Morgunblaðið - 24.09.1996, Side 36

36 ÞRIÐJUDAGUR 24. SEPTEMBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ARNÞRÚÐUR JÓNSDÓTTIR,
Melhaga 6,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni í
Reykjavík á morgun, miðvikudaginn 25.
september, kl. 13.30.
Snjólaug Guðrún Ólafsdóttir,
Jón Hjaltalín Ólafsson,
Örn Olafsson,
Arnþrúður Jónsdóttir,
Þórhalla Sólveig Jónsdóttir,
Haraldur Briem,
Þórunn Þórhallsdóttir,
Ólafur Andri Briem,
ívar Jóhann Arnarson.
+
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ERLING PETER HESTNES,
Sæviðarsundi 35,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Áskirkju í dag,
þriðjudaginn 24. september.
Útförin hefst kl. 13.30.
Ingibjörg Lára Hestnes, Brynjólfur Sigurðsson,
Halldór Hestnes, Hulda Gústafsdóttir,
Guðlaug Hestnes, Örn Arnarson,
barnabörn og barnabarnabörn.

Stúlkan okkar
RAGNHILDUR PETRA HELGADÓTTIR,
frá Rauðaskógi,
Biskupstungum,
Möðrufelli 15,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Skálholtskirkju miðvikudaginn 25. septem-
ber kl. 14.00.
Aðstandendur.
Vigdís Bjarnadóttir,
Hanna Kolbrún Jónsdóttir, Halldór Ólafur Ólafsson,
Vignir Steinþór Halldórsson, Jón Hákon Halldórsson.
LEGSTEINAR
0 A
A GOÐU VERÐI
10% staðgreiðslu
afsláttur
Stuttur afgreiðslufrestur
Frágangur á legsteinum
í kirkjugarð á góðu verði
Graml
HELLUHRAUN 14 rÉMB
220 HAFNARFJÖRÐUR
SÍMI: 565 2707
i TIL 24 MÁISIAOA !
MINNINGAR
DÚA
BJÖRNSDÓTTIR
+ Dúa Björnsdótt-
ir fæddist á
Siglufirði 14. apríl
1938. Hún andaðist
i Landspítalanum
hinn 18. september
síðastliðinn eftir
langvarandi veik-
indi. Faðir Dúu er
Björn Dúason, bú-
settur á Ólafsfirði.
Móðir hennar var
Margrét Bjarna-,
dóttir frá Súðavík
sem lést 12. ágúst
1977. Systkini og
hálfsystkini Dúu
eru: Herdís Björnsdóttir, Birna
Björnsdóttir, Edda Bragadótt-
ir, Helga Björnsdóttir og Sig-
urður Björnsson. Dúa ólst upp
bæði á Siglufirði og i Reykja-
vík.
Dúa giftist Karli G. Karlssyni
flugsljóra. Börn þeirra eru
Margrét og Karl Dúi. Heimili
Dúa Björnsdóttir, tengdamóðir
mín, er fallin frá eftir áralanga
baráttu við erfiðan sjúkdóm.
Barátta hennar var hetjuleg og
tókst hún á við sjúkdóm sinn með
óbilandi lífsvilja og elju allt fram
á andlátsstund. Hún barðist hart
og glataði aldrei þeirri trú sinni
og vilja hvað sem upp kom og á
dundi, að hún gæti borið sigur úr
býtum. Minningin geymir margar
góðar samverustundir. Dúa var
glæsileg í fasi, framkomu og út-
liti. Hún var glaðvær kona og hrók-
ur alls fagnaðar hvort heldur var
í faðmi fjölskyldu, vinahópi eða
annars staðar. Hún var vinur vina
sinna. Minningin geymir einnig
hetjulega baráttu allt til loka. Bar-
áttu sem engan lét ósnortinn sem
til þekkti. í mínum augum var Dúa
hetja.
Síðustu fjögur ár ævi sinnar
átti Dúa heimili í Hveragerði ásamt
Juan, Olgu dóttur sinni og hennar
fjölskyldu. í garðinum átti hún sér
lítið gróðurhús og nýtti þar hveija
stund sem gafst milli stríða við
ræktun rósa sem hún unni og naut
að hafa í kringum sig.
Börn hennar og sambýlismaður
vilja færa öllu starfsfólki deildar
11E á Landspítalanum alúðar-
þakkir fyrir einstakan stuðnirig,
umönnun, vinarhug og hlýju sem
það veitti henni. Dúa leit á þetta
fólk sem vini sína, enda fór hlýhug-
ur starfsfólks deildar 11E ekki
framhjá neinum sem til þekkti.
Dúu verður sárt saknað. Megi
hún hvíla í Guðs friði.
Sigurður Hannesson.
Mig langar að minnast hálfsyst-
ur minnar sem látin er eftir harða
baráttu við illvígan sjúkdóm.
Dúa var elsta systir mín og
kynntist ég henni ekki vel fyrr en
ég var orðin fullorðin. Ef til vill
uðru kynnin svona góð þess vegna
og þar af leiðandi erfitt að sætta
sig við að þau skyldu ekki verða
lengri. Það eru örugglega margir
fleiri en fjölskyidan sem sakna
hennar, því hún var gleðigjafi og
hetja.
Nú sígur að húmi, sólin sest
og saknaðarhljóð er í blænum
ErMr ylú ’ihí/
Safnaðarheimili 1
Háteigskirkju A
Simi: á Aj / V
55H 1399 1 M |
þeirra var í Reykja-
vík. Karl og Dúa
slitu samvistum.
Dúa giftist
Braga Einarssyni
garðyrkjumanni
frá ísafirði. Þau
stofnuðu saman
fyrirtækið Eden og
bjuggu í Hvera-
gerði. Börn þeirra
eru Einar Björn og
Olga Björk. Dúa og
Bragi slitu samvist-
um.
Dúa bjó um all-
langt árabil á Mall-
orka og starfaði þar sem farar-
stjóri hjá íslenskum ferðaskrif-
stofum. Á Mallorka kynntist
hún eftirlifandi eiginmanni sín-
unij Juan Roig.
Útför Dúu Björnsdóttur fer
fram frá Fossvogskirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan
13.30.
því haustið er komið með hulinn gest, sem
hrifsar laufíð af tijánum.
En hvernig sem eikin veðrinu verst
hún visnar, hún getur ei flúið
og gefst upp um síðir, hún fær engan frest
hún fellur og lífíð er búið.
Þú kvaddir líka, því komið er haust
af krafti var lífið þitt rúið,
þú gast ekki varist og vonin brást
að væri á dauðann snúið.
Við kveðjum þig, vina, og vitum að
veginn þinn drottinn greiðir
og aftur við hittumst á öðrum stað
þó okkar nú skiljist leiðir.
Að leiðarlokum þakka ég fyrir
samveruna. Ég sendi öllum ástvin-
um hennar mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Guð blessi minningu Dúu Björns-
dóttur.
Helga.
Þegar kemur að kveðjustund er
margs_ að minanst eftir 30 ára vin-
áttu. í lífi hvers mann skiptast á
gleði og sorgir. Þá er gott að eiga
góðan vin að deila með. Við höfum
átt öxl að lána hvor annarri til að
gráta við. Oft höfum við brosað í
gegnum tárin og ekki síst grátið
af gleði. Með fáum manneskjum hef
ég hlegið meira, enda lífsgleði Dúu
smitandi og lífskrafturinn ótrúlegur
sem sást best í gegnum hennar
langa og erfiða veikindastríð. Sökn-
uður minn og barna minna er mik-
ill. Hún sagði oft „bömin okkar“,
um þau, hrósaði, skammaði, eign-
aðsit trúnað þeirra og var vinur sem
þau gátu alltaf leitað til, sem var
ómetanlegt. Hinar ótalmörgu minn-
ingar gera okkur rík.
Elsku Juan, Magga, Olga, Einar,
Kalli og Tony og ástvinir allir, Ég
Sif og Kristján sendum ykkur öllum
okkar innilegustu samúðarkveðjur
og þökkum fyrir allt. Megi elsku
Dúa okkar hvíla í guðs friði.
Herdís.
Dúa Björnsdóttir kvaddi þetta
jarðlíf nú á haustdögum, eftir harða
baráttu við illkynjaðan sjúkdóm,
baráttu sem ekki var sanngjörn,
því lífið varð að víkja fyrir vágestin-
um. En er þetta þannig, þegar við
kveðjum jarðlífið, að dauðinn sigri?
Er dauðinn virkilega til?
Er þetta ekki umbreyting lífsins?
Eins og náttúran.
Leggjum við börn jarðarinnar
ekki frá okkur skel efnisins líkt og
Jesú gerði fyrir 2000 árum og sam-
einumst Guði, göngum inni í ljósið?
En þessi tímamót eru erfið, bæði
fyrir þann sem kveður og ástvini
er eftir verða. Við getum ekkert
gert annað en að ylja okkur við
skin minninganna og vonað að við
hittumst á ný í annarri veröld.
Úr minningabankanum mínum
frá því ég var telpa eru systurnar
Dúa, Birna, Hedda og Edda órjúf-
anleg heild. Alltaf var léttleiki,
gleði og gáski í kring um þær og
þær voru uppfinningasamar og lit-
ríkar. Dúa var elst, björt og geisl-
andi, vildi lifa hratt, byijaði
snemma á fullorðinslífinu. Tengdist
betur mömmu sinni, pabba og Eddu
litlu systur. Margrét Bjarnadóttir,
móðir þeirra, var glæsileg, fríð og
falleg, með undurfallega söngrödd
og hafði yndi af tónlist, en þrátt
fyrir fjóra litla gimsteina held ég
að hún hafi ekki verið hamingju-
söm, þurfti hún að stríða við erfið-
an sjúkdóm í mörg, mörg ár.
Dúa tengist minningum æskunn-
ar, björtum minningum úr frænd-
garði mínum, en er við kvöddum
bernskuna og flugum til nýrra
heimkynna tognaði á frænd-band-
inu en slitnaði aldrei. Hittumst við
fyrir nokkrum árum á heimili
Heddu og var eins og við hefðum
sést í gær, þó um 40 ár væru liðin
frá bernskudögunum. Hún bar með
sér þjáningar sjúkdómsins en samt
var hún glöð og bjartsýn. Sálaráran
hafði unnið vel úr þessum jarð-
neska skóla og glóði hún sem eng-
ill vorsins í ljúfum tónum.
Var ég heppin að fá að kynnast
í svip annarri dóttur hennar, Olgu,
einn síðsumardag fyrir 3 árum.
Lifandi eftirmynd mömmu sinnar,
ljúf, næm en þó föst fyrir, litrík
og skýr. Veit ég að arfur Dúu
fæðist í börnum hennar og barna-
börnum, þannig lifir hún áfram.
Fjársjóður fyrri lífa var sem dul-
arfullur fjólublámi er einkenndi
móðurfólk Dúu, hjá systrum henn-
ar Herdísi, Birnu og Eddu. Móðir-
inni Margréti og ömmusystrum öll-
um. Trúi ég því að hann haldi áfram
að koma fram í afkomendum henn-
ar og gefi sérstaka tóna og liti inn
í lífið.
Guð og englar hans blessi þig
kæra frænka, allt þitt skyldfólk,
börn, tengdabörn og alla þína ást-
vini.
Góða ferð inn í sólarheima. Ég
sendi þér í veganesi perlur frá Árna
Ibsen:
Með tíð og tíma
af efans efni
ofín taug til lífs.
Sefast tif
er lífíð fjarar
- aldrei
framar efast
þarf.
Erla Stefánsdóttir.
í æsku eignaðist ég gersemar,
vináttu Dúu Björnsdóttur og dóttur
hennar, Olgu.
Sem barn horfði ég á þessa fögru
konu aðdáunaraugum. Hún varð
drottning í huga og hjarta mínu þá
og nú fyrir þann yndisleika sem hún
hafði til að bera. Ævintýrablær
fylgdi fasi hennar, afmælisveislum,
leikjum og spjalli.
Kveðjuorð hennar til mín áður
en hún fluttist til útlanda urðu mér
dýrmætari eftir því sem skilningur
óx. Þó minningarnar séu bundnar
við ungan aldur eru þær hrífandi
og sterkar.
Olga mín, ég votta þér, systkin-
um þínum, ijölskyldum og ástvinum
öllum samúð mína.
Tár geta þornað, en minningarn-
ar lifa.
Bogey.
Að liðnum öllum þessum þrautum,
þessum þrotlausu erfiðleikum,
þessum endurteknu vonbrigðum,
þessum hverfulu gleðistundum,
spyijum við þrátt fyrir allt,
þegar því er skyndilega lokið:
Hvers vegna ekki einn dag enn,
aðeins einn dag.
(Halldóra B. Björnsson.)
Þetta ljóð er lýsandi dæmi um
baráttu vinkonu minnar, Dúu
Björnsdóttur, við erfiðan og þung-
bæran sjúkdóm. Að lokum féll hún
— hetjan mín. Kynnin eru orðin
löng. Orlögin fleyttu okkur báðum,