Morgunblaðið - 17.01.1999, Síða 20

20 SUNNUDAGUR 17. JANÚAR 1999
MORGUNBLAÐIÐ
Morgunblaðið/Ásdís
ELÍN Ebba og Jon Kjell ásamt sonum sínum Kjell Þóri, tíu ára, Joni Ingva, átta ára og Helge Snorra, þriggja ára. Risið gegiúr nú hlutverki
stofu og eldhúss en þegar fram líða stundir verða herbergi drengjanna þar.
Baráttufólkið
í bakhúsinu
Ekki óraði þau fyrir, þegar þau keyptu
húsið sitt á baklóð við Laugaveginn, að
drjúgur hluti dagsverksins ætti nokkrum
árum síðar eftir að fara í harða baráttu
fyrir húsi og heimili. Hjónin Elín Ebba As-
mundsdóttir og Jon Kjell Seljeseth sögðu
Maríu Hrönn Gimnarsdóttur frá barátt-
unni, sem þau með bros á vör líkja við
viðureign Davíðs og Golíats. Þeirra vopn
eru þó ekki slöngva og steinn heldur
glaðværð og þrautseigja.
Við erum bara venjulegt
fjölskyldufólk,“ segir Elín
Ebba og á henni má vel
skilja hversu undrandi
hún er yfir því sjálf að þau skuli
standa í þessum sporum nú, næst-
um 15 árum eftir að þau hjónin
keyptu húsið sitt að Laugavegi 53a.
Hverfíð var ekki sérlega aðlað-
andi þegar þau fluttu inn enda
næstu nágrannar af misjöfnu sauða-
húsi. „Á tímabili kom lögreglan dag-
lega í húsið við hliðina á okkur því
hún vissi hvar líklegast var að finna
þýfí ef tilkynnt var um innbrot.
Stundum slökktum við á Derrick í
sjónvarpinu og fylgdumst frekar
með fjörinu hér fyrir utan. Eitt eft-
irminnilegasta atvikið var þegar
hórmangarinn, sem leigði innbrots-
þjófunum, varð að hringja í lögregl-
una til að fá vernd. Þjófarnir gengu
í skrokk á honum þegar hann sætti
sig ekki við að þeir borguðu ekki
húsaleiguna. Það hefðu ekki margir
viljað búa hérna þá en við höfðum
þá trú að með því að setjast hér að
gætum við breytt hverfínu til hins
betra. Nú býr hér aðallega fjöl-
skyldufólk. Hverfið er notalegt og
öruggt og hér viljum við búa. Við
teljum að frumkvæði okkar til að
setjast hér að, sem fjölskylda, hafí
átt mikinn þátt í þessum breyting-
um,“ segja þau hjón.
Þau hófust strax handa við að
gera húsið upp en fóru sér að engu
óðslega. Þótt margt sé búið að gera
er verkinu engan veginn lokið. „Við
erum búin að leggja mikla vinnu og
fé í húsið,“ segir Jon Kjell, „sem
enn er ekki farin að skila sér.“
Hann á að sjálfsögðu við að mun
meira fé hafí verið varið í endur-
gerðina en fengist fyrir ef þau seldu
húsið. „Við erum stundum spurð
EF JON Kjell væri ekki sinn eigin herra og hefði þess vegna getað
helgað sig málinu væri það þeim fyrir löngu tapað, segja þau hjón. Það
hefur líka komið sér vel að hann er arkitekt að mennt og hefur þjálfun
í og reynslu af að lesa úr teikningum og byggingareglugerðum.
hvers vegna við seljum ekki bara og
hvernig við nennum að standa í
þessari baráttu. En þetta er orðið
að.réttlætismáli."
Það býr fólk við Laugaveginn
Fyrir tveimur árum var ákveðið
að rífa hús sem stóð upp við götuna
að Laugavegi 53b, í lóðinni við hlið-
ina á Elínu Ebbu og Joni Kjell og
upp úr því ákveðið að byggja þar
verslunar-, þjónustu- og íbúðarhús,
sem er samtals 2153 fermetrar að
flatarmáli. Flatarmál lóðarinnar er
663,6 fermetrar þannig að nýtingar-
hlutfall hennar yrði 3,24. í sam-
þykktu aðalskipulagi Reykjavíkur
1996-2016 er gert ráð fyrir að nýt-
ingarhlutfall miðbæjar geti verið 1,5
til 2,5. „Við áttum von á að á lóðinni
yrði byggt hús sem yrði í líkingu við
húsið sem er hér fyrir framan okkur
á nr. 51,“ segja þau hjón, „en að
nýja húsið við 53b yrði svona miklu
stærra datt okkur aldrei í hug.“
Þau segjast langt í frá eiga í bar-
áttu við þann sem er að byggja hús-
ið og að þau hafí fullan skilning á
hans sjónarmiðum. „Ég myndi sjálf-
sagt vilja það sama ef ég stæði í
hans sporum og hefði sama gildis-
mat,“ segir Elín Ebba og glottir.
En það býr fólk við Laugaveginn
og þar sem hagsmunir þess og versl-
unannannanna eru um sumt ólíkir
telja þau hjón að mikilvægt sé að um
þá náist samkomulag þannig að allir
geti sáttir við unað. Hlutlaust yfír-
vald ætti þá að fara með hlutverk
sáttasemjarans, byggingaryfirvöld
borgarinnar í þessu tilfelli, sem fyndi
einhvem milliveg, en það er skoðun
hjónanna að í raun og vera hafi verið
búið að taka ákvörðun þar á bæ um
stærð hússins löngu áður en sjónar-
miða nágrannanna var leitað.
I deiliskipulagi er gerð grein fyrir
því hvernig má nýta einstakar lóðir
og þar er stærð bygginga m.a. skil-
greind. Ef hins vegar samþykkt
deiliskipulag liggur ekki fyrir fyrir
tiltekið svæði era tillögur til ný-
bygginga afgreiddar í skipulags- og
umferðarnefnd og ákvarðanir um
stærð húsa eru teknar þar. Síðan
tekur bygginganefnd ákvörðun um
veitingu byggingarleyfis og þá er
athugað hvort framkvæmdin sé í
samræmi við ákörðun skipulags-
nefndar og uppfylli byggingalög og
reglugerðir.
Ekki er til deiliskipulag af svæð-
inu sem Laugavegur 53b er á en í
frétt sem birtist hér í blaðinu 27.
janúar í fyrra kemur fram að borg-
aryfirvöld í Reykjavík hafí tekið
ákvörðun um að heimila ekki ný-
byggingar í grónum hverfum fyrr
en búið er að samþykkja deiliskipu-
lag fyrir viðkomandi hverfí. í frétt-
inni er m.a. haft eftir formanni
skipulagsnefndar, Guðrúnu Agústs-
dóttur, að ef deiliskipulag væri til
fyrir öll hverfi borgarinnar hefði
mátt koma í veg fyrir ýmsan ágrein-
ing sem hefði komið upp í grónum
hverfum borgarinnar. Einnig segir
hún að markmiðið sé að fá íbúa
borgarinnar til að taka þátt í skipu-
lagsvinnunni alveg frá byi-jun.
„Þá skrifuðum við Guðrúnu bréf
þar sem við m.a. spurðum hvort
staðfest deiliskipulag myndi liggja
fyrir áður en byggingarleyfið yrði
veitt. Bréfið afhentum við Guðrúnu
í viðtalstíma hennar 20. febrúai-
1998 og sagðist hún í vitna viðurvist
ætla að svara því skriflega. „Ég geri
það alltaf," sagði hún. Bréfínu hefur
enn ekki verið svarað þótt nú sé
bráðum liðið ár og deiliskipulag hef-
ur enn ekki verið gert fyrir þetta
svæði,“ segir Jon Kjell.
Að gefast ekki upp
„Okkur finnst að borgaryfirvöld
hafí aldrei sýnt raunverulegan
sáttavilja í garð okkar íbúanna. Frá
því tillögur að nýbyggingunni voru
fyrst kynntar og þar til byggingar-
leyfi var veitt minnkaði húsið að
vísu smávægilega, en þessi minnk-
un er innan við 7% og breytir eigin-
lega engu. Borgin bauð okkur að
kaupa húsið af okkur en skilmálar
voru engan veginn viðunandi. Þetta
er okkar hús og heimili og við höf-
um taugar til þess. Það hefur komið
fram í fjölmiðlum að það hafi verið
slys að leyfa okkur að festa rætur
og byggja okkur upp hérna. Stund-
um verða börn til fyrir slysni og ef
þau fá að komast á legg er ekki
hægt að segja við þau þegar þau