttunni
gegn eiturlyíjavandanum. „Ég var
í Washington í níu ár, sem mér
fannst langur tími. Þess vegna leist
mér vel á að koma til íslands þegar
það tækifæri bauðst,“ segir Parker
W. Borg. Hann var þá farinn að
búa sig undir að flytjast til Burma
en segist glaður hafa þegið þetta
tækifæri til þjónustu í Evrópulandi.
Þau hjónin fluttust til Reykjavík-
ur um haustið 1993 ásamt dætrum
sínum þremur, sem þá voru 8, 7 og
4 ára. „Við höfum átt hér afskap-
lega ánægjulegan tíma þessi þrjú
ár. Hér er stórkostlegt að ala upp
börn í umhverfi án glæpa þar sem
börnin geta gengið sjálf niður í
miðbæ til að kaupa sér sælgæti eða
sætabrauð. Það gætu þau ekki gert
jafnauðveldlega heima í Bandaríkj-
unum. Stúlkurnar okkar hafa notið
dvalarinnar á íslandi mjög mikið
en eru samt spenntar fyrir því að
fara að búa í öðrum heimshluta.
Elsta dóttir mín, Lara, talar ís-
lensku mjög vel. Hún hefur m.a.
verið nemandi við Tónmenntaskól-
ann hér, lært þar á flautu og lært
tónfræði á íslensku. Hún á þýska
stúlku fyrir vinkonu. Sú talar enga
ensku svo þessar tvær stúlkur sem
hafa að móðurmáli tvö af útbreidd-
ustu tungumálum heims tala saman
á íslensku. Yngsta dóttir okkar var
4 ára þegar við komum og við
bjuggumst við að hún mundi ná
bestum tökum á málinu. Hún varð
líka fljót til að skilja málið en þeg-
ar einhver stríddi henni af því að
hún talaði ekki rétt þá brást hún
við með því að neita að tala íslensku.
„Localitis“
Við hjónin höfum líka haft
ánægju af dvölinni hér. Þtjú ár eru
ekki langur tími en flestar utanrík-
isþjónustur skipta fólki út á sviðuð-
um tíma til að koma í veg fyrir að
menn fái það sem er kallað „localit-
is“, en það er það kallað þegar dipló-
matar fara að verða fulltrúar þess
lands þar sem þeir búa fremur en
heimalandsins. Við höfum tekið
þátt í menningarlífinu og notið þess
að vera fastagestir á tónleikum sin-
fóníuhljómsveitarinnar og að sækja
óperuna og ballett- og myndlistar-
sýningar.
Annað sem er athyglisvert fyrir
okkur sem Bandaríkjamenn er að
hér í Reykjavík er yfirleitt betra
úrval af kvikmyndum en í flestum
stórborgum í Bandaríkjunum. í
borg þar sem eru 100 kvikmynda-
hús eru oft ekki nema ca. 12 kvik-
myndir í boði, allar nýkomnar á
markaðinn. Hér á landi eru híns
vegar u.þ.b. 25 sýningarsalir en 20
kvikmyndir í boði á hveijum tíma.
Ég hef líka haft gaman af því á
ferðum um landið hvað fólkið er
alls staðar stolt af sínu byggðar-
lagi. Vestmannaeyingum finnst
sinn staður tvímælalaust sá besti á
íslandi og líta á afganginn af ís-
landi eins og úthverfi þaðan. Á
ísafirði segja allir að Vestfirðir séu
mikilvægastir og svo framvegis.
Ég held að það sé mikilvægt að
fólk líti á sín heimkynni sem besta
stað á jarðríki.“
Herfáninn
niður en
hinn íslenski
að húni
í GREIN hér í blaðinu 7. júlí sl„
eftir Ólaf K. Magnússon ljósmynd-
ara og flugáhugamann, segir hann
sögu Reykjavíkurflugvallar, undir
fyrirsögninni Flugvöllur með for-
tíð. Þá var liðin hálf öid frá því
að fram fór hátíðleg athöfn á flug-
vellinum og Bretar afhentu þá,
hinn 6. júlí 1946, stjórnvöldum
hér, med þáverandi forsætisráð-
herra, Ólaf Thors, í broddi fylk-
ingar, lykilinn áð Reykjavíkur-
flugvelli, eins og Ólafur kemst að
orði í greininni.
Hin hátíðlega athöfn fór fram
framan við gamla flugturninn á
flugvellinum, að viðstöddu fjöl-
menni. Mörgum hinna nærstöddu
þótti hápunktur þessa sögulega
dags hafa verið er breski her-
fáninn, fáni breska flughersins
RAF, var dreginn niður í hinzta
sinn framan við flugturninn á
Reykjavíkurflugvelli og íslenzki
fáninn dreginn að húni, í fyrsta
skipti. Meðal þeirra sem fylgdust
með var Sverrir Þórðarson, blaða-
maður Morgunblaðsins, sem sendi
okkur þennan pistil í framhaldi
af grein Ólafs K. Magnússonar.
Bretarnir höfðu valið til þess
ungan flugliða, er var í þeim hópi
Hyggjast
skrá reynslu
á tölvukubba
London. Tlie Daily Telegraph, Reuter.
BRESKIR vísindamenn lýstu
yfir því á fimmtudag að innan
30 ára yrði til tölvukubbur, sem
gæti varðveitt hugsanir og til-
finningar manna. Minniskubbur
jessi mundi gera fólki kleift að
upplifa reynslu annarra.
Kubburinn hefur verið nefnd-
ur „sálnaveiðarinn" og yrði
hann tengdur sjóntaug augans.
Kubbnum yrði ætlað að varð-
veita minningar og skynjanir á
borð við lykt og það, sem fyrir
augu og eyru ber, í formi nevr-
ónubylgja í heila. Hægt yrði að
flytja þessar upplýsingar yfir í
tölvu og gæti fólk þá ýmist
upplifað það, sem það hefur
þegar reynt, á nýjan leik, eða
miðlað öðrum af reynslu sinni
í orðsins fyrstu merkingu.
Breskir vísindamenn hyggj-
ast smíða þennan kubb.
Endalok dauðans?
„Þetta eru endalok dauðans,"
sagði Chris Winter, sem starfar
að þessu verkefni ásamt átta
öðrum vísindamönnum fyrir
símafyrirtækið British Telecom,-
„Með því að sameina þessar
upplýsingar og skrár um erfða-
eiginleika ákveðinnar persónu
væri hægt að skapa hana í lík-
amlegum, tilfinningalegum og
andlegum skilningi."
Winter sagði að einnig yrði
hægt að koma reynslu heillar
mannsævi fyrir í nýfæddu barni
með því að nota kubbinn. Með
tilkomu kubbsins mundu menn
heldur ekki þurfa að sýna ljós-
myndir eða segja frá sumarfrí-
inu, þeir gætu spilað reynslu
sína hver fyrir annan.
Tillagan um reynsiukubbinn
byggir á útreikningum á því hve
miklar upplýsingar fara um
heilann á mannsævi. Á 80 árum
fara 10 terabæti af upplýsing-
um um heilann, eða sem sam-
svarar geymslurými
7.142.857.142.860.000 tölvu-
disklinga.
Ekki var gefið upp hve miklu
fé breski síminn hygðist veija
til þessa verkefnis, en Winter
sagði að gengið yrði að því af
fullri alvöru. Hér væri um að
ræða að vera í fararbroddi í
samskiptatækni.
¥
RAF-flugliða sem síðastir yfirgáfu
landið, skrifar Sverrir. Flagginað-
urinn ungi var Iri, að nafni Brian
Holt. Hann átti eftir að setjast hér
að fyrir fullt og allt, og er ennþá
búsettur hér í miðbæ Reykjavíkur.
Nokkru eftir að hann lauk her-
þjónustunni gerðist hann starfs-
maður í bresku utanríkisþjón-
ustunni og kom hann hingað til
starfa í breska sendiráðinu, þar
sem hann var um áratuga skeið,
uns hann lauk starfsferli sínum í
sendiráðinu, eftir að hafa verið
ræðismaður um árabil.
Stærri myndin sem pistli þess-
um fylgir er tekin á því sögulega
augnabliki er íslenski fáninn er
dreginn að húni. Lengst til hægri
má sjá þrjá menn standa hlið við
hlið, en það eru Ólafur Thors for-
sætisráðherra, Shepard þáver-
andi sendiherra Breta hér og yfir-
maður RAF hér á landi, Edw-
ards, sem var frægur breskur
flugkappi í heimsstyijöldinni. Að
þessari athöfn lokinni settist hann
í stjórnklefa Hudson-vélarinnar,
sem sést dálítið lengra í burtu.
Hann kvaddi ísland og flaug heim
til Bretlands. Á hinni myndinni
er Brian Holt framan við heimili
sitt og eiginkonu sinnar, Guðrún-
ar Holt, í Suðurgötu.
Ég vissi aiveg hvernig hús ég vildi. Ég vildi
fótboltalóð, þvottahús í íbúðinni fyrir iþrótta-
fötin mín, matarlegt eldhús og enga sameign,
þara sérinngang.
Verðdæmi 2ja herb. 3ja herþ.
Verð 6.380.000 7.090.000
Húsbréf 70% 4.473.000 4.963.000
Við kaupsamninq 500.000 500.000
18 mán. lán 200.000 250.000
20 ára lán 1.000.000 1.000.000
Við afhendinqu 217.000 377.000
Greiðslubyrði á mán. 31.119 34.059
Funahöfða 19 • Simi 577 3700 • http://nm.is/armfell
Ármannsfell átti einmitt svona hús fyrir mig
svo ég bara keypti það. Mamma og pabbi
hjálpuðu mér aðeins, enda fá þau að búa hjá
mér í húsinu mínu. i
Opið hús í Berjarima 36, 9
á milii kl. 13.00 og 15.00 í dag, sunnudag
s______________ *
Ármannsfell hf.
Leggur grunn að góftri framtið