Morgunblaðið - 15.08.1996, Blaðsíða 37

f-
MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 15. ÁGÚST 1996 37
+ Sæmundur Ingi
Sveinsson
fæddist 29. apríl
1931 í Reykjavík.
Hann lést 1. ágúst
síðastliðinn á Akra-
nesi. Foreldrar
hans voru Sveinn
Tómasson, f. 12.8.
1898, d. 23.6. 1960,
og Sigríður Alex-
andersdóttir, f.
13.6. 1910, d. 10.2.
1992. Systur Vil-
helmina Soffía og
Guðlaug Helga.
Maki: Sigrún
Helgadóttir, f. 11.7. 1937, d.
18.1. 1987. Börn: Sigurður,
maki Súsanna Jónsdóttir, börn,
Jón Helgi og Sigrún; Unnar,
Kæri bróðir, okkur langar að
kveðja þig með nokkrum línum, þó
oft sé betra að segja hug sinn án
orða.
Við systurnar og þú ólumst upp
í vesturbænum í faðmi yndislegra
foreldra og föðurafa, sem þú varst
svo lánsamur að deila herbergi með.
Þú fórst í sveit á sumrin en komst
jafnharðan aftur, nema þegar þú
fórst að Giljalandi í Dalasýslu, þar
undir þú þér vel. Síðan tók hið
maki Guðbjörg
Snorradóttir, börn:
Unnur Arna, Hjör-
dís Björg og Stef-
anía Osk; Guðríður,
maki Jón Eyjólfur
Elíeserson, barn
Grétar Ingi.
Sæmundur átti
fyrir Eiísabetu, f.
25.6. 1956, börn
Guðrún Arna og
Sigurður Ingi. For-
eldrar Sigrúnar
voru Helgi Hjálm-
arsson og Sigríður
Sigurðardóttir.
Sambýliskona Anna Jóhannes-
dóttir.
Utför Sæmundar fór fram í
kyrrþey að hans eigin ósk.
venjulega brauðstrit við, ýmist á sjó
eða í landi, síðast sem vaktmaður
á Landspítala. Gæfan í lífi þínu var
er þú kynntist Sigrúnu, sem var
þinn lífsförunautur og vinur allt þar
til hún lést langt um aldur fram.
Það var aðdáunarvert að fylgjast
með þér í veikindum Sigrúnar, þú
vildir allt fyrir hana gera og helst
meira ef hægt var. En það var
annar þér sterkari og þú kvaddir
hana með bömum þínum á Land-
spítalanum hinn 18. janúar 1987.
MIIMNINGAR
Þú hafðir ekki verið hraustur síð-
ustu árin, en árið 1981 fórst þú til
London í hjartaaðgerð sem gekk
nú ekki vel fýrst, því það þurfti að
opna þig aftur, vegna innvortis
blæðinga og það voru erfiðustu þrír
tímar sem ég hef lifað því þeir þrír
tímar vom taldir ráða úrslitum um
hvorum megin við hólinn þú mund-
ir lenda og var litla systir nú ansi
lítil þegar hún fór á gjörgæsluna
til þín og sá þig blóðugan og tengd-
an öllum þessum tækjum og kaldan
sem ís, en allt blessaðist þetta og
þú komst heim og áttir 15 ár með
okkur eftir það.
Elsku Ingi, mikið hefðir þú þurft
að vera ríkur, ekki fyrir þig heldur
aðra því þá leið þér best, ef þú gast
gefið öðrum eða glatt á einhvern
hátt. Og aldrei leið sá afmælisdagur
okkar að þú hringdir ekki, enda
mjög minnugur á allt slíkt. Síðustu
árin þín með Önnu uppi á Akranesi
vom ljúf og þægileg í rólegu um-
hverfi og teljum við að þér hafi lynt
vel við fólkið þar sem alls staðar
annars staðar er þú varst.
Við systurnar, makar okkar og
böm biðjum góðan Guð að blessa
þér heimkomuna á fjarlægum stað
og vaka yfir ættingjum og vinum
sem eftir eru.
Þínar systur,
Helga og Mína.
Nú er hann horfinn á vit feðra
sinna, megi almáttugur guð sál þína
geyma um ókomna tíð.
Já, mikill var harmurinn er við
fengum þessa sorgarfrétt alls óvið-
SÆMUNDURINGI
SVEINSSON
búin því að þetta myndi gerast.
En enginn veit sína ævi fyrr en öll
er. Enginn vafi leikur á að margt
gott og ekki síður skemmtilegt er
hægt að skrifa um hann elsku
Sæma okkar, það yrði efni í met-
sölubók, en ég læt mér nægja að
nefna allan þann fróðleik, ekki síst
um liðna tíð og hvað hann var vel
að sér um öll almenn þjóðmál er
máli skiptu, heill hafsjór af fróðleik
líkt og langskólagenginn maður
væri.
Eins og sagt er víðlesinn. Engin
spurning er að við eigum eftir að
sakna þeirra sælustunda sem við
áttum saman. Það var eins og það
vantaði einn úr fjölskyldunni ef
Sæmi kom ekki á hverjum degi í
kaffisopa, alltaf fullur af nýjum fróð-
leik um eitthvað er máli skipti. Það
sem einkenndi Sæmund mest var
glaðværðin, kátínan og skemmtileg-
heitin, ekki má gleyma hjálpseminni
því hann vildi öllum hjálpa.
Það má segja að nóg hafi verið
að hugsa aðeins um hann, þá komst
maður í gott skap. Það er erfitt að
sætta sig við að hann sé nú horf-
inn, en í minningunni er hann eilíf-
ur og alltaf hjá okkur. Börnum
okkar var hann sem besti afi og
okkur sem góður faðir og þannig
var umgengnin okkar á milli í
hveiju sem var. Ráð undir rifí
hveiju.
Elsku Sæmi okkar, við kveðjum
þig nú með sorg og söknuði í hjarta
og eftirlifandi börnum þínum og
ástvinum öllum, ekki síst elsku
Önnu okkar, sendum við okkar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Þínir vinir,
Andrés, Súsanna og börn.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
„T"
Elsku afí Sæmi, nú ert þú farinn
til Guðs. Hún Thelma Björk trúir
því að nú sért þú einn af englunum
sem passa hana á nóttinni og vaki
yfir okkur. Við vissum að hjartað
var veikt en það var nú aldrei að
sjá því þú varst alltaf svo hress
og kátur, með munninn á réttum
stað, og tilbúinn að hjálpa þegar
á þurfti.
En hver hefði getað trúað því
þegar við kvöddumst svo vel á
miðvikudaginn að við værum að
kveðjast í síðasta sinn. Elsku afi
Sæmi, við viljum þakka þér að fá
að eiga hlutdeild í lífí þínu og að
fá að kynnast þér.
Við viljum færa öllum aðstand-
endum og vinum innilegar sam-
úðarkveðjur. Guð veri með þér.
Andrea Anna Guðjónsdóttir,
Bjarki Sigurðsson og börn.

SIG URBJÖRG
ÞOR VALDSDÓTTIR
+ Sigurbjörg Þor-
valdsdóttir
fæddist á Hálsi í
Hamarsfirði 9.
apríl 1907. Hún lést
á Vífilstaðaspítala
6. ágúst síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Þor-
valdur Ólafsson
bóndi á Karlsstöð-
um og víðar, f. 25.
desember 1873, d.
1949, og Mekkín
Valgerður Eiríks-
dóttir, f. 17.
1875, d.
Systkini hennar voru Stefanía,
f. 23. apríl 1902, d. 30. mars
1989, Eiríkur, f. 7. maí 1904,
d. 27.febrúar 1941, Ólafur, f.
21. nóvember 1911, d. 26. sept-
ember 1938, og Snorri, f. 26.
desember 1913, d. 14. ágúst
1974.
Utför Sigurbjargar fór fram
frá Digraneskirkju þriðjudag-
inn 13. ágúst.
Sigurbjörg var ömmusystir okkar,
en við kölluðum hana alltaf frænku.
Við kynntust henni ekki fyrr en hún
var komin á fullorðinsár. Fyrri hluta
ævi hennar þekkjum við því aðeins
af frásögnum hennar og annarra.
Þegar hún var 10 ára fluttist fjöl-
skyldan frá Hálsi að Karlsstöðum á
Berufjarðarströnd, þar sem stund-
aður var sjór með búskapnum. Næstu
árin var heimilið stórt, öll systkinin
heima ásamt fleira heimilisfólki. Sig-
urbjörg var í foreldrahúsum þangað
til foreldrar hennar hættu að búa og
bróðir hennar tók við búinu. Hætt
er við að hún hafí ekki talið sig geta
farið að heiman frá öldruðum foreldr-
um sínum. Á þessu tímabili var hún
þó tvö ár í vist í Bolungarvík hjá
móðurbróður sínum, og einnig á
Brimnesi í Fáskrúðsfirði hjá móður-
systur sinni. Á þessum árum þurftu
unglingar að vinna ýmis störf eins
og aðrir, meðal annars var það lengi
verk frænku að kveikja á vitanum á
kvöldin og slökkva á morgnana, en
pabbi hennar var vitavörður við vit-
ann á Karlsstöðum. Einhveijar tóm-
stundir féllu þó til. Famar voru beija-
ferðir og var hún ekki síðri en bræð-
ur hennar í að klifra að bestu stöðun-
um í klettunum fyrir ofan Karls-
staði. Hún hefur sagt
okkur frá ýmsum ferð-
um á milli fjarða til að
hitta vini og ættingja.
Stundum var farið á
hestum, en oft var
gengin stysta leið um
fjallaskörð og fengin
bátsferð yfir firði.
Sigurbjörg var að
verða þrítug þegar hún
fluttist til Reykjavíkur.
Fyrst var hún í vist,
meðal annars tvö ár á
Reynistað í Skeijafírði,
oft minntist hún dvalar-
innar þar með ánægju.
Árið 1939, í byijun
stríðsins, fór hún í vist til eiganda
verslunarinnar Fókus í Lækjargötu.
Síðar fór hún að vinna þar við fram-
köllun og var við það í þijá áratugi.
Á þessum árum bjó hún á ýmsum
stöðum í miðbænum. Það hljóta að
hafa verið mikil umskipti að koma
rúmlega þrítug til Reykjavíkur í byij-
un striðsins eftir að hafa verið alla
tíð í sveit. Sigurbjörg lagaði sig fljótt
að háttum bæjarbúa og í okkar huga
var hún alltaf borgarkona. Þegar
móðir okkar kom til Reykjavíkur ung
stúlka á hún athvarf hjá frænku
sinni. Við heyrðum á Frænku að hún
hafði ábyrgðartilfinningu gagnvart
stúlkunni. Hún var ein í bænum og
fólkið hennar fyrir austan.
Þegar við eldri systkinin munum
fyrst eftir Frænku vann hún við fram-
köllunina en var síðan síðustu starfs-
árin við vinnu á Vífilsstaðaspítala. Á
þessum árum keypti hún sér litla íbúð
eins og flestir gerðu þá. Hún hafði
alltaf sparað saman af sínum lágu
launum og gat lagt fram stóran hluta
kaupverðs. Systkinadætur Frænku,
Þorgerður, Valborg og Þóra, voru þá
búsettar í Reykjavík, síðar bættist
Ragnhildur við. Sigurbjörg kom oft
til þeirra og var í miklu uppáhaldi
hjá bömunum. Heima hjá okkur var
hún ómissandi á öllum hátíðum og
tyllidögum og er okkur minnisstætt
þegar við skriðum upp í til hennar á
jóladagsmorgun.
Frænka var félagslynd og hafði
gaman af að vera með öðru fólki.
Hún var samt hlédræg og vildi ekki
trana sé fram né vera upp á aðra
komin á nokkum hátt. Frænka var
hreinskilin og gat verið hvassyrt og
kom fyrir að sumum mislíkaði það
við hana. Frænka hafði sérstaklega
gaman af að spila og á jólunum var
alltaf spilað mikið. Hún spilaði fé-
lagsvist og fór oft heim með verð-
laun. Sigurbjörg talaði mjög gott
mál og leiðrétti okkur krakkana
gjarna. Samt hafði hún mjög gaman
af ambögunum sem út úr okkur ultu
og mundi margar. Eftir einhveijum
hafði hún þetta gullkom: „Pabbi
smíddi hrífuna og mamma bijótti
hana“. Hún kunni ógrynni af vísum
og kvæðabálkum sem hún fór með
fram undir það síðasta. Fyrir nokkr-
um árum fór hún að kvarta yfir því
að hún þyrfti að heyra vísur oftar
en einu sinni til að læra þær.
Frænka hafði alltaf gaman af
ferðalögum og ferðaðist stundum
með okkur um landið. Áður fór hún
oft í styttri ferðir með vinkonu sinni
um nágrenni Reykjavíkur, ekki var
sett fyrir sig þótt eitthvað þyrfti að
ganga, enda var hún vön því. Einu
sinni komst hún til útlanda í hring-
ferð með Gullfossi og talaði oft um
þá ferð og hafði greinilega tekið vel
eftir öllu. Ef til vill var henni ferðin
enn hugstæðari vegna þess að Anna,
kona fýrsta meistara á Gullfossi, var
mikil vinkona hennar.
Síðustu árin sem frænka lifði var
hún á sambýli aldraðra, Skjólbraut
1 í Kópavogi og á Vífílstaðaspítala.
Á báðum stöðum gerði starfsfólk
allt sem hægt var til að henni liði
sem best.
Sigurbjörg lifði öll fjögur systkini
sín og með henni er nú genginn síð-
asti fulltrúi þessarar kynslóðar í fjöl-
skyldunni.
Systkinin:
Gísli, Björg, Þorleifur,
ívar, Flosi og Elín.
APÓTEK
AUSTURBÆJAR
Háteigsvegi 1
BREIÐHOLTS
APÓTEK
Álfabakka 12
eru opin til kl. 22
-íi-
Næturafgreiðslu
eftir kl. 22 annast
Apótek Austurbæjar
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
ELÍN HALLGRÍMSDÓTTIR,
Aflagranda 40,
(áðurtil heimilis
á Kaupvangstorgi 1,
Sauðárkróki),
lést á heimili sínu 11. ágúst.
Jarðarförin fer fram frá Neskirkju föstu-
daginn 16. ágúst kl. 13.30.
Ath. breyttan útfararstað.
Sveinn Guðmundsson,
Guðmundur H. Sveinsson,
Hallgrímur T. Sveinsson, Helga Jónsdóttir,
Gunnar Þór Sveinsson, Kristín Sveinsdóttir,
Ólafur Stefán Sveinsson, Helga Heimisdóttir,
Ingunn Elín Sveinsdóttir, Stefán Magnússon
og barnabörn.
t
Öllum þeim fjölmörgu, sem sýndu mér og fjölskyldu minni hlýhug
sinn með blómum, minningargjöfum og símtölum vegna fráfalls
elskulegs eiginmanns míns,
SVEINS ÓLAFSSONAR
fyrrv. deildarstjóri,
Furugrund 70,
Kópavogi,
færi ég alúðarþakkir og þið Guðsblessunar.
Sérstakar þakkir færi ég læknum og hjúkrunarfólki á gjörgæslu-
deild, hjartaskurðdeild og hjartadeild Landspítalans fyrir frábæra
aðhlynningu og kærleiksþel.
Megi Guð blessa störf ykkar um ókomna tíð.
Aðalheiður P. Guðmundsdóttir.
Lokað
Verslunin verður lokuð í dag vegna jarðarfarar
GUNNARS GUÐMUNDSSONAR.
Misty, Óðinsgötu 2.
Marmari ♦ Granít ♦ Blágrýti ♦ Gabbró
íslensk framleiðsla
Sendum
myndalista
MOSAIK
Hamarshöföi 4 - Revkjavik
simi: 587 1960-fax: 587 1986