Morgunblaðið - 12.06.1997, Blaðsíða 54

54 FIMMTUDAGUR 12. JÚNÍ 1997
MORGUNBLAÐIÐ
Grettir
Tommi og Jenni
Ferdinand
Smáfólk
Ég þarf hjálp við Við þurfum öll hjálp við heima- Eg bý í röngu húsi...
heimaverkefnin mín ... verkefnin okkar ... við sárbiðj-
um öll einhvern að hlusta á okk-
ur ... við erum öll örvæntingar-
full.
BREF
ITL BLAÐSEMS
Kringlan 1103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Vangaveltur
um kvótarugl
Frá Gísla Steingrímssyni:
LOKS ER komið að því að fiskifræð-
ingar telja óhætt að auka þorskveið-
ar töluvert. Ég hef verið að velta
því fyrir mér, hvort enn eigi að gefa
útgerðarmönnum þessa sameigin-
legu viðbót af þjóðareign, til þess
að braska með. Éf meiningin er að
útdeila þessum verðmætum endur-
gjaldslaust, hvernig væri að núver-
andi og fyrrverandi sjómenn fengju
úthlutað svo sem 1-5 tonnum á
mann eftir úthaidsdögum hvers og
eins. Þetta gæti verið eins konar
„bónus" fyrir að hafa tekið þátt í
kaupum á kvóta og eins fyrir að
hafa tekið þátt í að veiða það afla-
mark, sem miðað var við, þegar
kvóta var úthlutað upphaflega til
útgerðarmanna. I lauslegri saman-
tekt hef ég verið við fiskveiðar 2400
daga. Segjum sem svo að úthlutað
væri 1 kílói á úthaldsdag, þá ætti
ég t.d. 2,4 tonn sem ég gæti selt,
eða leigt út, því ég á engan bát.
Auðvitað er eðlilegast að ríkið leigi
út veiðileyfi og banni framsal milli
útgerða. Ég get ekki stillt mig um
að minnast á kvótabullið, sem orðið
er algjört skrímsli og fáeinir aðilar
eru að eignast alla sameiginlega
fiskistofna þjóðarinnar. Maður las í
skóla um böl danskrar einokunar,
en nú er með leyfi stjórnvalda verið
að koma á íslenskri einokun, þar sem
græðgi og siðblinda ráða ríkjum og
koikrabbarnir soga til sín auðlindir
og eignir þjóðarinnar í nafni einka-
væðingar.
Mér varð óglatt, þegar Davíð
Oddsson sagði í áramótaávarpi að
fátækt væri ekki til á íslandi í dag,
fátækt hefði bara verið til í gamla
daga. Honum láðist hins vegar að
geta þess að útflutningsverðmæti
landsmanna hafa líklega tífaldast
pr. mann síðast liðin 50-60 ár. Þjóð-
artekjur, deilt niður á þær fáu hræð-
ur sem hér búa, eru með þeim hæstu
í heiminum, en verkamannalaun með
þeim lægstu og matvæla- og orku-
verð allt of hátt. Vegna annmarka
á kvótareglunum, er verðmætum
fyrir milljarða króna fleygt í sjóinn
aftur (það hefði mátt kaupa margar
björgunarþyrlur fyrir þann pening
t.d.) Á netum er tveggja nátta fiski
hent, á trolli undirmálsfiski og teg-
undum þar sem aflamarki hefur ver-
ið náð, og á frystitogurum stærsta
fiskinum, sem ekki passar í flökun-
arvélaranar (þessu síðastnefnda hef
ég ekki orðið vitni að sjálfur). Dæmi
um hroka útgarðarmanna, hef ég
eftir háseta á síldarbáti, sem hafði
beðið þijá mánuði eftir að fara á
veiðar, þegar flestir bátar voru farn-
ir af stað hringdi hann í útgerðar-
manninn og spurði hvenær ætti að
leggja í hann. Útgerðarmaðurinn
sagði að hann væri búinn að leigja
kvótann og færi ekki neitt. Það hefði
nú verið lágmarkstillitssemi að láta
væntanlega áhöfn vita. Fyrir nokkr-
um árum fórst netabátur, allir kom-
ust af. Flestir í áhöfninni höfðu ver-
ið þarna um borð árum saman, allt
upp í 20 ár. Eigandinn fékk fullar
bætur fyrir bát og veiðarfæri, hætti
útgerð, seldi kvótann, en áhöfnin
stóð uppi bótalaus og atvinnulaus.
GÍSLI STEINGRÍMSSON,
Foldahrauni 40a, Vestm.eyjum.
Hundaskítur,
tyggjó og sígarettur!
Frá Þorgrími Þráinssyni:
MÖRGUM þykir hinn mesti óþrifn-
aður af hundum og ekki síst skítnum
sem þeir eiga til að láta eftir sig
liggja á víðavangi án þess að eigend-
ur þeirra amist nokkuð við því. Ný-
legar rannsóknir sýna að það að
umgangast hunda er hin besta slök-
un og margir leita miklu fremur
huggunar í faðmi gæludýra sinna
en maka, með góðum árangri. Ekki
veitir af sálarró í þeim hraða heimi
sem við lifum í. Vissulega er hunda-
skítur ekki beint augnayndi og hann
á ekkert sérlega vel við á gangstétt-
um þar sem fólk getur álpast til að
stíga í hann algjörlega ómeðvitað.
En er meiri óþrifnaður af hundaskít
en sígarettustubbum eða tyggjó-
klessum? Daglega sér maður fólk,
sem ætti að hafa meiri dómgreind
en hundar, henda sígarettustubbum
út um bílglugga (þótt þeir hafi ösku-
bakka við höndina) og ekki síður á
götum úti. Á fjölförnum stöðum eru
tyggjóklessur eins og freknur á
gangstéttum en það er hrein und-
antekning ef maður rekst á hunda-
skít á víðavangi. Það er vitanlega
engin tilviljun því hundaeigendur
ganga yfirleitt með sorppoka í vas-
anum og svo eyðist blessaður skít-
urinn í náttúrunni á nokkrum mán-
uðum. Tyggjóklessur tolla í mörg
ár á götum úti en filter af sígarettu
er töluvert langlífari. Náttúran er
um 50 ár að eyða upp filter sem
hefur verið kastað á frá sér. Það er
engin tilviljun að t.d. í Singapúr eru
þeir, sem verða uppvísir að því að
spýta út úr sér tyggigúmmíi, sektað-
ir. Mér er spurn, hverjir eru sóðar?
Getur verið að það þurfi að tak-
marka aðgang annarra en hunda að
ákveðnum stöðum?
ÞORGRÍMUR ÞRÁINSSON,
Tunguvegi 12,108 Rvík.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
Þökk sé öllum þeim mörgu, sem á margvíslegan hátt
glöddu mig á 85 ára afmœlinu mínu. Ennfremur þökkum
við hjónin heillaóskir á hrúðkaupsafmœli okkar.
Við biðjum ykkur öllum allrar Guðs blessunar.
Þorkell G. Sigurbjörnsson
Steinunn Pálsdóttir