Morgunblaðið - 24.09.1996, Blaðsíða 31

Morgunblaðið - 24.09.1996, Blaðsíða 31
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 24. SEPTEMBER 1996 31 AÐSENDAR GREINAR EKKI fer hjá því að erfitt sé að halda svona stórri hjörð saman í einum hópi og fór svo um tíma að þeir fótfráustu hurfu sýnum hinna, síðastir gengu þeir sem minnsta þjálfun höfðu en sígandi lukka er góð og einnig vert að líta í kringum sig öðru hveiju því alltaf ber eitthvað nýtt fyrir augu nánast við hvert fótmál. Greinilega má sjá merki þess hvar þessi hrikalega stóri fjalls- hryggur (trilljónir tonna af gjalli og gijóti) rifnar að endilöngu þeg- ar gos koma upp en um er að ræða gossprungu sem er 5,5 km á lengd. Brunnir og rauðir barmar sprungunnar standa víða upp úr þykkum vikurlögum og stakir gíg- ar sem haldið hafa lengst út í síð- ustu gosum vitna um hamslausan djöfulgang náttúruaflanna. Það er þó hin stórkostlega sköp- un lands sem þarna á sér stað og fegurðin allt í kring sem fangar hugann og bókstaflega hríslast út í hveija taug. Til beggja handa og að baki til norðurs birtust fleiri og fleiri kennileiti sem ókleift er að telja upp nema þau stærstu í þessum greinarstúf. Til suðurs sá til heiðurshjóna, þeirra Ymis og Ýmu í Tindfjöllum og að baki þeirra glottu félagarnir Mýrdals- jökull og Eyjafjallajökull með glampandi hvíta skalla. Úr austri horfði konungurinn, sjálfur Vatnajökull til ferðalang- anna í ró þess sem hefur eilífðina að förunaut. Til vinstri Vonarskarð og litli trúðurinn Tungnafellsjökull öruggur í skjóli hinnar konunglegu hirðar jöklanna. Lengst í fjarska sá til Pjórð- ungsöldu og Þingeyjarsýslu en lengra til vinstri er enn einn stór- höfðinginn Hofsjökull sem teygir ískaldar tærnar í formi skriðjökla niður.í Þjórsárverin án þess svo mikið sem að spyija hvort þeim finnist það þægilegt. Kerlingar- fjöll minna á ýkta ístertu eins og krakkarnir myndu segja og lengra til vesturs er sá allra lengsti, Lang- jökull, og sunnan hans haldast í hendur litlu jöklabörnin tvö, Þóris- jökull og Okið, síðan Skjaldbreið- ur, Botnssúlur og Skálafell. Áfram var haldið, einn og einn var ekki alveg viss hvar ferðin tæki enda því alltaf þegar einni brún var náð kom í Ijós nýr áfangi, en fjölbreytnin, ganga á svörtum vikri og rauðu og bláu gjalli til skiptis við skínandi bjarta snjó- skafla, hélt fólki við efnið og þeg- ar loks allir stóðu á toppnum mátti lesa úr hveiju andliti: „Vá, flott maður, meiri háttar töff, sæll, þokkalega klikkað, eool.“ Þarna uppi við toppgíginn flutti smáskór Sigurður Sigmundsson V/erð 990 kr. Barnaskór frá Bopy bláir/rauðir/grænir. 5t. 22-27 Smáskór í bláu húsi við Fákafen. 5ími 568 3919. Árni unga fólkinu fróðleik um hvaðeina sem fyrir augu bar, um jarðfræði, landa- fræði og kennileiti. Þessi lítilláti fræði- maður var eins og hluti af stórkostlegu umhverfinu. Með hóg- værum hætti beindi hann athygli við- staddra að grunni allra vísinda að spurn- ingunum, hvar, hve- nær, hvernig. Þessi stund var ein- stök og í hugann komu orð þess mikla leiðsögumanns ungs fólks á suðurlandi Þórs Vigfússon- ar er hann mælti við setningu Starfsmenntaskólans 1995. Hann Þó tilgangur ferðarinn- ar væri ekki öllum ljós að sinni, gætu minning- arnar leitt til ljósari skilnings á daglegri lexíu síðar. Sigurður Sigrnundsson segir, í síðari grein sinni, frá gönguferð á Heklu með 150 Qörkálfum. sagði: „Vandinn er ekki að finna svör við spurningum ykkar, svör við þeim má finna hjá vísum mönn- um og í virtum fræðiritum. Nei það er ekki vandinn. Vandinn er að kunna að spyija.“ Myndatökur, hlaup yfir á suður- barm toppgígsins og alls konar HLUTI hópsins á Heklutindi, en þetta er stærsta hópganga á fjallið til þessa. æfingar fóru fram í himnablíðu háloftanna á Heklutindi áður en lagt var af stað niður í Skjólkvíar. Tilgangur fararinnar ekki öllum Ijós að sinni en von þeirra er að henni stóðu, skýrari en áður, að minningar þeirra sem klifu Heklu þennan fagra júlídag leiði þau til ljósari skilnings á daglegri lexíu þegar kemur í skóla vetrarins. Hér verður ekki gerð tilraun í þá veru að lýsa því dásamlega útsýni sem við blasir af hátindin- um. Þar duga engin orð en þó má geta þess hve allt virðist drag- ast nær þaðan séð, bæirnir niður á sléttlendinu, Galtalækur og Leirubakki, liggja við tær áhorf- enda og það gerir Búrfell líka og hefur minnkað svo að helst minnir á litla heysátu. Stutt er líka til Skálholts og lítil furða að „þeirri gömlu“ tókst forðum að kasta gijóti í fólk svo til fjörtjóns varð einum manni sem að líkindum hefur ekki gengið með hjálm við téð tækifæri milli fjóss og bæjar. Örstutt sýnist einnig til suður- jöklanna og næstum hægt að teygja sig í þá með útréttum armi. Alls staðar má sjá merki jarðsög- unnar á fjallinu sjálfu og í ná- grenni þess, gamlir goshryggir og nýrri eldvörp fylgja suðvestur- norðaustur stefnu landreks- sprungunnar svo langt sem augað eygir. Allt er þetta eins og opin bók þeim sem horfa sér til ununar yfír víðfeðmið af tindi hinnar einu sönnu drottningar. Áður en snúið var til baka var höfundur Heklubókarinnar, Árni sjálfur, fenginn til að árita eitt eintak hennar og er næsta óvíst að tekist hafi áður að teyma höf- und bókar á jafnóvenjulegan vett- vang til slíks gjörnings. Ferðin niður gekk slysalaust, án fótbrota eða annarra áfalla til mikils léttis fyrir skipuleggjendur og þegar búið var að hvolfa nokkr- um kílóum af vikri úr skónum var stefnan sett á Heklumiðstöðina í Brúarlundi þar sem gæðastjóri og fræðslustjóri Landsvirkjunar, þær Guðrún Ragnarsdóttir og Bryndís Sigurðardóttir, tóku á móti þreytt- um göngugörpum ásamt þeim fé- lögum Omari Ragnarssyni og Þor- geiri Ástvaldssyni sem fluttu við- stöddum léttan fýrirlestur um hlut fjölmiðlamanna að kynningu um- hverfismála fyrir almenningi og um mótun almenningsálits. Að því búnu dró Þorgeir fram harmónikk- una og galdramaðurinn Ómar náði fljótt eyrum unga fólksins þegar hann brá sér í gervi ýmissa kunnra persóna og hlátrarsköllin glumdu þegar ónefndur forseti austrænnar stórþjóðar varð svo hífaður að hann hélt ekki jafnvæginu lengur og datt í gólfið með brauki og bramli. Síðast efndu þessir grínarar svo til söngvakeppni Landsvirkjunar þar sem keppt var um hvor gætu sungið með meiri styrk strákar eða stelpur og mátti halda að farið væri að losna um þakið á húsinu þegar mest gekk á. Eins og vera bar var gæðastjór^, anum afhent Heklubókin sem áður er nefnd í nafni fjallgönguhópsins með þakklæti fyrir þann mikla velvilja sem fyrirtækið sýnir sumarvinnufólki sínu með ferðum eins og þessari og með starf- rækslu Starfsmenntaskólans. Þessi ferðapistill nær ekki lengra en að lokum ber að þakka eigend- um Heklumiðstöðvarinnar fyrir höfðinglegt boð til þessa stærsta hóps sem nokkru sinni hefur geng- ið á Heklu um fría inngöngu í hirltl— stórglæsilegu eldfjallamiðstöð sína. Þar er allt innan dyra og utan með miklum myndarbrag og ástæða til að hvetja ferðafólk sérstaklega til að kynna sér og skoða það sem þar er á boðstólum. Höfundur er umsjónarmaður Starfsmenntaskóla Landsvirkjunar. • • Nyiung! Kvöldmarka&ur Kolaportsins er spennandi vettvangur fyrir einstaklinga og fyrirtœki til a& selja mikiS vörumagn á stuttum tfmo. -s^nnandisölumögoleikar átveggioviknakvoidmorkas. ■SS&Sr ALLTAF GOTT VEÐUR OG GÓÐ STEMMNING í KOLAPORTINU Frábœrt tœkifœri til aó selja nýja vöru eða losa sig við gamla vörulagerinn! KOLAPORTIÐ kemur alltaf a ovart Þu pantar sölupláss fsfma 562 50 30

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.