Morgunblaðið - 19.11.1997, Síða 36

36 MIÐVIKUDAGUR 19. NÓVEMBER 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Elskuleg móðir okkar og amma,
JÓHANNA (Hanna) MATTHÍASDÓTTIR,
Sólheimum 30,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur þriðjudaginn
18. nóvember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Vilhjálmur Einar McDonald,
Matthildur Ólafsdóttir,
Ingólfur Guðbrandsson,
Lilja Ljósbjörg Matthildardóttir.
+
Móðursystir okkar,
MÁLFRÍÐUR SIGFÚSDÓTTIR
frá Hólmlátri,
Skógarströnd,
Norðurbrún 1,
Reykjavík,
andaðist á Sjúkrahúsi Reykjavíkur sunnudag-
inn 16. nóvember.
Klara Styrkársdóttir, Ingibjörg Daðadóttir,
Arndís Styrkársdóttir, Arndís Daðadóttir,
Hjálmar Styrkársson,
Guðjón Styrkársson,
Sigfús Styrkársson.
+
Ástkær eiginkona mín, dóttir, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
ERLA JÓNSDÓTTIR
frá Kambi,
Víðigrund 2,
Sauðárkróki,
sem lést mánudaginn 10. nóvember síðast-
liðinn, verður jarðsungin frá Sauðárkrókskirkju
laugardaginn 22. nóvember kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en
hinnar látnu, er bent á Krabbameinsfélagið.
þeim, sem vilja minnast
Páll Hjálmarsson,
Arnfríður Jónasdóttir,
Hjálmar S. Pálsson, Kristjana Sigmundsdóttir,
Jón Ö. Pálsson, Hugrún Eðvarðsdóttir,
Rúnar Pálsson, Sigurlaug Ó. Guðmannsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
1
+
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og
amma,
NÍNA S. MATHIESEN,
Skúlagötu 66,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum sunnudaginn 9. nóvem-
ber.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug,
Magnús Thorberg,
Sigurður Karl Magnússon,
Árni V. Pálmason, Hrafnhildur Sigurgísladóttir,
Hlynur Árnason,
Sara Árnadóttir,
Eva Árnadóttir.
+
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför föður okkar, tengdaföður, afa og lang-
afa,
SIGURÐAR JÓHANNSSONAR,
Kjarrvegi 10,
Reykjavík.
Útförin hefur farið fram kyrrþey.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki deildar 11G á Landsþítalanum.
Anna Áslaug Sigurðardóttir, Þorleifur Grímsson,
Ólafur Jón Sigurðsson, Valdís Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
PÉTUR
SÍMONARSON
+ Karl Pétur Sím-
onarson fædd-
ist á Þingvöllum 4.
ágúst 1911. Hann
Iést á dvalarheimil-
inu Seljahlíð 11.
nóvember síðastlið-
inn. Móðir hans var
Jónina Guðrún
Sveinsdóttir, f.
7.12.
1958, fædd á Torfa-
stöðum í Grafningi.
Faðir hans var Sím-
on Daníel Péturs-
son, f. 2.2. 1882, d.
27.4. 1966, fæddur
á Þingvöllum, síðar bóndi í
Vatnskoti, Þingvallasveit.
Hann var smiður og uppfinn-
ingamaður. Börn Jónínu og
Símonar voru fimm en eftirtal-
in eru látin: Karl Pétur, Aðal-
steinn, f. 9.11. 1917, d. 8.3.
1993, eftirlifandi eru: Katrín
Sylvía, f. 27.7. 1912, Helga, d.
22.5. 1914, og Sveinborg, f.
9.8. 1915.
Pétur kvæntist 1942 Fríðu
Ólafsdóttur ljósmyndara, f.
15.12. 1903, d. 26.2. 1985. Hún
var dóttir Ólafs Sæmundsson-
ar prests, Hraungerði í Flóa,
f. 26.6. 1865 d. 4.8. 1936. Móð-
ir hennar var Sig-
urbjörg Matthí-
f. 29.9.
1865, d. 25.5. 1930.
Fríða var ljós-
myndari og fótaað-
gerðafræðingur
hún vann við það
lengi vel. Seinna
starfaði hún við
framleiðslu plast-
tappa undir hús-
gögn ásamt manni
sínum. Pétur
keypti vél í þessu
skyni sem hann
breytti eftir þörf-
um markaðarins. Pétur og
Fríða voru barnlaus.
Pétur fór í nám til Kaup-
mannahafnar 1939 og lauk
þaðan prófi í rafvélavirkjun
1942. Jafnframt náminu vann
hann hjá Títan verksmiðjunni,
sem framleiddi rafmótora.
Hann kom heim í stríðslok
sumarið 1945 og vann hann til
að byija með hjá Jóhanni
Rönning vélaverkstæði. Eftir
það starfaði hann sjálfstætt að
iðn sinni.
Útför Péturs fer fram frá
Áskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 15.
Dejr fé
deyja frændur
deyr sjálfur ið sama.
En orðstír
deyr aldrei
hveim er sér góðan getur.
(Hávamál.)
Mér dettur þetta í hug þegar
ég hugsa um Pétur móðurbróður
minn. Nú síðustu árin þurfti ég
að aðstoða hann vegna veikinda
hans og kynntist ég honum þá
betur en áður. Ég sagði Pétri að
hann hefði kennt mér að „eigi skal
haltur ganga meðan báðir fætur
eru jafnlangir". Eftir því lifði hann
sjálfur.
Það var mikið samband á milli
Helgu móður minnar og hans. Þau
ferðuðust mikið saman, fóru t.d. í
margar jeppaferðir um fjöll og
dali þá bæði á áttræðisaldri. Pétur
lifði lífinu lifandi fram til dauða-
dags. Þegar ég var bam fannst
mér ævintýri að fá að fara út á
hjólabát sem hann og afi bjuggu
til á fjórða áratugnum og sigla um
Þingvallavatn. Það má jafnvel
segja að hann hafi verið fyrsti ís-
lenski akstursíþróttamaðurinn, t.d.
útbjó hann mótorhjól þannig að
honum tókst að aka því upp á topp
Skjaldbreiðar að vetrarlagi. Þetta
var fyrir stríð. Um svipað leyti
breytti hann einnig flugvél yfir í
vélsleða. Hann ók honum á ísilögðu
Þingvallavatni á yfir 150 km/klst.
Á þessum sama sleða kom hann
1939 á skíðalandsmót í Hveradöl-
um. Þar var hinn heimsfrægi
norski skíðastökkvari Birger Ruud
að sýna skíðastökk. Hinn þekkti
útvarpsmaður Helgi Hjörvar lýsti
mótinu í útvarpinu. Við komu Pét-
urs á sleðanum á skíðalandsmótið
fór stór hluti hinna þijú þúsund
áhorfenda að sleðanum til að skoða
hann. Dæmi um áræði Péturs og
dugnað var að hann lærði á
brekkuskíði um sextugt með þeim
árangri að margur yngri maðurinn
hefði mátt öfunda hann af því.
Þegar hann var 78 ára vildi
hann kenna mér almennilega á
skíði. Hann fór með mig í brött-
ustu brekkurnar í Bláfjöllum og
þegar ég sagðist ekki þora niður
þá sagði hann: „Jú ég vísa þér
veginn,“ og ég fór á eftir og stóð.
Hann fór í margar skíðaferðir
með vinum sínum úr skíðaklúbbn-
um, innanlands og utan, t.d. í Alp-
ana og Klettafjöllin. Þeir félagarn-
ir fengu einnig þyrlu til að fljúga
með sig upp á Botnssúlur og ýmsa
jökla og skíðuðu svo niður. I þess-
ar skíðaferðir sem mörgum fannst
glannalegar fór hann alveg þangað
til hann var kominn fast að átt-
ræðu.
Pétur og Fríða ferðuðust mikið
innanlands og utan, t.d. til Egypta-
lands, Israels og fleiri staða, þetta
var frekar óvanalegt á þessum
árum.
Pétur var mikill náttúruunn-
andi. Hann aðstoðaði t.d. Osvald
Knudsen oft í hans kvikmyndaleið-
öngrum, t.d. þegar hann myndaði
Heklugosið 1947. Einnig tók hann
virkan þátt í jöklarannsóknum.
Hann fór margar ferðir með Guð-
mundi Jónassyni á jökla. Pétur var
áhugasamur einkaflugmaður og
átti hlut í flugvél. Hann flaug mik-
ið á tímabili, en lenti í þeirri erfiðu
lífsreynslu að lenda í flugslysi, í
kringum 1959, á Mosfellsheiði.
Flugbjörgunarsveitin í Reykja-
vík bjargaði honum mikið slösuð-
um ofan af heiðinni í svarta þoku
á ævintýralegan hátt.
Pétur var mjög gjafmildur mað-
ur og nutu m.a. vinir hans og ætt-
ingjar þess. En stærstu gjöfina gaf
hann þó í haust til minningar um
Fríðu, þá gaf hann félagi Alzheim-
ersjúklinga húsið sitt að Austur-
brún 31. Vilji Péturs var að húsið
yrði notað, sem dagvist fyrir Alz-
heimersjúklinga. Vona ég að sú
ósk hans rætist. Aðdáunarvert var
hversu umhyggjusamur Pétur var
þegar Fríða barðist við sinn erfiða
Alzheimersjúkdóm, sem stóð í
mörg ár.
Pétur vildi helst deyja á skíðum,
og það munaði minnstu að sú ósk
rættist, því tveim dögum áður en
hann lést fór hann í sína síðustu
ferð. Hann fór með Gunnlaugi
frænda sínum á sínar uppáhalds-
slóðir í norðurhlíðum Hengils, þar
sem hann sá yfir sína fæðingar-
sveit, Þingvallasveitina.
Pétur kenndi mér margt og ég
mun sakna hans sárt en minningin
geymir góðan mann.
Jónína G. Melsteð.
Hann Pétur frændi er farinn.
Eftir sitjum við og látum hugann
reika til liðinna samverustunda.
Þær voru margar og ánægjulegar.
Margir kenndu hann við æsku-
stöðvarnar, Vatnskot í Þingvalla-
sveit, fram á þennan dag, þó hann
hefði ekki átt þar heimili síðan á
stríðsárunum. Mér er í barnsminni
þegar ég sá Pétur fyrst, þegar þau
Fríða komu akandi á Harley David-
son-mótorhjólinu sínu, afleggjar-
ann heim að Vatnskoti, nýkomin
til landsins eftir langa dvöl í Dan-
mörku. Pétur var léttur á fæti,
kvikur í hreyfingum, mikill ákafa-
maður og hafði ákveðnar skoðanir
á mönnum og málefnum. Hann var
handverks- og ævintýramaður og
lét draumana rætast.
Þeir Vatnskotsfeðgar voru
þekktir hugvitsmenn, þeir smíðuðu
all skyns tæki til að létta sér störf-
in og nutu aðrir oft góðs af. Þeir
smíðuðu til dæmis fótstigna raf-
stöð til að hlaða rafgeyma þegar
logn var og vindmyllan snerist
ekki. Þá komu gjarnan bændurnir
í sveitinni með útvarpsgeymana
sína og stigu hleðsluvélina sjálfir.
Pétur smíðaði fótstiginn bát sem
var notaður í skemmtisiglingar.
Hann smíðaði fyrsta vélknúna
snjósleðann á landinu 1936 upp
úr gamalli flugvél, sem þótti algert
galdratæki á sínum tíma. Eftir
stríðið smíðaði hann annan vél-
sleða upp úr þeim eldri og hlutum
úr herflugvél.
Pétur fór til Reykjavíkur og
byijaði nám í járnsmíði hjá Hamri
en hætti fljótlega og fór til Kaup-
mannahafnar til að læra rafvéla-
virkjun hjá stórfyrirtækinu Titan.
Þar var hann öll stríðsárin. Hann
fór fljótt að lagfæra ýmislegt í
framleiðslunni hjá fyrirtækinu. Tit-
an framleiddi meðal annars rafala
fyrir Þjóðveija, þess vegna vann
andspyrnuhreyfingin oft skemmd-
arverk í verksmiðjunni. Starfsfólk-
ið fékk alltaf viðvörun þegar það
stóð til svo það gæti forðað sér.
í Kaupmannahöfn kynntist hann
konu sinni Fríðu Ólafsdóttur ljós-
myndara. Hún vann hjá Kodak og
seinna hjá Titan.
Á námsárunum fór Pétur ásamt
nokkrum félögum sínumm í frí.
Hann keypti gamlan og lélegan
bíl, Ford T módel. Það lýsir Pétri
vel hvernig hann brást við þeim
erfiðleikum sem á vegi þeirra urðu
í ferðinni. Þeir óku suður Þýska-
land og alla leið til Feneyjar á ítal-
íu. í Olpunum hitaði bíllinn sig,
þá var tappinn tekinn af vatnskass-
anum og keyrt undir næsta læk
sem rann fram af kletti og hann
fylltur. Stimpill brotnaði í vélinni
og á verkstæði var hún dæmd
ónýt en þeim var sagt að þeir
mættu reyna sjálfir að gera við.
Pétur sauð og renndi og setti sam-
an aftur. Eftir það gekk bíllinn
eins og klukka. Margt fleira kom
upp á í þessari ferð en allt leystist
með útsjónarsemi og dugnaði.
Þegar stríðinu lauk 1945 bauð
Titan honum gull og græna skóga
ef hann vildi vera hjá þeim áfram.
En ísland togaði þau Fríðu heim.
Eftir heimkomuna ákváðu þau
að byggja sér hús. Hann teiknaði
það sjálfur, og var það mjög
nýstárlegt í útliti og í innréttingum
og fékkst ekki samþykkt fyrr en
hann hafði smíðaði nákvæmt líkan
og sýnt bæjaryfirvöldum. Þar
bjuggu þau sér fallegt heimili sem
setti svip á Austurbrúnina og það-
an gat hann fylgst með veðrinu á
skíðasvæðinu í BláfjöIIum.
Pétur og Fríða ferðuðust mikið
bæði erlendis og innanlands meðan
heilsa hennar leyfði og fóru þá
oftast ótroðnar slóðir í orðsins
fyllstu merkingu. Alla tíð eftir að
ég komst til vits og ára höfum við
Pétur brasað margt saman, farið
í veiðitúra, jöklaferðir, skíðaferðir,
ferðast á vélsleðum, bátum og bíl-
um. Ég held að ekki sé sá staður
til á Suðvesturlandi sem nann
þekkti ekki nöfnin á og hafði marg-
sinnis komið á.
Um 1950 keypti Pétur flugvél
með öðrum. Hann flaug henni víða
og lenti á ótrúlegustu stöðum, t.d.
á ís á Þingvallavatni. í eitt skipti
slapp hann með fótbrot og brotin
gleraugu þegar hann nauðlenti á
Mosfellsheiði.
Eftir flugævintýrið tók við tíma-
bil kvikmyndatöku og ferðaðist
hann víða um landið og tók mynd-
ir, bæði á eigin vegum og með
Ósvald Knudsen á gosstöðvunum
í Surtsey, Heklu og víðar.
/
'M
í
v;
í
<
i
i
(.
£
V
i
i
i
i
i
i
i
(
I
I