Morgunblaðið - 03.10.1997, Qupperneq 43

MORGUNBLAÐÍÐ
FÖSTUDAGUR 3. OKTÓBER 1997 4&r
ÁGÚSTA FRIÐRIKA
GÍSLADÓTTIR
+ Ágústa Frið-
■ rika Gísladóttir
húsmóðir var fædd
á Gjögri í Stranda-
sýslu 15. ágúst
1915. Hún lést 28.
september síðast-
liðinn á hjúkrunar-
heimilinu Sunnu-
hlíð. Ágústa ólst
upp á Gjögri í
Strandasýslu og
fluttist til Drangs-
ness um tvítugt og
átti þar heima í um
tuttugu ár. Hún
fluttist til Reykja-
víkur 1954 og síðan í Kópavog
1965 og hefur búið þar síðan.
Foreldrar hennar voru Gísli
Guðmundsson, f. 26.10. 1876,
d. 1960, farkennari á Gjögri,
og kona hans Steinunn Olafs-
dóttir. Ágústa átti sex systkini
og er ein systir hennar á lífi,
Vigdís, f. 27.8. 1924, húsmóðir
í Sandgerði.
Ágústa giftist 20.5. 1945
Halldóri Jónssyni, f. 14.7.1913,
smið. Foreldrar hans: Jón
Kjartansson, bóndi
í Asparvík í
Strandasýslu, og
kona hans Guðrún
Guðmundsdóttir.
Börn Ágústu og
Halldórs: 1) Guð-
munda Sigurborg,
f. 19.9. 1934, hús-
móðir í Reykjavik,
maður hennar var
Ingimundur G. Jör-
undsson, f. 26.2.
1922, d. 16.10.1979,
og eignuðust þau
tvö börn, núverandi
sambýlismaður
Guðmundu Sigurborgar er
Samúel Richter. 2) Ólöf Svava,
f. 8.2.1941, húsmóðir í Hvammi
í_ Skorradal, maður hennar er
Ágúst Árnason, börn þeirra
eru fjögur. 3) Gísli, f. 29.4.
1945, kaujpmaður í Kópavogi,
kvæntur Ásu M. Ásgeirsdóttur,
börn þeirra eru tvö. Ágústa
eignaðist 15 langömmubörn.
Útför Ágústu fer fram frá
Kópavogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Elsku arama, þú kvaddir okkur
í faðmi fjölskyldunar sem var þér
svo kær. Minningarnar um þig eru
margar og ljúfar enda varstu besta
amma sem hvert barn gat hugsað
sér.
Við systur vorum mikið inni á
heimili ykkar afa sem var eins og
okkar annað heimili, alltaf höfðuð
þið tíma til að sinna okkur, þú gast
setið með okkur tímunum saman
við að spila, segjandi okkur sögur
og farið með vísur sem þú áttir svo
mikið af enda var minni þitt ein-
stakt. Þú kenndir okkur svo margt
og auðgaðir líf með kærleika og
trú. Þínar bestu stundir voru þegar
öll fjölskyldan var saman komin og
var þá oft glatt á hjalia. Okkur er
minnisstæð helgin er við áttum
saman í Hvammi á fimmtíu ára
brúðkaupsafmæli ykkar afa. Elsku
afi, missir þinn er mestur, megi
Guð gefa þér huggun og styrk.
Elsku amma okkar, við þökkum þér
alla þá umhyggju sem þú sýndir
okkur og allan þann tíma er þú
gafst okkur og kveðjum við þig
með þeirri vísu sem þú söngst fyrir
okkur þegar við vorum litlar.
Amma hún er mamma hennar mömmu,
mamma er það besta sem ég á,
gaman væri að gleðja hana ömmu
gleðibros á vanga hennar sjá.
Er rökkva tekur hún segir mér oft sögur
og svæfir mig er dimma tekur nótt,
syngur við mig ljóð og kvæði fógur,
þá sofna ég svo sætt og vært og rótt.
Guð geymi þig, elsku amma.
Ágústa og Guðrún.
í dag kveð ég hinsta sinni ást-
kæra móðursystur mína og minn-
ingarnar streyma óhjákvæmilega
fram. Upp í hugann koma fagrar
minningar um einstaka konu sem
var mér ekki aðeins móðursystir,
heldur einnig stoð og stytta á lífs-
ins gönguför sem ætíð var hægt
að leita til jafnt í gleði sem sorg.
Konan sem réð heilt, konan sem
var mér líkust móður. Á þessari
stundu finnst mér sem ég sé að
missa aðra móður mína í lífinu.
Minningar frá lífsins blóma í
Bræðraborg á Drangsnesi þar sem
ung stúlka leitar á náðir stóru
frænku sem ræður heilt, bros, hlát-
MINNINGAR
ur og hlýr móðurfaðmur. Hress í
bragði og spyr frétta af ættingjum,
jákvæðog sá fremur jákvæðar hlið-
ar lífsins en þær neikvæðu, þrátt
fyrir að ekki væri lífið dans á rósum
í litlu sjávarþorpi norður við enda-
mörk hins byggilega heims. Kátína
og gleði réð ríkjum í hennar ríki,
vandamálin voru ekki til staðar,
ræki þau á hennar fjörur voru þau
til að leysa og helst strax.
Húsmóðirin góða, sem unni fjöl-
skyldu sinni og heimili og var áfram
um velferð sinna nánustu. Ég átti
því einstaka láni að fagna að hún
tók mig í hóp sinna barna og elsta
dóttir mín kallaði hana aldrei annað
en ömmu vegna þess hversu hlýjar
móttökur hún fékk.
Hún tók þátt í gleði og sorg af
heilum hug. Ætíð tilbúin að leggja
hönd á plóg hvert sem verkefnið
var, bóngóð og greiðvikin. „Van-
hagar þig um eitthvað, mín kæra.“
Skrefin ekki talin eftir við útrétt-
ingar í höfuðstaðnum fyrir frænku
sem ekki var komin suður.
Síðar í Njörvasundi en lengst af
í Hlégerði í Kópavogi. Alltaf boðin
og búin og eins áður fyrr á Strönd-
um norður. Þeim mun fleiri gestir,
fleiri skyldmenni, þeim mun betra.
Húsmóðir fram í fingurgóma sem
lagði metnað sinn í hlýlegt heimili
sem öllum stóð opið, hvenær sem
er. Húsmóðir sem aldrei féll verk
úr hendi. Fróðleiksfús og visku-
brunnur þjóðlegs fróðleiks og ljóða.
Þrátt fyrir að hún byggi hér fyr-
ir sunnan rúmlega helming ævi
sinnar þá fór aldrei á milli mála
hvar ræturnar lágu. Þær voru á
Gjögri í Árneshreppi, einni af harð-
býlustu sveitum landsins. Þar var
hún fædd og alin upp, þar voru
henni innrætt gildin sem sem líf
hennar tók mið af. Veraldlegur
auður af skornum skammti, en
þeim mun meira til af mannlegum
auð, hjartahlýju, góðum siðum og
tryggð við náungann. Sveitin stóð
henni nærri alla tíð og þeir sem
hana byggðu, ætíð var spurt frétta
„að norðan.“
Slík gæðakona var lánsöm í
einkalífi sínu. Hún og Halldór voru
sem eitt í öllum verkum og aldrei
bar skugga á einstakt samband
þeirra sem stóð í rúma sex ára-
tugi. Það var lykillinn að hamingju
minnar kæru frænku sem í dag er
borin til grafar. Samheldni þeirra
og virðing hvors fyrir öðru er hveij-
um fyrirmynd.
Elsku Dóri, algóður guð styrki
þig, böm þín, tengdabörn, barna-
böm og bamabarnabörn í sorginni.
ÞORÐUR
JÓSEPSSON
konu sinni, Tove
Jósepsson. Þau
eignuðust þrjár
dætur, þær eru
Guðbjörg, f. 14. júní
1960, gift Jens
Ringstad, Anna, f.
22. september 1961,
gift Steinþóri Agn-
arssyni, Edith, f. 5.
janúar 1967, er í
sambúð með Auð-
bergi Magnússyni.
Barnabörnin eru
fimm, eitt barna-
barna hans er látið.
Útför Þórðar fer fram í Ála-
sundi í Noregi í dag.
-4- Þórður Jóseps-
■ son fæddist á
Patreksfirði 2. des.
1918. Hann lést 26.
september síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Jósep
Guðjónsson, f. 12.
desember 1893, d.
12. ágúst 1976. Og
Guðbjörg Þórðar-
dóttir, f. 22. desem-
ber 1888, d. 21.
júní. 1976. Systkini
hans eru Kristinn,
Halldór, Reynir,
Guðríður og Guðrún. Árið 1959
giftist hann eftirlifandi eigin-
Mig langar að minnast tengda-
föður míns í nokkrum orðum, en
hann lést 26. september síðastliðinn,
eftir eins árs baráttu við krabba-
mein. Þegar litið er til baka er
margs að minnast. Þegar ég kynnt-
ist Þórði fyrir 12 áram, tókst strax
með okkur góður vinskapur. Þórður
var rólegur, traustur og þægilegur
í viðmóti og leið mér strax vel í
návist hans. Við áttum mörg
skemmtileg samtölin saman. Það
sem mér þótti gott við Þórð var að
hann virti skoðanir annarra þó að
hann væri þeim ekki alltaf sam-
mála. Þótt við byggjum hvor í sínu
landinu höfðum við mikið og gott
samband. Við ferðuðumst mikið
saman, bæði hér á landi og i Nor-
egi. í siðustu ferðinni sem við fórum
öll í saman í fyrrasumar, en þá fór-
um við vestur á heimaslóðir hans,
fann ég hversu vænt honum þótti
um æskustöðvamar sínar. Fljótlega
eftir að Þórður flutti til Noregs
keypti hann sér lítinn eikarbát og
fór ég nokkrum sinnum með honum
á sjóinn en Þórður hafði verið til
sjós stóran hluta ævi sinnar og naut
hann þess að stússa við bátinn.
Þórður bar mikla umhyggju fyr-
ir fjölskyldu sinni sem saknar hans
sárt. Sérstaklega bamabörnin sem
voru svo hænd að afa sínum og
skilja nú mismikið. Sindri horfir
upp í himininn í þeirri von að sjá
afa. Með þessum orðum kveð ég
kæran tengdaföður sem reyndist
okkur öllum svo vel.
Steinþór.
Nú er hann Þórður afi minn í
Noregi dáinn. Þó að hann ætti
heima í Noregi og ég hér á ís-
landi, vorum við mikið saman. Það
var gaman þegar ég kom til ykkar
ömmu í fyrrasumar og var einn
hjá ykkur í heilan mánuð. Þá rædd-
um við afi málin og fórum í göngu-
ferðir a meðan amma var í vinn-
unni. Á hvetjum sunnudagsmorgni
fórum við keyrandi niður að höfn,
til að skoða bátana og skemmti-
ferðaskipin, stundum voru íslensk
skip í höfninni þar. Afi sagði mér
líka margar sögur frá Patreks-
firði, þar ólst hann upp og átti
heima þar til hann flutti til Nor-
egs. í fyrra fórum við í ferðalag
vestur, það fannst okkur afa mjög
skemmtilegt. Síðan afi veiktist
hefur hann lítið getað farið út að
labba, en ég veit að honum líður
vel núna. Þegar ég var 5 ára
kenndi afi mér að flagga, og í dag
ætla ég að flagga fyrir þig, elsku
afi minn.
Þinn
Þórður.
Ég þakka ástkærri frænku fyrir
allt og hið sama gerir eiginmaður
minn og börn. Innilegustu sam-
úðarkveðjur og þakkir flyt ég frá
Sjöfn, dóttur minni, sem búsett er
í Noregi ásamt fjölskyldu sinni.
Hugur okkar er hjá ykkur.
Blessuð sé minning Ágústu F.
Gísladóttur.
Jóhanna Sigrún Thorarensen.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Mig langar til að minnast með
fáeinum kveðjuorðum ástkærrar
systur minnar Ágústu Gísladóttir,
sem lést si. sunnudag, eftir erfíð
veikindi. Þótt ég vissi að hveiju
stefndi, er kveðjustundin sár. Ág-
ústa fæddist á Gjögri í Stranda-
sýslu og ólst þar upp. Hún giftist
Halldóri Jónssyni frá Asparvík árið
1945 og þau eignuðust þijú börn.
Gústa og Dóri voru höfðingjar heim
að sækja, hvort sem það var, þegar
þau bjuggu á Drangsnesi, í Reykja-
vík eða Kópavogi, enda ævinlega
mjög gestkvæmt hjá þeim og glatt
á hjalla, því að systir mín var lífs-
glöð kona og tók á móti manni
með fallegu brosi og hlaðborði af
kræsingum. Þegar við áttum báðar
heima á Drangsnesi vorum við ná-
grannar og mikil samskipti á milli
heimila okkar, og þegar við fluttum
suður, hvor á sinn staðinn, var sím-
inn óspart notaður. Síðan var ég
oft næturgestur hjá þeim hjónum,
þegar ég átti erindi til Reykjavík-
ur, eða var bara í heimsókn. Það
voru svo sannarlega miklar gleði-
stundir þegar við systur vöktum
fram á nótt við að rifja upp gamlar
minningar af Ströndum, skoða
myndir, já eða bara hlæja saman.
Systir mín átti orðið stóran hóp
afkomenda sem henni þótti afar
vænt um, og fylgdist hún vel með
hverjum þeirra fram að síðustu
stundu. Við vorum óvenju nánar
systur alla tíð. og vil ég þakka
henni allar ljúfu stundirnar bæði í
gleði og sorg. Blessuð sé minning
Agústu F. Gísladóttur.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin Ijúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Kæri Halldór, Munda, Svava,
Gísli og fjölskyldur ykkar, algóður
guð styrki ykkur og blessi.
Vigdís Gísladóttir.
Elsku amma. Það er svo erfitt
að hugsa til þess að þú sért farin
frá okkur. Þú gafst okkur gott
veganesti og á margan hátt gerðir
þú okkur öll að betri manneskjum.
Þú kenndir okkur hvað fjölskyldan
og tengslin við hana eru mikilvæg.
Ást, umhyggja og hlýja voru þitt^
daglega brauð.
Það var gott að fá að alast upp
með ykkur afa og búa lengst af í
sama húsi. Þegar við vorum lítil
fengum við oft að vera hjá ykkur
afa, heyra allar sögurnar þínar og
vísurnar sem þú kunni svo margar.
Við munum hvað það var gott að
koma inn úr kuldanum á veturna
og fá litlar hendur og fætur nudduð
með þínum hlýju, mjúku höndum
og fá besta kakó í heimi á eftir.
Á skólaáram okkar, eftir að
mamma og pabbi fluttu í sveitina,^
var hjálp ykkar afa ómetanleg. Það ’
var gott að hafa fast athvarf, þar
sem á okkur var hlustað og skilyrð-
islaus stuðningur var veittur, sama
á hveiju gekk. Við komum aldrei
að auðu húsi hjá ykkur afa. Þegar
við urðum fullorðin sjálf og fjöl-
skyldufólk voruð þig afi enn okkar
bestu vinir. Mörg góð ráð gafstu
okkur, elsku amma, sem gott hefur
verið að fara eftir. Þú varst alltaf
glaðlynd og kát, skiptir aldrei skapi
og fékkst okkur til að líta á björtu
hliðarnar.
Elsku amma, þú helgaðir líf þitt
fjölskyldunni og sáðir óteljandi fal-
legum fræjum sem munu lifa áfram
sem hluti af þér í okkur, öllum þín-«fc
um barnabörnum og langömmu-
börnunum sem voru þér svo kær.
Elsku afi, ást og kærleikur ykk-
ar ömmu hvors til annars eiga sér
fáar hliðstæður. Þið hafið ávallt
staðið saman í blíðu og stríðu þar
sem þið, með ást og samheldni,
hafíð sigrast á öllu. Missir þinn er
því mestur. Við biðjum almáttugan
guð um að styrkja þig í þinni miklu
sorg.
Ingi, Dóra, Björk, Edda
Lind og fjölskyldur. C-
Elsku langamma, takk fyrir alla
þá góðvild sem þú sýndir okkur.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Ejsku langafi, Guð veri með þér.
Ása Margrét, Jónína Björg
og Jón Gísli.