Morgunblaðið - 15.06.1997, Blaðsíða 21

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 15. JÚNÍ 1997 B 21
Kafarinn leiðir áhorfendur um
undirdjúp íslands og leitar svara
við spurningum sinum um
upptök lifsins. Allar myndirnar
í opnunni eru teknar vid gerð
kvikmyndarinnar.
Ari segir frá forsögu að þátttöku íslending-
ana. „Við Friðrik Þór Friðriksson hittum
Maro Röhr leikstjóra og Irka Matilla, sem
höfðu nýlokið við að gera mynd um skipsflök í
Eystrasaltinu. Sú mynd var merkileg fyrir
þær sakir að þar var notaður nýr ljósabúnað-
ur,“ segir Ai-i. Neðansjávarkvikmyndatöku-
menn eru háðir sólarljósi að mestu en það nær
takmarkað niður á mikið dýpi og Ari heldur
áfram: „Menn ná yfirleitt ekki mynd af neinu
nema rétt við yfírborðið en Finnarnir höfðu
þróað stór og sterk kvikmyndaljós af svipuð-
um styrkleika og ljós sem notuð eru við al-
mennar kvimyndir og þannig gátu þeir gert
mynd um skipsflökin sem eru hulin myrkri á
miklu dýpi.“ Þess má geta að ljósafyrirtæki
eitt í Hollywood starfaði með Finnunum, en
þetta fyrirtæki vann til Oskarsverðlauna fyrir
lýsinguna í kvikmyndinni „The Abyss“.
Finnarnir lýstu yfir áhuga sínum við Ara og
Friðrik á því að kvikmynda þann heim í kring-
um Island, sem lítið hefur verið kannaður.
„Okkur þótti þetta því fín hugmynd að taka
þátt í fyi-stu alvörukvikmyndinni um undir-
djúp íslands." Það varð úr að Finnarnir komu
hingað til lands á síðasta ári og tóku myndir
víðs vegar um landið. „Þeir náðu mörgum
merkilegum myndum og þettá er nú orðið að
klukkustundarlangri kvikmynd “ Ari segir að
sérstaða myndarinnar felist í því að ekki hefur
gefíst tækifæri til að sjá neðansjávarumhverfi
á breiðtjaldi á 35 mm filmu. „Allt sem heíúr
verið tekið neðansjávar hingað til hefur verið
tekið á myndband eða tiltölulega grunnt með
kvikmyndatökuvél, svo það er alveg ný upplif-
un að sjá þennan ævintýraheim með bíó-
myndagæðum." Lykillin að myndinni er því
ljósabúnaðurinn, en hvers konar ofurljós er
verið að tala um? „Það eru tvö þúsund og
fimm hundruð og sex þúsund kerta flassperur
í kösturunum, en með þeim nást svipuð áhrif
og frá sólarljósi, en kosturinn er að hægt er að
fara niður á miklu meira dýpi.“
Á kaf í Geysi
Kvikmyndakafararnir fóru ofan í Geysi með
sín sterku ljós og líklega hefðu útlendir aðals-
menn á 19du öld þegið að sjá ofan í þann öskr-
andi hver og Ari er spurður um Geysisköfun-
ina. „Þeir fóru ofan í Geysi aðallega í tilrauna-
skyni því ætlunin var að kanna álagsþol kaf-
arabúninganna." Tveir kafarar fóru ofan í
Geysi og virtist sem allt ætlaði að ganga vel,
en þá gerðist hið óvænta. „Búningarnir þoldu
alveg hitann, en þegar kafararnir fóru að
svitna lak svitinn niður í vettlingana og hitnaði
þar með þeim afleiðingum að þeir brenndu sig
aðeins á höndunum. Þrátt fyi'ir ítarlegar rann-
sóknir hafði engum dottið þetta í hug,“ segir
Ari og hlær við. í Geysi var raunar ekki neitt
mikið að sjá þegar niður var komið. „Þetta er
bara hola sem heldur áfram og athöfnin sjálf að
fara ofan í merkilegri atburður en köfunin. Það
var því ekki eins spennandi og við var búist.“
Góðar viðtökur
Maria Sólrún segir að fjöldi kaupenda hafí
viljað kaupa myndina eftir Cannes-hátíðina.
Sem dæmi um undrun áhorfenda hringdi
framköllunarfyi'irtækið sérstaklega í kvik-
myndagerðarmennina til að spyrja hvort þetta
væri virklega á íslandi. Þingvallaköfunin hef-
ur að líkindum verið einn af hápunktunum í
myndinni. Kafararnir sögðu að vatnið væri án
efa tærasta vatn sem þeir hefðu komið í. Ari
segir að flestir þekki fjallahringinn í kringum
vatnið en hvern hefði grunað að fjallahringur
væri einnig niðri í vatninu. „Það er engu líkara
en að það sé ekkert vatn þarna niðri því
skyggnið er óendanlegt.“