Morgunblaðið - 03.11.1996, Page 1

Dúfnaveisla
Nei, við sálma-
skáldið vorum
sjaldan sammála
8
SUNNUDAGUR
3. NÓVEMBER 1996
SUNNUPAGUR
BLAÐ
Morgunblaðið/Þorkell.
Hvert er eg
eigmlega
aðfara?
Þegar tekið er hús á Guðmundi Blönd- og stingur illa við. Guðmundur
al á heimili hans í Þingholtunum er Guðjónsson vissi hins vegar að
tekið á móti manni með opnu fasi og margslungin og erfíð lífsreynsla
bros á vör. Lífsorkan innandyra gefur sú sem nafni hans Blöndal hefur
ekki tilefni til að ókunnugur taki eftir hlotið síðustu þrjú árin hefði bug-
því að maðurinn gengur við hækju að marga sálina.
GUÐMUNDUR Blöndal er
ungur maður, rétt rúmlega
fertugur. í vöggugjöf frá
almættinu fékk hann, auk góðrar
greindar og gjörvileika, feikna
dugnað og vinnuþrek. Það svo, að
honum lá óskaplega á sem ungum
manni, framtíðin blasti við með öll-
um sínum fögru fyrirheitum. Nú
hefur Guðmundur róast, tilneyddur
mætti óhikað segja.
Á meðan skólasystkinin úr MR
röðuðu sér í hina ýmsu framhalds-
skóla, eða fengu sér vinnu á meðan
þau könnuðu landið, var Guðmund-
ur að sjálfsögðu með aðrar hug-
myndir. Hann var búinn að
„byggja“ og keypti fljótlega við
annan mann rótgróna verslun í
gamla miðbænum, Herradeild P og
0, „allt frá hatti oní skó - Herra-
deild P&Ó!“ Guðmundur giftist
menntaskólakærustunni, samheldni
þeirra var rómuð og börnunum fór
fjölgandi. Fyrirtækið gekk vel og
boginn spenntur hátt. Einbýlishús
í Arnamesinu var næst á dagskrá.
Það voru uppgangstímar í þjóðfé-
laginu. Alþekkt og viðsjárvert
hugtak, „góðæri“ var þá mikið
notað.
SJÁ NÆSTU SÍÐU