Morgunblaðið - 18.07.1999, Blaðsíða 36

MORGUNBLAÐIÐ
j 36 SUNNUDAGUR 18. JÚLÍ 1999
MINNINGAR
+
Móðir okkar,
ELÍNBORG M. HALLDÓRSDÓTTIR
frá Kambshól,
Melavegi 3,
Hvammstanga,
lést á Sjúkrahúsinu Hvammstanga að morgni föstudagsins 16. júlí.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Jón Halldórsson, Jóhanna Þórarinsdóttir,
Eiísabet Haildórsdóttir, Sigfús ívarsson,
börn, tengdabörn og barnabarn.
+
Elskulegur drengurinn okkar, bróðir og dóttur-
sonur,
KRISTINN RÚNAR INGASON,
lést sunnudaginn 11. júlí.
Jarðarför hans fer fram frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 21. júlí kl. 13.30.
Indíana Þorsteinsdóttir,
Rósa Sigríður Sigurðardóttir,
Ingi Rúnar Ellertsson,
Þrúða Sif Einarsdóttir,
Marteinn Jón Ingason,
Rósa G. Halldórsdóttir.
+
Hjartkær maðurinn minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
JÓN HALLDÓRSSON,
Teigagerði 5,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju
þriðjudaginn 20. júlí kl. 13.30.
Margrét Eyjólfsdóttir,
Kristín Jónsdóttir, Grímur Valdimarsson,
Hjördís Hulda Jónsdóttir, Kristján Ágústsson,
Gyða Jónsdóttir, Guðmundur Ingason,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
föður míns, tengdaföður og afa,
ÁSGEIRS ÞÓRS ÁSGEIRSSONAR
verkfræðings,
Vesturási 31.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk á Hjúkrunar-
heimilinu Eir, 4. hæð, fyrir mjög góða
umönnun.
Hrönn Ásgeirsdóttir, Sverrir Þórhallur Sverrisson,
Egill Össur Sverrisson,
Helga Rut Sverrisdóttir,
+
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát
og útför
HELENU B. CLAUSEN.
Hans A. Clausen,
synir, tengdadætur og barnabörn.
+
Innilegar þakkir til ykkar allra, sem sýnduð
okkur hlýhug og samúð við andlát og útför
ástkærrar eiginkonu minnar, móður, dóttur
og systur,
BERGLJÓTAR GUÐJÓNSDÓTTUR,
Vesturási 41.
Sérstakar þakkir færum við læknum og
hjúkrunarfólki sem annaðist hana.
Helgi Bergmann Ingólfsson, Ólafur Ragnar Helgason,
Guðjón Eymundsson,
Ingólfur A. Guðjónsson, Kolbrún Guðjónsdóttir,
Áslaug Sif Guðjónsdóttir, Hörður Guðjónsson
og aðrir ástvinir.
ÓLAFUR DAGUR
ÓLAFSSON
+ Ólafur Dagur
Ólafsson fædd-
ist á sjúkrahúsi
Suðurlands 14. des-
ember 1989. Hann
lést 6. júlí síðastlið-
inn og fór útför
hans fram 10. júli.
Elsku Óli Dagur okk-
ar.
Við systkinin vorum
bæði svo lánsöm að
kynnast þér. Við dvöld-
umst á sumrin hjá ykk-
ur og ólumst upp með
þér. Núna þegar við
hugsum til baka hrannast minning-
arnar upp, allt sem við gerðum sam-
an. Við vitum ekki hvar við eigum að
byrja enda áttum við svo margar
skemmtilegar samverustundir. Þú
varst svo ákveðinn og jafnframt með
skýrar hugmyndir. Þú vissir hvað þú
vildir. Okkur finnst það svo lýsandi
hvernig þú varst þegar þú varst rétt
sex ára og krafðist fundar við bæjar-
stjórann til að fara fram á úrbætur
fyrir aðkomu hjólastóla. Þú vildir
alltaf fræðast, ófáar voru spurningar
þínar og var oft fátt um svör. Gaman
var að ræða við þig um áhugamál þín
og hlusta á þig segja frá þeim. Það
var alltaf gaman að koma í heim-
sókn, það var ailtaf von á vinalegu
brosi frá þér, sama hvernig stóð á.
Þú geislaðir af atorkusemi og gleði
sem heillaði alla í kringum þig.
Við erum þakklát fyrir allar góður
stundimar, margar minningar um
þig munu ylja okkur um ókomin ár.
Elsku Öli, Anna, Rúnar, María og
Guðbjörn, orð fá ekki bætt þann
missi sem þið hafið orðið fyrir en við
vonum að minning um góðan dreng
verði ykkur huggun í harmi.
Tómas og Sigurbima.
Kæri litli vinur.
Nú hefur sorgin kvatt dyra hjá
fjölskyldu þinni og vinum. Þú varst
svo ungur, aðeins níu ára, en hafðir
þó reynt svo margt. Kynni okkar
hófust þegar þú byrjaðir í skólanum
sex ára gamall. Þú varst félagslynd-
ur og fullur áhuga á að taka þátt í
öllu. Þótt líkamleg fötlun hamlaði
hreyfigetu þinni voru íþróttir einn af
uppáhalds tímunum þínum.
I Brautarholtsskóla eignaðist þú
marga góða vini. Þú varst einn af
hópnum, krakkarnir lærðu að taka
tillit til þín og þú lærðir að taka tillit
til þeirra. Kynni þeirra af þér era
þeim ómetanleg reynsla sem á eftir
að fylgja þeim alla ævi eins og okkur
hinum sem nutum þeirra forréttinda
að fá að kynnast þér.
Þegar ég lít til baka vakna margar
minningar um samverastundir okk-
ar. Eg minnist teygjuæfingatímanna
með þér og Rúnari Geir. Þeir voru
nauðsynlegir en ekki sérlega þægi-
legir. Til að gera okkur þá bærilegri
sögðum við sögur og ræddum um
áhugaverðar fréttir sem vora efstar
á baugi hverju sinni. Eg furðaði mig
á hvað þið Rúnar Geir fylgdust vel
með öllum fréttum, bæði því sem var
að gerast í sveitinni og í fjölmiðlum.
Mér er það minnisstætt þegar þú
varst að gera æfingar til að styrkja
handleggina, þá kom glampi í augun
og þú sagðist ætla að verða krafta-
kall eins og Magnús Ver.
I mínum augum varst þú krafta-
kall. Það mætir enginn örlögum eins
og þeim sem þér voru ásköpuð af
sama dugnaði og þú gerðir án þess
að vera kraftakall.
Ég minnist þess þegar þið Rúnar
Geir fenguð rafmagnshjólastólana.
Þeir veittu ykkur svo mikið frelsi. Þá
gátuð þið farið þangað sem ykkur
sýndist án þess að þurfa að biðja ein-
hvern að keyra ykkur. Hinir krakk-
arnir í skólanum voru afar áhuga-
samir um að fá að standa aftan á
þessum flottu stólum. Það var gam-
an að sjá hvað þið gættuð þess að
leyfa öllum að prófa og að enginn
yrði skilinn útundan.
Það kom ekki á óvart hvað þú
eignaðist marga vini. Börn jafnt sem
fullorðnir höfðu ánægju af samskipt-
um við þig og þótt þú værir ljúf-
mennskan uppmáluð
varstu afar ákveðinn og
lést engan vaða yfir þig.
Þú vissir hvað þú vildir
og hafðir lag á að fá þitt
í gegn, ekki með frekju
og látum heldur brostir
þú þínu blíða brosi svo
það var nær ómögulegt
að neita þér.
Elsku Óli Dagur. Þú
varðst þeirrar gæfu að-
njótandi að fæðast inn í
einstaklega samhenta
fjölskyldu sem veitti
þér hamingjuríkt líf
þrátt fyrir þá erfiðleika
sem þú hlaust í vöggu-
gjöf. Foreldrar þínir sem veittu þér
ást og umhyggju og kappkostuðu að
skapa ykkur fötluðu drengjunum
sínum sem eðlilegust uppeldisskil-
yrði. María stóra systir sem hefur
alla tíð borið svo mikla umhyggju
fyrir þér og þú varst svo hreykinn af.
Guðbjörn stóri bróðir sem gat frætt
þig um allar vélar, gert við hluti sem
biluðu og aðstoðaði þig á alla lund og
síðast en ekki síst Rúnar Geir sem
var ekki bara bróðir þinn heldur
einnig þinn besti vinur og félagi.
Með þessum fátæklegu orðum
kveð ég þig vinur minn. Guð geymi
þig-
Elsku Anna, Óli, María, Guðbjörn
og Rúnar Geir. Ég veit að allar góðu
minningarnar um Óla Dag munu
veita ykkur huggun. Ég vott ykkur
mina dýpstu samúð og bið góðan
Guð að styrkja ykkur í sorginni.
Anna Fríða.
Okkur langar í fáum orðum að
minnast Ólafs Dags sem var nem-
andi okkar í Brautarholtsskóla. Það
er margs að minnast eftir þau þrjú
ár sem við vorum þar saman. Öli
Dagur var sannarlega eftirminnileg-
ur nemandi, glaður drengur og
áhugasamur um það sem fram fór í
skólanum. Hann átti auðvelt með að
umgangast krakkana og tók virkan
þátt í skólastarfínu. ÓIi Dagur hafði
gaman af að segja skoðanir sínar og
standa með þeim. Oft þegar við rök-
ræddum kom skemmtilegt blik í
augun á honum og örlítið bros í
munnvikin, hann var strikfastur og
skipti ógjarnan um skoðun.
Oli Dagur hafði mikinn áhuga á
íþróttum, tók virkan þátt í þeim
þrátt fyrir fötlun sína og var einstak-
lega útsjónarsamur að finna sér
hlutverk í leiknum. Hann var t.d. í
marki í hokkí og þá var nú erfitt að
skora. I bófaleik var hann eftirsóttur
í lið því liðsmenn hans gátu fengið
far og staðið aftan á hjólastólnum,
það var gott að geta hvílt sig á hlaup-
unum. Oli Dagur hafði mjög gaman
af leiklist og undirbúningi undir
hvers kyns skemmtanir í skólanum.
Við minnumst hans t.d. í kúrekaleik-
riti sem kúreka með hatt og byssur
og svo á tískusýningu þar sem hann
var í stórkostlegum búningi með
hárkollu og það sem gerði útslagið
var að hann var með öll ljósin á
hjólastólnum blikkandi í takt við
tónlistina. Hann varð auðvitað aðal-
númerið.
Mesta gæfa Óla Dags var fjöl-
skylda hans, en foreldrar hans og
systkini hafa staðið vörð um velferð
hans og samheldni þeirra er einstök.
Við eram þakklát fyrir að hafa feng-
ið að kynnast Óla Degi og það að um-
gangast hann hefur gefið okkur
mikið, hann hefur kennt okkur svo
margt. Við sendum fjölskyldu hans
okkar innilegustu samúðarkveðjur
og við vitum að minningin um ein-
stakan son og bróður á eftir að
hjálpa þeim í gegnum sorgina og
söknuðinn. Guð blessi minningu Óla
Dags.
Erna Ingvarsdóttir,
Þorsteinn Hjartarson.
Elsku Óli Dagur, þegar við kvödd-
umst í Fífutjörninni um daginn
hvarflaði ekki að neinum að það væri
í síðasta skipti. Við töluðum um að
það væri kominn tími til að fá fólkið í
heimsókn uppí Hveratún. Þú kvadd-
ir okkur með þínu mjúka handtaki í
stólnum þínum út við dyr eins og þú
gerðir alltaf. I hvert skipti sem við
hittumst spurðir þú: „Hvernig hefur
Rex það?“ Þessi spurning gleður
hundakarl eins og mig mikið í hvert
skipti því yfirleitt nennir enginn að
tala um hunda. En þú hafðir áhuga á
öllum dýrum. Þegar við komum í
heimsókn um jólaleytið dróstu mig
með þér í fótboltaspil. Einhverra
hluta vegna er minningin um þetta
fótboltaspil ofarlega í huga mér. Þú
gast þrátt fyrir þína miklu fötlun
spilað mig sundur og saman. Tafl-
mennskan átti vel við þig en ég hef
ekki þorað í þig á þeim velli síðan í
Björnskoti hér um árið. Mikið þótti
Herdísi gaman að koma að spila við
þig og tefla. Hún talaði oft um það
þegar hún var þriggja ára að sig
langaði að fara að heimsækja góðu
strákana í Björnskot. Þá átti hún við
þig og bróður þinn, hann Rúnar
Geir. Þegar við heimsóttum ykkur í
Björnskot með yngstu börnin sem
kornabörn vildir þú alltaf fá að halda
á þeim og keyra með þau um í stóln-
um þínum. Já, þú varst barnakall.
Þótt líkamann þinn hafi vantað
styrk þá áttir þú mikinn styrk. Styrk
sem er ekki allra, en það er góð,
sterk og samhent fjölskylda. Við
þökkum fyrir að hafa fengið að
kynnast þér. Guð varðveiti þig.
Nú legg ég augun aftur
Ó, guð þinn náðar kraftur
Mín veri vöm í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson)
Elsku Óli, Anna og börn. Guð veiti
ykkur styrk í gegnum þennan erfiða
tíma.
Magnús, Sigurlaug
og börn, Hveratúni.
Komið er að kveðjustund ungs vi-
nar okkar, Ólafs Dags Ólafssonar.
Með þakklæti fyrir þær stundir sem
við áttum með honum viljum við
minnast hans með þessu ljóði Gu-
ðmundar Guðmundssonar, þar sem
okkur finnst það eins og talað til
hans.
Hver setur það í sögur,
þótt sofni lítið blóm!
En elskan ung og fógur
þar á sinn helgidóm;
Um daggrök lyngdrög leiðir
hún leggur ein og hljóð,
er sumarblærinn breiðir
á brá þess næturljóð.
Sof, sof þú blómsál blíða -
þérblundursvalarvær!
I ilmblæ Edens hlíða
þú endurvakin grær.
I björtu geislagliti
hjá guði sæl þú skín,
þótt brygði ljósum liti
hér ljúfa myndin þin.
A barmi sumarblómans
þú brostir okkur við, -
í hæðum himinljómans
þú hefir sól og frið.
Nú huggar guð þig, góði,
hann geymir bömin smá; -
í bæn og ljúflings ljóði
þú lifir okkur hjá.
Þig kveður afi’ og amma
við angri bærðan steng;
nú blessar babbi’ og mamma
sinn blíða góða dreng. -
Það fellur dögg til dala
um djúpblátt næturlín.
Far sæll til ljóssins sala
með skólskins brosin þín!
(Guðmundur Guðmundsson)
Elsku Anna, Ólafur, Rúnar Geir,
María, Guðbjörn og aðrir ástvinir,
við sendum ykkur inniiegar samúð-
arkveðjur og megi guð styrkja ykkur
í þessari miklu sorg.
Með kærri kveðju frá öllum
í Lambhaga 48.
Enginn þarf að óttast síður
en Guðs bama skarinn fríður,
fugl í laufi innsta eigi,
ekki stjama á himinvegi.
(Sandell - Fr. Fr.)
Elsku Rúnar Geir, Anna, Ólafur
Ingi, María Ósk og Guðbjörn Már.
Guð geymi ykkur og styrki.
Innilegar samúðarkveðjur
frá vinum í Reykjadal.