Morgunblaðið - 01.02.1998, Blaðsíða 51

fííðMitftfðSBM
MORGUNBLAÐIÐ
DiGITAt
shooting i!<
Sýnd kl. 9 og 11.05.
SllKÍCP*/
★ ★★ DV
★ ★★
Sýnd kl. 3, 5 oq
ufelagar fá 25% afslátt
ATH! Vöröufelagar fá
af miöaverði.
K e v i n
Á BÁÐUM ÁTTUM
Að vera eða
vera ekki
Ó.H,T. Rás
Iml
DIGITAL
1 i n f
Golden Globe
tilnefningar:
Kevin Kiine
Besti leikari í
aðalhlutverki
Joan Cusack
Besta leikkona
í aukahlutverki
Tímabær mynd, óborganleg,
bráðskemmtileg
■■ ■■ ■■
H.L. MBL
n & Out Frábær gamanmyna með Kevin Kline
(A Fish Called Wanda, Fierce Creatures)
Sýnd kl. 3, 5, 7, 9 og 11.

★
★
★
★ iE
AiJ
77
Sf'i'ift-SSS r ,ÖR
SUNNUDAGUR 1. FEBRUAR 1998 51
r r
ALVORU 610!
STflFRÆNT STÆRSTA tjaldw meo |
HLJÓÐKERFI í ] L_J X
ÖLLUM SÖLUM! 1/>
★★★i/
UD DV
★ ★★
A.l, MBt
★ ★★
O.H.T. Rás 2
M
HNGU LIKT
Fjórða og flottasta myndin
og sumir segja sú besta
Sýnd í sal-A kl. 4.45,6.50,9
og 11.10. b.í.16.
Sýnd kl. 9 og 11.15. bj. 14.
Sýnd kl. 3. 5, 7, 9 og 11. bj. 14.
WINONA
RYDER
SIGOURNEY
WEAVER
ERLENDAR
Sverrir
Hreiðarsson
fjallar um „Yield“
með Pearl Jam sem
kemur út á morgun.
Það sem ég
vonaðist til og
gott betur
„ÞEGAR ég var kominn með Yield í hendur leið mér líkt og ég væri að f*
fá ökuréttindi," segir Sverrir um plötu Pearl Jam.
ÞAÐ varð mikið fjaðrafok í banda-
rískum tónlistariðnaði í byi-jun des-
ember þegar nokkrar útvarpsstöðv-
ar léku Given To Fly, fyrstu smá-
skífuna af Yield, í leyfisleysi. Lagið
mátti ekki leika í útvarpi fyrr en á
útgáfudaginn 6. janúar. Ein stöðv-
anna komst meira að segja yfir upp-
tökur af breiðskffunni og lék hana í
heild sinni. Glöggur aðdáandi sveit-
arinnar náði að taka upp útsending-
una og fyrr en varði voru nokkur
laganna komin í umferð á Netinu.
Töluvert var um þetta rætt og skrif-
að og hafa aðdáendur Pearl Jam því
beðið útgáfu Yield með mikilli eftir-
væntingu. Given To Fly kom út á
áætluðum degi og þegar þetta er
ritað situr það á toppi rokklagalist-
ans vestra.
Sjálfur varð ég þeirrar gæfu að-
njótandi að fá lagið í hendur fyrir
nokkrum vikum og hefur það vart
vikið úr geislaspilaranum fyrr en
nú, og þá fyrir stóra bróður - Yield.
Þegar ég var kominn með Yield í
hendur leið mér líkt og ég væri að
fá ökuréttindi. Nú var stóra stundin
runnin upp. Hvernig skyldi fyrsta
ökuferðin takast?
Strax við fyrstu áheym er ljóst að
sveitin er þéttari en nokkru sinni
fyrr og er það ekki síst að þakka
Jack Irons, trommaranum sem kom
til liðs við þá fyrir síðustu plötu, No
Code (1996). Auk þess að þétta leik
félaga sinna er Irons sagður hafa
bætt andann í hljómsveitinni, enda
er hann gamall vinur Vedders og
annarra meðlima hennar.
Arið 1990 leituðu Gossard, Ament
og McCready til Irons og vildu fá
hann til liðs við hljómsveit sem þeir
hugðust stofna. Þá vantaði
trommara og söngvara og Irons
þekktu þeir frá veru hans í Red Hot
Chili Peppers. Hann gat ekki orðið
við ósk þeirra sökum anna en benti
þeim á hugsanlegan söngvara, vin
sinn og bensínafgreiðslumanninn
Eddie Vedder. Irons tók svo loks
við af Dave Abbruzzese sem var
rekinn í ágúst 1994.
Fram til þessa hefur Vedder bor-
ið hitann og þungann af lagasmíðum
sveitarinnar og verið nær einráður
um textagerð. Eftir síðustu plötu,
No Code (1996), þar sem flest lag-
anna voru samin í hljóðveri, hvatti
hann félaga sína til að semja meira
af lögum og jafnvel texta. Þessi
hvatningarorð Vedders voru tekin
alvarlega og nú mættu meðlimir
sveitarinnar með lagasmíðar og
hljóðritanir til leiks.
„Það komu allir með eitthvað,“
segir Eddie Vedder, „meira að
segja Jack trommari!“ Yield ber
þess sterklega merki og af þrettán
lögum hennar á Vedder aðeins tvö
þeirra einn. Önnur lög eru samin af
gítarleikurunum Mike McCready
og Stone Gossard, bassaleikaranum
Jeff Ament og áðurnefndum Jack
Irons. Vedder á þó flesta texta plöt-
unnar sem fyrr. „Þetta var frá-
bært,“ heldur Vedder áfram, „ég
fékk í hendurnar fullt af lögum, frá-
bærum lögum og gat einbeitt mér
að textasmíðinni. Mike er í miklum
ham núna og semur eins og hann
væri tólf ára.“ Þar á Vedder við
Mike McCready sem semur þrjú
laganna á Yield og þar á meðal
fyrstu smáskífuna. „Ég samdi Giv-
en To Fly ásamt öðrum lögum þeg-
ar mig snjóaði inni og ég komst
ekki út úr húsi í fjóra daga,“ er
haft eftir McCready. Þeir Gossard
og Ament hafa samið töluvert fyrir
sveitina áður og þá yfírleitt í sam-
vinnu við Vedder.
Fyrstu tónar Yield tilheyra laginu
Brain of J. Þetta er kröftugur rokk-
ari að hætti hússins þar sem Vedder
veltir því fyrir sér hvað orðið hafi
um heilann úr John Fitzgerald
Kennedy. Enginn sannur sultuaðdá-
andi er svikinn af þessari byrjun.
Flest önnur lög plötunnar eru í út-
varpsvænni stíl líkt og efnið á No
Code.
Bassaleikarinn Jeff Ament, sem
hefur látið nægja að semja eitt og
eitt lag og taka myndirnar á umslög
sveitarinnar, sýnir á sér nýja hlið á
Yield. Hann á tvö lög með húð og
hári og eru þau frumraun hans sem
textasmiðs fyrir Pearl Jam. Hann
tekur sig nokkuð vel út í hlutverkinu
og þá sérstaklega í stórgóðu lagi,
Pilate.
A einhvem óskiljanlegan hátt
tekst Vedder alltaf að dansa á mörk-
um hamingjunnar og dapurleikans í
söngstíl sínum og textum. Hann hef-
ur enn vaxið sem söngvari á Yield
og í Do The Evolution má heyra
hann bregða fyrir sig söngleikja-
stílnum í bland við öskur sem helst
minna á Lenny Kravitz, ef ekki bara
Little Richard.
Auk Do The Evolution er það lag-
ið Push Me, Pull Me sem kemur
hvað mest á óvart þegar hlustað er á
Yield. Þai' bregða liðsmenn Peari
Jam fyrir sig listrænum tilburðum
og í stað þess að syngja, les Vedder
textann sem, líkt og Hótel jörð
Mannakorns, fjallar um okkur sem
gesti á móður jörð.
Af öðrum lögum finnst mér All
Those Yesterdays og No Way, sem
bæði koma úr smiðju Gossards,
standa upp úr. I All Those Yester-
days gætir sterkra Bítlaáhrifa en
lagið er flutt eins og dæmigert Pearl
Jam lag þar sem Vedder hefur söng
sinn yfir rólegum gítarleik og svo
æsist leikurinn smám saman. No
Way er hins vegar hægur og þéttur
rokkari í anda Nothingman af Vita-
logy. Ég ætla engu að síður að spá
því að næsta smáskífa af Yield verði
lag Vedders og Gossard, In Hiding.
Það er mjög útvarpsvænt og ætti að
geta hjálpað til við söluna á Yield.
Ekki veitir af þar sem Pearl Jam
gerir ekki myndbönd við lög sín.
Pearl Jam lætur ekki sitt eftir
liggja í þeirri tískusveiflu sem geisar
um rokkheiminn og felst í því að
setja falin aukalög aftast á plötum-
ar. A Yield er aukalag án söngs sem
minnir einna helst á grískt bnið-
kaupslag eða kósakkadans með suð-
rænum gítarleik, lófaklappi og til-
heyrandi. Skemmtilegt uppátæki
sem kemur Pearl Jam aðdáendum í
opna skjöldu.
Á heildina litið er þetta vönduð og
þétt plata sem býr yfir meiri breidd
en fyrri plötur Pearl Jam. Ef undan-
skilið er eitt laga Vedders, Wishlist,
þá er Yield allt það sem ég vonaðist
til og gott betur. Ég veit hins vegar
að það er ekki til neins að vera að
tiltaka þetta lag og þykjast vera að
rýna þar til gagns. Vedder gæti ekki
verið meira sama ef marka má orð
hans úr nýlegu viðtali við banda-
ríska útvarpsstöð.
„Við erum að njóta þess að vera
hljómsveit og ætlum ekki að verja
það sem við erum að gera. Ef ein-
hverjum líkar það ekki, þá nenni ég
ekkert að hlusta á þá. Ég er að njóta
lífsins og þess sem við gerum. Ég
skora á aðra að gera slíkt hið sama,“
segir Eddie Vedder og er hvergi
banginn.
Að lokum er vert að geta þess að '***■*
þegar sveitin kom saman til að
hljóðrita Yield var enginn meðlima
hennai' hrifinn af hugmyndinni um
að fylgja plötunni eftir með tónleika-
haldi. Annað átti þó eftir að koma á
daginn. Eftir því sem strákarnir
eyddu meiri tíma saman og áttuðu
sig á því hversu vel stemmdir þeir
voru langaði þá að leika þetta nýja
efni í bland við eldra á tónleikum.
Nú er verið að leggja á ráðin um
fjörutíu tónleika víðsvegar um
Bandaríkin og utan þeirra. Það er
því við hæfi að Eddie Vedder eigi
hér síðustu orðin. „Tónleikar eru
frábærir. Ég hef ótrúlega gaman af
því að spila. Þetta eru auðveldustu
peningar sem ég kemst yfir. Það er
bara allur undirbúningurinn sem
tekur á, en ég er tilbúinn núna.“
Es. Éddie. Ef þú lest þetta þá
finnst mér samt að þú hefðir átt að
sleppa laginu Wishlist. t