Morgunblaðið - 02.07.1998, Síða 58

58 FIMMTUDAGUR 2. JÚLÍ 1998
MORGUNBLAÐIÐ
Ferdinand
Ég velti þvf stundum fyrir mér Hérna... Þetta dugar venjulega
hvort ég viti einu sinni hvað geti gríptu boltann! á hunda...
gert mig ánægðan...
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 108 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Otrúleg vinnubrögð
í Bessastaðahreppi
Frá Kristjáni Sveinbjörnssyni:
TILGANGURINN með greinar-
korni þessu er að vekja ennfrekar
athygli á átakanlegum vinnubrögð-
um meirihluta hreppsnefndar
Bessastaðahrepps, í þeirri von að
íbúarnir þurfi ekki að meðtaka aðra
eins sneypu héðan í frá. Eina ferð-
ina enn hafa orðið pólitískar ham-
farir í Bessastaðahreppi og enn og
aftur er oddviti sjálfstæðismanna í
aðalhlutverkinu. Nú er það skóla-
stjóri Tónlistarskólans sem honum
þóknast að reka. Það fylgir því mik-
il ábyrgð að gegna leiðtogastörfum í
þágu sveitarfélags. Oddviti getur
ekki leyft sér hvað sem er. Hann
verður að vita hvaða völd hann hef-
ur og það verður að vera hægt að
gera þær kröfur til hans að hann
kunni að fara með þau. En þessu
áttar oddvitinn sig ekki á.
Fyrir nýafstaðnar kosningar
vakti það athygli að mörg gamal-
kunnug andlit höfðu horfið af fram-
boðslista sjálfstæðismanna og að
mikið var þar af nýju og reynslu-
lausu fólki. Varla var liðin vika af
kjörtímabilinu þegar eðli oddvitans
kom fram. Hann sóttist eftir að
verða hvort tveggja í senn, oddviti
sveitarstjómar og formaður
hreppsráðs. Hann fékk því fram-
gengt. Slíkt er fátítt, ef ekki eins-
dæmi.
Um leið og þessi miklu völd voru í
höndum, varð auðvitað að prófa
þau, sýna hver það er sem ræður
hér. Það er skuggaleg staðreynd að
æðsti starfsmaður hreppsins, sveit-
arstjóri, skuli hafa látið hafa sig í að
framkvæma aðra eins ósvinnu.
Vinnubrögð oddvitans koma þeim
ekki á óvart sem reynt hafa við-
skiptin við hann. í meirihlutasam-
staiÆ síðasta kjörtímabils vildi hann
öllu ráða, sagðist vera kosinn til
þess. A hreppsnefndarfundi 23. júnl
kom í ljós hvemig nýja fólkið reyn-
ist. Þar hafði oddvitinn þrjá sam-
verkamenn í rassvasanum, við
verknað sem er þeim öllum til
smánar. Það er ótrúleg biræfni að
reka starfsmann sem ekki hefur
fengið formlegar ávirðingar fyrir
störf sín, án uppsagnarfrests og
með hætti sem stangast á við bæði
lög og kjarasamninga. Það er ótrú-
leg einfeldni að halda að fólk með
fulla skynsemi taki yfirskyn skipu-
lagsbreytinga gott og gilt. Það er
ótrúlegur hroki að taka hvorki tillit
til lagaraka, víðtækra mótmæla, né
tillagna og bæna um endurskoðun á
málinu. Það er ótrúleg hræsni að
koma síðan fram í fjölmiðlum og
hæla manneskjunni sem nýbúið er
að sýna fáheyrða lítilsvirðingu.
A fjölmennum fundi um framtíð-
arskipan Tónlistarskóla Bessa-
staðahrepps, sem haldinn var 29.
júní, voru flutt fróðleg erindi um
uppeldisgildi tónlistamáms og mis-
munandi hugmyndir um rekstrar-
form tónlistarskóla. Þar fengust þó
engin haldbær svör við þeim spum-
ingum sem brenna á hreppsbúum
þessa dagana, þ.e. hvers vegna
skólastjóri Tónlistarskólans var
rekinn, hvað eða hver kalli á breyt-
ingar á rekstri stofnunarinnar eða
hvernig hreppsyfirvöld sjá framtíð-
ina fyrir sér. Þetta mál setur skilj-
anlega bæði mann- og menningarhf
í hreppnum í uppnám. Svona gera
menn ekki.
KRISTJÁN SVEINBJÖRNSSON,
Miðskógum 6, Bessastaðahreppi.
Tvennir tónleikar
„bella grande“
Frá Friðriki Eiríkssyni:
í LISTAFLÓÐI undanfarinna vikna,
hafa Islendingar getað valið úr
mörgu mjög áhugaverðu, sem mat-
reitt hefur verið í nafni listahátíðar.
Ekki hafa allir efni á né tækifæri
til þess að fylgjast með öllu því sem
boðið er, svo erfitt getur verið að
velja. Það var engin spuming fyrir
undirritaðan að velja tónleika Galínu
Gorchakovu sópran, sem vora í boði í
Háskólabíói í byrjun júní.
A tónleikunum urðu viðstaddir
vitni að svo mögnuðum flutningi að
sjaldgæft má telja. Þessi áreynslu-
lausi fagri „bel canto“ söngur hreif
áheyrendur svo um munaði. Tón-
myndunin var svo framarlega í and-
litsgrímunni, að ætla mætti að hún
syngi fyrir framan tennurnar, líkt og
hjá Títo Schipa fyrr á öldinni. Það
var sannarlega þess virði að vera í
Háskólabíói umrætt kvöld.
Hinir tónleikarnir, sem undirritað-
ur fór á vora ekki á vegum listahátíð-
ar, en voru mjög fagrir og heillandi,
svo að unun var á að hlýða. Það vora
píanótónleikar Ama Heimis Ingólfs-
sonar í Digraneskirkju 15. júní sl. en
Galína Árni Heimir
Gorchakova Ingólfsson
á tónleikunum flutti hann þrjú píanó-
verk eftir Róbert Schuman.
Það er óhætt að fullyrða að þessi
ungi maður hefur þegar haslað sér
völl, sem fágætur píanóvirtuos, slík
voru þau áhrif, sem hann hafði á
áheyrendur.
Geislar kvöldsólarinnar juku
stemmninguna í þessu fagra Guðs-
húsi og hljómurinn færði huga undir-
ritaðs á hærra plan, slíkur var flutn-
ingurinn. Það var mannbætandi að
verða vitni að þessum glæsilega
flutningi. Guð laun.
FRIÐRIK EIRÍKSSON,
bryti hjá Aðalverktökum.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.