Morgunblaðið - 23.10.1996, Síða 40

40 MIÐVIKUDAGUR 23. OKTÓBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
Tommi og Jenni
Þú átt víst ekki verandarrólu, er Ég þykist heppinn að eiga
það? hundadall...
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1103 Reykjavík • Sími 5691100 • Símbréf 569 1329
• Netfang: lauga@mbl.is
Fólk fái forgang
Frá Kristni Snæland:
FYRIR löngu, þegar ljóst var að
brúa þyrfti Grafarvog, vegna íbúð-
arbyggðar, var sendur á vettvang
pödduteljari. Taldi hann samvisku-
samlega pöddurnar í leirum vogs-
ins. Upplýst var að pöddur þessar
væru laxfiskum og fjörufuglum hið
mesta lostæti. Til þess að tryggja
fiski og fjörufuglum sælgæti þetta
var þess getið af líffræðingum að
á hverri fjöru yrði sælgætið að anda
svo það héldi lífi uns yfir lyki í fisks-
eða fuglsmaga. Hagsmunagæslu-
menn þeirra sem éta pöddur kröfð-
ust þess að Grafarvogur yrði áfram
sá fúli illa lyktandi dmllupollur sem
hann vissulega er, pöddum, fiskum
og fuglum til dýrðar. Einhveijum
datt í hug að hægt væri að nýta
voginn til skemmtunar fólki. Það
væri best gert með því að setja lok-
ur í brúna og halda yfirborði vogs-
ins stöðugu. Sáu menn fyrir sér
voginn sem stórkostlegasta útivist-
arsvæði borgarinnar, fyrir þá sem
vilja stunda róðra hvers konar á
smáfleytum svo sem kajökum,
kanóum og róðrarbátum af öllu
tagi. Vélbátar mættu ekki vera á
voginum, utan bátur eftirlitsmanns.
Þá sáu menn fyrir sér nokkrar
bryggjur út í voginn og við hann,
á staurum, tvo þijá veitingastaði.
Hugsanlega væri einnig hægt að
koma fyrir upphituðu „strandbaði"
og nýta til þess afgangshita frá
hitaveitunni að sumri. Að eiga síkt
útivistarsvæði sem Grafarvogur
gæti verið, með stöðugu vatns-
borði, og með því mannlífi sem því
fylgdi, væri perla í borgarlífinu.
Ogæfan var sú að inn að Grafar-
vogi var sendur maður til að telja
pöddurnar en það gleymdist að
senda mann til þess að finna út
þann mannfjölda sem nyti fegurra
mannlífs ef Grafarvogur væri nýtt-
ur fyrir fólk en ekki pöddur.
Enn er hægt að breyta þessu,
breyta Grafavogi úr fúlum illa lykt-
andi drullupolli í stórkostlegan úti-
vistarstað allrar ijölskyldunnar. Til
þess þarf vissulega að taka fólk
fram yfir pöddur.
KRISTINN SNÆLAND,
Engjaseli 65, Reykjavík.
Inntakið skiptir máli
Frá Rúnari Ármanni Arthúrssyni:
ÞAÐ er undarleg árátta sumra ein-
staklinga af „geggjuðu" kynslóð-
inni svokölluðu sem tók út mann-
dómsár sín á árum heimsstyijaldar-
innar síðari að vera sýknt og heil-
agt að hnotabítast út í fólk af sex-
tíu og átta kynslóðinni, sem þeir
svo nefndu, sem samanstendur að-
allega af afkvæmum áðurnefndrar
„geggjuðu" kynslóðar. Réttara væri
ef til vill fyrir þessi bitru gamal-
menni að kalla þennan þjóðfélags-
hóp og þær kynslóðir sem á eftir
fylgja einu nafni „afkomendakyn-
slóðina". Indriði G. Þorsteinsson
rithöfundur sér ástæðu til að vera
með hnútukast af þessu tagi í Morg-
unblaðinu laugardaginn 19.10. út
af því uppátæki umhverfisráðherra
að heija átak til verndunar og fyrir
endurheimt votlendis sem er ekki
nema gott um að segja hvað sem
líður botnvotum bændum. Erfitt er
þó að sjá samhengið í grein rithöf-
undarins á milli lífsspeki téðrar sex-
tíu og átta kynslóðar og þess aftur-
hvarfs til fortíðar sem honum finnst
þessi ráðstöfun framsóknarráðherr-
ans vera. Rithöfundurinn snýr í
grein sinni út úr frægum einkunn-
arorðum á blómaskeiði friðflytj-
enda: „Make love not war“. Hljóma
þau svo í hans gerð: „Samfarir í
stað styijalda". Sá misskilningur
sem klúðurslegur útúrsnúningur
hans á tilvitnuðu kjörorði leiðir í
ljós er auðvitað engin tilviljun. Það
er mjög í anda „geggjuðu" kynslóð-
arinnar að leggja fremur áherslu á
athöfn en inntak. Afkomendakyn-
slóðin sem gerði uppreisn á sjöunda
og áttunda áratugnum gegn gildis-
mati stríðsáraunglingana og geggj-
aðri efnishyggju og herskárri sér-
gæsku sem í kjölfar fylgdi lagði
allt aðra merkingu í kjörorð blóma-
fólksins frá Bandaríkjum Norður-
Ameríku. „Máke love not war“ þýð-
ir miklu fremur: „Njótum ásta —
ófriðar ekki“. Þar er það inntakið
sem máli skiptir, sjálf ástin sem er
það dýrmætasta sem til er í mann-
legum samskiptum. Ást er auk þess
orð sem felur í sér hlýju og mann-
kærleik og er náttúrlega mikilvæg-
asta orð íslenskrar tungu. Orðið
„samfarir" er aftur á móti fremur
tæknilegs eðlis og kuldalegt í sam-
anburði, og auk þess allt annarrar
merkingar. Orðaval rithöfundarins
er honum auðvitað ekki sjálfrátt;
hann er aðeins barn síns tíma. Aðal-
atriðið er að sem flestir aðrir geri
sér ljóst mikilvægi þess að taka
ástina fram yfir ófrið í öllu tilliti:
„Njótum ástar — ófriðar ekki!“
RÚNAR ÁRMANN ARTHÚRSSON,
Skeljagranda 4, Reykjavík.
Hvað skal segja? 45
Væri rétt að segja: Ég ætla niður til Spánar.
Svar: í þessu sambandi er niður markleysa. Rétt væri: Ég
ætla suður til Spánar.
Alit efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.