Morgunblaðið - 02.07.1998, Side 53

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 2. JÚLÍ 1998 53vv
Ég krýp og faðma fótskör þína,
frelsari minn, á bænarstund.
Ég legg sem barnið, bresti mína,
bróðir, í þína líknar mund.
Ég hafna auðs og hefðar völdum,
hyl mig í þínum kærleiks öldum.
(Guðmundur Geirdal.)
Kveðja frá barnabörnum.
Allt eins og blómstrið eina
upp vex á sléttri grund
fagurt með frjóvgun hreina
fyrst um dags morgunstund,
á snöggu augabragði
af skorið verður fljótt,
lit og blöð niður lagði, -
líf mannlegt endar skjótt.
(Hallgr. Pétursson.)
Hildur og fjölskylda.
Finnbjörn Finnbjömsson, minn
trausti og kæri vinur, hefm- nú lokið
jarðvist sinni í þetta sinn. Má segja
að þetta orðalag „í þetta sinn“ komi
sumum meðbræðram okkar spánskt
fyrir sjónir, en það var bjargfóst trú
vinar míns að hver og einn ætti fyrir
höndum mai'gar jarðvistir til aukins
þroska. Kynni okkar og gagnkvæm
vinátta hefur nú staðið í hartnær
hálfa öld. Hann var nýfluttur frá fæð-
ingarbæ sínum, ísafirði, suður til höf-
uðborgarinnar. Ég hafði flutt frá
fæðingarbæ mínum, Vestmannaeyj-
um, í bæinn tveimur árum fyrr. Finn-
björn hafði þá nýlega fengið meist-
araréttindi sem málari. Þegar við
kynntumst fannst mér Finnbjörn
vera hlédrægur og feiminn, enda
þekkti hann ekki marga hér í
Reykjavík að undanskildum
nokkrum hljóðfæraleikurum sem
voru vinnufélagar hans. Á þeim tíma
var ég og góður vinur minn Sigurður
Helgason, sem er nýlátinn, með íbúð-
arhús í byggingu suður í Kópavogi,
sem á því stigi var tilbúið undir máln-
ingu. Finnbjörn hafði mikinn áhuga á
að hefja strax vinnu og spurði lítið
sem ekkert um tímakaupið. Ég innti
hann efthytilboði, sem hann gerði á
staðnum. Ég sá strax að þetta tilboð
hans í verkið var allt of lágt og saman
gerðum við nýtt tilboð. Finnbjörn
skilaði þessu verki af sér fljótt og vel,
með fallegu handbragði og mikilli
snyrtimennsku sem vai' hans aðals-
merki til síðasta dags. Eftir þetta
verk hófust kynni sem urðu mikil og
náin eftir þvi sem tímar liðu. Við hóf-
um náið samstarf sem stóð, með
nokkrum hléum, allt til þeirrar
stundar er Finnbjörn yfirgaf þennan
heim. í
Finnbjörn var margslungin per-
sóna. Hann var gæddur miklum tón-
listarhæfileikum og aðalhljóðfærið
hans, píanóið, átti oft á tíðum hug
hans allan. Djassinn var honum hug-
leikinn, svo og klassísk tónlist ásamt
öllum litbrigðum dægurlaga. Allt gat
Finnbjörn spilað enda hafði hann um
langt skeið leikið með ýmsum hljóm-
sveitum og ferðast og spilað vítt og
breitt um landið.
Finnbjöm var mjög fróður og víð-
lesinn maður og það var í raun sama
hvai- drepið var niður fæti. Hann átti
til dæmis auðvelt með að vitna í
menn eins og Laxness, Þórberg,
Gunnar Gunnai’sson o.fl. eftir því
sem við átti. Heimspeki var honum
endalaust umhugsunarefni og þekkti
hann fjölmarga fræðimenn á því
sviði. Eins var himingeimurinn hon-
um stórt umhugsunarefni. Hann
hafði unun af því að skoða stjörnurn-
ar og útskýra gang himintunglanna.
Hann vissi mannfjöldann í ótal lönd-
um, hann þekkti til um þróunarað-
stoð við vanþróuð ríki, um vopna-
framleiðslu hinna ýmsu landa, um
samviskufanga austan hafs og vest-
an. Hann talaði oft um að ef misvitrir
leiðtogar heimsins tækju höndum
saman og hættu framleiðslu gjöreyð-
ingarvopna væri hægt að útrýma
alh'i fátækt á jarðkringlu okkar.
Hugm- hans var bundinn við svo ótal
mai'gt og allt virtist miðað við að
hjálpa börnum og gömlu og lasburða
fólki, í raun öllum þeim sem þurftu á
hjálpinni að halda.
Margii' urðu til að undrast órofa
vináttu okkai' Finnbjöms því við
komum úr svo ólíku umhverfi. Æsku-
heimili hans var höll, stórhýsið Fell á
ísafirði. Faðir Finnbjörns var mikill
athafnamaður, málarameistari og
kaupmaður, nokkuð sti’angur og
kröfuharður bæði á sig og aðra. Móð-
ir Finnbjöms vai’ aftur á móti blíð-
lynd og full af hlýju og ástúð. Hún
var burtkölluð skyndilega frá mörg-
um börnum og syrgði minn góði vin-
ur hana allt fram á síðasta dag.
Aftur á móti kom ég úr umhverfi
fátæktar og nægjusemi. Faðir minn
hafði verið eldheitur hugsjónamaður
sem trúði á betri heim í formi rétt>
lætis, jöfnuðar og bræðralags. Þurfti
hann oft að gjalda þessai-a róttæku
skoðana. Finnbjörn var mjög póli-
tískur allt sitt líf og Sjálfstæðisflokk-
urinn var hans flokkur. Aftur á móti
var ég vinstrisinnaður mjög í skoðun-
um. Minnisstætt þykir mér þegar ég
og Finnbjöm fóram ásamt þeim Olafi
Ragnari Grímssyni, núverandi for-
seta Islands, og konu hans, Guðrúnu
Katrínu Þorbergsdóttur, austur í
Selvog til að líta á svæði þar sem Al-
þýðubandalagið ætlaði að halda sam-
komu. Finnbjöm og Ólafur voru báð-
ir að vestan og snerust umræðumar í
bílnum að mestu um lífið á Vestfjörð-
um hér áður fyrr. Ég og Guðrún
Katrín urðum þeirrar ánægju aðnjót-
andi að fá að heyra virkilega
skemmtilegar sögur af mannlífi Vest-
fjarða sem þeir tveir þekktu svo vel.
Éinnbjörn þekkti vel foreldi’a Ólafs
og gat vinur minn sagt mikið og vel
frá móður Ólafs sem hann missti
ungur að ámm.
Að lokum vil ég votta Dúnu, börn-
um hans og barnabörnum samúð
mína. Fjölskyldan var honum allt og
þó svo að Finnbjörn og Dúna hefðu
skilið fyrir nokkmm árum voru þau
mjög tengd og það leið ekki sá dagur
að hann hugsaði ekki til hennar og
barna sinna með mikilli hlýju. Hafðu
það sem allra best, kæri vinur.
Hafsteinn Hjai-tarson.
Hann hvarf okkur úr augsýn
jafnsnögglega og hann hafði birst
okkur. Hann fluttist í þorpið til
okkar fyrir réttum tveimur árum
og við trúum því varla enn að hann
sé farinn.
Vinur okkar Finnbjörn Finn-
björnsson málarameistari varð bráð-
kvaddur á heimili sínu hinn 22. júní
síðastliðinn. Sjálfsagt hefði honum
ekki þótt það slæmt - hlutskipti að
kveðja þá er sólargangur er hvað
lengstur en við sem eftir sitjum emm
harmi slegin. Betri granna var vart
hægt að hugsa sér og það var okkur
ávallt til heilsubótar að rekast á hann
og rabba við hann um landsins gagn
og nauðsynjar. Og stöðui’ himin-
tunglanna voru okkur sameiginlegt
áhugamál. Saman höfðum við fagnað
vori og kvatt sumar með löngum
vangaveltum um sólarupprás og sól-
setur og fylgdumst í sameiningu
grannt með hverju hænufeti er dagur
lengdist eftir sólstöður á vetri. Tón-
listin vai’ Finnbimi í blóð borin og
það voru notalegar stundir er hann
settist við píanóið okkar og lék
nokkrar ballöður frá miðri öldinni.
Finnbjörn hafði komið víða við í tón-
listinni og kynnst mörgum hljómlist-
armanninum og hafði hann mikla
ánægju af að rifja upp kynni sín af
Ragnari H. Ragnar á Isafirði. Þá var
kennai’alið Tónlistarskólans í
Reykjavík, þá í Þráðvangi við Lauf-
ásveg, honum enn í fersku minni. Það
virtust þó fáar tónlistarminningar
vera honum jafn ljóslifandi og heim-
sókn rássneska sellósnillingsins
Rostropovitsj til Isafjarðar á sjötta
áratugnum.
Finnbjöm reyndist okkur ákaflega
vel þessi tvö ár er kynni okkar stóðu.
Hann gaf sér ávallt tíma til að ræða
við bömin okkar tvö og stakk þá
gjarnan að þeim einhverju slikkeríi í
leiðinni, smáfólkinu til ómældrar
ánægju. Vom þau stolt að fá að telja
hann til vinar. Þegar við sögðum
þeim að nú væri hann Finnbjörn far-
inn, dáinn, spurði það yngra: „Og
nammið líka?“ Það er skarð fyrir
skildi en við þökkum algóðum Guði
fyrir þær ánægjustundir er við mátt-
um eiga með Finnbimi. Börnum
hans, Guðrúnu og öðram ástvinum
sendum við okkai’ innilegustu samúð-
arkveðjur.
Guð blessi minningu Finnbjörns
Finnbjömssonar.
Oddur Björnsson og fjölskylda,
Mjóstræti 2B, Reykjavík.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og vinsemd við andlát og
útför föður okkar, tengdaföður og afa,
GUÐNA EINARSSONAR
frá Vopnafirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sundabúðar
Vopnafirði og Guðfinnu Kristjánsdóttur og fjöl-
skyldu.
Sigurður Guðnason,
Óiafur Guðnason, Fanney Rut Eiríksdóttir
og barnabörn.
+
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför eiginmanns mins, föður okkar, tengda-
föður og afa,
GUÐMANNS A. AÐALSTEINSSONAR
flugstjóra,
Hlaðbæ 16.
Ingveldur Steindórsdóttir,
Kristín H. Guðmannsdóttir, Ásgeir Karlsson,
Aðalsteinn Guðmannsson, Hulda Ástþórsdóttir,
Svava Guðmannsdóttir, Sigurður Stefánsson,
Ragnar Guðmannsson
og barnabörn.
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinar-
hug við andlát og útför elskulegs eiginmanns
míns og föður okkar,
GUÐMUNDAR STEFÁNS EÐVARÐSSONAR
frá (safirði,
Miðvangi 41,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks heimahlynningar
Krabbameinsfélagsins.
Hinrika Ásgerður Kristjánsdóttir
og börn.
KRISTJÁN
HANNESSON
+Kristján Hannesson var
fæddur í Keflavík 15. nóv-
ember 1921. Hann lést í Sjúkra-
húsi Reykjavíkur í Fossvogi 15.
júní síðastliðinn og fór útför
hans fram frá Hafnarfjarðar-
kirkju 30. júní.
Skyndilegt fráfall félaga okkar,
Kristjáns Hannessonar, era óvænt
og döpur tíðindi á sólríku sumri.
Það eru ekki nema örfáar vikur
síðan við hittumst nánast dags dag-
lega í aðdraganda nýliðinna bæjar-
stjórnakosninga. Kristján var einn
þeirra sönnu jafnaðar- og félags-
hyggjumanna sem tók virkan þátt í
stofnun og starfi Fjarðarlistans í
Hafnarfirði fyi’ir síðustu kosning-
ar. Hann skipaði eitt af heiðurs-
sætum framboðslistans og lét sig
ekki muna um það, þótt kominn
væri á efri ár, að taka svo virkan
þátt í staifinu og baráttunni fyrir
kosningarnar að aðrir yngri og
óreyndari gátu ekki annað en dáðst
af eljunni og eldmóðinum.
Það var mikill styrkur að hafa
Kristján Hannesson með í sterkri
liðssveit. Hann var sjóaður af ára-
tuga reynslu í félagsmálum, jafnt í
stjórnmálum sem verkalýðsmál-
um. Bæði í Hafnarfirði og ekki síst
vestur á Tálknafirði þar sem hann
beitti sér fyrir endurreisn verka-
lýðsfélagsins á staðnum og stýrði
því af myndarskap um langt ára-
bil.
Kristján var aufúsugestur hvar
sem hann kom, enda hafði hann
ávallt eitthvað til málanna að
leggja. Síðustu árin tók hann virk-
an þátt í starfi Félags eldri borg-
ara í Hafnarfirði og var þar vin-
sæll félagi, því líkt og annars stað-
ar lét Kristján hendur standa fram
úr ermum og talaði máli félaga
sinna þannig að eftir var tekið. Það
var ekki ónýtt að eiga slíkan liðs-
mann sem Kiistján var.
Fyrir hönd Fjarðarlistans og
þeirra fjölmörgu í þeirri liðssveit,
sem fengu tækifæri til að starfa
með Kristjáni og læra af eldmóði
hans og áhuga, vil ég þakka af
heilum hug. Síðustu mánuðir hafa
verið okkur öllum lærdómsríkir.
Það var ekki síst hugur og hug-
sjónir Kristjáns heitins Hannes-
sonar sem skapaði þá samstöðu og
góðu samvinnu sem hefur einkennt
okkar starf og verður okkur leiðar-
vísir til framtíðar. Aðstandendum
og ættingjum vottum við dýpstu
samúð.
Lúðvík Geirsson.
+
Þökkum samúð og vináttu við andlát og útför
ástkærs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður og afa,
KETILS H. SÍMONARSONAR
frá Kaðlastöðum,
Ásabraut 8,
Grindavík.
Klara Jónatansdóttir,
Viktoría Ketilsdóttir,
Hildur Þ. Ketilsdóttir,
Klara S. Halldórsdóttir,
Þuríður Halldórsdóttir,
Baldur Ketilsson,
Guðjón Þorláksson,
Halldór Þorláksson,
Gísli J. Sigurðsson,
Jóhanna Halldórsdóttir.
+
Þökkum hlýhug og vináttu við fráfall okkar
ástkæru
JÓHÖNNU SIGRÍÐAR EINARSDÓTTUR
framkvæmdastjóra
Heyrnarhjálpar,
Birkihlfð 2b,
Hafnarfirði.
Ólafur Jónsson,
Úlfhildur Ólafsdóttir,
Sólkatla Ólafsdóttir,
Elín Jónína Ólafsdóttir,
Einar Steinþórsson, Gréta Bentsdóttir,
Bent S. Einarsson,
Elfa Dögg Einarsdóttir,
Steinþór Einarsson
og fjölskyldur.
Birting íifmælis- og
minningnrgreina
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar
endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í Kr-
inglunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1,
Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569
1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið grein-
ina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Um hvern látinn einstakling birtist ein uppistöðugrein af hæfilegri
lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við eina örk,
A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200 slög (um
25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast
við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar era beðnir að hafa skímarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir gi’einunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar grein-
ar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar era birtar afmælisfréttir
ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.