Morgunblaðið - 03.11.1996, Side 19

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 3. NÓVEMBER 1996 B 19
SKÓ • EVRÓPOPP • PRUM’N BASS • TRIPHOP • ACID JAZZ
að þýða að viðkomandi sé kominn
á sinn bás og verði þar framvegis."
Páll segir að þegar grunnhug-
myndin hafi verið komin hafi hann
farið að svipast um eftir lögum.
„Ég leitaði til lagahöfunda, ungra
íslenskra stráka sem hafa verið að
vinna við danstónlist og tölvutón-
list í gegnum árin. Sumum kynnt-
ist ég þegar ég fór sem Milljóna-
mæringur um landið. Ég lét þá fá
texta eða textabrot, bað þá um að
búa til lög fyrir mig, drum ’n bass-
lag, diskólag eða Burt Bacharach-
lag. Þegar þeir voru búnir með
sitt hittumst við, settumst niður
til að hlusta á lagið og fórum að
rífast," segir Páll Óskar og hlær
við, „fundum hljómana í lagið, ég
bjó til laglínur og síðan fundum
við réttu hljóðin; allt í einu var
komið lag.“
Páll segist hafa lagt mikla
áherslu á að höfundarnir fengju
að stjórna grunnupptökum á lög-
unum sjálfir, að þeirra eigin hljóm-
ur fengi að skína í gegn um hvert
einasta lag „og það er styrkur plöt-
unnar fyrst og fremst. Ég hef ekki
áhyggjur af því að að platan hafi
ekki einhvern heildarsvip þó það
sé á svæðinu house, diskó, jungle,
bossanova eða Burt Bacharach.
Ég tek þessa alla þessa strauma
sjálfur og bý til einn Palla-heildar-
svip á plötuna, rétt eins og þegar
ég elda máltíð eða er plötusnúður.
Platan er hálfgerð rússíbanaferð
þar sem ég held í taumana. Ég
byrja hana svolítið hart, byija á
jungle og evrópupoppi, en hægi
síðan á ferðinni og enda í léttum
og skemmtilegum textum. Þegar
ég byrjaði að vinna með mönnum
hérna úti þá var það svo að Ken
Thomas spurði mig alltaf þegar
við vöknuðum á morgnana: Jæja,
hvernig plötu ætlar þú að gera í
dag? og aðstoðarmaðurinn vissi
ekki hvaðan á sig stóð veðrið. Nú
síðustu dagana eru þeir þó farnir
að sjá samhengið í öllu saman og
fínnst eins og þeir hefðu raðað
5.000 stykkja púsluspili. Máltíðin
heppnaðist par exellance."
Eins o g áður segir eru lagasmið-
ir ýmsir, fremstir kannski Jóhann
Jóhannsson og Pétur Hallgrímsson
úr Lhooq, þá Valgeir Sigurðsson
hljómborðsleikari úr Unun, en
einnig koma við sögu Trausti Har-
aldsson úr Fantasíu, sem Páll seg-
ist hafa hitt á Milljónamæringa-
balli á Akureyri og segir hafa mjög
sterka tilfinningu fyrir evrópopp-
inu, og Birkir og Bjarki, „fanta-
klárir saman, húmoristar og þekkja
ofsalega vel hvert einasta hljóð“.
„Ég er mjög feginn því að fá
að vinna með svona náungum, því
þó við eigum eiginlega ekkert sam-
eiginlegt áttum við þó eitt, við
þurfum ekkert að vera að velta
hlutunum of mikið fyrir okkur, að
vera sífellt að segja: þetta er svona
vegna þess að ...“
Burt með hræsnina, áfram
stanslaust stuð
Eins og getið er kviknaði grunn-
hugmynd plötunnar þegar Páll
Óskar var að fara yfir gömul við-
töl og blaðagreinar um sjálfan
hann og kannski eðlilegt að spyija
hvernig persóna hafi birst honum
við þá yfirferð; er Páll Óskar blaða
og fjölmiðla annar en Páll Óskar
utan sviðsljóssins?
„Að mörgu leyti get ég sagt það
með góðri samvisku að ég held ég
sé minnst „artificial" poppstjama
sem uppi er á þessu landi sem við
búum á. Skilaboð þessarar plötu
em ósköp einföld: Burt með hræsn-
ina, áfram stanslaust stuð. Hræsni
og fólk sem lifir í lygi er eitt það
viðurstyggilegasta sem ég upplifi í
þessum heimi og þessari plötu er
ætlað meðal annars að gefa því liði
á kjaftinn sem á það skilið. Um
leið er hún líka fögnuður, blásið í
lúðra fyrir þeim sem eru að gera
góða hluti, hvunnsdagshetjur."
Eftir þennan útúrdúr segir Páll
Óskar að nauðsynegt sé að eiga
sér aukasjálf sem skemmtikraftur
og mjög auðvelt að búa til slíkt.
„Það er til Páll Óskar og það er
til Palli. Aukasjálf mitt er Páll
Óskar og ég fíla hann í botn, mér
finnst Páll Óskar frábær. Hann
hefur svo rosalega magnaðar skoð-
anir og hann er frábær á sviði,
atvinnumaður sem þolir ekkert
kjaftæði, engar málalengingar. Á
hinn bóginn er einhver Palli á
svæðinu sem fer sjaldan í viðtöl
og ástæðan fyrir því að síðasta
plata hét Palli var að þar var popp-
stjarnan Páll Óskar að syngja
uppáhaldslögin hans Palla. Þar
náðist Jing og Jang-jafnvægi.
Poppstjaman Páll Óskar svarar
ákveðinni þörf hjá fólki sem situr
og telur á sér tæmar allan daginn
og óskar þess að það væri væri
annars staðar að gera eitthvað
spennandi.
Þegar fólk kemur fram við mig
eins og ég sé Páll Óskar skipti ég
bara yfir í þann gír. Ég verð líka
að þekkja mín takmörk, ég er
hættur að labba niður Laugaveg-
inn eftir miðnætti á föstudögum
og laugardögum af öryggisástæð-
um. Sumt fólk hegðar sér nefnilega
eins og fífl ef það sér mig. En ég
get nú að nokkru leyti sjálfum mér
um kennt, ég hef kappkostað í
fimm ár að koma mér í þessa stöðu
og gæti haldið heilan fyrirlestur
um frægðina. Ég held þó að ég
sé með ágætlega heilbrigða af-
stöðu til þess að vera frægur, hef
ákveðinn húmor fyrir því og tek
því ekkert of hátíðlega. Við emm
nefnilega alin upp í því að það sé
einhver hápunktur að verða fræg-
ur, að vera þekktur úti á götu og
óafvitandi gerum við okkur miklar
ranghugmyndir um frægðina!
Meira að segja gerir verðandi
poppstjarna sér miklar ranghug-
myndir um frægðina; hugsar að
allt verði svo æðislegt þegar
frægðinni sé náð, eins og strákarn-
ir sem eru í hljóðverinu hérna við
hliðina. Tveimur árum síðar þegar
poppstjarnan er svo orðin fræg
áttar hún sig á því að henni líður
bara hreint ekki eins og hún bjóst
við og það er ekki hægt að snúa
til baka, láta eins og ekkert hafi
gerst. Þá byija menn að taka fullt
af lyfjum, stunda kynlíf sem hefur
ekkert upp á sig, segja „fuck you“
í viðtölum og haga sér eins og fífl.
Ég held að ég hafi gert rétt í því
að gera mér grein fyrir því þegar
ég var að byija í „show business"
hvort ég hefði rétta afstöðu til að
vera í þessu starfi; get ég tekist á
við alls kyns ósigra og hindranir á
leiðinni án þess_ að þurfa að grípa
til bokkunnar? Á ég eftir að afbera
það að vera númer tvö, að síminn
sé hleraður og að þurfa að vera á
Hawaii þegar ég vil vera úti í garð-
inum heima? Eg gerði þetta upp
við mig fyrir löngu og það er með-
al annars þess vegna sem ég get
unnið þessa vinnu svona skipulega,
og guði sé lof að ég get ekki drukk-
ið, það er mikil guðsgjöf.
Ég hef mikla þörf fyrir að syngja
og þú verður að hafa þá þörf til
að vilja troða upp og búa til orku
á milli þín og áhorfandans. Sú orka
er svo sterk að hún er líkust fjöl-
skyldutengslum; þegar tónlistar-
maður en kominn á bragðið getur
hann ekki hætt, þetta er fíkn, upp-
byggileg fíkn, og í raun ekkert
annað en að geta ekki verið án
fjölskyldunnar og þú verður að
helga þig vinnunni til að halda
tengslunum, sem er hið besta mál.
Ég held að meira að segja skúr-
ingafólk í Kringlunni verði að helga
sig starfinu ef Kringlan á að verða
hrein.“
Held uppteknum hætti
Á plötunni nýju kveður við nýjan
tón í íslenskri dægurtónlist og
Páll segir að hún eigi sjálfsagt
eftir að koma einhverjum á óvart,
en þó segist hann við sama hey-
garðshornið. „Ég held mínum upp-
tekna hætti og miða aldrei mitt
starf við einhvern ákveðinn aldurs-
hóp. Ég vinn mina vinnu og lít
ekki niður til áhorfandans með því
að standa fyrir aftan sviðið og-
segja þetta er þessi aldurshópur,
þá verð ég að gera svona. Þetta
er ein af ástæðunum fyrir því að
liðinu finnst gaman að fá Pál Ósk-
ar vegna þess að hann er ekki að
pakka sér inn í einhveijar gjafaum-
búðir. Ég er jú í ofsa flottum pakka
í búningum og svo framvegis sem
er bara hluti af því að koma fram.
Ég sagði bara við sjálfan mig:
ég er búinn að vera að hlusta á
jungle og rapp og danstónlist og
diskó og Burt Bacharach, næst á
dagskrá er að sameina þetta allt
og gera melódíska poppplötu með
danstakti.“
Páll Óskar undirstrikar að „Seif“
sé ekki hrein dansplata, henni sé
ekki einungis ætlað að ýta fólki
út á dansgólfið. „Það má eins
hlusta á hana heima í stofu, en
þetta er semsagt melódísk plata
og textarnir eru ekki eins og fólk
á að venjast á dansplötum."
Páll Óskar á alla texta á plöt-
unni og kveikjan að hveiju lagi er
viðkomandi texti. „Ég var kannski
tilbúinn með einfalt uppkast að
textanum, kannski bara eina línu
eða hugmynd, þegar ég leitaði tjl
höfundanna. Þegar ég svo fékk
lagið breyttist textapælingin oft
algerlega og var svo jafnvel orðið
allt önnur þegar upp var staðið."
Páll Óskar segist hafa lokið við
textana rétt áður en hann fór inn
í hljóðverið að syngja þá. „Ég
skrifa í hringi, skrifa afturábak
og áfram og færist nær augnablik-
inu sem kviknaði upphaflega þegar
textahugmyndin varð til; breyti
lagi og texta eftir því. Þess vegna
er ég svona ánægður með að vera
hér í Jacobs, það er svo mikill frið-
ur og mikil sveit að á meðan á
öllu hefur gengið hef ég haldið
mér niðri á jörðinni. Það er vitan-
lega geggjun að klára svo viða«
mikla plötu á þessum tíma, en ég
hef verið að undirbúa mig í fjóra
mánuði og þegar þú kemur í hljóð-
ver vel undirbúinn er ekki svo mik-
ið mál að raða þessu saman.“
Hress og björt plata sem
hljómar vel
Textamir á plötunni eru margir
mjög persónulegir en Páll Óskar
segir að það sé ekki mikið mál að
syngja slíka texta. „Ég hef alltaf
verið að syngja persónulega texta,
hvort sem það eru lög eftir aðra,
lög fengin að láni eða eigin lög.
Ég set lagið upp í huganum, hvern-
ig það á eftir að koma út á sviði;
hvernig ég get búið til sviðsverk
úr laginu og hvemig það fellur að
mínum lífsstíl. Ég er alltaf að hugsa
sem skemmtikraftur en ekki sem
hljóðversmaður. Verður þetta flott
á sviði, er hægt að gera gott mynd-
band við þetta, er ég að segja satt?
Ég er ógeðslega hress með að
platan sem ég er með í höndunum
er hress og björt og hljómar vel.
„Seif“ er ferðalag og ævintýri og
mér finnst ég ekki hafa sungið
eins vel áður. Það má heyra á
henni hvað ég er búinn að læra
mikið í félagsmiðstöðvunum og á
Milljónamæringaböllum. Ég hita
mig alltaf upp fyrir tónleika, syng
skala, og þá fattar maður það að
ef þú hefur pínulítinn klassískan ,
bakgrunn getur þú farið í tónleika-;
ferð um allan heiminn eins og ekk- \
ert sé,“ segir Páll Óskar að lokum,
enda tími til kominn að leggja loka-
hönd á verkið.