Morgunblaðið - 11.09.1996, Qupperneq 33

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 11. SEPTEMBER 1996 33

■
I
I
I
I
I
I
j
I
I
I
!
I
í
I
I
!
OTTAR
HELGASON
+ Óttar Helgason,
bifreiðastjóri,
fæddist í Reykjavík
5. maí 1953. Hann
lést á krabbameins-
deild Landspítalans
að morgni mánu-
dagsins 2. septem-
ber sl. Foreldrar
hans eru Valný
Bárðardóttir, fædd
á Hellissandi 24.
október 1917, og
Helgi Sæmundsson,
fæddur á Stokks-
eyri 17. júlí 1920.
Ottar var sjöundi í
röð níu bræðra. Þeir eru auk
Óttars: Helgi Elías, f. 31. mai
1944, óskírður drengur, f. 31.
maí 1944, d. sama dag, Gunnar,
f. 20. júní 1946, d. 6. janúar
1947, Gísli Már, f. 14. nóvember
1947, Sæmundur, f. 5. júlí 1949,
d. 21. nóvember 1973, Gunnar
Að morgni mánudagsins 2. sept-
ember síðastliðinn lést Óttar Helga-
son, aðeins 43 ára að aldri. Mikill
harmur er kveðinn að okkur ástvin-
um hans. Aðeins minningarnar um
góðan dreng og mannkosti hans fá
linað þann harm.
En, kæri bróðir, það sefar sáran
söknuð okkar að vita að veikindin
þjá þig ekki lengur og að á bak við
alheims stríð og strönd hafa þér
verið fengin ný og æðri verkefni.
Þú glímdir við veikindin af hetju-
skap og þrautseigju. Við vissum,
að síðasta lotan yrði tvísýn og von-
in var veik, enda kominn til sögunn-
ar andstæðingur, sem er flestum
öðrum erfiðari. Engu að síður kom
kallið óvænt.
Við geymum í huganum myndir
frá lífsferli þínum, sem ljúft er að
eiga, allt frá því þú varst barn til
þessa dags. Við minnumst glampans
í stórum brúnum augum, við minn-
umst orðheppni þinnar og
gáskafullrar glettni, sem einkenndi
dagfar þitt alla tíð.
Ottar var vinsæll meðal samstarfs-
manna sinna og átti sér fjölmennan
vinahóp. Hann var stéttvís og tók
virkan þátt í félagsmálum stéttar
sinnar. Meðan hann starfaði hjá
Strætisvögnum Reykjavíkur var
hann um skeið trúnaðarmaður
starfsmanna og eftir að hann hóf
leigubílaakstur var hann í útgáfu-
nefnd Bifreiðastjórafélagsins Frama.
Hvort tveggja ber vitni um vinsældir
hans. Hann laðaði að sér fólk með
vinsamlegu viðmóti sínu og glettni.
Við þökkum Óttari samfylgdina
og biðjum góðan Guð að blessa
minningu hans. __
Ásdís og Helgi.
Ó, Jesú, séu orðin þín
andláts síðasta huggun mín.
Sái minni verði þá sælan vís
með sjálfum þér i Paradís.
(H. Pét.)
Óttar minn, ég þakka þér fyrir
allt, sem þú hefur gert fyrir mig í
gegnum árin. Minningarnar hrann-
ast upp í huganum. Þær verða ekki
raktar hér nema ein, sem er bundin
ferð okkar fyrir allmörgum árum
vestur á Snæfellsnes. Þú bauðst
mér að koma með ykkur að heilsa
upp á slóðir forfeðranna. Það gladdi
mig sérstaklega, þegar þú stakkst
upp á því að við kæmum við á Stapa,
þar sem ég dvaldi hjá ömmu í gamla
daga í skjóli Jökulsins. Nú verða
ekki fleiri slíkar ferðir farnar og
komið að kveðjustund. Það er erfitt
að færa í letur þakkir til þín fyrir
kærleikann í minn garð frá þér,
Ásdísi og stelpunum. Ég nota bara
einföldustu orðin: Þökk fyrir allt,
elsku bróðir.
Gísli Már.
Ég vil hér með nokkrum orðum
minnast vinar míns, Óttars Helga-
sonar.
Hans, f. 4. maí 1951,
Sigurður, f. 1. októ-
ber 1954, og Bárð-
ur, f. 30. júlí 1961.
Ottar kvæntist
30. apríl 1971 Ásdísi
Stefánsdóttur, f. 23.
febrúar 1952. For-
eldrar hennar eru:
Unnur T. Hjaltalín,
f. 23. apríl 1930, og
Stefán Þórhallur
Stefánsson, f. 26.
desember 1915, d.
14. janúar 1986.
Dætur Ásdísar og
Óttars eru: Unnur
Helga, f. 27. desember 1970,
sambýlismaður hennar er Ólaf-
ar Ingvar Arnarsson, f. 26. júli
1969, og Valný, f. 10. mars
1975.
Útför Óttars verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Ég kynntist Óttari fyrst fyrir
aðeins tæpum sex árum. Þá lágu
leiðir okkar saman í félagsmálum
hjá félagi okkar leigubifreiðastjóra,
Bifreiðastjórafélaginu Frama. Hann
var lengi ritstjóri blaðs okkar og
sinnti öðrum trúnaðarstörfum fyrir
félagið. Það var sama hvað Óttar
tók að sér, hann skilaði öllum sínum
verkum af miklum myndarskap og
vinnubrögð hans voru ætíð til fyrir-
myndar. Þetta þætti nú varla í frá-
sögur færandi, nema vegna þess að
allan þennan tíma átti Óttar við
mikil veikindi að stríða. Mér varð
oft hugsað, hversu mikið væri hægt
að leggja á einn mann eða eina fjöl-
skyldu, þegar maður áttaði sig á
veikindum hans.
En þetta var ekki áberandi í fari
Óttars, hann var alltaf léttur og
kátur. Alltaf var stutt í húmorinn
eins og hann á reyndar kyn til. Allt-
af þegar heilsa hans leyfði var hann
kominn á kaf í vinnu og andrúms-
loftið var alltaf gott þegar hann var
annars vegar. Aldrei barlómur, aldr-
ei neikvæðni, aldrei verið að velta
sér upp úr hlutunum, alltaf já-
kvæðni og uppbygging. Ég er ekki
í nokkrum vafa um að það hjálpaði
Óttari mikið í gegn um erfiðleika
hans hversu yndislega fjölskyldu
hann átt.i, sem stóð ætíð með honum
í gegn um sætt og súrt.
Ég mun sakna þess að Óttar á
aldrei eftir að koma til mín á skrif-
stofuna og segja: Hvað getum við
gert núna, eigum við ekki að fara
að gefa út blað? Ég mun sakna
þess manns sem kennt hefur mér
hvemig á að taka áföllum með
æðruleysi og reyna ætíð að finna
það jákvæða og uppbyggilega í öllu.
Það er jú gott veganesti fyrir það
stutta líf sem við eigum öll á þess-
ari jörð.
Að lokum vil ég og fjölskylda
mín senda fjölskyldu Óttars, eigin-
konu, dætrum, foreldrum og bræðr-
um, innilegustu samúðarkveðjur.
Sigfús Bjarnason.
Óttar Helgason frændi okkar er
látinn langt um aldur fram. Framan
af ævi var lífið hjá honum líkt og
hjá svo mörgum ungum mönnum,
alls staðar var næga atvinnu að fá
og fór hann ungur að sjá fyrir sjálf-
um sér. Hann festi ráð sitt, giftist
Ásdísi Stefánsdóttur og eignuðust
þau tvær dætur, þær Unni Helgu
og Valnýju. Samskipti okkar Óttars
voru meiri en oft er með frændsystk-
inum. Hann var í sveit á heimili
foreldra okkar og taldi hann okkur
sem sín systkini og foreldra okkar
lagði hann nánast að jöfnu við sína
eigin. Við vorum vinir og deildum
gjaman með okkur gleði- og
áhyggjuefnum.
Óttar hafði þá lífsskoðun sem
flestir mættu vera stoltir af og var
jafnaðarmennskan honum í blóð
borin og alltaf var hann tilbúinn að
veija hlut þeirra sem minna máttu
sína í þjóðfélaginu. Alltaf var hann
tilbúinn að aðstoða fjölskylduna og
vini ef þess var farið á leit við hann
og var gjarnan fyrstur á vettvang.
Skapgerð hafði Óttar sem við og
aðrir öfunduðum hann af. Hann gat
verið mjög fastur fyrir og ekki endi-
lega sammála síðasta ræðumanni.
En þegar betur var að gáð var hann
kannski sammála, en vildi láta okk-
ur hin játa að fleiri hliðar geta ver-
ið á málum en í fyrstu sýnist og
þannig fékk hann okkur til að hugsa
lengra.
Ottar lét sig mjög varða flest
þjóðfélagsmál, hafði á þeim ákveðn-
ar skoðanir og vildi hefja lítilmagn-
ann í öndvegi. Þar fór saman virðing
fyrir samferðafólki og lífínu.
Alla jafna var hann glaðlyndur
og snyrtimenni svo af bar, og það
birti alltaf til þegar hann var með
í för. Vann hann sér virðingu og
vináttu allra þeirra sem hann um-
gekkst. Óttar var heilsulítill síðustu
ár og önnuðust eiginkona hans og
dætur hann af mikilli alúð. Við biðj-
um góðan guð a_ð geyma hann.
Við vottum Ásdísi og dætrum
þeirra hjóna okkar dýpstu samúð.
Guðlaug Bára Þráinsdóttir
og Óskar Þór Þráinsson.
Ég vil með þessum fátæklegu
orðum kveðja gamlan vinnufélaga,
sem hefur fallið í valinn fyrir illvíg-
um sjúkdómi. Ég starfaði með hon-
um hjá Strætisvögnum Reykjavíkur
um áratuga skeið. Lengst af vorum
við saman á vagni, vagni númer
fjögur, sem var tveggja vakta vagn
þannig að við vorum bara tveir á
þessum vagni. Annað eins snyrti-
menni og Óttar var, var ekki hægt
að hugsa sér, bæði með sjálfan sig
og ekki síður með vagninn. Á vakta-
skiptum tók maður við vagni eins
og hann væri nýr, svo vel var geng-
ið um hann. Það var sama hvenær
það var, sem maður þurfti að losna
eða skipta um vakt við hann, aðeins
var eitt svar hjá honum: Láttu mig
vita hvemig þú vilt hafa þetta.
Um nokkurra ára skeið þjáðist
hann af bakveiki og var akstur
strætisvagna ekki besta starf sem
maður getur hugsað sér í þeim veik-
indum, og árið 1986 hætti hann af
þeim sökum. Hann fór að aka leigu-
bíl þar sem hann gat betur ráðið
sínum vinnutíma, en í veikindum
sínum fór svo að hann gat minna
setið við. Það var sama með leigubíl-
inn og strætisvagninn að það mátti
varla sjást ryk þá var hann að þrífa.
Oft kom hann í skúrinn hjá mér að
þrífa og við spjölluðum mikið þar.
Hann starfaði mikið að félagsmálum
fyrir vagnstjóra, var fulltrúi þeirra
um tíma. Einnig starfaði hann fyrir
Bifreiðastjórafélagið Frama og sá
um fréttablaðið.
Elsku Ásdís, Unnur og Valný.
Ég og fjölskylda mín biðjum Guð
að styrkja ykkur í sorginni.
Guðmundur Sigurjónsson.
t
Nú er hetjulegri baráttu elsku drengsins okkar, elsku bróður okk-
ar og elsku besta vinar míns og unnusta,
SÆMUNDAR BJARNASOIMAR,
lokið.
Ástkæri drengurinn okkar andaðist að morgni 7. september á
sjúkrahúsi í Lundúnum.
Jarðarförin hans verður ákveðin sfðar.
Hrafnhildur Ingimarsdóttir, Bjarni Óskarsson,
Sigurgísli Bjarnason, Óskar Björn Bjarnason,
Birta Fróðadóttir.
t
Ástkær faðir okkar,
ÓLAFUR UNNSTEINSSON,
Safamýr: 52,
Reykjavík,
er látinn.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Unnsteinn Ólafsson,
Gunnlaugur Ólafsson.
t
Minningarathöfn um
EYJÓLF EIRfKSSON
prentara,
sem lést 30. maí 1996, verður í Fossvogskapellu föstudaginn 13.
september kl. 13.30.
Blóm vinsamlegast afþökkuð, en bent er á Styrktarfélag krabba-
meinssjúkra barna, sími 588 7555.
Marianne Sigrid Eiríksson, Elisabet Dagný Eiriksson,
Karl Börge Eiríksson, Alta Anne Eiríksson,
Kristian Thor Eiríksson, Ruth Eiríksson,
Heidi Eiríksson.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi
GUÐMUNDUR H. HELGASON,
áður Hjallalandi 1,
Reykjavík,
sem lést í Hrafnistu, Reykjavík, 6. sept-
ember, verður jarðsunginn í Bústaða-
kirkju föstudaginn 13. september kl.
13.30.
Örn Guðmundsson, Hulda Guðmundsdóttir,
Valur Guðmundsson,
Sólveig Guðmundsdóttir, Hilmar Helgason,
Sævar Guðmundsson, Elín Ólafsdóttir,
afabörn og langafabörn.
t
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐMUNDA MARGRÉT
GUÐMUNDSDÓTTIR,
Dalbraut 20,
Reykjavik,
verður jarðsungin frá Áskirkju fimmtu-
daginn 12. september kl. 15.00
Þórarinn Stefánsson,
Erna Helga Þórarinsdóttir, Daniel Emilsson,
Stefán G. Þórarinsson, Lára Kristi'n Samúelsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
systir,
BERGRÓS JÓHANNESDÓTTIR,
sem andaðist á heimili sínu 29. ágúst
sl., verður jarðsungin frá Langholts-
kirkju fimmtudaginn 12. september
kl. 13.30.
Ásgeir Ásgeirsson,
Elsa K. Ásgeirsdóttir,
Jóhannes Asgeirsson,
Bergrós Ásgeirsdóttir,
Jakob F. Ásgeirsson
og barnabörn.
Elsa Jóhannesdóttir.
Guörún íris Þórsdóttir,
Jón Ólafsson,
Kolbrún K. Karlsdóttir,
t
Hugheilar þakkir til allra sem auðsýndu
mér samúð og hlýhug við andlát og
útför hjartkærs eiginmanns míns,
JÓNS SÍMONAR MAGNÚSSONAR,
Fellsmúla 2,
Reykjavfk.
Sérstakar þakkir til þeirra sem veittu
mér ómetanlega aðstoð.
Jóhanna Sigurbjörg Aðalsteinsdóttir.