Morgunblaðið - 17.01.1999, Blaðsíða 40

£[) SUNNUDAGUR 17. JANÚAR 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Elskulegur frændi okkar,
TEITUR GUÐJÓNSSON
frá Ferjubakka,
til heimilis á Sæunnargötu 10,
Borgarnesi,
lést á Sjúkrahúsi Akraness miðvikudaginn 13.
janúar og verður jarðsunginn frá Borgar-
neskirkju fimmtudaginn 21. janúar kl. 14.00.
Fyrir hönd frændsfólks,
Guðmundur Ingi Waage, Birna G. Ólafsdóttir.
I
t
Ástkær faðir okkar, afi og langafi,
ODDGEIR EINARSSON,
Gnoðarvogi 78,
lést á Landspítalanum föstudaginn 15. janúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
JÓNÍNA
JÓSEFSDÓTTIR
BLUMENSTEIN
+ Jónína Jósefs-
dóttir Blumen-
stein var fædd í
Innri-Lambadal í
Dýrafírði 31. desem-
ber 1906. Hún lést á
dvalarheimilinu Eir
6. janúar síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Kristín Guðmunds-
dóttir, f. 1.4. 1866,
d. 24.4. 1953, ættuð
úr Álftafirði við
Djúp, og Jósef
Jespersson, f. 1.6.
1860, d. 10.3. 1942,
ættaður af norðanverðu Snæ-
fellsnesi, en þau bjuggu lengi í
Innri-Lambadal í Dýrafírði á of-
anverðri öldinni sem leið og
röskan áratug fram á þessa öld.
Jónfna var yngst níu barna
þeirra hjóna. Tvö systkinanna,
Jóseffna Kristín, f. 9.12. 1895,
og Jesper, f. 8.7. 1903, dóu bæði
í bernsku, en hin sjö
komust til fullorðins-
ára en eru nú öll látin.
Systkini Jónínu sem
upp komust voru:
Guðmundur Friðgeir,
f. 10.7. 1887, d. 19.2.
1965, kvæntur Matt-
hildi Jónsdóttur frá
Isafírði, eignuðust
þau eina dóttur og ólu
upp fósturson. Önund-
ur Kristján, f. 30.10.
1888, d. 30.8. 1979,
kvæntur Önnu Lárus-
dóttur ættaðri af
Breiðafirði, eignuðust
þau tvo syni. Samúel Kristinn, f.
27.1. 1891, drukknaði í fískiróðri
á mb. Hlín frá Suðureyri 11.9.
1911, ókvæntur og barnlaus. Her-
dís, f. 27.10. 1893, d. 14.12. 1973,
giftist dönskum manni, Thorvald
Hupfeldt, og flutti með honum til
Danmerkur. Þau eignuðust einn
son. Kristín, f. 20.9. 1898, d. 23.3.
Sigurður Oddgeirsson, Kristín Einarsdóttir,
Valdís Kristjana Oddgeirsdóttir, Jónas Hreinsson,
Einar Vignir Oddgeirsson,
Gunnar Rúnar Oddgeirsson, Barbara Arthurs,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
JÓNÍNA J. BLUMENSTEIN,
hjúkrunarheimilinu Eir,
áður Tómasarhaga 45,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni mánu-
daginn 18. janúar kl. 13.30.
Dóris Nílsson, Uno Nílsson,
Nína Blumenstein, Ingimundur T. Magnússon
og barnabörn.
+
Elskuleg eiginkona mín og móðir,
GUÐRÚN GUÐLAUGSDÓTTIR
frá Vík í Mýrdal,
Álftamýri 28,
Reykjavík,
sem lést laugardaginn 9. janúar síðastliðinn,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju þriðju-
daginn 19. janúar kl. 13.30.
Sigursveinn Jóhannesson,
Guðlaugur Smári Ármannsson.
+
Hjartanlegar þakkir færum við öllum þeim,
sem sýndu okkur samúð og vináttu vegna frá-
falls elskulegs föður okkar, tengdaföður, afa
og langafa,
HARALDAR G. GUÐMUNDSSONAR
netagerðarmanns,
fyrrverandi formanns Nótar,
Jökulgrunni 6,
áður Holtsbúð 49, Garðabæ.
Svanberg Haraldsson, Aðalheiður Sigurðardóttir,
Sigurjóna Haraldsdóttir, Örn Zebitz,
Ágústa Haraldsdóttir Cary, Robert H. Cary,
Eiður H. Haraldsson, Björk Vermundsdóttir,
Ester Haraldsdóttir, Siggeir Ólafsson,
Jón Ingvar Haraldsson, Sólveig Jóna Jónasdóttir,
Hólmfrfður Haraldsdóttir, Helgi Lárusson,
barnaböm og barnabarnaböm.
Enn er komin kveðjustund, hún
Ninna frænka er dáin. Það fer að lík-
um, að þeir sem slitu barnsskónum á
fyrsta áratug aldarinnar þreytist nú
á göngunni og kveðji einn af öðrum.
Petrína Jónína Jósefsdóttir Blumen-
stein hét hún fullu nafni. Ættingjar
hennar og vinir kölluðu hana ávallt
Ninnu og kunni hún því vel.
Lambadalur í Dýrafirði er grös-
ugur og gróðursæll. Eftir miðjum
dalnum liðast Lambadalsáin gjöful
af silungi fyiT á árum. Undan landi
var stutt að sækja á fengsæl fiski-
mið á Dýrafirði. Þarna hefur því eft-
ir atvikum verið búsældarlegt á of-
anverðri öldinni sem leið. I þessari
blómlegu byggð fæddist Ninna og
ólst upp fyrstu fjögur ár ævinnar,
yngst í stórum systkinahópi og mik-
ið eftirlæti eldri systkina sinna.
Árið 1911 þegar elstu synir þeirra
Jósefs og Kristínar voru orðnir full-
tíða og farnir að heiman til sjóróðra
bregða þau búi í Innri-Lambadal og
flytja með fjölskylduna til Suðureyr-
ar í Súgandafirði, en það sjávarpláss
var þá í örum vexti og mannfjölgun
þar hröð í upphafi vélbátaaldar. Á
Suðureyri ólst Ninna því upp í for-
eldrahúsum fram undir fullorðinsár.
Barn að aldri varð Ninna fyrir því
mótlæti að fá illkynja sýkingu í hægri
fót, sem endaði með því að drep kom
í fótinn og varð að taka hann af fyrir
ofan hné. Ljóst er að hér var um mik-
ið áfall að ræða fyrir stúlku á við-
kvæmum aldri. Jafnvíst er hitt, að
aldrei kvartaði hún eða kveinkaði sér
vegna þessarar fotlunar sinnar, held-
ur fór allra sinna ferða innanlands
sem utan og gekk með reisn vegferð
sína gegnum lífið, lifði eðlilegu fjöl-
skyldulífi og skilaði góðu dagsverki.
Ninna átti ekki minningar frá
bernskuheimili sínu í Innri-
Lambadal, enda aðeins fjögurra ára
þegar fjölskyldan flutti þaðan til
Suðureyrar. Hins vegar varðveitti
hún góðar æskuminningar frá árun-
um á Suðureyri og ræddi oft hin
seinni ár við mig um leiksystkinin
þar. Stutt er síðan hún rifjaði upp
æskuminningu frá því hún var 16
ára, en þá reiddi faðir minn hana
reiðgötuna fyrir Spillinn og út í
Vatnadal til að sjá frænda sinn á
fyrsta ári. Fann eg að hún mundi
glöggt hve reiðgatan undir Spillin-
um var og er hrikaleg.
Fáir eru þeim sem þessar línur
ritar minnisstæðari frá unglingsár-
unum á Suðureyri en faðir hennar
Ninnu, hann Jósef afi minn. Enn sé
eg hann ljóslifandi fyrir mér þar
sem hann gengur út þorpsgötuna í
plássinu okkar, gjarnan með byrði á
baki, en samt svo kvikur og snöggur
í hreyfíngum, að enginn skyldi trúa
að þar færi áttræður maður.
Þá man eg einkar vel móður henn-
ar Ninnu, hana Kristínu ömmu mína,
þessa fíngerðu og fallegu konu, þar
sem hún roskin gengur til vinnu á
fiskreitunum heima. Bros hennar,
kímni og léttleiki í bland við myndug-
leika og röggsemi eru mér rík í minni.
Mér hefur oft síðan fundist sitt-
hvað í framgöngu og fasi Ninnu
frænku bera svipmót af eiginleikum
sem eg tók eftir í fari foreldra henn-
ar. Tel eg að hún hafi verið gædd
góðum eðliskostum beggja.
Eftir barnaskólanám á Suðureyri
stundaði Ninna nám við héraðsskól-
ann á Núpi í Dýrafirði veturinn
1922-1923, en Núpsskóli var á þeim
tíma hið merkasta menntasetur
undir stjórn sr. Sigtryggs Guðlaugs-
sonar. Hin síðari ár var henni einkar
hugstætt að rifja upp skólavistina á
Núpi og kynni sín þar á morgni lífs-
ins af fólki, sem síðar átti eftir að
hasla sér völl á ýmsum sviðum þjóð-
lífsins.
Fljótlega eftir dvölina á Núpi flutt-
ist Ninna til Reykjavíkur og dvaldist
þar fyrst í skjóli bróður síns Onund-
ar. Voru áform að hún hæfi nám við
Verslunarskólann. Áður en að því
kom skipuðust mál þann veg að
henni bauðst starf símstöðvarstúlku í
Borgamesi og nokkru síðar eftirsótt
starf talsímastúlku hjá Landssiman-
um í Reykjavík. Ninna hafði bjarta
og hljómfagra rödd sem hún hélt til
hinsta dags og var auk þess skýr-
mælt og talaði vandað mál aldamóta-
kynslóðarinnar. Hún hafði einstak-
lega fagra rithönd þannig að athygli
vakti. Þessir eðliskostir hafa vafalítið
stuðlað að því að henni komungri var
boðið þetta eftirsótta starf.
Árið 1928 var mikið heillaár í lífi
Ninnu, en þá kynntist hún og giftist
þýskum manni, Kurt Blumenstein,
húsgagnasmiði, en hann hafði komið
hingað til lands í atvinnuleit. Mikið
ástríki var með þeim hjónum og hygg
eg að segja megi að Kurt hafi borið
Ninnu á höndum sér allt til hinstu
stundar, en hann lést í febrúar 1994.
Ninna og Kurt hófu búskap full af
æskuþrótti og bjartsýni á kreppuár-
um þeim sem í hönd fóra. Bjuggu
þau á þessum áram í leiguhúsnæði á
ýmsum stöðum í Reykjavík, og þótt
Kurt hefði ávallt vinnu í sinni iðn
var lífsbaráttan erfið eins og hjá
fleiram á þessum áram.
Seinna heimsstríðið, sem geisaði
1939 til 1945, snerti með beinum og
óvægilegum hætti líf Ninnu og
Kurts og raskaði heimilishögum um
skeið. Er Bretar hemámu ísland
1940 var Kurt tekinn til fanga af
breska hemámsliðinu ásamt öðram
þýskum ríkisborgurum og vora þeir
síðan í haldi hjá Bretum á Isle of
Man í fimm ár. Komst Kurt ekki aft-
ur heim til íslands fyrr en haustið
1948, eftir að hafa þurft að dvelja í
Þýskalandi um hríð.
Þetta vora tímar mikillar og
þungbærrar reynslu fyrir þau bæði.
Um þessa atburði og erfiðleika-
stundir var Ninnu ekki tamt að tala.
Við sem gerst megum þekkja
undramst með aðdáun að þessi
reynsla skyldi ekki setja sjáanlegt
eða varanlegt mark sitt á þau. Bar
það ótvíræðan vott um heilsteypta
skaphöfn þeirra beggja. Á þessum
áram sýndi Ninna best þann dugnað
1977, giftist Guðna Alberti
Guðnasyni, og eignuðust þau
fjögur börn. Þórðveig, f. 30.5.
1901, d. 1.6. 1980, giftist Davíð
Þorgrímssyni, bónda á Kára-
stöðum á Vatnsnesi, þau ólu upp
tvo fóstursyni og fósturdóttur.
Jónína giftist árið 1928 Kurt
Blumenstein, húsgagnasmiða-
meistara, f. 28. janúar 1908, d. 20.
febrúar 1994. Börn þeirra urðu
þrjú: Kristín Doris, f. 1928, gift
Uno Nilsson, deildarstjóra hjá
Stokkholmssíma í Svíþjóð, og eiga
þau tvo syni; Leifur, f. 1930, bygg-
ingafræðingur, sem lést í júní
1993, hann var kvæntur Bergljótu
Sigfúsdóttur og áttu þau saman
þrjá syni; og Nina Carla Marie, f.
1950, gift Ingimundi T. Magnús-
syni, viðskiptafræðingi, en þau
eiga þijár dætur.
Jóm'na stundaði nám við hér-
aðsskólann á Núpi í Dýrafirði
1922-1923. Hún var um árabil
sfmstöðvarstúlka hjá Landssíma
Islands, fyrst í Borgarnesi og síð-
an lengi í Reykjavík. Síðast starf-
aði hún við si'mavörslu á borgar-
skrifstofum Reykjavíkur.
Utför Jónfnu verður gerð frá
Dómkirkjunni á morgun, mánu-
daginn 18. janúar, og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
og kjark, sem hún bjó yfir. Hún réð
sig á ný til starfa hjá Landssíman-
um í Reykjavík og var þar í fullu
starfi þessi ár og tókst þannig að
vinna fyrir sér og börnunum og
kosta skólagöngu þein-a.
Á þessum árum tókst henni jafn-
framt að festa kaup á íbúð við Birki-
mel í Reykjavik, þar sem Byggingafé-
lag símamanna stóð fyrir byggingu
íbúða fyrh- starfsfólk Landssímans.
Þessi atorka hennar og framsýni
lagði granninn að síðari bygginga-
framkvæmdum þeirra hjóna, er þau á
áranum 1957-1958 reistu sér framtíð-
arheimili á Tómasarhaga 45 hér í
borg. Þar bjuggu þau saman í 35 ár
eða þar til Kurt lést. Þangað var
ávalit gott að koma og eiga með fjöl-
skyldunni glaðar stundir. Heimilið
hefur borið smekkvísi húsmóðurinnar
og listfengi fagurt vitni. Ninna var
mikill fagurkeri og hafði sérstakt
yndi af að hafa í kringum sig fallega
og vel gerða muni. Á heimilinu gaf
m.a. að líta marga fagra gripi sem
eiginmaðurinn hafði smíðað af mikl-
um hagleik. Gaman var að veita því
athygli að á heimilinu ííkti slík röð og
regla að hver hlutur átti sinn ákveðna
stað, og mátti þar engu skeika. Um-
fram annað hafði hún þó yndi af að
halda sterkum tengslum við fjölskyld-
una og hafði sérstakan áhuga á hin-
um yngri frændsystkinum sínum og
bamabömum og fagnaði einlæglega
hverjum góðum áfanga þeirra við
nám og störf, þótt oft væri tylgst með
úr nokkurri fjarlægð.
Ninna var mjög félagslynd og
kunni vel við sig í miðjum glaðvær-
um hópi vina og kunningja. Hún var
félagi í Oddfellow-reglunni þar sem
hún skipaði embætti og lagði á þeim
vettvangi sitt af mörkum um árabil.
Lengst af langa ævi átti Ninna því
láni að fagna að búa við ágæta
heilsu, en hin allra síðustu ár sagði
þó aldurinn til sín, þrekið dvínaði og
minnið brást. Kom þar að hún þurfti
á mikilli umhyggju og aðstoð að
halda. Á engan er hallað þótt munað
sé að enginn sýndi henni slíkt ástríki
og umhyggju sem dóttirin Nina
Carla og fjölskylda hennar, fjölda-
mörg hin síðari ár. Þetta vissi Ninna
vel og þakkaði hátt og í hljóði elsku
hennar og aðstoð á nóttu sem degi.
Síðustu ár ævinnar dvaldi Ninna á
hjúkranarheimilinu Eiri og naut þar
umhyggju hjúkranarfólksins og
blessaði það oft fyrir aðhlynningu þá
sem hún þar fékk.
Eg veit að eg mæli fyrir munn
frændsystkinanna og annarra ætt-
ingja er eg að leiðarlokum þakka
góðri frænku samfylgdina öll þessi
ár. Þetta hefur verið góð dagleið.
Eg trúi því, að handan móðunnar
miklu eigi Ninna frænka góða heim-
von og þar standi vinir í varpa.
Við Brita og fjölskyldur okkar
færam dætram hinnar látnu, barna-
börnum svo og öðram ástvinum inni-
legustu samúðarkveðjur.
Guð geymi okkur öll.
Guðni E. Guðnason.