Morgunblaðið - 11.12.1998, Side 52

r"ö2 FÖSTUDAGUR 11. DESEMBER 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
JÓN JÓNSSON
fyrrv. framkvæmdastjóri,
Goðalandi 1,
Reykjavík,
sem lést mánudaginn 7. desember sl., verður
jarðsunginn frá Bústaðakirkju mánudaginn
14. desember kl. 13.30.
Hólmfríður Einarsdóttir,
Kristjana Jónsdóttir,
Ásbjörn Jónsson, Sif Thorlacius,
Gylfi Jón Ásbjörnsson,
Ragnhildur Kristjana Ásbjörnsdóttir.

Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
KJARTAN TÓMAS GUÐJÓNSSON
frá Hlíð,
Austur-Eyjafjöllum,
lengst af búsettur í Bolungarvík,
andaðist á dvalarheimili aldraðra sjómanna í
Hafnarfirði, mánudaginn 7. desemer sl.
Jarðsett verður frá Hólskirkju, Bolungarvík,
laugardaginn 12. desember kl. 11.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vildu minnast hans er bent á
að láta Slysavarnafélag íslands njóta þess.
Börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
+
Afasystir mín,
GUÐBJÖRG KRISTJANA
KRIST JÁNSDÓTTIR
frá Blómsturvöllum,
Eskifirði,
Mýrargötu 18,
Neskaupstað,
sem lést sunnudaginn 6. desember, verður
jarðsungin frá Eskifjarðarkirkju laugardaginn
12. desember kl. 14.00.
Fyrir mína hönd og annarra vandamanna,
Kristrún Helga Arnarsdóttir,
Eskifirði.
►
+
GÍSLI BJARNASON,
Grænuvöllum 1,
Selfossi,
lést sunnudaginn 6. desember.
Útför hans fer fram frá Selfosskirkju laugar-
daginn 12. desember kl. 13.30.
Benedikta G. Waage, Hallur Árnason,
Gísli Jóhann Hallsson, Elín B. Ásbjörnsdóttir,
Þorvaldur Friðrik Hallsson,
Anna Guðrún Hallsdóttir.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför elskulegrar eiginkonu
minnar, móður okkar, tengdamóður og ömmu,
ÞÓRU BJARGAR ÞÓRARINSDÓTTUR,
Sunnuvegi 12,
Selfossi.
Séstakar þakkir til starfsfólks krabbameins-
deildar Landspítalans og annarra er aðstoð-
uðu hana í veikindum hennar.
Sigfús Þórðarson,
Kristín Sigfúsdóttir, Kári Kristjánsson,
Anna Þórný Sigfúsdóttir, Stefán Þorleifsson,
Þórarinn Sigfússon,
Eyþór Stefánsson,
Guðrún Lilja Stefánsdóttir.
LÁRA KRISTÍN
GUÐMUNDSDÓTTIR
+ Lára Kristín
Guðmundsdóttir
fæddist á Isafirði
hinn 26. febrúar
1958. Hún lést á
Landspítalanum 5.
desember síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Lára
Veturliðadóttir, f.
26.3. 1921, d. 14.2.
1991 og Guðmundur
M. Ólafsson, f. 26.7.
1913. Hún var yngst
7 systkina, sem eru:
Jóhann, f. 9.6. 1942;
Guðrún, f. 24.12.
1943; Sigurlína, f. 19.7. 1945;
Salóme, f. 17.9. 1946; Sverrir,
f. 16.12. 1947; Ólafur, f. 1.11.
1955.
Lára giftist 26.
febrúar 1983 Jó-
hanni Frímanni
Jónssyni, vélstjóra,
f. 22.3. 1955. For-
eldrar hans eru Jón
Frímannsson, f.
16.10. 1932 og Fann-
ey Magnúsdóttir, f.
10.10. 1931. Börn
Fríinanns og Láru
eru: Jón, f. 28.9.
1982, Fanney, f.
31.1. 1984 og Erna,
f. 6.5. 1990. Auk
þess átti Lára stjúp-
son, Eyþór Ólaf
Frúnannsson, f. 24.7. 1978.
Utför Láru fer fram frá Akra-
neskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 11.
Kveðja frá tengdaforeldrum
Nú, þegar fólk er sem óðast að
undirbúa komu hátíðar ljóssins og
friðarins, brá yfír fjölskyldu okkar
dimmum skugga. Hún Lára tengda-
dóttir okkar er dáin.
Fyrir fjórum árum veiktist hún af
þeim sjúkdómi, sem nú hefur bundið
enda á líf þessarar dugmiklu og vel
gerðu konu, sem aldrei mælti æðru-
orð af vörum á hverju sem gekk, en
talaði ávallt þannig að hún fengi von
bráðar fullan bata. Þannig var Lára
Kristín. Henni var ekki uppgjöf í
huga. Þvert á móti talaði hún oft um
hvað hún ætlaði að gera fjölskyldu
sinni til ánægju og yndisauka þegar
hún fengi fulla heilsu á ný.
Það sem einkenndi Láru öðru
fremur var rík réttlætiskennd og
umhyggja fyrir þeim, sem minna
máttu sín og stundum gat hvesst
verulega, væri á þá hallað, enda var
ætlan hennar að gera hjúkrun að
ævistarfi sínu og í nokkur ár vann
hún sem sjúkraliði við Sjúkrahús
Akraness. Þar vann hún sér traust
og velvild samverkafólks síns og
rækti öll sín störf þannig að vart
varð á betra kosið. Þetta kom vel í
ljós, þegar hún var sjálf orðin ein af
þeim sem var hjálparþui-fi. Þá létu
fyrrverandi samstarfskonur hennar
ekki sitt eftir liggja. Eftir að Lára
var orðin rúmföst komu þær heim til
hennar og fylgdust með henni
nokkrum sinnum á dag og gerðu
allt, sem í þeirra valdi stóð til að lina
þjáningar hennar og stytta henni
stundir og sumar þeirra eyddu stór-
um hluta af frítíma sínum í að sitja
hjá henni og aðstoða hana. Fyrir
það erum við ákaflega þakklát þessu
góða fólki.
Það var sama að hverju Lára
gekk. Allt var gert af sama kraftin-
um og myndarskapnum. Hún var
gædd góðum gáfum og átti gott með
að segja börnunum sínum til og
kenna þeim og þar var ekkert hér
um bil á ferðum. Rétt var rétt og
rangt var rangt.
Eg hrökk svolítið við um daginn,
þegar ég leit inn til Láru. Það barst í
tal að stutt væri til jóla og hún sagði:
„Já, það styttist til jóla og ég ligg
eins og aumingi og get ekki neitt.“
Mér vafðist tunga um tönn og þagði.
Daginn eftir leit ég aftur inn til
hennar og jólin bárust aftur í tal. Og
þá kannaðist ég betur við hana
tengdadóttur mína, þegar hún sagði:
„Þetta verður allt í lagi, ég fer að
hressast." Eg þagði sem fyrr. Þarna
var sá minni máttar að telja kjark í
fullhraustan mann, sem gat ekki
sagt eitt einasta orð en þóttist vita
betur. Nú leita á hugann ljúfar
minningar frá liðnum tíma. Seint
munu gleymast öll jólin þegar synir
okkar og konur þeirra komu með
börnin sín á jóladagskvöld, þá stend-
ur alltaf mikið til. Svo mun einnig
verða um þau jól, sem brátt ganga í
garð, en það vantar einn hlekkinn í
keðjuna og það mun breyta þeirri
hátíðarstund, sem þetta hefur ávallt
verið, þannig að hún getur ekki orð-
ið hin sama og áður. Eitt sætið verð-
ur autt. Það er heldur engin mamma
eða eiginkona á Vesturgötu 158
lengur til að hugsa um fólkið sitt, en
hennar síðasta verk áður en krafta
hennar þruaut var að hjálpa til að
setja upp jólaljósin, eins og til að
tryggja að hvernig, sem allt færi, þá
væri heimilið hennar eins og það
hafði alltaf verið á jólum.
Nú þegar hún Lára okkar er horf-
in yfir móðuna miklu ríkir ekki að-
eins sorg og söknuður á heimili
hennar. Heldur einnig á öllum heim-
ilum fjölskyldu okkar og vina þeirra
Láru og Frímanns. Skammdegis-
myrkrið er svartara en venjulega og
gleðin, sem á að ríkja innra með
okkur á þessum tíma árs er minni en
hún ætti að vera, en eftir lifir minn-
ingin um góða og heilsteypta mynd-
arkonu, sem ávallt var reiðubúin að
leggja gott til málanna og láta gott
af sér leiða. Við treystum því að hún
eigi góða heimkomu í land friðarins
og ljóssins og hún gangi þar í birt-
unni frá hinu sanna jólaljósi á þeim
leiðum, sem hún hefur nú lagt út á.
Og að Hann sem gaf henni lífið haldi
sinni almáttugu verndarhendi yfir
henni. Við kveðjum Láru, tengda-
dóttur okkar, með virðingu og þakk-
læti og biðjum guð að blessa heimil-
ið hennar, börnin hennar og eigin-
mann og gefa þeim styrk til að sætta
sig við þann mikla missi sem þau
hafa nú orðið fyrir.
Guð blessi minningu Láru Krist-
ínar Guðmundsdóttur.
Fanney og Jón Frímannsson.
Lára Kristín, móðursystir mín,
hefur alla tíð verið eins og elsta
systir mín þótt hún hafi verið 16 ár-
um eldri en ég. Frá því ég man eftir
mér hefur hún verið tíður gestur á
heimili foreldra minna og hún var
bara hluti af fjölskyldunni.
Eg á margar minningar um hana
frá því að ég var fimm til sex ára, þá
bjó Lára á Suðurgötunni og það var
ósjaldan að maður fékk að gista hjá
henni og það þótti manni alveg æðis-
legt því þá fékk maður að vaka leng-
ur, horfa á sjónvarpið með litla kók
+
Ástkær faðir okkar,
FORNIJAKOBSSON
frá Fornhaga,
Aðaldal,
lést á sjúkrahúsi Húsavíkur þriðjudaginn 8. desember.
Útförin ferfram frá Neskirkju, Aðaldal, laugardaginn 12. desember
kl. 14.00.
Börn hins látna.
og hraun og fá svo að sofa í rúminu
hennar með stóru dúnsængina sem
maður týndist undir. Síðan var
spjallað fram á nótt og alltaf átti hún
svör við spurningunum mínum. Eg
man að mér fannst svo skrýtið að
hún byggi ein, ætti svo mikið af
flottum og merkilegum hlutum, eins
og t.d. lyklakippu sem var eins og
skakki turninn í Pisa. I rauninni var
Lára íyrirmyndin mín því ég ætlaði
að búa ein eins og hún og vera jafn
falleg og klár eins og hún.
A þessum tíma var Lára að vinna
í frystihúsinu og kom alltaf heim eft-
ir vinnu til að fara í bað og það var
fastur liður hjá mér að fara inn á
bað til hennar að þvo henni bakið og
það hlutverk tók ég alvarlega og
vandaði mig vel. Og ef að Lára var í
mat hjá mömmu vissi ég að hún
myndi lesa fyrir mig og minnisstæð-
ust er bókin um Bláskjá, þá grétum
við saman.
Seinna, eftir að Lára giftist Frím-
anni og eignaðist Jón og Fanneyju,
fór ég að passa fyrir hana og síðast-
liðið ár hefur Fanney passað fyrir
mig. Þegar ég var orðin fullorðin sá
ég þvílík dugnaðarmanneskja Lára
var því það var alveg sama hvað hún
tók sér fyrir hendur, það lék allt í
höndunum á henni.
Síðustu fjögur árin hefur hún átt
við veikindi að stríða en þrátt fyrir
það lét Lára engan bilbug á sér
finna og hélt sínu striki í einu og öllu
og ferðaðist bæði innanlands og ut-
an með fjölskyldunni. En nú er kom-
ið að leiðarlokum og ég kveð kæra
frænku mína og bið Guð að styrkja
Frímann, Jón, Fanneyju og Ernu.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoð-
aðu þá aftur huga þinn, og þú munt
sjá, að þú grætur vegna þess, sem
gleði þín var. ( Kahlil Gibran).
Guð geymi þig, elsku Lára mín.
Bylgja Kristófersdóttir.
í dagsins önnum dreymdi mig,
j)inn djúpa fiið, og svo varð nótt.
Ég sagði í hljóði: Sofðu rótt,
þeim svefni enginn rænir þig.
En samt var nafn þitt nálægt mér
og nóttin full af söngvaklið
svo oft, og þetta auða svið
barætíðsvipafþér.
Og þungur gnýr sem hrynji höf
mitt hjarta lýstur enn eitt sinn:
Mín hljóða sorg og hlátur þinn,
sem hlutu sömu gröf.
(Steinn Steinarr.)
Aðventan er gengin í garð. Sá tími
ársins sem lýsir hvað mest upp
skammdegismyrkrið. Tími sem
tendrar kærleika og ljós í hjarta
okkar allra. Hátíð ljóss og friðar
með tilhlökkun og gleði er í nánd og
ljósadýrðin verður hvarvetna á vegi
okkar.
En skyndilega umlykur sorgarský
ljósadýrðina og við erum enn og aft-
ur minnt svo óþyrmilega á hverful-
leika lífsins er dauðinn kveður dyra.
Hún Lára okkar er dáin. Að kvöldi
5. desember kvaddi hún eftir erfið
veikindi. Harðri og langri baráttu,
sem háð var með ótrúlegum vilja-
styrk og kjarki, er lokið. Vonir okk-
ar og bænir um að hún myndi hafa
betur í baráttunni við illvígan sjúk-
dóm urðu að lúta í lægra haldi, því
við ofurefli var að etja. Við stöndum
nú hnípin og syrgjum Láru, sem
alltof fljótt var kölluð burt. En við
trúum því að nú sé hún komin í ljós-
ið, þar sem hún á góða heimkomu í
faðmi móður og annarra ástvina, og
að í landi ljóssins munum við hittast
að nýju.
Elsku Lára, að leiðarlokum viljum
við þakka þér samfylgdina, gjöful og
ljúf kynni. Minningar okkar um þig,
bæði í leik og starfi, munum við
varðveita í hjarta okkar um ókomin
ár. Minnug þess að lífið er dýrmæt
gjöf.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Elsku Frímann, Jón, Fanney og
Erna. Við biðjum þess að góður Guð
veiti ykkur huggun og styrk, svo og
öldruðum fóður, systkinum og öðr-
um aðstandendum.
Samstarfsfólk á E-deild
Sjúkrahúss Akraness.