Morgunblaðið - 22.11.1998, Page 40

40 SUNNUDAGUR 22. NÓVEMBER 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Ástkær systir okkar og mágkona,
SVANHVÍT EGILSDÓTTIR
prófessor,
Hrauntungu 10,
Hafnarfirði,
sem lést á Landakotsspitala fimmtudaginn
12. nóvember, verður jarðsungin frá Víði-
staðakirkju, Hafnarfirði, þriðjudaginn 24. nóv-
ember kl. 15.00.
Einar Egilsson, Margrét Thoroddsen,
Gunnþórunn Egilsdóttir,
Sigrún Þorleifsdóttir, Svava Júlíusdóttir.
t
Elskuleg systir okkar og mágkona,
BERTA SIGRÍÐUR STEFÁNSDÓTTIR
frá Hóli,
Stöðvarfirði,
verður jarðsungin frá Háteigskirkju, mánu-
daginn 23. nóvember kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á
Sólheima, Grímsnesi.
Hjördís Stefánsdóttir,
Maggý Ársælsdóttir,
Arthúr Stefánsson, Helga Þorsteinsdóttir,
Carl Stefánsson, Ásta Tómasdóttir,
Stefán N. Stefánsson, Ragnheiður Pálsdóttir
og fjölskyldur.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
BJARNI KRISTÓFERSSON
frá Götuhúsum,
Akranesi,
verður jarðsunginn frá Akraneskirkju þriðju-
daginn 24. nóvember kl. 14.00.
Guðbjörg Bjarnadóttir,
Kristófer Bjarnason, Sigurlína Guðmundsdóttir,
Júlíana Bjarnadóttir, Jón Trausti Hervarsson,
Haraldur Bjarnason, Sigrún M. Vilhjálmsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Útför bróður okkar og frænda,
EYJÓLFS ÞORVARÐARSONAR
sjómanns
frá Bakka,
Kjaiarnesi,
fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn
23. nóvember kl 15.00.
Systkini og aðrir aðstandendur.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför sambýliskonu minnar,
SIGRÚNAR STEFÁNSDÓTTUR,
Hamrahlíð 17.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Grensásdeildar
Sjúkrahúss Reykjavíkur og til allra annarra er
aðstoðuðu.
Jón Jónasson.
t
Hugheilar þakkir fyrir hlýhug og samúð við
andlát og útför
MAGNÚSAR ÞÓRÐARSONAR,
Lindargötu 64,
Reykjavík.
Sveinn Th. Magnússon, Halldóra Pálsdóttir,
Kristfn Guðmundsdóttir,
Einar Þórðarson, Jensína Sigurðardóttir,
barnabörn og langafabörn.
BERTA SIGRIÐUR
STEFÁNSDÓTTIR
+ Berta Sigríður
Stefánsdóttir
var fædd á Hóli í
Stöðvarfirði 13.
nóvember 1931.
Hún lést á Sólheim-
um í Grímsnesi 13.
nóvember síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Nanna
Sigurbjörg Guð-
mundsdóttir, f.
28.7. 1897, d. 28.8.
1985, og Stefán
A.G. Carlsson, f.
15.9. 1895, d. 28.1.
1974. Systkini
Bertu voru Guðmundur Karl, f.
28.7. 1919, d. 21.10. 1996; Arth-
ur Þór, f. 20.6. 1922; Carl Pét-
ur, f. 19.7. 1924; Hjördís Guð-
björg, f. 2.11. 1928; Stefán
Níels, f. 20.6.1935.
Berta ólst upp á Stöðvarfirði
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Stapahrauni 5, Hafnarfirði, sími 565 5892
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Áralöng reynsla.
Sverrir Olsen,
útfararstjóri
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri
Útfararstofa Islands
Suðurhlið 35 ♦ Sími 581 3300
AUari sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
og bjó þar í for-
eldrahúsum til árs-
ins 1974. Hún bjó á
Breiðdalsvík hjá
Stefáni Níelsi bróð-
ur sínum og konu
hans 1974-1981 og
fluttist þá til Sól-
heima í Grímsnesi,
þar sem hún átti
heima síðan. Berta
vann við fiskvinnslu
fram til ársins 1981,
fyrst á Stöðvarfirði
og síðan á
Breiðdalsvík. Eftir
að hún fluttist til
Sólheima vann hún við ýmis
störf þar; í eldhúsi, við kerta-
gerð, sauma og á vefstofu.
Útför Bertu fer fram frá
Háteigskirkju á morgun, mánu-
daginn 23. nóvember, og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Okkur langar að minnast í
nokkrum orðum elskulegrar móð-
ursystur okkar, Bertu Sigríðar
Stefánsdóttur.
Við fráfall Bertu koma upp í hug-
ann margar yndislegar minningar,
sem of langt mundi að telja upp
hér, en munu lifa áfram og veita
okkur gleði í framtíðinni. Hvað
okkur snertir var Berta stór hluti
af lífinu alla tíð, ekki síst þegar við
vorum börn og dvöldum heima hjá
afa og ömmu á Stöðvarfirði. Það
var þvílíkt ævintýri að leika sér í
herberginu hennar Bertu, með all-
ar dúkkumar og aðra hluti sem hún
átti og leyfði manni fúslega að
handleika, með ákveðnum for-
merkjum þó. Við minnumst hennar
sitjandi við saumavélina að sauma
dúkkufót, syngjandi og trallandi,
taka til hendinni innanhúss af mik-
illi röggsemi og „takandi mann í
gegn“ annað slagið, en það þýddi að
maður var kitlaður ærlega.
Það gustaði af Bertu ef henni mis-
líkaði eitthvað, en hún var yfirleitt
mjög glaðlynd og engin lognmolla í
kringum hana. Hún hreif fólk með
kæti sinni og eignaðist marga góða
vini í gegnum tíðina. Osjaldan hittir
maður fólk sem þekkir Bertu og
spyr frétta af henni.
Eitt af því sem nýir makar í föl-
skyldunni, sérstaklega karimenn,
þurftu að ganga í gegnum var að
Berta þurfti að taka þá svolítið í
gegn, eins og hún sagði, og bætti þá
gjarnan við: „Þarna hanasterturinn
þinn.“ Við vitum ekki annað en allir
hafi staðist það próf og flestir
örugglega haft gaman af.
Berta átti góða að, bæði foreldra
og systkini, og það sem einkenndi
ævi hennar öðru fremur var það, að
þrátt fyrir fötlun sína var hún alltaf
virkur þátttakandi og með í öllu,
sem eklci þótti eins sjálfsagt þegar
hún var barn og það þykir nú. Ber
það foreldrum hennar gott vitni.
Við vitum líka, að það var gott
veganesti fyrir okkur að alast upp
við þá staðreynd að það eru ekki
allir eins, en eru þó jafn réttháir.
Berta tók þátt í atvinnulífinu og
vann við fiskvinnslu stóran hluta
ævinnar, fyrst á Stöðvarfirði meðan
foreldrar hennar lifðu báðir, og síð-
an á Breiðdalsvík þar sem hún
eignaðist heimili hjá Núma bróður
sínum og konu hans. Það var oft
handagangur í öskjunni í frystihús-
inu þegar Beita var að pakka, enda
var hún mjög handfljót.
Eftir heimsókn í Sólheima í
Grímsnesi varð Berta svo hrifin af
staðnum að hún ákvað að þarna
vifdi hún búa og gekk það eftir.
Hún hélt þó áfram að koma í bæinn
við og við og dvaldi hjá systkinum
sínum, sérstaklega á hátíðum og ef
eitthvað var um að vera í fjölskyld-
unni. Heimili hennar var þó á Sól-
heimum, þar leið Bertu vel og
þangað var gaman að sækja hana
heim. Þar andaðist hún svo á 67 ára
afmælisdaginn sinn.
Við munum minnast Bertu fyrir
hláturinn og glaðværðina, því eins
og ung frænka hennar sagði: „Þeg-
ar ég heyrði að Berta væri dáin þá
heyrði ég fyrir mér hvernig hún
hló, það var svo skemmtilegt." Við
og fjölskyldur okkar viljum að lok-
um þakka Bertu innilega fyrir góða
samfylgd, sem við erum ríkari af,
og óskum þess að hún hvfli í friði.
Hafdís og Nanna Svansdætur.
Vinkona mín og nágranni, Berta
Sigríður Stefánsdóttir, hefur nú
kvatt hið jarðneska líf. Þessi litríka
persóna kvaddi okkur á 67 ára af-
mæli sínu sem elsti íbúi Sólheima.
Oss héðan klukkur kalla,
svo kallar Guð oss alla
til sín úr heimi hér,
þá söfiiuð hans vér sjáum
og saman vera fáum
í húsi því, sem eilíft er.
(V. Briem.)
Hún skilur eftir sig djúp spor á
Sólheimum sem trúr og traustur
félagi og samstarfsmaður. Spor
hennar munu ávallt hlýja okkur um
hjartarætur og minna okkur á að til
eru lausnir á öllum heimsins
vandamálum hversu fjarlæg sem
þau kunna að vera. Hún átti hvað
léttast með að skamma mig jafnt
sem aðra þegar erfiðleikar dundu
yfir, - rífa mann upp af sitjandan-
um og steyta hnefa gegn vá líðandi
stundar með bjartsýnina alla að
vopni.
A þessari stundu geri ég orð vin-
ar okkar Bertu, Gunnars heitins
Kárasonar, að mínum, sem hann
sagði er hann fregnaði andlát Sess-
elju Hreindísar Sigmundsdóttur,
stofnanda Sólheima „...og þetta gat
hún gert manni eftir öll þessi ár“.
Allir sem kynnst hafa Bertu bera
virðingu fyrir hæfileikum hennar
og dugnaði. Hún hefur með lífs-
reynslu sinni kennt mér margt um
margbreytileika tilverunnar og
varpað ljósi á ýmis úrræði með
visku sinni og hógværð - hún hafði
yfirleitt ekki of mörg orð um hlut-
ina en benti manni kjarnyrt á stað-
reyndir.
Hún gat verið höstug í fasi og
hvöss í andsvörum en jafnframt
fáguð og blíð sem fegursta djásn
þegar bros hennar ljómaði og augu
hennar endurspegluðu dýpt lífs-
reyndrar manneskju.
Með styrkleika sínum stappaði
hún stálinu í ljúfusu lömb og með
rósemi gat hún þítt hörðustu klaka-
bönd.
Á Sólheimum svífur minning um
áhrifamikla kjarnorkukonu sem
ávallt var reiðubúin að berjast gegn
mótlæti - og þegar birta hennar og
Gunnars heitins sameinast er varla
hægt annað en brosa í gegnum tár-
in þegar tveir slíkir höfðingjar
minna okkur á að lífið heldur áfram
og að hlýja kærleikans verndar og
lýsir upp okkar litla þorp með tign-
arlegu prakkarabrosi þeirra beggja
þegar hátíð írelsarans fer í hönd.
Vors Herra Jesú vemdin blíð
veri með oss á hverri tíð.
Guð huggi þá, sem hryggðin slær,
hvort þeir era fjær eða nær,
kristnina efli’ og auki við,
yfirvöldum sendi lið,
hann gefi’ oss öllum himnafrið.
(Þýð. 0. Jónsson.)
Ástvinir Bertu eiga bjartar
minningar um góða konu. Eg votta
ættingjum og vinum mína dýpstu
samúð og bið guð að styrkja þau á
erfiðum tímum.
Kærleiksrík móðir jörð og drott-
inn alheims varðveiti mína vinkonu
öllum stundum.
Óðinn Helgi Jónsson, fram-
kvæmdasijóri Sólheima.
Berta Stefánsdóttir var einn af
mörgum litríkum persónuleikum á
Sólheimum í Grímsnesi. Hún var
dugnaðarforkur og hamhleypa til
vinnu enda vön fiskvinnu að austan.
Hún var ljúf og blíð og hafði alltaf
góð ráð handa öllum. Hún var vinur
allra og var sérstaklega bamgóð.
Berta var mikil félagsvera og
fylgdist vel með öllu því sem fram
fór í litla samfélaginu á Sólheimum.
I rauninni var ekkert henni
óviðkomandi og hún skipti sér af
öllu. Hún kom ávallt beint fram og
sagði umbúðalaust álit sitt. Og það
leyndi sér aldrei hvar Berta var,
skær og styrk rödd hennar yfir-
gnæfði allt annað.
Berta var lág vexti og þéttholda
og reykti mikið. Hún var stöðugt
hvött í baráttunni við aukakílóin og
tóbaksnotkunina. Oft misbauð
henni atgangur starfsfólks í þeim
efnum. Eitt sinn þegar fram af
henni gekk sagði hún; „Hvemig í
ósköpunum á ég að grennast þegar
þeir sem vitið hafa geta það ekki
einu sinni?“
Berta var mikill leikari og tók
þátt í flestum uppfærslum Leik-
félags Sólheima. Éftiminnileg er
túlkun hennar á fóstranni í Rómeó
og Júlíu 1986. Þar sveif hún eins og
ballettdansari um sviðið við tónlist
Prókoffíefs en hún var mjög
músíkölsk og hafði mjúkar og fal-
legar danshreyfingar.
Við hjónin eigum margar og Ijúf-
ar endurminningar um Bertu. Við
vottum aðstandendum hennar og
sambýlisfólki hennar á Sólheimum
samúð okkar.
Halldór og Ólína.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er móttaka
svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og Wordper-
fect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í bréfsíma 569 1115, eða á
netfang þess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni i bréfinu, ekki sem
viðhengi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.