Morgunblaðið - 08.12.1996, Blaðsíða 24

24 B SUNNUDAGUR 8. DESEMBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
DÆGURTÓNLIST
ÆVINTÝRIÐ um Botnleðju hófst í Hafn-
arfirði þar sem þeir Heiðar Örn Krist-
(ánsson, Ragnar Páll Steinsson og
Haraldur Freyr Gíslason, Heiðar, Raggi
og Halli, ólust upp saman. Þeir léku sér saman og
skemmtu sér saman og hlustuðu á sömu tónlist
þegar fram liðu stundír. Síðan ákváðu þeir að stofna
hljómsveit með Unnari, ákváðu hver ætti að spila
hvað og fyrsta hljómsveitin varð til, Blend. Þær
urðu reyndar fleiri, Utopia hét ein og síðan fóru
þeir Heiðar og Raggi í hljómsveitina Rusl og síðar
i Dive og stefndu á frægð og frama með þátttöku
í Músíktilraunum. Áður en af þvi varð puttabrotnaði
Raggi þegar hann var að liðsinna Halla i slagsmál-
um, sem betur fer, segja þeir, enda ólíklegt að
Botnleðja hefði orðið til ef þeir hefðu höndlað frægð
og frama með Díve.
í óupplýstum og óhituðum bílskúr
Um tíma gáfust þeir Heiðar og Raggi upp á
músíkinni, en Halli safnaði sér líka reynslu, var í
hljómsveitinni Ömmu rúsínu. Á endanum varð Botn-
leðja tíl, en þá voru þeir orðnir þrír aftur vinirnir, í
óupplýstum og óhituðum bílskúr i Hafnarfirði. Eina
hitann var að fá úr rafmagnshitablásara og rafmagn-
ið fyrir hann og hljóðfærin fengið með framlenging-
arsnúru i næsta hús, en þar bjó amma hans Halla.
Reyndar var húsið þar sem Halli átti heima nær,
en bróðir hans Halla tók alltaf úr sambandi, honum
fannst þeir félagar eyða of miklu rafmagni, þeir
voru alltaf úti í skúr að æfa, og svo fannst honum
tónlistin sem þeir voru að spila, leiðinleg, hálfgert
pönk. Ömmu hans Halla fannst aftur á móti gaman
að tónlistinni og henni fannst líka betra að hafa
þá félaga úti í skúr en fulla niðri í Strandgötu. Þar
æfði Botnleðja öllum stundum, æfði á kvöldin og í
hádeginu, og stefndi á að spila í Músíktilraunum
Tónabæjar, kom þar, sá og sigraði.
Sigurinn i Músíktilraununum kom þeim félögum
ekki ýkja á óvart, sérstaklega segist Heiðar hafa
verið þess fullviss að þeir myndu vinna, „ég hafði
það á tilfinningunni að við myndum vinna", segir
hann ákveðinn og Halli tekur undir það: „Hann var
alltaf að tuða um það að við myndum vinna, hann
hefði það á tilfinningunni," segir hann og hlær að
minningunni.
Músíktilraunirnar voru vítamínsprauta og eftir
viðeigandi gleðskap fóru þeir upp í skúr hjá ömmu
aftur, en fluttu sig síðan um set í betra húsnæði,
sömdu lög og æfðu af kappi. Sigurlaunin ÍTilraun-
unum voru 25 hljóðverstímar og vel nýttir, „við
vorum ákveðnir í að gefa út plötu og fórum að taka
upp án þess að tala við nokkurn mann. Við vorum
Helsta ungmennasveit landsins
er hafnfírska rokksveitin Botn-
leðja sem leikur kraftmikið og
hressilegt rokk. Arni Matthías-
son hitti Botnleðjuliða á heima-
slóð í Hafnarfirði og þeir sögðu
honum ævintýrið um Botnleðju.
á að svara spurningunni um hvenær platan kæmi
út fyrir síðustu jól; þegar hún loks kom var stemmn-
ingin í kringum hana farin að dofna. Hún seldist
þó vel og þeir félagar gera ekki mikið úr því að hún
hafi tafist, þetta hafi verið svik í útlöndum. Drullu-
mall er barn síns tíma, tekin upp á
mettíma, en á henni er ungæðislegur sprengikraftur
sem gerði plötuna að einni af ferskustu og skemmti-
legustu plötum síðasta árs. Þeirfélagar segjast
ekki hlusta á hana í dag, hljómurinn á henni stingi
í eyru, en tónlístin sé góð og rétta platan til að gera
á þeim tíma. „Við hefðum bara farið út í eitthvert
bull ef við hefðum ætlað okkur að fara að út í fínni
vinnu, vissum ekkert hvað við vorum að gera."
Aðdáendur Botnleðju eru að mestu ungmenni,
„yngri hópurinn", eins og þeir segja, en bæta við
að hópurinn sé breiður, þeir eigi ekki síður gott
með að ná til fólks sem komið er um og undir tví-
tugt, en krakkarnir kaupi plöturnar og það sé mest
frá í júní fram í ágúst, en í byrjun ágúst fóru þeir
félagartil Lundúna að skemmta sérsaman. „Við
fengum borgað fyrir Drullumall í ágúst," segja þeir
og skellihlæja, „24.500 kr. á mann og það dugði
akkúrat fyrir miða fram og til baka."
í október fóru þeir félagar aftur í hljóðver, tóku
upp tvö lög og endurgerðu eitt til. Þrátt fyrir það
að platan væri tilbúin í október leið enn og beið
að hún kæmi út, og það var ekki fyrr en fyrir rúmri
viku að fyrstu eintökin bárust til landsins. Að þessu
sinni var það umslagið sem allt tafði, því sá sem
átti að sjá um það sprakk á limminu og þeir félagar
þurftu að taka til hendinni sjálfir á siðustu stundu.
Þeir segjast hafa faríð af stað með allt aðrar hug-
myndir um umslagið er varð á endanum, en það
var bara ekki tími til að vinna það þegar á reyndi
og fyrir vikið er það ekki eins og átti að vera, litafrá-
gangur ekki réttur og slæm villa á umslagi þar sem
lag er sagt heita Botnleðja en heitir í raun Botn-
leysa. „Það skiptir ekki mestu máli, umslagið er
ágætt og það vísar á heiti plötunnar, Fólk er fífl,
myndirnar eru af draslinu sem fólk er alltaf að kaupa,
núna í sjónvarpsmörkuðunum, notar í viku og hend-
ir síðan niður í kompu, en við erum ekki síður fífl
og kannski mestu fíflin."
Hitað upp fyrir Blur
Meðal hápunkta þessa árs var þegar Botnleðja
hitaði upp fyrir bresku poppsveitina Blur í Laugar-
dalshöll og sú saga var ekki síður ævintýri en tilurð
sveitarinnar og annar ferill fram að því, eins og
þeir félagar segja frá: „Þetta er það eina sem kom
gott úr því að taka þátt í Súper 5, sem er það hall-
ærislegasta sem við höfum gert um ævina," segja
þeir og hrylla sig við tilhugsunina. „Á útgáfutónleik-
unum dró Helgi Björnsson Damon Albarn í Blur
með sér á tónleikana og honum líkaði vel. Þegar
við hittum hann eftir tónleikana, alveg eins og asn-
ar og vissum ekkert hvað við áttum að segja, sagði
Halli að við myndum spila með Blur þegar þeir
spiluðu á íslandi og það fannst honum hið besta
mál. Síðan spiluðum við fótbolta við þá þegar þeir
voru hérna að taka upp og kynntumst þeim vel.
Það var frábært að spila fyrir fulla Laugardals-
höll af liði og stemmningin frábær," segja þeir,
„það var sérkennilegt að koma inn í búningsklefann
eftir tónleika og setjast niður, sérkennilegt ástand
og tók tíma að komast niður á jörðina aftur."
Botnleðjufélagar eru miklir vinir, hittast reglulega
og skemmta sér saman. „Það skiptir miklu að við
erum æskuvinir, hefðum haldið sambandi þó að við
hefðum ekki verið að spila saman, en fyrir vikið er
hljómsveitin miklu sterkari. Tónlistin er helsta áhuga-
alveg eins og bjánar í hljóðverinu, höfðum aldrei
komið inn á slíkan stað áður, en fljótir að vinna,
tókum ekkí einu sinni matarhlé þegar mest gekk
á; líklega hefur hljóðmaðurinn sem vann með okkur
aldrei lent í öðrum eins hamagangi.
Þegar við vorum svo tilbúnir með plötuna fórum
við til Rabba og gerðum lélegasta útgáfusamning
allra tíma," segja þeir og hlæja, „með fáránlegri
kostnaðarskiptíngu. Hann græddi vel á okkur þá,
og þess vegna þarf hann aó blæða núna," bæta
þeir við en áður en plata númer tvö var tekin upp
sömdu þeir upp á nýtt við Rafn.
Drullumall
Fyrsta platan, Drullumall, var lengi á leiðinni til
landsins og afgreiðslufólk plötubúða orðið dauðleitt
gaman að spila fyrir þá, „þeir sleppa sér, öskra
og æpa, en sitja ekki og eru að dæma okkur fag-
lega eins og eldra liðið". Þeir segja að það
hafi verið skrýtið að verða allt í einu vinsælir og
þeim hafi brugðið við þegar krakkarnir fóru að biðja
um eiginhandaráritanir. „Okkurfinnst við ekki vera
stjörnur, það verður ekki allt vitlaust í stórmörkuðum
og bíóum þegar við komu inn. Páll Óskar er stjarna,
en við erum bara venjulegir aular, við erum bara
fífl," segja þeir og hlæja. „Það skemmtilegasta við
þetta allt er að hitta alla þá sem okkur fannst svo
merkilegir og miklar stjörnur og fatta að þeir eru
ekkert öðruvísi en við, alveg sömu aularnir."
Plata númer tvö, Fólk er fífl, var unnin af meiri
skynsemi og á lengri tíma. Botnleðjuliðar fóru í
hljóðver snemma í sumar og tóku upp í skorpum
málið og við lifum mikið til fyrir hana, hún er það
eina sem við viljum gera í framtíðinni, helst vildum
ekkert annað gera en spila tónlist og hlusta á tón-
list.“ Til þess að það verði mögulegt segjast þeir
horfa til útlanda að komast inn á stærri markað, þó
varla blasi heimsfrægðin við. „Það er ýmislegt í gangi,
ýmsar pælingar sem við eigum eftir að sjá hvort
gangi upp, en okkur liggur ekkert á. Við erum i góð-
um samböndum í Bretlandi og það verður kannski
til þess að við náum þar inn með tíð og tíma." Eftir
áramót bregða þeir félagar sér aftur í hljóðver að
taka upp enskar útgáfur einhverra laga til að hafa
smáskífu á ensku í farteskinu ef þörf krefur. Ævintýr-
inu um Botnleðju er þvi fráleitt lokið, það á kannski
eftir að halda áfram á öðru máli, en lokaorð þeirra
félaga að sinni eru: Heima er best.