Morgunblaðið - 02.10.1998, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 2. OKTÓBER 1998 47v-
Á Öldugötunni ólumst við upp
Pétur og ég, hann á nr. 24 og ég á
nr. 18 á árunum fyrir stríð. Og það
var gott því í Vesturbænum bjó þá
og vonandi enn einstaklega gott og
hjálpsamt fólk. Allt var þá með öðr-
um brag, heilu hverfin sem nú eru
fullbyggð voru annaðhvort í bygg-
ingu eða óbyggð með öllu. Athafna-
svæði var því nóg og ekkert vanda-
mál að fara í kýlibolta eða aðra leiki
á götunni. Ekki vora bflar til trafala
því bíleigendur voru ekki margir á
Óldugötunni nema auðvitað Stein-
dór Einarsson sem bjó á nr. 14.
Kynni okkar Péturs voru nánast
engin á þessum árum enda var hann
tveim árum eldri sem munaði miklu
í þá daga. Undarlegt var það að
samgangur var lítill milli ki'akka
austan og vestan Stýrimannastígs.
Ég hefi stundum velt þessu fyi'ir
mér en enga skýringu fundið því
allt voru þetta ágætis krakkar.
Nokkrar stelpufrekjur fundust á
Öldugötunni en hrekkisvín engin.
Unglingavandamál hafði ekki verið
uppgötvað á þessum árum.
Sameiginlegt áhugamál eignuð-
umst við Munda með Siggu og Pétri
síðar en það var badminton sem við
stunduðum öll af kappi áratugum
saman þótt ekki væram við í sama
hópi. Við urðum því fijótlega góð-
kunningjar sem við nánari kynni
þróaðist í sanna vináttu við Siggu
og Pétur sem við Munda erum óum-
ræðilega þakklát fyrir.
Pétur kom í stjóm TBR 1952 og
var formaður 1957-1959. Ég var rit-
ari hjá Pétri á formannsárum hans.
Okkar helsta afrek var að fá hingað
í fyrsta sinn tvo badmintonspilara
af heimsklassa, þá Jörgen
Hammergard Hansen og Henning
Borch sem komu hér í nóvember
1959 og sýndu listir sínar í KR-hús-
inu. Brostu þá íslenskir badminton-
spilarar breitt enda fæstir séð bad-
minton af þessum klassa fyrr.
Sigga og Pétur höfðu farið í Kerl-
ingarfjöll og voru orðin allgóð á
skíðum. Þau nefndu það við okkur
Mundu hvort við væram ekki til í að
koma með þeim til Isafjarðar með
Gullfossi í páskaferð. Sem betur fer
slógum við til þótt vanbúin værum,
höfðum lítið farið á skíði áram sam-
an, eigandi engar græjur nema
gömlu spýturnar með gormabind-
ingum og svarta anoraka áttum við
til skjóls.
Þetta vakti nokkra athygli í
brekkunum þar sem allir, bæði full-
orðnir og börn, vora komnir með
nýtísku útbúnað. Allt stóð þetta þó
til bóta og við áttum eftir að fara
með Siggu og Pétri í allar fimm
ferðirnar sem famar vora til 1973
þegar Gullfoss var seldur flestum til
sárra leiðinda. Þetta vora stór-
skemmtilegar ferðir. Kvöldvökur er
farþegar stóðu fyrir voru a.m.k.
einu sinni í hverri ferð voru meiri-
háttar og komu margir á óvart. Að-
keyptir skemmtikraftar voru engir.
Ýmislegt spaugilegt bar við í þess-
um ferðum sem kannske á ekki
heima í minningargrein um Pétur
okkar og ég vona að enginn misvirði
það þótt þetta sé rifjað upp. Pétur
átti fyrstu árin Bronco-jeppa sem
var þeirrar náttúru að fara alltaf í
gang í hörkufrosti þegar enginn
annar bíll tók við sér. Þetta var til
mikilla þæginda að komast í fjallið
hvenær sem okkur hentaði. Einn
ferðafélaginn var með snjósleða
með sér og var lengi búinn að
trekkja einn frostmorgun en ekkert
lífsmark var með sleðanum lengi
vel. Allt í einu hrökk hann í gang og
fór á fljúgandi ferð niður bryggj-
una. Menn horfðu á þetta agndofa,
ökumaður var óviðbúinn og réð ekki
við neitt en gat á síðustu stundu velt
sér af sleðanum sem hentist langt
út í sjó. Hann var fljótlega slæddur
upp og seldur á staðnum ef ég man
rétt.
Allur viðurgjörningur í mat á
Gullfossi var alþekktur og var ekki
laust við að kaupstaðarlykt væri af
sumum eftir hádegisverð en alltaf
var farið í fjallið. Einn daginn er við
vorum á leiðinni stóðu allt í einu
tveir lögreglumenn á miðri götunni
og mér datt ekki annað í hug en að
ferðir okkar á jeppanum yrðu ekki
fleiri að sinni. Annar þeirra rak höf-
uðið inn um gluggann hjá Pétri.
Þeir ætla þó ekki að fara að þefa af
okkur. Nei, erindið var annað.
„Vilduð þið ekki vera svo vænir,
drengir, að kippa í okkur, við misst-
um bflinn útaf í hálkunni." Þessu
var snarlega bjargað og eftir það
gerði ísafjarðarlögreglan jafnan
honnör fyrir okkur hvar sem til
okkar sást á jeppanum.
Eftir að ísafjarðarferðum lauk
áttum við eftir að ferðast vítt og
breitt um heiminn með Siggu og
Pétri. Til Austurlanda, Möltu, St.
Lucia, Grikklands og ísraels og síð-
ast til Fort Meyers á Flórída. Betri,
tillitssamari og elskulegri ferðafé-
laga er ekki hægt að hugsa sér.
Áhugamálin voru ekki alltaf þau
sömu. Það var t.d. ekki þeirra stfll
að eyða miklum tíma í að skoða söfn
eða þess háttar. Stundum urðum við
að plata þau á fólskum forsendum
til að skoða eitt eða annað sem okk-
ur langaði til að sjá, og voru venju-
lega allir ánægðir er upp var staðið.
Margs er að minnast úr þessum
ferðum en víst er að við nutum sam-
vista við þau hvern dag.
Þá komu þau Sigga og Pétur því í
kring að við fórum að veiða saman í
Laxá í Aðaldal hvert sumar frá 1979
þangað til í ár að Pétur treysti sér
ekki lengur okkur til sárra von-
brigða.
Seinni árin höfum við gripið í að
spila saman bridge. Mætt í mat
hvert hjá öðru til skiptis. Það var
jafnan mikil tilhlökkun að koma til
þeirra og njóta höfðinglegra veit-
inga sem ekki var hægt að jafnast á
við.
Pétur var farsæll maður í við-
skiptum sem í öllum félagsstörfum
sem honum var trúað fyrir. Mesta
gæfa hans var Sigga hans blessuð
og góð og elskuleg böm.
Við Munda eigum ótalmargt að
þakka Siggu og Pétri, fyrir vinátt-
una, alltaf ánægjulegar samvera-
stundir að ógleymdum ótal smekk-
legum gjöfum sem þau hafa fært
okkur.
Pétur var ekki þeirrar gerðar að
ösla áfram með fyrirgangi. Af hon-
um stafaði góðvild, hlýja og kurt-
eisi. Hann átti því marga vini sem
sakna hans sárlega.
Það er með miklum trega að við
kveðjum Pétur Nikulásson og við
óskum Siggu, börnunum og fjöl-
skyldunni allrar blessunar á þessum
erfíðu tímamótum.
Guðmunda og Gunnar Petersen.
Kveðja frá Lionsklúbbnum
Baldri
í dag kveðja Baldursfélagar góð-
an félaga, Pétur 0. Nikulásson.
Saga Baldurs spannar 45 ár, en
klúbburinn var stofnaður árið 1953.
Pétur gekk til liðs við klúbbinn og
þar með Lionshreyfinguna þegar
árið 1955, og hefur því starfað í
klúbbnum bróðurpartinn af starfs-
tíma Baldurs.
Pétur var máttarstólpi í starfi
Baldurs. Hann tók ríkan þátt í
störfum félagsins alla tíð, og heyrði
til undantekninga ef hann mætti
ekki á félagsfund. Hann naut virð-
ingar meðal félaganna, og gegndi
trúnaðarstörfum fyrir klúbbinn. St-
arfsárið 1965-1966 var hann for-
maður, auk þess sem hann átti sæti
í ýmsum nefndum á vegum klúbbs-
ins.
Lionsklúbburinn Baldui' markaði
sér ákveðna sérstöðu í upphafi 7.
áratugarins þá er félagar hófu land-
græðslu á örfoka landi í Svartár-
torfum við Hvítárvatn, nærri Kjal-
vegi. Þeir voru stórhuga framherj-
arnir sem réðust í þetta verkefni á
sínum tíma, og þótti mörgum sem
um óvinnandi verk væri að ræða.
Nú, rúmum 35 áram síðar, er reitur
þessi landprýði. Glöggt má sjá ár-
angur ræktunarstarfsins, gróður
dafnar vel, landfok hefur verið heft
og rofabörð nánast horfin. Hér má
því sjá í verki árangur góðs starfs
samhents hóps, sem sýnir hversu
samtakamátturinn getur verið öfl-
ugur.
Pétur og fjölskylda hans voru
mjög virk í landgræðsluátaki
klúbbsins um margra ára skeið, og
muna eldri félagar t.d. glöggt er
Pétur klöngraðist á jeppa sínum
innan landgræðslugirðingarinnar
með gamlan áburðardreifara aftan
í, í hinum árlegu og vinsælu grasa-
ferðum klúbbsins, þar sem félags-
menn og fjölskyldur þeirra unnu í
sameiningu að uppgræðslu lands-
ins.
I líknarfélagi er öflun fjár drjúg-
ur þáttur í starfmu, því oftar en
ekki taka slík félög að sér að styrkja
ýmiss konar starfsemi og málefni.
Fjáröflun Baldurs til margra ára
var sala á ljósaperum. Félagarnir
hittust að hausti og útbjuggu heim-
ilispakka með peram, sem síðan var
gengið með hús úr húsi og selt til
styrktar líknarsjóði félagsins. Þá
vora einnig útbúnar gjafaöskjur
með lagmeti, sem síðan voru seldar
fyrirtækjum. í báðum þessum fjár-
öflunarþáttum lagði Pétur ávallt
drjúga hönd á plóg og tók virkan
þátt.
Við Baldursfélagar minnumst
góðs félaga á kveðjustundu. Við
vottum Sigríði eiginkonu hans okk-
ar dýpstu samúð, sem og fjölskyld-
unni allri. Traustur félagi og góður
drengur er genginn, blessuð sé
minning hans.
Ásgeir Eiríksson.
Móðursystir okkar, frú
GÓGÓ GERSTRÖM,
(fædd Zimsen),
er látin. Útför hennar hefur farið fram í Kaupmannahöfn.
Blessuð sé minning hennar.
Ragnheiður Kristófersdóttir,
Ólöf Kristófersdóttir,
Ólafur Jes Kristófersson.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
SIGVALDI ÞORSTEINSSON
lögfræðingur,
Hólmgarði 41,
áðurÁsgarði 12,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju mánu-
daginn 5. október kl. 13.30.
Ingibjörg Halldórsdóttir,
Elísabet Sigvaldadóttir, Guðlaugur K. Karlsson,
Erla Sigvaldadóttir, Sæmundur K. B. Gísiason,
Sigrún Sigvaldadóttir, Kristján G. Jóakimsson,
Þorsteinn Sigvaldason, Kristfn Þórmundsdóttir,
Bogi Sigvaldason, Ingunn Pálsdóttir,
Dagbjört Sigvaldadóttir
og barnabörn.
+
Eiginmaður minn,
EIRÍKUR JÓNSSON,
Einilundi 6E,
Akureyri,
andaðist á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri,
deild 1, fimmtudaginn 1. október.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigrún Jónsdóttir.
+
Konan mín, móðirokkar, tengdamóðir, fóstur-
móðir og amma,
SIGRÍÐUR JÓNA ÓLAFSDÓTTIR,
Engjavegi 67,
Selfossi,
andaðist á Ljósheimum fimmtudaginn
1. október 1998.
Pétur M. Sigurðsson,
börn, tengdabörn, fósturdóttir og barnabörn
+
Ástkær bróðir okkar,
HALLGEIR BJARNI SIGURÐSSON,
Hátúni 10b,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur miðvikudaginn
30. september.
Guðmundur H. Sigurðsson,
Erna G. Sigurðardóttir Ohlsson,
Dóra Sigurðardóttir,
Jónína B. Sigurðardóttir
og fjölskyldur.
+
Ástkær dóttir, systir okkar og mágkona,
SIGÞRÚÐUR JÓHANNA KARLSDÓTTIR PÉREZ,
lést föstudaginn 25. september í Mataró á Spáni. Útförin hefur farið
fram.
Fyrir hönd aðstandenda,
Heiðbjört Helga Jóhannesdóttir.
er látin.
+
ÞÓRDfS BENEDIKTSDÓTTIR
frá Grænavatni,
Dætur hennar og aðrir aðstandendur.
+
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
INGVAR GÍSLI SIGURÐSSON,
Norðurbrún 1,
sem lést föstudaginn 25. september, verður
jarðsunginn frá Áskirkju mánudaginn 5. októ-
ber kl. 13.30.
Þeir sem vildu minnast hans, eru beðnir að láta
Bamaspítala Hringsins eða aðrar líknarstofnanir
njóta þess.
Erla Ingvarsdóttir, Rögnvaldur Hjörleifsson,
Ásta Ingvarsdóttir,
Sigfríður Ingvarsdóttir, Ólafur Gunnlaugsson,
Þórir Ingvarsson, Theodóra Ólafsdóttir,
Svala Ingvarsdóttir, Ingólfur Jóhannesson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Lokað
vegna útfarar PÉTURS ODDBERGS NIKULÁSSONAR stórkaup-
manns, í dag, föstudaginn 2. október eftir kl. 12.00.
Pon Pétur O. Nikulásson sf.,
Tryggvagata 16, 101 Rvík.
----------------------------------------hr