Morgunblaðið - 08.09.1998, Síða 44

Jfc44 ÞRIÐJUDAGUR 8. SEPTEMBER 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
ÁSLA UG
GÍSLADÓTTIR
+ Áslaug Gísla-
dóttir, húsmóð-
ir, fæddist á Torfa-
stöðum í Grafningi
hinn 17. ágúst 1923
og ólst hún þar upp.
Hún lést á Sjúkra-
húsi Reykjavíkur 2.
september síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Árný Valgerður
Einarsdóttir, f.
28.12. 1885, d. 31.8.
1966, og Gísli
Snorrason, f. 6.10.
1883, d. 2.3. 1958,
og bjuggu þau á Torfastöðum.
Aslaug var næstyngst tíu systk-
ina. Þau eru talin í aldursröð:
Sigríður, Einar, Kristín, Stein-
dór, Snorri Engilbert, Þórður,
Arnheiður, Steingrímur og
Guðríður. Eftirlifandi eru
bræðurnir Þórður og Stein-
grímur.
Sambýlismaður Áslaugar var
Ingólfur Olafsson, vélstjóri frá
Grænumýri á Seltjarnarnesi, f.
8.11.1916. Þau slitu samvistum.
Foreldrar hans voru Ólafur
Jónsson og Ingibjörg Eiríks-
dóttir. Dætur Áslaugar og Ing-
ólfs eru: 1) Árný Valgerður, f.
27.2. 1952, gift Kolbeini Guð-
mundssyni, f. 16.10. 1950.
Þeirra börn eru: Ingólfur, f.
Margt er það, margt er það,
sem minningamar vekur.
Pær eru það eina
sem enginn frá mér tekur.
(D.Stef.)
Mig langar að minnast tengda-
móður minnar Áslaugar Gísladóttur
með örfáum línum. Eg kynntist
henni árið 1980. Eg minnist þess er
ég kom sem gestur á heimili hennar,
þetta voru fyrstu kynni mín af Ás-
laugu og jafnframt góð kynni, þar
sem hún var glaðleg og tók vel á
móti mér. Ég held að þetta viðmót
hafi hvatt mig á vissan hátt. Það leið
ekki eitt ár þar til ég var orðinn
13.7. 1981; Helga, f.
14.1. 1984; og Ólaf-
ur, f. 1.5. 1991. Fyr-
ir átti Árný dóttur-
ina Áslaugu Páls-
dóttur, f. 4.3. 1973.
2) Sigríður, f. 7.7.
1955, sambýlismað-
ur Pétur Stefáns-
son, f. 14.10. 1943.
3) Ölafía Ingibjörg,
f. 27.2. 1960, gift
Sigurði Óla Gunn-
arssyni, f. 24.2.
1958. Þeirra börn
eru: Elsa Kristín, f.
11.10. 1982; og Jó-
hannes Ingi, f. 16.4. 1985.
Áslaug fór ung að vinna m.a.
á Selfossi og í Reykjavík. Hún
lærði klæðskerasaum hjá G.
Bjarnasyni og Fjeldsted og
vann þar frá árinu 1943-50. Ás-
laug starfaði við verslunarstörf
í Borgarblóminu frá árinu 1981
þar til hún veiktist í júní á
þessu ári. Áslaug starfaði með
kvenfélagi Bústaðasóknar frá
árinu 1967, var í safnaðarráði
Bústaðakirkju og var formaður
þess frá árinu 1977 ásamt því
að veita forstöðu félagsstarfi
aldraðra í Bústaðasókn frá
sama tíma.
Útför Áslaugar fer fram frá
Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
tengdur þessari fjölskyldu. Á þess-
um árum fór hún að vinna í Borgar-
blóminu hjá Sigríði dóttur sinni, hún
naut sín vel þar, blómin, viðskipta-
vinh-nir og ekki síst samstarfsfólkið
átti vel við hana og hún kynntist
mörgu góðu fólki. Samstarfsfólkið
var margt frá Þýskalandi. Áslaug,
sem alin var upp við mun krappari
kjör en þekkjast í dag, hafði ekki
lært mikið af erlendum tungumálum.
Henni tókst þó að komast í mjög ná-
ið samband við þetta fólk þannig að
undrun sætti. Það var velkomið á
hennar heimili, hún vildi greiða götu
þess á allan hátt.
Áslaug gegndi miklu frumherja-
LEGSTEINAR
Graníf
HELLUHRAUN 14
220 HAFNARFJÖRÐUR
SÍMI; 565 2707 FAX: 565 2629
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Sverrir Olsen, Svemr Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
a^a'ís>l | Bhinuislofa
sy % Fríðjmns
% % Suðurlandsbraut 10 108 Reykjavík * Símí 553 1099 Opið öll kvöld til kl. 22 - einnig um helgar. ^líivviinoíir fvrir nll filpfni
Þegar andlát Gjafavörur.
ber að höndum

Útfararstofa kirkjugarðanna ehf.
Sími 551 1266 '' ^
Állan sólarhringinn
og framfarastarfi í safnaðarheimhi
Bústaðakirkju. Hún veitti forstöðu
félagsstarfi aldraðra í Bústaðasókn,
ásamt fleiri trúnaðarstörfum þar.
Félagsstarfið í kirkjunni, presturinn,
sóknarbömin, fótsnyrtingin, kvenfé-
lagið og síðastliðin ár í Glæðunum,
allt voru þetta hennar áhugamál í
langan tíma.
Barnabörnin fengu oft að njóta ná-
vistar ömmu sinnar. Hún hafði þau
oft í sinni umsjá, sérstaklega á
þeirra yngri árum.
Einn var sá staður sem Áslaug
hafði sérstakar mætm- á. Það var
sumarbústaðurinn hennar, sem hún
hafði komið sér upp fyrir um tuttugu
ái-um, en hann var í daglegu tali kall-
aður Ömmusveit og á væntanlega
eftir að verða kallaður það áfram.
Áslaug dvaldi þama í flestum eða öll-
um sumarfríum og naut þess að sjá
gróðurinn, fuglana eða bara laga
húsið, mála, fara í heita pottinn eða
njóta veðurblíðunnar. Hún sóttist
eftir að hafa fjölskylduna, vinina og
sem flesta hjá sér. Fyrir nokkram
árum stækkaði hún húsið svo fleiri
kæmust þar fyrir. Þetta var hennar
Paradís. Þetta var nálægt æsku-
stöðvum hennar sem hún hafði svo
miklar mætur á.
Kolbeinn Guðmundsson.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Guð geymi þig, elsku mamma.
Þín
Ólafía.
Elsku mamma, margs er að minn-
ast og margt er þér að þakka. Minn-
ingamar munu ylja mér og fjölskyld-
unni um hjartarætur og þá sérstak-
lega stundirnar í ömmusveit við leik
og störf.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Knn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fenp að
kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Árný V. Ingólfsdóttir.
Elsku amma mín, þær eru marg-
víslegar tilfinningarnar sem hafa
verið að bærast í huga mér eftir að
mamma hringdi út í mig og sagði
mér að þú værir orðin veik. Það var
erfitt að skilja að þú værir orðin
veik, þú sem varst svo lífsglöð, hress
og hefur alltaf verið til staðar fyrir
mig og alla í fjölskyldunni eins og
klettur í lífsins ólgusjó. Það var
einnig svo margt sem ég hélt að við
ættum eftir að gera saman og því er
svo erfitt að ímynda sér lífið án þín.
En, elsku amma mín, það era nú
samt okkar ánægjustundir heima og
í ömmusveit sem standa upp úr og
Blómab t\3í
n
CaK5sK
om
v/ Fossvogsl<irkjMgar3
Síml: 554 0500
gleði yfir að hafa verið það heppin að
fá að alast upp hjá þér og hafa átt
þig fyrir ömmu og vinkonu í tuttugu
og fimm ár. Þú varst alltaf svo dug-
leg að segja mér og öllum þeim er
heyra vildu hvað ég hefði verið góð
við þig þegar ég var fimm ára gömul
og þú veik að passa mig, en þá kom
ég inn frá leik annað veifið til að
spyrja þig hvort það væri eitthvað
sem ég gæti gert fyrir þig. Elsku
amma mín, ég vildi að það hefði verið
hægt að spyrja þannig í veikindum
þínum nú og einhverja lausn verið að
finna.
Mig langar að þakka þér fyrir að
hafa gefið mér alla þína ást og um-
hyggju og fyrir að hafa trúað á mig
og allt sem ég hef tekið mér fyrir
hendur. Ég er þakklát fyrir að hafa
fengið að trítla með þér á miðviku-
dögunum inn í Bústaðakirkju og
kynnast starfi þínu þar með öldruð-
um og öllu því góða fólki sem þar
var. Enn í dag hef ég ekki getað
slegið út þær hannyrðir sem ég vann
þar þó að ég hafi ekki verið há í loft-
inu. Einnig er ég þér þakklát fyrir að
hafa deilt þinni lífsreynslu með mér
þó að ég hafi nú trúað ýmsu svona
passlega, eins og sögunni af því
hversu sárt þú hefðir grátið þegar
þú máttir ekki byrja í skólanum með
eldri bróður þínum, en það varð til
þess að látið var undan og þú fékkst
að fara. Þú lást nú sterklega undir
grun um að vera bara að segja mér
söguna til að ég yrði ögn áhugasam-
ari um að fara í minn skóla, en í dag
veit ég þó betur. Amma mín, ég vona
að mér og öllum í fjölskyldunni
hlotnist sú gæfa að sjá björtu hlið-
arnar á tilverunni eins og þú gerðir
og við náum að rækta lífsgleðina
með okkur eins og þú. Það er verð-
ugt takmark. Elsku amma mín, hér
er minningarljóð til þín, innblásið af
texta Natalie Merchant en það segir
allt um það sem mér býr í brjósti:
Þú varst svo góð og gjafmild
ég þakka þér
hjarta þitt var heilt
og orð þín tjáðu ást
hlýjar voru hendumar
ég þakka þér
þú hlúðir að barninu
þó hlustaðir á unglinginn
þó varst besti vinur minn
ég þakka þér
þú gafst hjarta mínu ást
og oröum mínum gildi
hlýjar eru minningar
ég þakka þér
þú kenndir mér að skilja
og ég veit hvernig þakkir
þó hefðir viljað
ég gef einhverjum öðrum
þaðsemþógafstmér
Elsku amma mín, það er tómlegt
hér án þín, en ég veit að ljós þitt á
eftir að fylgja mér um ókomna tíð.
Þín
Áslaug Pálsdóttir.
Elsku amma, þú sem varst alltaf
svo hress og frísk, svo góð og hjálp-
söm. Mér eru alltaf minnisstæðar
stundimar okkar í kirkjunni, bæði á

Legsteinar
Lundi
, v/Nýbýlaveg
SÓLSTEINAR 564 4566
LEGSTEINAR
I rúmgóðum sýningarsölum okkar eigum
við ávallt fyrirliggjandi margar gerðir
legsteina og minnisvarða úr íslenskum
og erlendum steintegundum.
Verið velkomin til okkar eða
hafið samband og fáið myndalista.
S.HELGASON HF
STEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI 48, 200 KÓP.,SÍMI:557-6677/FAX:557-8410
sunnudögum í messu og á miðviku-
dögum í safnaðarheimilinu. Alltaf
dreifst þú fólkið í kirkjuna á mið-
vikudögum, og oftast var sól á þeim
stundum, bæði utandyra og í hjört-
um fólksins.
Einnig eru það allar æðislegu
stundirnar í ömmusveit, þar sem við
fórum í pottinn, í göngutúr og lékum
okkur í búinu. Alltaf vonaðist ég til
að fá að vera með ykkur allt sumar-
fríið, slaka bara á og njóta náttúr-
unnar og alls í kringpm okkur. Núna
er þín sárt saknað. Ég var strax far-
in að finna til saknaðar þegar ég
heimsótti þig upp á spítala þar sem
þú lást og varst svo róleg.
Elsku amma mín, þín mun ég
sakna og minnast um aldur og ævi.
Þitt barnabarn
Helga.
Elsku amma.
Ég veit þó heim ert horfm nó
og hafm þrautir yfír,
svo mæt, svo góð, svo trygg og tró
og tállaus, falslaus reyndist þó,
égveitþúlátinlifir.
(Steinn Sig.)
Þinn
Ingólfur Kolbeinsson.
„Skoðaðu hug þinn vel, þegar þú
ert glaður, og þú munt sjá, að aðeins
það, sem valdið hefur hryggð þinni,
gem- þig glaðan. Þegar þú ert sorg-
mæddur, skoðaðu þá aftur huga
þinn, og þú munt sjá, að þú grætur
vegna þess, sem var gleði þín. (Ka-
hlil Gibran)
Elsku amma, takk fyrir að hafa
verið svona stór hluti í lífi okkar.
Elsa Kristín og
Jóhannes Ingi.
Það var sólbjartur sumardagur í
júní árið 1983. Aldraðir úr Bústaða-
sókn voru að leggja úr höfn í árlega
sumarferð. Ég gekk feimnislega að
rútunni og kynnti mig fyrir konunni,
sem stóð við rútuna og bauð alla
hjartanlega velkomna. Hlýjan skein
ekki aðeins úr fasinu, heldur rödd-
inni, augunum og allri nærveru þess-
arar konu. Hún ávarpaði mig af inni-
legri virðingu: „Séra Solveig Lára,
mikið var stórkostlegt að þú skyldir
vilja koma með okkur.“ Ég hafði
þegið prestsvígslu í Dómkirkjunni
aðeins viku áður og var því óvön svo
virðulegu ávarpi, en þessi fyrstu
kynni okkar Áslaugar Gísladóttur
standa mér enn lifandi fyrir hug-
skotssjónum.
Seinna átti ég eftir að kynnast því
hversu merkileg kona Áslaug var og
hversu smitandi kærleiksþjónusta
hennar fyrir kirkjuna var fyrir þær
konur sem störfuðu með henni.
Kvenfélag Bústaðasóknar var
snemma frægt fyrir sérstakan áhuga
og dugnað í störfum fyrir kirkju og
söfnuð enda varð safnaðarstarf undir
forystu séra Ólafs Skúlasonai1
snemma að brautryðjendastarfi fyrir
starf annarra safnaða í landinu. Að
sjálfsögðu lágu þar margar hendur
að baki og sú hugsun að vilja þjóna
Kristi með því að leggja hönd að
safnaðarstarfinu og þeim, sem á
hjálp þurfa að halda. Ég veit ekki
nákvæmiega hvenær það var, annað-
hvort snemma á áttunda áratugnum
eða jafnvel á þeim sjöunda að næmar
konur fundu út að fótsnyrting var
eitt af þeim lykilatriðum sem stuðl-
uðu að vellíðan eldra fólks. Áslaug
var ein af þessum næmu konum og
kom á fót þessu starfi í kirkjunni.
Hún kom með kaffi með sér á brúsa
og pönnukökur eða kleinur fyrir þau
sem biðu. Næmi hennar veitti þvflíka
eftirtekt að fólk fór að koma óvenju
snemma og fara löngu eftir að að-
gerð lauk. Af þessu litla fræi spratt
tré sem í dag er svo stórt að fuglar
himinsins geta falið sig í greinum
þess. Hér varð til hugmyndin að
opnu húsi fyrir aldraða í kirkjunni.
Frá upphafi til dauðadags hélt Ás-
laug utanum þessa kærleiksþjón-
ustu. Alltaf einkenndi hana sama
hlýjan og kærleikurinn og alla tókst
henni að virkja. Það vai' sama hvort
það var ljóðalestur, danskennsla,
spil, handavinna eða listavelgerð
föndurkennsla.
Ætíð tókst Áslaugu að fá fólk til
starfa i nafni kirkjunnar, góðgerðar
og kærleika. Og þegar Guðni átti